«رنج؟ رنج چه اهمیتی دارد... در چنین موردی؟»

«بله، بزرگترین اهمیت. مردم دو دسته اند. یک دسته از شدت غصه خودکشی می کنند یا از زیادی خشم یا از جنون و از این جور چیزها. اینها به یک ضرب کار را تمام می کنند. فکر رنج را نمی کنند. گروه دیگر با فکر و از روی منطق این کار را می کنند. اینها یک عمر فکر می کنند.»

«عجب! پس کسانی هم هستند که از روی منطق خودکشی کنند؟»

«خیلی زیاد! اگرپیشداوری نبود عده شان بیشتر می شد. خیلی بیشتر. همه!»

#شیاطین
#فیودور_داستایفسکی

@Sadegh_Hedayat

کیف عشق و شبهای مهتاب هم برایم یکسان است، همه‌اش فراموش میشود، همه‌اش موهوم است یک موهوم بزرگ!

#س_گ_ل_ل
#صادق_هدایت


@Sadegh_Hedayat

«نگاه کن که در این‌جا
‏زمان چه وزنی دارد
‏و ماهیان چگونه گوشت‌های مرا می‌جوند
‏چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه می‌داری؟»

‏#فروغ_فرخ‌زاد

@Sadegh_Hedayat

مشکل غم و دردی‌ست که درد و غم ما را
بی‌غم نکند باور و بی‌درد نداند


هلالی جغتایی

@Sadegh_Hedayat©

روایت اول

هنگامی که در تابستان ۱۳۰۵ هدایت همراه با اولین گروه از دانشجویان ایرانی عازم بلژیک شد کسی نمی دانست در ذهن این دانشجوی اشراف زاده ی جوان چه می گذرد و با چه انگیزه یا انگیزه هایی عازم این سفر شده است. تا این زمان هدایت جز چند اثر ساده چیزی خلق نکرده بود؛ مقدمه ای بر رباعیات خیام، زبان حال یک الاغ و انسان و حیوان. هر چند از دل همین نوشته های معمولیِ آمیخته با مایه هایی از بدبینی اولیه بود که بعدها «صادق هدایت» زاده شد، اما او هنوز یک دانشجوی ساده بود که احتمالاً مشخصه ی چشم گیرش خانواده ی نیمه اشرافیِ او بود که از چند نسل قبل چه در عصر قاجار و چه در دوره ی پهلوی همواره در دستگاه های حکومتی صاحب منصب بودند. اگرچه او برای این چیزها تره خورد نمی کرد هیچ، گریزان هم بود.

#هنر_و_فلاکت
#م_ح_عباسپور

(بخش اول)


@Sadegh_Hedayat©

فراموش نکن که هر تلخی و مرارتی خواهد گذشت .‌‌‌‌..



@Sadegh_Hedayat©

باید بدانید که در آینده هیچ‌چیز والاتر و قوی‌تر و برای زندگی مفیدتر و خوب‌تر از یک خاطرۀ خوب، خصوصاً خاطره‌ای از کودکی، خاطره‌ای از خانه و کاشانه، درکار نیست. دربارۀ تربیتتان زیاد با شما حرف می‌زنند، ولی یک خاطرۀ مقدس خوب، خاطره‌ای که از کودکی به‌جا مانده، شاید بهترین مایۀ تربیت باشد. اگر آدم خاطره‌های زیادی ازین نوع با خود داشته باشد، تا آخر عمر از گزند حوادث در امان خواهد بود. و اگر کسی فقط یک خاطرۀ خوب در قلبش داشته باشد، حتی همان یکی ممکن است روزی وسیلۀ نجاتش گردد.




#فیودور_داستایفسکی
#برادران_کارامازوف
«مراسم تشییع ایلوشچکا. خطبه بر مزار او».
ترجمه صالح نجفی




@Sadegh_Hedayat©

گوشی را گذاشتم و به فکر سارا افتادم اما خب، من و سارا که زن و شوهر نبودیم.
هر مردی یک حقی دارد، به‌ خصوص من یکی که نویسنده‌ام. به‌ هر حال که می‌دانستم روابط انسانی هیچ‌ وقت جواب نمی‌دهند و عملی نیستند، مگر یکی دو هفته‌ی اول که هر دو طرف داغ‌اند؛ تا کمی بعد که حالشان از ریخت و قیافه‌ی همدیگر به‌ هم می‌خورد. نقاب‌هایشان از صورتشان می‌افتاد و چهره‌ی واقعی پشت نقابشان رو می‌شد، یه آدم عوضی، احمق، مجنون، کینه‌شتری، سادیست یا قاتل.

