2018-yil 10-avgust kuni bir yaxshi ish bo‘lgandi: prezident Shavkat Mirziyoyev “Bunyodkor” stadioni oldida yangi qurilgan yo‘l o‘tkazgichni borib ko‘rib, ochib bergandi. Yo‘q, ko‘prik qurilgani yaxshi bo‘lgandi, demoqchi emasman (balki yaxshi bo‘lgandir ham, kim bilsin). Yaxshi bo‘lgan narsa shuki, ko‘prik foydalanishga to‘la tayyor holatga kelgach ochilgandi.

Ya’ni, 10-avgust kuni O‘zbekistonda biror bayram yo‘q. Avtoko‘prikni qurgan “O‘zbekiston temir yo‘llari” uni battar shoshilib, o‘lib-tirilib, 10-avgustdan avvalgi biror bayramga ham bitirishi mumkin edi (harakat qilgan ham, lekin bitirolmagan). Va oxiri yaxshi ish bo‘lgan — ko‘prik bitgach, hech bir bayramga bog‘lanmay, shunchaki ochilgan. Prezident kelib-ketgach uni yana yopib, yana qayta ta’mirlashmagan – o‘sha ochilganicha uning ustida mashinalar qatnab yotibdi.

2018-yilgi mana shu voqea negadir juda bir esimda qolgan. Karimov davrining xotiralari hali issiqroq bo‘lgani uchundir, balki. Keyinroq, 2020-yil 20-mayida, uch qavatli ko‘prik ochilishida ham shunaqaroq bo‘ldi. Quruvchilar ko‘prikni bitirgach, prezident u yerga bordi va ochib berdi. Yana bir-ikki shunday yaxshi misollar bo‘lsa kerak, qarash kerak.

Mana shunaqa misollar ko‘proq bo‘lgani yaxshi, menimcha (ehtimol, u yoki bu obyektni aynan prezident borib ochib berishi ham shart emasdir). Obyekt shoshilinch bayramga bitirilishi yo aynan bayramda foydalanishga topshirilishi shart emasdir, ammo obyektning foydalanishga topshirilishining o‘zi alohida bir katta bayramga aylanib ketsa — qanday yaxshi!

Ertaga, 20-avgust kuni Qirg‘iziston poytaxti Bishkekda “Zakovat Asian Cup II” — Markaziy Osiyoning eng yirik intellektual turnirni o‘tkazilar ekan. O‘tgan yili Qozog‘iston poytaxti Ostonada “Zakovat Asian Cup”ning birinchi musobaqasi o‘tkazilgan va shu tariqa o‘zbek va qozoq yoshlarining bir chiroyli intellektual muloqoti bo‘lgandi.

Endi Bishkekda O‘zbekiston va Qirg‘iziston yoshlarining navbatdagi madaniy-intellektual zakovat-uchrashuvi — ham muloqoti, ham musobaqasi — bo‘larkan. Men “Zakovat”ning butun rejalari qanday ekanidan bexabarman, lekin hali Dushanbe va Ashxobodga ham kirib borishsa kerak, deb o‘ylayman. Kirib borish kerak, albatta.

“Zakovat” shunchaki intellektual o‘yin emas, balki O‘zbekistonning mintaqadagi yaxshi bir “yumshoq kuch” vositasiga aylanayotgani, Markaziy Osiyodagi barcha qardosh-qarindosh xalq va mamlakatlar o‘rtasidagi ko‘priklardan biri bo‘la olayotgani — shunchaki ajoyib.

👉 https://www.instagram.com/reel/DNhdhOBMFqZ/

Futbol bo‘yicha O‘zbekiston Superligasining oxirgi ikki turida “Neftchi”ning o‘yinlarida sezganim – translyatsiya kadrlari qandaydir sifatli bo‘lib qolgani bo‘ldi. Xuddi Yevropa yoki boy arab mamlakatlaridan qilingan translyatsiyalardek — takroriy lavhalar yoqimli darajada sekin va sifatli edi. Tepadagi videoni ko‘ring-da — O‘zbekistonda bo‘lgan va o‘zbekistonlik mutaxassislar tomonidan tasvirga olingan o‘yinlardan parchalar.

