یادته جام جهانی ۱۹۹۰ رو؟ اون شبای داغ تابستون که بچه بودیم، بی‌خیالِ فردا، فقط می‌نشستیم پای تلویزیون و با هیجان گلای کلینزمن، لینه کر، کانیجیا یا اون پنالتی‌های ایتالیایی‌ها رو دنبال می‌کردیم. اون موقع دنیا برامون کوچیک‌تر بود، ساده‌تر بود. غصه‌هامون محدود می‌شد به خراب شدن توپ پلاستیکی توی کوچه یا دعوای خونواده که چرا تا نصف شب پای بازی نشستیم.

کاش همه‌چی مثل قدیما می‌موند… الان که نگاه می‌کنم، گذر زمان بی‌رحمانه زندگیمون رو عوض کرده. یکی‌مون موهاش ریخته، یکی‌مون کمرش خم شده از بار زندگی، یکی دیگه غرق کار و قرض و آینده بچه‌هاست. ولی با همه این تغییرات، وقتی از جام جهانی ۹۰ حرف می‌زنیم، انگار دوباره برمی‌گردیم به اون روزای بی‌غل‌وغش، به همون کوچه‌ها، به همون شبایی که صدای گزارشگر با تپش قلبمون قاطی می‌شد.

زمان جلو رفت و ما رو بزرگ کرد، پیر کرد، ولی یه تیکه از وجودمون هنوز همون بچه‌های پای تلویزیونن. انگار جام جهانی ۹۰ یه گوشه‌ای از قلبمونو برای همیشه قفل کرده؛ جایی که هنوز امید و هیجان، همون شکلیه که بود.


#Cataphract
@footballnostalgi

این هم حسن ختام مراسم اهدای جام سوپرکاپ انگلیس :)
صحنه ای که وقتی کن بیتس مالک وقت چلسی میخواد مدال نایب قهرمانی فرگوسنو بهش اهدا کنه رقم میخوره

Chelsea 2 _ Manchester United 0
2000 FA Charity Shield

@footballnostalgi

فصل ۱۹۹۹-۱۹۹۸
بازی جذاب و نوستالژیک #اینتر و #رم
که ۹ گل بهمراه داشت

#Cataphract
@footballnostalgi

در داغ‌ترین روزهای مکزیک ۱۹۸۶، مارادونا تنها با توپ به میدان نیامد؛ با زخمی از جزایر فالکلند، با خشم ملتی که بوی باروت و خون را فراموش نکرده بود، پا به کارزار گذاشت. در برابرش نه فقط یازده بازیکن، که سایه‌ی ارتش بریتانیا ایستاده بود. او چونان سرداری تنها، از دل پنج سرباز دشمن گذشت؛ زمین را شکافت، غرور امپراتوری را در هم کوبید، و با ضربه‌ای مرگبار، انتقامی گرفت که نه با گلوله، که با جادوی پاهایش رقم خورد. آن گل، فریاد یک ملت بود؛ فریادی که از خاک جزایر خون‌گرفته تا آسمان مکزیک پیچید و تا ابد در تاریخ ماند.

#Cataphract
@footballnostalgi

فینال FA Cup سال ۱۹۹۱
#ناتینگهام_فارست دوست داشتنی برایان کلاف در برابر #تاتنهام

#Cataphract
@footballnostalgi

جزیره دهه نود در یک نگاه

بازیکنای مورد علاقه شما از لیگ جزیره در دهه نود ؟

#mostafa
@footballnostalgi