جامعه‌ی مدرن، نوع خودش را ساخته بود و آدم‌ها مشغول عیاشی و هرزه‌گردی با هم بودند. یک دوئل مرگبار توی چاهی از فاضلاب.

#زن‌ها
#چارلز_بوکفسکی

@Sadegh_Hedayat

_حالا خودم را باید به این خدای شما که این بدبختی‌ها را به من داده تسلیم کنم؟ باید به او اعتماد کنم؟ من به او چه بدی کردم؟ چه آزاری به او دادم؟ این مجازات کدام گناه بزرگ من بود؟ ما چه کسی را اذیت کردیم که او این‌طور ما را مجازات کرد؟ هم من را نصیحت می‌کنید که این رنج را تحمل کنم، هم می‌گویید سر تعظیم فرود بیاورم، راضی باشم و مخالفت نکنم؟ متوجه نیستید که چیز زیادی از من می‌خواهید؟

_فرزندم، دخترم، رقیه عزیزم، زندگی فقط محدود به این دنیا نیست. این دنیا کاروانسرای بین‌راهی است که میهمانش شده‌ایم، یعنی باید از کاروانسرا گله و شکایت کنیم و از سفر منصرف بشویم؟ مصرف نشو دخترم.... ما همیشه نمی‌توانیم دلایل حضور ساکنان این کاروانسرا را درک کنیم اما باید راه‌مان را به سمت یک خیر ادامه بدهیم، باید با توکل و با این باور که هر چیزی حکمتی دارد راه برویم... روی این کره زمین هیچ قدرتی وجود ندارد که تو را آرام کند و اضطرابت را تسکین بدهد، توی این کاروانسرا همچو مسافری وجود ندارد. قدرتی که تو را آرام بکند، به تو نیرو بدهد و تو را از دل تاریکی رد کند همان قدرتی است که تو را به این سفر فرستاده...

_یعنی تسکین را از همانی که رنج را داده باید بخواهم؟ همانی که زخم زده قرار است زخم را خوب کند؟ همانی که درد را داده بناست درمان کند؟ یعنی خدای شما من را لایق این دیده که اول محتاج تسکین کند، بعد تسکینم بدهد؟ این چه جور محافظتی است؟ می‌گوید اینجا یک کاروانسر است مگر من خودم آمدم به این کاروانسرا؟ اینجا، به این اضطراب؟ مگر همان قدرتی که گفتید دستم را گرفت نبود که من را آورد اینجا رهایم کرد؟ زندگی و گذشته و آینده من تاریک است، دیگر منتظر نور و روشنایی و تسلی نیستم. بعد همهٔ آن چیزهایی که دیدم و از سر گذراندم انتظار نداشته باشید قدردانی کنم. یعنی چی باور کردن، یعنی چی اعتماد کردن... باور به هستی خدای شما، باور به این تقدیری که بهش می‌گویند سفر فقط می‌تواند من را دشمن خالق این سرنوشت بکند. از من نخواهید باور کنم چون اگر این را از من بخواهید معنایش این است که می‌خواهید دشمن باشم، این را نمی‌توانید ببینید؟ نمی‌توانید درک کنید؟ نمی‌توانید درک کنید که با آنی که این خط سرنوشت را کشیده دشمن می‌شوم؟ یعنی همان طور که از دلداری دادن عاجزید از فهمیدن هم عاجزيد؟ خدای شما در این کاروانسرا فهمیدن را هم ممنوع کرده؟

#مردن_آسانتر_از_دوست_داشتن_است
#احمد_آلتان

@Sadegh_Hedayat

چقدر خوب بود اگر زندگان برای ما ساز میزدند و می آمدند اینجا پهلوی مرده‌ها کیف میکردند، برای خودشان هم بهتر بود؛ چون یادشان می افتاد که روزی مثل ما میشوند،آنوقت بیشتر از زندگی لذت می بردند.

#آفرینگان
#صادق_هدایت
@Sadegh_Hedayat©

گاهی اوقات دلم می‌خواهد در تاریکی گم بشوم. از خودم می‌گریزم. از خودم که همیشه مایه‌ی آزار خودم بوده‌ام. از خودم که نمی‌دانم چه می‌کنم و چه می‌خواهم...