Buning sirini O‘zPFL bugun aytdi — tashkilot o‘zi olti professional kamerasi bor ko‘chma televizion stansiya yasabdi, shu olti kameradan uchtasi Super Slow Motion kamera ekan, shuning uchun Alisher Odilovning “Qo‘qon-1912” darvozasiga yoki Ruslanbek Jiyanovning “Andijon” darvozasiga urgan gollari shunaqa chiroyli ko‘ringan ekan-da menga. Milliy futbolimizning “tovar ko‘rinishi” mana shunday yaxshilangani bilan butun futbol jamoatchiligimizni tabriklasa arziydi. Ijtimoiy tarmoqlar zamonida bu juda muhim.

Bu ketishda O‘zPFL hali o‘zining telekanalini ham ochib, o‘zining shafeligida o‘tkazilayotgan futbol uchrashuvlari tomoshasini obuna asosida sotishni ham yo‘lga qo‘ysa kerak. Va bunga chinakam salohiyat bordek: tashkilotning Youtube’dagi sahifasida, masalan, oxirgi turdagi “Dinamo” — “Paxtakor” o‘yinini 113 ming marta, “Neftchi” — “Nasaf” o‘yinini esa 136 ming marta tomosha qilingan. Menimcha, zo‘r ko‘rsatkich.

PS. Yaxshi ko‘raman-da shu O‘zPFLni. Butun mamlakat bir olam, mana shu O‘zPFL o‘zicha bir olam. Alohida olingan bir tashkilot misolida qanday qilib botqoqlikdan bir necha yilda cho‘qqiga chiqish mumkinligini ko‘rish mumkin. Tinimsiz mehnat, sabr-toqat, asta-sekin, lekin cho‘qqiga.

🌱Atrof-muhit muhofazasi sohasida yetuk mutaxassis bo‘lishni istovchilar diqqatiga!

Markaziy Osiyo atrof-muhit va iqlim o‘zgarishini o‘rganish universiteti (Green University) ushbu sohada malakali mutaxassislar tayyorlashga yo‘naltirilgan davlat oliy ta’lim muassasasi bo‘lib, O‘zbekiston Respublikasi Prezidentining PF-81-son Farmoni bilan tashkil etilgan.

Green University bitiruvchilari Davlat xizmatini rivojlantirish agentligi tomonidan Milliy kadrlar zaxirasiga kiritiladi va 5 yillik ish stajidan so‘ng rahbarlik lavozimlariga tayinlanadigan istiqbolli nomzodlar qatoridan joy oladi.

Universitetda zamonaviy bilim va ko‘nikmalarga ega bo‘lgach, O‘zbekistonda ham, xorijda ham talab yuqori bo‘lgan, yaxshi maosh to‘lanadigan mutaxassis bo‘lib ishlash imkoniyati bor.

🎓 Bakalavriat yo‘nalishlari:
• Atrof-muhit va barqaror boshqaruv
• Atrof-muhit va iqtisodiyot
• Ekologiya va davlat boshqaruvi
• Ekologik muhandislik va qayta tiklanuvchi energiya
• Barqaror turizm va ekoturizm boshqaruvi

🎓 Magistratura yo‘nalishlari:
• Barqaror rivojlanish
• Barqaror moliya
• Atrof-muhit huquqi
• Atrof-muhit sohasida ommaviy kommunikatsiya
• Tabiatni muhofaza qilish
• Barqaror turizm
• Tsirkulyar iqtisodiyot
• Gidrometeorologiya va suv xo‘jaligi
• Barqaror shaharsozlik
• Iqlimga chidamli o‘rmon xo‘jaligi

💻 Ariza topshirish uchun

📞 1157
👉🏻 www.greenuniversity.uz
Reklama

Ustoz Karim aka Bahriyev Facebook’da bir post yozibdilar, quyida shundan bir parcha:

“Men deputat bo‘lib keskin gapirganimda, “paxtani chet elga sotgan”, deb 8 yil qamoq jazosiga “delo” qilib, Islom Karimovga olib kirishgan. Islom aka mening Urgutdan deputatligimni aytgan va: “U yerda bir gramm ham paxta o‘smaydi”, degan.

Keyin “tamakini sotgan” deb olib kirishgan. Islom Karimov: “Qo‘yinglar, beton domda turadi, deputat bo‘lib ham bir mashina olib minmadi. Mayli, qamoqda o‘lib ketsa — yaxshi, lekin tirik chiqsa, qamoqni ham roman qiladi. Tegmanglar shu bolaga!”, — degan.

