پیاده روی اربعین در سیره شهید مهدی نوروزی


در طول زندگی ۳۲ ماهه مان، سه سفر اربعین رفت و دو بارش مرا هم با خودش برد. سفر اول خواهر و شوهر خواهرم هم همراه مان بودند.

پس از سلامی به حضرت علی (ع) در نجف، حرکت کردیم. شب اول تا دو نصف شب راه می رفتیم.

سفر با او اصلا خستگی نداشت. وسط راه روضه هم می خواند همه را می گریاند.

وسط راه بچه ای دو ساله را دیدیم که به زائرها آب می داد. با دیدنش گل از گل مهدی شکفته بود. رفت با او عکس گرفت.

گفت: «انشاء الله خدا چنین بچه ای بهمان بدهد سال دیگر با او بیائیم اربعین».

نزدیک کربلا از یکی از موکب ها جارو گرفت و شروع به کار شد. جارو می کرد و می گفت:

«این ها خاک قدم های زائر های کربلاست. بردارید برای قبرهای تان».

راوی: همسر شهید
کتاب دیدار پس از غروب

@tezkar

حدیثی در فضیلت کربلا بر مکه

استاد فیاض بخش

@tezkar

#اربعین_در_ری

اَلسَّلامُ عَلیْكَ یا مَنْ بِِزِیارَتِهِ ثَوابُ زِیارَة سَیِّدِ الشُّهَداءِ یُرْتَجی

از آیت الله بهجت رحمت الله علیه نقل شده که فرمودند: آنانکه که برای زیارت اربعین توانایی رفتن به کربلا را ندارند، اگر به زیارت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه در شهر ری بروند، لطف عمیم خداوند اقتضاء دارد آنچه آنجا باید به زائر بدهند اینجا میدهند ...

حجت الاسلام و المسلمین صبرآمیز

@tezkar

لطف خدا به وسیله امام حسین(ع)

آیت الله یعقوبی

@tezkar

تمام خیرها از مسیر سیدالشهدا

آیت الله فاطمی نیا

@tezkar

زیارت اربعین

آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی نیز از عالمان و استادان نجف بود که همواره در مراسم پیاده روی حضوری پیوسته و جدی داشت. او مقید بود که در تمام ایام زیارت های مخصوص امام حسین(ع) (اول و نیمه رجب، نیمه شعبان، عرفه و به خصوص اربعین) پیاده از نجف به کربلا برود و در میان راه، گاهی کف پایش تاول می زد و زخمی می شد؛ ولی باز هم با شور و شوق تمام، به راه خود ادامه می داد و اصرار دوستان را برای سوار شدن به وسیله نقلیه، حتی در قسمتی از راه نمی پذیرفت و چون به نزدیک کربلا می رسید و نگاهش به گنبد و گل دسته های حرم امام حسین(ع) و پرچم سرخ رنگ آن می افتاد، بی اختیار اشک از چشمانش سرازیر می شد و مصیبت اهل بیت(ع) را زمزمه می کرد و به سر و سینه می زد و عزاداری و نوحه سرایی می کرد.
وی در این سفر، بدون توجه به این که فرزند مرجع بزرگ تقلید، امام خمینی(ره) است، مانند یک طلبه ساده در خدمت همسفران بود و از کمک به آنان دریغ نمی کرد و در هنگام توقف و استراحت نیز به بحث علمی می پرداخت. 

آقای محتشمی می گوید:
در اوقات صبح، ظهر و شام، نماز به امامت آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی(ره) اقامه می شد و شب هنگام، پس از نماز مغرب و عشاء، دعای توسل و زیارت عاشورا خوانده می شد. اگر شب جمعه در راه بودیم، دعای کمیل و ذکر مصیبت توسط دوستان انجام می گرفت. از خصوصیات مرحوم حاج آقا مصطفی این بود که هر شب، قبل از اذان صبح برمی خواست و به نماز شب می پرداخت. او بسیار خوش مشرب و خوش مسافرت بود و در سفرها با همراهان دوست و رفیق بود و همواره سعی می کرد به کسی سخت نگذرد و مواظب بود کسی عقب نیافتد و جا نماند. در جلسات گفت وشنودی که اغلب شب ها رفقای همسفر دور هم جمع می شدند، از هر دری سخنی به میان می آمد و حاج آقا مصطفی، پیوسته متذکر بود و زیر لب اذکاری را زمزمه می کرد. در تابستان ها به علت گرمی طاقت فرسای هوا، بعد از اذان صبح حرکت می کردیم و تا دو سه ساعت بعد از طلوع آفتاب، راه می رفتیم؛ سپس در محلی توقف می کردیم و صبحانه و نهار در همان جا صرف می شد و عصر که مقداری از گرمای هوا کاسته می شد، باز حرکت از سر گرفته می شد.

محمدحسن رحیمیان، حدیث رویش، ص 149.
 خاطرات سیدعلی اکبر محتشمی، ص123

@tezkar

با حرمله چه کرد؟

آیت الله حسن زاده آملی

@tezkar

‍ حسین را زیارت کـن و آن را تـرك مکـن. مـیگویـد: عـرض کـردم:
ثواب کسى که آن حـضرت را زیـارت کنـد چیـست ؟ حـضرت فرمودنـد :
کسى که پیاده زیارت کند آن حضرت را ، خداوند به هر قدمى کـه برمـى دارد ، یک حسنه برایش نوشته ، و یک گنـاه از او محـو مـیفرمایـد و یـک درجه مرتبه اش را بالا می برد.
و وقتى به زیارت رفت ، حق تعالى دو فرشـته
را موکّل او میفرماید که آنچه خیر از دهان او خـارج مـیشـود را نوشـته و آنچه شرّ و بد میباشد را ننویسند.
و وقتى برگـشت بـا او وداع کـرده و بـه
وى میگویند: اى ولى خدا ! گناهانت آمرزیـده شـد.
و تـو از افـراد حـزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش میباشی ، بـه خـدا قـسم ! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه ي خود نخواهد نمود.
‍ ‍
منبع : کتاب اربعین حسینی امکان حضور در تاریخی دگر

کانال تذکرة الاولیاء
@tezkar

چشم انتظاری والدین پس از مرگ

✍ آیت الله سیدعبدالله جعفری(ره) ، از شاگردان علامه طباطبایی(ره) ،  با وجود کهولت سنی که داشتند برنامه شان این بود که هر هفته یک روز را کنار قبر مادرشان می روند و روز دیگر را در کنار قبر پدرشان حاضر می شدند.

🍁 در یکی از روزهای سرد زمستانی به ایشان عرض کردم: هوا خیلی سرد است و ممکن است بیماریتان تشدید شود، اگر صلاح می دانید امروز از رفتن به قبرستان منصرف شوید. 

💐 فرمودند: « ... این را بدانید که انتظار پدر و مادر از فرزندانشان  پس از فوتشان بیشتر از حال حیاتشان می باشد که آن ها به زیارت و دیدارشان بروند».

📚 سلوک با همسر، صفحه ۵۷

@tezkar