#فروغ_فرخزاد
#نامه_به_پرویز_شاپور

@Sadegh_Hedayat

دنیای گندی ست، انسان‌های شریف از گرسنگی می‌میرند و آدم‌های بد بیش از نیاز می‌خورند، می‌نوشند و حکومت می‌کنند بی‌آنکه ایمان داشته باشند و به مردم عشق بورزند، اما این همه بیداد پایدار نخواهد ماند...

#مسیح_بازمصلوب
#نیکوس_کازانتزاکیس


@Sadegh_Hedayat

در انتظار مرگ، روزها را به شب می ‌آوریم و توی این کثافت غوطه ‌وریم...

بی آنکه امیدی به روزهای بهتر در آینده داشته باشیم و یا اعتقادی به زندگی بعد از مرگ...

مثل اینکه زیادی و لایشعر به زندگی ادامه داده‌ایم و یا ادای زنده‌ها را درآورده‌ایم...

شاید هم از اول اشتباه بوده. آن‌های دیگر هم داغ بردگی و پَستی و مرگ توی پیشانی‌شان هست.

#صادق‌_هدایت
#هشتاد_و_دو_نامه_به_شهید_نورایی

#@Sadegh_Hedayat

یالا زود باش! پالانت را عوض کن و صورتت را ماکییاژ بکن، اگرچه دمب خروس از توی جیبت پیداست، اما این گوسبندها فراموشکارند و گول‌خوره تعریفی دارند. یک نره‌غول دیگر بسرشان سوار می‌کنیم.

#قضیه_خر_دجال
#صادق_هدایت

@Sadegh_Hedayat©

قدحی پر کردم، نمی‌توانم خوردن، نمی‌توانم ریختن، دلم نمی‌خواهد که رها کنم، بروم...

#مقالات_شمس

@Sadegh_Hedayat

اول اینکه #بوف_کور فقط در داخل یک محیط کامل فرهنگی است که میتواند جای خود را بگیرد و مقام خود را حفظ کند.در جامعه ای که نظریه های گوناگون فلسفی،فکری،حسی،هنری و ادبی هضم شده،قبول شده،جزو زندگی مردم شده،آنهم نه از دیروز و پریروز بلکه به دنباله سوابق فرهنگی.
"بوف کور" هم ستونی است از ستون ها،ویترینی است از ویترین ها.اما جایی که اصلا تالاری در کار نیست تا ستونی باشد یا ویترینی،ستون "بوف کور"،ویترین بوف کور،وضع واقعا ناهنجاری پیدا میکند.

دوم اینکه "بوف کور" در زمانی نوشته شده که هنوز مسائل قرن بیستم در جامعه مطرح نبوده.
این دلهره ها،اضطرابها و ترس ها،و علل و عواملی که این دلهره ها،اضطراب ها و ترس ها را بوجود می آورد،غالب اینها در جامعه ما در حکم مجهولات بود و به مقدار زیادی هنوز هم هست.
و وقتی مسئله ای اصلا مطرح نیست معلوم است بحث درباره آن چه وضعی پیدا میکند.مثل اینکه یک متخصص اتومبیل کتابی راجع به منافع با مضار اتومبیل منتشر کند در شهری که هنوز اتومبیل به آن نرسیده است.
از نظر #بوف_کور،صادق هدایت در جامعه ما یک عیب اساسی دارد و بس، و آن اینست که صدسال زود آمده است،صدسال "بوف کور" را زود نوشته است.
اینست جنایت صادق هدایت!


#بحثی_کوتاه_درباره_صادق_هدایت
#رحمت_مصطفوی

@Sadegh_Hedayat©

حرفم را باور کن و بیندیش که من از صمیم جانم با تو می‌گویم: زبان وبالی بزرگ است. آن خوب‌ترین چیز همیشه سربه‌مهر می‌ماند و در دل خود، مثل مرواریدی کف دریا، آرام می‌گیرد.



#فریدریش_هلدرلین
#گوشه‌نشین_در_یونان



@Sadegh_Hedayat©

هوای تهران بسیار گرم و کثیف و خفقان‌آور شده است. غیر تسلیم و رضا هم گویا چاره دیگری نیست.
اتفاقات ارضی و سماوی هم که در اینجا رخ می‌دهد مناسب با محیط می‌باشد همه‌اش احمقانه و پست و وقیح است. حتی خنده هم ندارد.