Bu gaplarni menga o‘sha “delo”ni olib kirgan inson — Goskompechat (bugun AOKA deyiladigan tashkilot) raisi bo‘lgan Rustam Shog‘ulomov aytib bergandi. Uning xotinim, bojam tomonidan menga qarindoshligi bor edi.

Nasihat qilgandi: “Xotining — jiyanimiz — tul qolib ketmasin. Prezident demokratiya haqida gapiraveradi, ammo istamaydi. Sen uning gapiga havolanib ketma… Sen uning gapiga ishonib, baloga qolasan, men esa postimda uzoq qolaman, chunki uning gapiga ishonmayman, chunki dilidagi istagini bilaman”, — degandi.

“Delo” nega 8 yilga qamash uchun, desam, “birinchi marta bo‘lsa, 5 yildan kami amnistiyaga tushadi. Biz esa sen ozod bo‘lmasliging kerak, deb fikrlaganmiz”, degandi Rustam aka”.

Yaxshi odamlar ko‘p. Qiziq hikoya (Linkedin’da, Sardor Qodirov sahifasida o‘qidim):

“Negaligini bilmayman, lekin buni siz bilan bo‘lishish men uchun muhim — balki bu to‘g‘ri emasdir, ehtimol, menga ijtimoiy tarmoqlardan “detoks” ham kerakdir :)

Yaqinda meni juda qiziqarli bir bobo olib ketdi — yoqimli suhbatdosh, o‘z hayotidan ibratli hikoyaga ega inson. U o‘z oldiga ulkan bir maqsad qo‘ygan — Nazarbekdagi hovlisi hududida kam ta’minlanganlar uchun 20 ta uy qurish. Taksi haydab, topgan daromadini shu qurilishga sarflaydi. Hozirga qadar uchta uy qurib bo‘libdi, to‘rtinchisini boshlagan ekan.

Ko‘plab mijozlari bu hikoyani eshitib, xayriya qilarkan. Bir kuni hatto yo‘lovchisi bo‘lib chiqqan bir kishi unga shifer beribdi, boshqa bir safar esa yo‘lida uchragan santexnik yordam beribdi. Sababchilar :)

Bu juda chiroyli va samimiy hikoya — odamda shunday katta va muhim missiya bo‘lsa, hayot ham boshqacha bo‘ladi. Ishonamanki, u hamma uylar bitib, oilalar joylashgan kunni ko‘radi. Va u oilalarning ko‘pi jamiyatga foyda keltiradigan, halol, mehnatkash insonlarga aylanishiga ham ishonaman.

Buni men o‘z tajribamdan bilaman — bobomiz ham urush yillari uch nafar yetim bolani o‘z uyida tarbiyalagan. Qizig‘i, ularning barchasi keyinchalik professor bo‘ldi. Men esa ularning asrab olinganini 16 yoshimda, tasodifan bilib qolganman. Shungacha esa Zoya xolamning ismi nega ruscha ekani haqida hech o‘ylamagan edim.

Hayot mana shunaqa — unda mana shunday yaxshilik urug‘ini ekuvchilar bor va bu urug‘lar albatta unib chiqadi.

Yaxshilik sizlarga ham hamroh bo‘lsin!”

Samarqandda terrorizmda ayblanishimga bir bahya qolgani haqida

Oldindan aytib qo‘yay: sarlavha bo‘rttirilgan — meni hech kim terrorizmda ayblamadi, lekin terrorizmga qarshi kurashuvchilar bilan muloqotga kirishishga majbur bo‘lganim rost.

Konigil mavzesida Samarqandning Yangi O‘zbekiston davrida qad ko‘targan yangi osori-atiqalaridan biri, xalqaro xaritalarga arxitektura yodgorligi sifatida Konigil Skyscraper (“Konigil osmono‘par binosi”) nomi bilan kiritilgan 12 qavatli qo‘ziqorin-uy bor.

O‘tgan shanba Samarqandda bo‘lganimda, ataylab shuni ko‘rgani bordim. U buzilyapti; buzib tashlashgunicha yana bir ko‘ray (2022-yili oldida rasmga tushgandim — hozirgi kunlar bilan qiyoslasa, o‘shanda omon-omon zamonlar ekan), Instagram’imga ham bir kichkina (“buzilishi tarafdorimiz yo qolishi?” mazmunida) kontentcha qilay, degandim.

Borsam, ko‘chaning qo‘ziqorin-uy oldidan o‘tgan qismi ikki tarafdan yopilgan (yo PPX, yo Milliy gvardiyachilar, xizmat mashinalarining yalt-yult chiroqlarini yoqib qo‘yib, qo‘riqchilik qilyapti), ikkita katta kran uyning “qalpog‘i”ni ko‘chiryapti; 12-qavat allaqachon yo‘q edi-yov. Moshina yurolmaydi, lekin odamlar uchun oyoq yo‘l qoldirilgan.

O‘sha yo‘ldan o‘tib, 30 sekundlikmikin video oldim. Shu vaqt qarshimdan ko‘rinishidan kunlik yollanma ishchiga o‘xshash (egnida oxori to‘kilgan qora futbolka, ketida pochasi tizzadan past kalta ishton, oyog‘ida shippak, turqi-tarovati yoqimsizroq) odam iljayib, qarsak chalib keldi. “Yashang!”, dedi. “Nima qilyapsiz?”, dedi.

Kayfiyatim yaxshi edi, jilmayib qo‘l uzatdim. U kishini shu buzish ishlariga mas’ul quruvchilardan deb taxmin qilgandim. Birdan anavilar (hududni qo‘riqlayotgan yo PPX, yo Milliy gvardiya xodimlari)dan ruxsat oldingizmi, nega videoga oldingiz, kimsiz, qayerdansiz, videoga olish mumkin emas, videoni o‘chiring, degan gap-so‘z boshlanib ketdi.

Qarshimdagi quruvchi deb taxmin qilganim odamning bunday gaplariga javoban men ham, tabiiyki, bir-ikki savol bilan javob berdim: o‘zingiz kimsiz, nega mumkin emas, degandek. U bo‘lsa, hey, dedi-da qo‘riqchilarni chaqira boshladi: hozir mana shular sizni GOM (militsiya bo‘linmasi)ga olib ketadi, o‘sha yerda tushuntiradi nega mumkin emasligini, deb.

Qo‘riqchilardan biri — yo PPX, yo Milliy gvardiya xodimi — oldimizga keldi, odob bilan o‘zini tanishtirib, muloyimlik bilan kimman, qayerdanman, nima qilyapman, so‘radi. Xullas, qarsakboz rosa xiralik qildi: telefonimni olmoqchi, sumkamdan itarib, “olib borib, qama” degandek muddaoni boyagi formali xodimga yetkazmoqchi bo‘ladimi-yey. Uning bu harakatlariga javoban bir jahl qilib, urishib bergandek ham bo‘ldim. Bungacha uning yoniga boshqa bir sherigi ham yetib kelgandi, menga qarab turib, formali xodim bilan “gaplashavering, aka”, dedi.

Formali yigit — yo PPX, yo Milliy gvardiya — meni ularning oldidan olib ketdi. Aytdiki, “siz bilan gaplashgan bu akalar – terrorizmga qarshi kurashdan”. Iya, bu yerda bularga nima bor, desam, formali yigitcha hamma bu yerga topshiriq bilan kelib turganini, videoga olmaslik bo‘yicha ham topshiriq bo‘lganini, qolganini bilmasligini, shuning uchun videoni ham o‘chirib tashlashimni iltimos qildi. Uning guvohligida videoni galereyadan ham, “korzina”dan ham o‘chirdim (shuginani deb talashib, menga nima zaril, to‘g‘rimi?).

“Toshkentdan faqat shuni videoga olgani keldingizmi-ye?”, dedi keyin hayron bo‘lib. Yo‘g‘e, yo‘l-yo‘lakay ko‘rib ketay, degandim-da. “Samarqandda ko‘rgani boshqa chiroyli joylar ko‘p-ku”, deydi yigitcha. Ha, ko‘p, lekin buyam bir tomoshabop maskan bo‘luvdi-da. Ko‘rimsiz, xunuk, xato deysizlaru, lekin Samarqandda boshqa biror me’moriy obida oldida shuncha yo PPX, yo Milliy gvardiya xodimi turgani yo‘q, biror tarixiy obidani qo‘riqlashga shuncha formasiz terrorizmga qarshi kurashuvchilar ham jalb etilgan emas. Ahamiyati katta ekan-da.