#هشتاد_دو_نامه_به_حسن_شهید_نورایی
#صادق_هدایت

@Sadegh_Hedayat

اخیرا در روزنامه نوشته بود که زلزله مفصلی در خراسان شده دوهزار نفر تلف شده اند خرابی زیاد هم کرده است بدبختی از همه طرف میاید هرچه سنگ است پای احمد لنگ است . زلزله هم که می شود در ایران است .

#صادق_هدايت
نامه به دکتر تقی رضوی
۱۰ مه ۱۹۲۹

@Sadegh_Hedayat©

چگونه
آسوده بخوابم
که زمان نمی ایستد
لحظه ای در خواب.


عباس کیارستمی
شعر گرگی در کمین

@Sadegh_Hedayat©

‍ ننه‌حوا - ما نمی‌خواهیم برگردیم تو بهشت، آنجا آسوده نبودیم. همیشه اسرافیل‌بیک با آن دک و پوزِ بد ترکیبش موی دماغ ما میشد. تا با هم حرف میزدیم، شوخی‌باردی میکردیم، بوق میکشید نمیگذاشت ما با هم خوش باشیم. همچنین نیست آدم؟

جبرائیل‌پاشا - پیداست که کم‌کم دارید عادت میکنید. شماها در بهشت هم راضی نبودید. اینجا هم راضی نیستید. هیچوقت راضی نخواهید بود.

#افسانه_آفرینش
#صادق_هدایت

@Sadegh_Hedayat

زندگی با خونسردی و بی اعتنائی صورتک هر کسی را به خودش ظاهر می سازد، گویا هر کسی چندین صورت با خودش دارد: بعضیها فقط یکی از این صورتکها را دائماً استعمال می کنند که طبیعتاً چرک می شود و چین و چروک می خورد.
این دسته صرفه جو هستند. دسته ی دیگر صورتکهای خودشان را برای زاد و رود خوشان نگه می دارند و بعضی دیگر پیوسته صورتشان را تغییر می دهند، ولی همینکه پا به سن گذاشتند می فهمند که این آخرین صورتک آنها بوده و بزودی مستعمل و خراب می شود، آنوقت صورت حقیقی آنها از پشت صورتک آخری بیرون می آید!

Life as it proceeds reveals, coolly and dispassionately, what lies behind the mask that each man wears. It would seem that every one possesses several faces. Some people use only one all the time, and it then, naturally, becomes soiled and wrinkled. These are the thrifty sort. Others look after their masks in the hope of passing them on to their descendants. Others again are constantly changing their faces. But all of them, when they reach old age, realise one day that the mask they are wearing is their last and that it
will soon be worn out, and then, from behind the last mask, the real face appears.
#صادق_هدايت
#بوف_کور
ترجمه به انگلیسی: پی. دی. کاستلو/ 1958


@Sadegh_Hedayat©

شب هنگام باز می آیم
تا به رویا دیدارت کنم
کسم نخواهد دید و بازم نخواهد پرسید
خاطر آسوده دار و دَر را باز بگذار….!

#عباس_کیارستمی

@Sadegh_Hedayat

اشکالی در کار دنیاست که گریه رفعش نمی‌کند.


پرده نئی
بهرام بیضایی

@Sadegh_Hedayat©

روزها می‌ گذشت که کلامی حرف نزده بودم و قلبم از فریاد و عصیانِ درون در حال انفجار بود.
اگر کسی برایم آغوش می‌ گشود،چون کودکی می‌گریستم.

نزدیک‌های غروب، درمانده از خستگی، چفت درِ اتاق را انداختم.
منگ بودم و یک آهنگ عامیانه آکاردئون را پی در پی تکرار می‌ کردم.
در آن هنگام نمی‌ توانستم دورتر از آن بروم.
نه کشوری، نه شهری، نه اتاقی و نه نامی؛ جنون یا پیروزی، شرم یا الهام.
آیا بالاخره خواهم فهمید
یا از پا درمی‌آیم...؟


#پشت_و_رو
#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

این عقل است که درستی نبوت را آزمایش می کند.

یا تعالیم پیامبر موافق عقل است و در این صورت غیر ضروری است زیرا عقل برای آنها کافی است یا با عقل منافات دارد و در این صورت باطل است.