Endi boshim qotgan — qay biri ko‘proq jinnilik: shu 12 qavatli “Konigil mo‘jizasi”ning qurilishimi, buzilishimi yoki uning buzilishini videoga olishga qarshi kurashish uchun soliq to‘lovchilar hisobidan kun ko‘radigan shuncha xodimning safarbar etilishimi?

So‘nggi vaqtlarda bir tendensiyani sezdim – banklarimiz orasida kitob chiqarishga, noshirlikni qo‘llab-quvvatlashga, nashriyotlarga homiylik qilishga bir mayl uyg‘ongandek.

Men qandaydir yakkam-dukkam bir-ikki holat haqida gapirmayapman. Yoki “Agrobank” chiqargan bog‘dorchilik, dehqonchilik, issiqxona, sabzavot, poliz, dorivor o‘simliklar, chorvachilik, parrandachilik, asalarichilik haqida o‘nlab kitob va to‘plamlari, alohida “Suvkitob” degan to‘plamini ham nazarda tutmayapman; bular - “Agrobank”ning o‘z sohasi, bankka davlat tomonidan qo‘shimcha vazifalar ham yuklatilgan, boz ustiga universiteti ham bor, ularga kerak (qayd etish joizki, bank millionlab nusxada kitoblar chiqardi).

Men aytayotganim - qandaydir ommaviy harakat. Har holda, menga shunday ko‘rinyapti. Buni kim birinchi boshlab berdi, bilmayman. Ehtimol, “Xalq banki”dir — aynan shu bank “Asaxiy Books” loyihasiga homiy bo‘lib, qanchadan-qancha kitoblarning tarjima qilinishi va nisbatan past narxda sotuvga chiqishiga imkon berdi (va hali ham imkon beryapti, shekilli). Bank yana boshqa ko‘plab kitob loyihalariga ham homiylik qilyapti, moddiy tomondan yordam beryapti.

Markaziy bankning o‘zi “1000 kitob” loyihasiga iqtisodiyotga oid kitoblar bo‘yicha qo‘shimcha buyurtma berganini eshitgandirsiz - regulyatorning o‘zi yaxshi namuna bo‘lib berganining o‘zi tahsinga sazovor. “Anorbank” esa “Farangeyt Press” degan yangi nashriyotning bolalar va o‘smirlar uchun mo‘ljallangan “Pul” degan kitobini chiqarishga moliyaviy yordam qilyapti (“Farangeyt”chilar lekin yaxshi ish boshlagan — ular jahonga mashhur Usborne nashriyotining bir turkum kitoblarini tarjima qilyapti, “Pul” ham o‘sha turkumdan).

“Ipak yo‘li” banki “Asian Book House” degan nashriyotning kitoblariga homiylik qilayotganini ko‘rdim — ular navbatdagi tarjima asarlar emas, balki mahalliy mualliflarning chiroyli, illustratsiyali kitoblari. Yana bir-ikki misollar bor edi, hozir havolalarini qidirib topolmadim (siz ham ko‘rgan bo‘lsangiz, @muhrimchatbot'ga yozing — bilaylik qahramonlarni).

Ishqilib, qandaydir yaxshi, e’tirof etsa arzigulik tendensiya, nazarimda. Bu ishlar alohida bir topshiriq asosida bo‘lyaptimi yo o‘zicha bir tabiiy jarayonmi, bilmadim, lekin har qanaqasiga ham ijobiy holat, deb o‘ylayman. Banklarimiz orasidagi bu “moda” to‘xtamasin, faqat rivoj topsin, kerak bo‘lsa, banklar qoshida baquvvat tahririyatlar, nashriyotlar paydo bo‘lsin, degan bo‘lardim. Har holda, kitob bozorimiz tirik va o‘syapti.

Eng kamida, bir yaxshi kitobni (u o‘zimizning qorako‘zlar yozgan asar bo‘ladimi yo tarjimami, farqi yo‘q) chiqarishga ko‘rsatilgan ko‘mak, shunga sababchi bo‘lish — millatga qilingan yaxshi bir xizmatdek.

Xayrulla aka bilan katta intervyu. Futbolga aloqador savollar umuman berilmagan https://www.youtube.com/watch?v=X_REEmIClEc

Yaqinda Yandex xaritalarida chaqirilgan tez yordam mashinasining kelishini ko‘rib turish mumkin bo‘lishi e’lon qilingandi. Bundan tashqari, Yo‘l harakati xavfsizligi xizmati ba’zi ko‘chalardagi svetoforlarning ish rejimi haqidagi ma’lumotlarni ham Yandex xaritalariga uzatishi aytildi. Shundan kelib chiqib, menimcha, Otabek aka to‘g‘ri aytyaptilar:

“Xorijiy kompaniya bilan bunday davlat-xususiy sheriklik loyihalarini amalga oshirishda… ochiq API mezonlari puxta va aniq belgilanishi zarur… Ma’lumotlar shaffof va teng imkoniyatlar asosida taqdim etilsa, bu xizmatlarni mahalliy yoki boshqa mustaqil kompaniyalar ham rivojlantirishi mumkin.

Ya’ni, bu loyihalarni faqat Yandex emas, istalgan kompaniya amalga oshira olishi kerak: tez yordam bo‘ladimi yo svetoformi yoki kadastr axborotlarimi, farqi yo‘q — davlat organlarining API ma’lumotlaridan faqat bir tanlangan kompaniya emas, bozordagi istalgan shu analogdagi raqamli mahsulot yaratuvchilar ham bemalol foydalana bilishi… iste’molchilar uchun juda muhim (jarima ilovasi keysi esingizdadir). Shundagina raqobatli o‘yin qoidalari paydo bo‘ladi”.

“Dok-1 Maks ishi” oqibatida rasman 68 nafar bola vafot etgan bo‘lsa, shu ro‘yxatdagi eng birinchi o‘lim 2022-yilning 1-avgust kuni qayd etilgan. Ha, butun O‘zbekiston bu fojia haqida 2022-yil oxirida — dekabr oyi o‘rtalarida xabar topgan, lekin rasman eng birinchi o‘lim 1-avgustda yuz bergan — shu kuni Nukusda “Dok-1 Maks” ichgan Ahmad Aitbayev vafot etgan.

Ahmad 2020-yil 21-mart kuni tug‘ilgan edi. U 2022-yil iyul oyi boshlarida shamollab qoladi. Onasi uni Qo‘ng‘irot shahar tibbiyot birlashmasiga olib boradi. Shifokor shamollashga qarshi dorilar yozib beradi, ammo retseptdagi dorilarning hammasi ham topilmagani bois, dorixonachi bolaga “Dok-1 Maks” siropini ichirishni tavsiya qiladi.

“Dok-1 Maks” siropini icha boshlagan bolaning ahvoli 6-iyuldan yomonlashadі. Ota-onasi uni Qo‘ng‘irot tibbiyot birlashmasining infeksiya bo‘limiga yotqizadi. Taxminan shu vaqtda Ahmadning peshobi ham kelmay qo‘yadi. Shifokorlar unga o‘tkir buyrak yetishmovchiligi tashxisini qo‘yib, 8-iyul kuni Nukusdagi shoshilinch tibbiy yordam kasalxonasiga yuboradi.

Nukusdagi kasalxonaning jonlantirish bo‘limiga yotqizilgan Ahmad 25-iyul kuni komaga tushadi va 1-avgust kuni vafot etadi.

Mana shunaqa — Ikki yarim yoshni ham to‘ldirishga ulgurmagan Ahmad “Dok-1 Maks” ishining rasman tan olingan birinchi qurboni hisoblanadi. Afsuski, 2025-yilning iyul oyida — ha, bu yil — bu fojia qurbonlari soni yana bittaga ko‘paydi: 3-iyul kuni “Dok-1 Maks” siropini ichish oqibatida birinchi guruh nogironi bo‘lib qolgan jizzaxlik 8 yashar Muslima Ziyoboyeva vafot etdi.

Tomog‘i og‘rib qolgani uchun 2022-yil dekabrida “Dok-1 Maks” siropidan ichgan Muslima keyinchalik ahvoli og‘irlashib (orada komaga ham tushgan), o‘rnidan turolmaydigan, yurolmaydigan va gapirolmaydigan bo‘lib qolgan edi. Ota-onasi 2024-yil noyabr oyida “Dok-1 Maks” ishi bo‘yicha sudda bergan ko‘rsatmasida qizaloqni davolash va parvarish qilish xarajatlariga har oy kamida 10 mln so‘m sarflayotgani, 2022-yil dekabridan beri xarajatlar 1 mlrd so‘mga yetganini ta’kidlagan edi.