#ابوالعلاء

@Sadegh_Hedayat

قلب او عودی ست آویخته،
که با اشاره ای به نغمه درآید .



#دو_برانژه



@Sadegh_Hedayat©

Joseph Haydn
The Wanderer
1795

***


عشقی که بر دهانش دسته گلی از مه است
شکوفا و محو می شود
صیادی به دنبالش خواهد رفت،
دیده بانی از آن آگاه خواهد شد
و هر دو از یکدیگر متنفر خواهند شد...



#رنه_شار


@Sadegh_Hedayat©

یادت رفت قوت لایموت مرام اسلام را چطور شرح داده که : یا مسلمان بشوید و از روی کتاب 《زبدة النجاسات》عمل کنید و یا می کشیمتان و یا خراج بدهید؛ این تمام منطق اسلام است

#با_کاروان_اسلام
#صادق_هدایت
صفحه ۱۹

@Sadegh_Hedayat

‏«خواب ندارم. هیچ‌چیز در ذهنم روشن نیست. نمی‌توانم بگویم چه‌قدر مغشوش و ناراحتم، الان همه‌چیز حسابی به‌هم ریخته و فکر می‌کنم فردا بدتر هم خواهد شد.»

#آنتوان_چخوف

@Sadegh_Hedayat

- فرزانه: خود زوایگ هم خودکشی کرد.
- صادق خان: بله. وقتی از دست نازی ها فرار کرد و به برزیل پناه برد.
- فرزانه: اتفاقاً من وصیت نامه اش را ترجمه کرده ام و میخواهم بگذارم اول کتاب.

ترجمۀ آن را از لای دفتری که به دستم بود درآوردم و روبروی هدایت گذاشتم. هدایت آن را که فقط چند سطر بود خواند و به جملاتم ایراد گرفت. قلمم را درآوردم و با نظر او آن ها را تصحیح کردم. ولی هنوز صفحۀ کاغذ را تا نکرده بودم که گفت:

دوباره بده یک نگاهی بکنم. و بعد: "نه. به جای عالماً و عامداً بگذار [دانسته و سنجیده] همین ... " این وصیت نامچه را از کجا گیر آورده ای؟"
- فرزانه: از کتاب برزیل، سرزمین آتیه دار، چاپ کانادا.
- صادق خان: بیاورش از لحاظمان بگذرانیم.
- فرزانه: چشم.

اما هدایت بلافاصله مثل کسی که پشیمان شده باشد گفت:

نه. حالا وقتش را ندارم ... اصلاً چه کار احمقانه ای کرده. چرا وصیت نامه نوشته است؟ آدمی که خودش را میترکاند دیگر به چُس ناله و وراجی احتیاج ندارد. به او چه که بعدش چه خواهد شد که مردم را پند و نصیحت بدهد؟ همین که ترکیدی و رفتی، دیگر رفته ای. تمام شده است. بعدش دیگر به تو مربوط نمیشود.



آشنایی با صادق هدایت
م.ف.فرزانه

@Sadegh_Hedayat©️

‏ورتر: برایم شعری بخوان که حالم را خوب کند.
شارلوت: در آغوشت می‌گیرم، این شعری است که دوست دارم برایت بخوانم...

رنج‌های ورتر جوان
#یوهان_ولفگالگ_فون‌_گوته

@Sadegh_Hedayat©

چقدر همه‌چیز دور است!
نمی‌فهمم چرا باید در این جهان کاری کنم!
چرا باید دوستان و آرمان‌ها،
امیدها و رویاهایی داشته باشم؟!
بهتر نبود به گوشه‌ای دورافتاده از دنیا پناه می‌بردم- جایی که در آن صدایِ هیاهو و آشفتگی‌های جهان به گوشم نرسد؟
آن وقت می‌توانستم از فرهنگ و جاه‌طلبی چشم بپوشم- همه چیز را ببازم، بی‌آنکه چیزی به کف آرم.
مگر این دنیا چه حاصلی برای من دارد؟