Sud Muslima Ziyoboyeva foydasiga ayblanuvchilardan 1 mlrd so‘m miqdorida kompensatsiya undirish haqida qaror chiqargan. Agar shu pul o‘z vaqtida to‘liq miqdorda undirib berilganida, ehtimol, Muslimaning hayotini saqlab qolish va hatto uni oyoqqa turg‘azib yuborish ham mumkin edi. “Dok-1 Maks” sabab nogiron bo‘lib qolgan hali yana o‘nlab bolalar bor va, jabrlanuvchi ota-onalardan biri ta’kidlaganidek, hozir “tirik bolalarni asrab qolish kerak”.

Menimcha, davlatimiz qo‘lida yordamga muhtoj shu bolalarning hayotini saqlab qolish imkoni bor. O‘zi yozgan va referendum orqali Konstitutsiyaga kiritgan normasi (55-modda) orqali — kompensatsiyani o‘zi to‘lab bersin va keyin aybdorlardan o‘zi undiraversin. “Dok-1 Maks” jabrlanuvchilarining hammasiga kompensatsiyani — 75 milliardmi, 80 milliardmi, qancha? — hech bir istisnosiz, to‘liq hajmda davlat to‘lab bersin.

Bu fojiaga bu yil uch yil to‘ladi. Shuncha vaqtdan beri bu ish bo‘yicha jabrlanuvchilarning og‘irini sal bo‘lsa-da yengil qilishga harakat qilmaslik, ularga hamdard bo‘lmaslik, hech bo‘lmasa hamdard bo‘lish, biror yordam berish yo‘llarini izlamaslik — davlatimiz uchun uyatli.

#dok1maks

“Neftchi”da nimadir o‘zgarish qilish kerak, deb kuyunchaklik bilan kamida 1500 simvolli post yozdim-da, o‘zimcha. Keyin qarasam, bugun Farg‘onada “Bunyodkor”dan uchralgan mag‘lubiyat mavsumdagi bor-yo‘g‘i ikkinchisi ekan (birinchisi “Paxtakor”dan bo‘lgandi, u ham Farg‘onada; Jahongir Ortiqxo‘jayev qanchalik xursand bo‘lgandi o‘shanda). Allaqachon besh marta mag‘lubiyatga uchragan va 6-o‘rinda borayotgan “Paxtakor”ni chempionlikka da’vogar deyishyapti-ku, shunday ekan, “Neftchi” uchun hech narsa yo‘qotilmagan, aslida.

Lekin o‘sha, yozishga yozib qo‘yib, e’lon qilmaslikka qaror qilgan postimdan bir parchani baribir shu yerda qoldirib ketmoqchiman: oxirgi bir yarim mavsumda transferlarga, tarkibni kuchaytirish va saqlab qolishga sarflangan pullar bo‘yicha reyting qilinsa, menimcha, Farg‘ona “Neftchi”si Superliganing istalgan jamoasini katta farq bilan ortda qoldirsa kerak (balki adashayotgandirman). Masalan, mavsum boshida “Navbahor”ning serbiyalik 30 yoshdan oshgan bir futbolchisini og‘dirish uchun farg‘onaliklar 300 ming dollar va’da qilishganini eshitgandim. U - “Navbahor”dan “Neftchi”ga ommaviy ko‘chib o‘tganlarning faqat bittasi, 2025-yil boshida nomi ulug‘ bunaqa futbolchilardan Farg‘onada butun boshli yangi tarkib shakllangan edi. Ikkinchi davra arafasida ham rosa vahima nomlar tarkibga qo‘shib olindi.

Tarkibni kuchaytirish uchun bu qadar ko‘p pul sarflagan jamoa o‘z maydonida bundayin yutqazib qo‘yavermasligi kerak, menimcha. Raqibi “Paxtakor” yoki mavsum kashfiyoti “Bunyodkor” bo‘lsa ham (tavba, “Bunyodkor” shunchalik susayib ketgandiki, bu mavsum uning kutilmaganda medallarga da’vogarligi kashfiyotga tenglashtirilyapti).

PS. Bu “Neftchi”ning 2025-yilgi mavsumdagi oxirgi mag‘lubiyati bo‘lsa-ya? Ishonish qiyin. Balki mo‘jiza sodir bo‘lar.