#امیل_چوران
#بر_قله‌های_ناامیدی

@Sadegh_Hedayat

تو چه حقی داری که برای من دعا می‌کنی؟ من نیازی به شفیع ندارم، به تنهایی پیش خواهم رفت. شاید دعاهای یک شوربخت را بپذیرم، اما از هیچ‌کسِ دیگر نخواهم پذیرفت؛ حتی از یک قدیس. نمی‌توانم آزار و اذیت‌های تو درباره‌ی رستگار شدنم را تحمل کنم. اگر من رستگاری را فراچنگ آورم و از آن بگریزم، دعاهای تو صرفاً بی‌درایتی خواهند بود. پس جای دیگری سرمایه‌گذرای‌شان کن. به هر روی، ما در خدمت خدایانِ یکسانی نیستیم. اگر خدایان من حایز اهمیتند، همه نوع دلیلی وجود دارد که باور کنیم خدایان تو کم‌اهمیت‌تر نیستند. حتی با فرض این‌که آن‌ها آن‌چنانی که تو تصور می‌کنی باشند، باز قدرت شفا دادن من از وحشتی کهن‌تر از حافظه‌ام را ندارند.



#امیل_چوران
#دردسر_متولد_شدن

@Sadegh_Hedayat

قطعه "۱۹۹۵" از آلبوم «غزل‌های ایسلندی» ...
#neo_classical
#یادم


@Sadegh_Hedayat©

بشر از همه چیز می تواند چشم بپوشد مگر از خرافات و اعتقادات خودش

بقول یکی از دانشمندان: انسان یک جانور خرافات پرست است.

#نیرنگستان
#صادق_هدايت
@Sadegh_Hedayat©

از هیچ­کس متنفر نیستم. برای دوست داشتن نوشته­‌ام. نمی­‌خواهم، تنها و خسته­‌ام برای همین می­‌روم. دیگر حوصله ندارم. چقدر کلید در قفل بچرخانم و قدم بگذارم به خانه­‌ای تاریک. من غلام خانه­‌های روشنم

# از_یادداشت_خودکشی
#غزاله_علیزاده

@Sadegh_Hedayat

.
در انتظار مرگ، روزها را به شب می ‌آوریم و توی این کثافت غوطه ‌وریم...

بی آنکه امیدی به روزهای بهتر در آینده داشته باشیم و یا اعتقادی به زندگی بعد از مرگ...

مثل اینکه زیادی و لایشعر به زندگی ادامه داده‌ایم و یا ادای زنده‌ها را درآورده‌ایم...

شاید هم از اول اشتباه بوده. آن‌های دیگر هم داغ بردگی و پَستی و مرگ توی پیشانی‌شان هست.

#صادق‌_هدایت
#نامه_به_حسن_شهید_نورایی

@Sadegh_Hedayat

نه، اشتباه می‌کنی روح هم میمیرد . این ها همه فرضیات است ،
آنهائی که قوای مادیشان بیشتر است،
بیشتر می‌مانند،بعد کم کم هم می‌میرنند..
چطور بدون تن میشود زندگی جداگانه داشت؟
همه چیز روی زمین و آسمانها دمدمی،
موقتی و محکوم به نیستی است.
چرا ما بخودمان امید زندگی جاودانی را میدهیم..؟

#صادق_هدایت
#آفرینگان


@Sadegh_Hedayat©

خطاب به همه آنها که در این جغرافیای نحس
نزیسته‌اند:
من در جهنمی بوده ام
که تو تنها درباره اش خوانده‌ای.

#مارکی‌_دوساد

@Sadegh_Hedayat

آه امیرزاده‌ی کاشی‌ها
با اشک‌های آبی‌ات!


قطعه‌ #امیرزاده_کاشی_ها
#ترانه_آبی
#احمد_شاملو
#رادیولوژی




@Sadegh_Hedayat©

مست از تمشک و نوازش باد
او تکیه داده است به هیچ
با آوازی مضطرب در باران
با نگاهی سرمست از هجران ...



@Sadegh_Hedayat©

در اوقات مرض مظفرالدین ‌شاه ، یک شب تا صبح پای رختخواب او نشسته بودم و می‌بایست از ترقیات ژاپن صحبت می‌کردم؛ اما نمی‌گذاشت وارد سیاسیات شوم.
تنها در میان صحبت نوبتی به من نزدیک شد و پرسید : ژاپون مجلس هم دارد؟؟
عرض کردم هشت سال است شورای ملی دارد.
قدری ملاحظه کرد و گفت: از همان درخت‌هایش بگو ... [همان!!!]

#خاطرات_و_خطرات
#مهدیقلی_هدایت (مخبر السلطنه)

@Sadegh_Hedayat©