◀️ سربازان اسرائیل شباهت بسیاری به داعشی‌ها دارند و تمام کنش‌هایشان مو به مو کپی برداری از روی متوحشین تاریخ است.
آنها به مانند داعشی ها عاشق سوزاندن کودک و خانه و درخت و شهر و کتاب و کتابخانه هستند. آنها به مانند تمام متوحشین تاریخ با تمام نمادها و دستاوردهای تمدن بشری دشمن‌اند و تصور می‌کنند با سوزاندن و ویران کردن و کشتن، امکان ساخت انسان و جامعه و تمدن جدیدی را خواهند داشت.
آنها نمی‌دانند هر چه این میزان توحش شدت و فزونی گیرد، زمینه فروپاشی و نابودی خود آنها را فراهم خواهد کرد.

◀️ عموم کسانی هم که در ایران سالهاست «فاشیسم» لقلقه زبانی‌شان است عمدتا طرفدار جنایات اسرائیل بوده یا در قبال این جنایات سکوت می‌کنند.
این جماعت که مدام در حال ترساندن مردم از فاشیسم و خشونت دولتی و این قبیل جمله‌سازی ها هستند خود خطرناک‌ترین نیروی اجتماعی حاضر در حوزه عمومی هستند.

* تانک اسرائیلی در حال زیر گرفتن مرد فلسطینی در غزه
@kharmagaas

روشنفکر ایرانی قبل از اینکه مارکس و لنین و هگل و آدورنو و...، را بشناسد، باید خودش را بشناسد. اینکه کجای دنیا ایستاده است، پا بر روی چه خاکی دارد و نسبت‌اش با تاریخ و سنت های سرزمینش چگونه است.
روشنفکر ایرانی قبل از تلاش برای شناخت تاریخ و فلسفه غرب، باید تاریخ و اندیشه، سرزمین خود را واکاوی کند. روشنفکر ایرانی قبل از شناخت هنر و فکر و اندیشه در غرب باید موسیقی و معماری و شعر و خطاطی و سایر هنرهای سرزمین خود را بشناسد.
روشنفکر ایرانی تنها پس از این شناخت است که با دریچه ذهنی بازتر و اعتماد به نفس و خودباوری بیشتر و با درکی عمیقتر از «جهان خویش» می تواند بفهمد که چه نسبتی با هنر و علم و فلسفه جهان غرب دارد و چگونه می تواند از علم و فلسفه و جریان های فکری و هنری و سیاسی مدرن غرب برای جامعه خود و باز کردن گره های اجتماعی و فرهنگی خود استفاده نماید.

هر جریان فکری و اجتماعی که به نام نقد سعی در انکار برهه‌ای از تاریخ سیاسی و تمدنی این سرزمین (چه ایران باستان چه ایران پس از اسلام) داشته باشد، جریانی هپروتی است و درک درستی از نقش سنت و میراث فرهنگی و خودآگاهی تاریخی برای ساخت جامعه بهتر ندارد.
@kharmagaas

فرهاد قنبری:
کودتای ۲۸ مرداد در شعر دهه سی

"نام بزرگ تو
این واژه‌ی منزه
نام پیمبرانه...
مصداق صبح صادق
یادآور طلوع رهایی
پیشانی سپیده‌ی فرداست.
نام بزرگ تو، در برگ برگ یاد درختان این دیار
در قصه‌ها و زمزمه‌ها و سرودها،
در هر کجا و هرجا
تا جاودان به گیتی خواهد ماند"
(فریدون مشیری برای مصدق)

کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ فقط یه حادثه تاریخی نبود، بلکه سرنوشت گشوده و پرتکرار ما بود تا چون آینه‌ای پرغبار هر روز و سال خود را در آن به نظاره بنشینیم.

کودتای ۲۸ مرداد برای بسیاری از هنرمندان و روشنفکران و کسانی که دل در گرو آزادی و استقلال وطن داشتند، کابوسی تلخ و فراموش نشدنی بود. نمود این تلخی ایام در اشعار شاعران بزرگ دهه سی به وضوح قابل ردیابی است.

بعد از کودتا خانه همیشه آباد و سرسبز نیما یوشیج خانه‌ای غم گرفته و ابری شد. بعد از کودتا «دل فولاد» شاعر شکست و دیگر با او همراه و همدم نشد:
«چشم بیدارم و هر لحظه بر آن می دوزد،
هستیم را همه در آتش بر پا شده‌اش می‌سوزد.
از برای من ویران سفر گشته مجالی دمی استادن نیست
منم از هر که در این ساعت غارت زده‌تر
همه چیز از کف من رفته به در
دل فولادم با من نیست
همه چیزم دل من بود و کنون می‌بینم
دل فولادم مانده در راه.
دل فولادم را بی‌شکی انداخته است
دست آن قوم بداندیش در آغوش بهاری که گلش گفتم از خون وز زخم.
وین زمان فکرم این است که در خون برادرهایم
ـــ ناروا در خون پیچان
بی گنه غلتان در خون ـــ
دل فولادم را زنگ»

بعد از کودتا زردی خزان بود و سال بد برای شاملو، سالی که غرور گدایی کرد:
«سال باد
سال اشک سال شک
سال روزهای دراز و استقامت‌های کم
سالی که غرور گدایی کرد.
سالِ پست
سال درد، سالِ عزا
سالِ اشکِ پوری
سالِ خونِ مرتضا
سالِ کبیسه..»

پس از کودتا اخوان ثالث ماند و مات شدن در عرصه شطرنج خونین، اخوان ماند و پلک‌هایی که دیگر با او مهربان نبود:
«اما نمی‌دانی چه شبهایی سحر كردم.
بی آنكه یكدم مهربان باشند با هم پلكهای من»
سال‌های پس از کودتا اخوان بود و هذیان و کابوس‌های شبانگاهی:
«در خوابهای من,
این آبهای اهلی وحشت
تا چشم بیند كاروان هول و هذیان‌ست.
این كیست؟ گرگی محتضر زخمیش برگردن؛
با زخمه‌های دمبدم كاه نفسهایش
افسانه‌های نوبت خود را 
در ساز این میرنده تن غمناك می‌نالد.
وین كیست؟ كفتاری زگودال آمده بیرون
سرشار و سیر از لاشه مدفون
بی‌اعتنا با من نگاهش,
[ پوز خود بر خاك می‌مالد»
بعد از کودتا اخوان بود و خانه‌ای که آتش گرفته است، بعد از کودتا اخوان ماند و "لولی لول گریبان چاک"ی که اندوه‌زار خاطرش را هیچ "زلال تلخ شورانگیزی" آرام نمی‌کرد، اخوان ماند و قاصدکی که حامل هیچ امید و پیامی نبود، اخوان ماند و دلی که انگار تمام ابرهای عالم بر آن می‌گریست.

بعد از کودتا، نصرت رحمانی ماند و بیگانگی‌ای که رسالت‌اش شد، نصرت رحمانی ماند و تیغ سکوت و قصرهای مات:
«در نعره های خامشی و مرگ نعره‌ها
تیغ سکوت دوخت لبان امید را!
اشکی فتاد و شمع فروخفت و ماه مرد
کفتار خورد لاشه ی مردی شهید را
ای قصر های مات! کجا شد حماسه ها؟
سردارِ پیرِ شهرِ طلای سیاهکو؟
خورشید از چه روی نمایان نمی شود؟
مداح هرزه شاعرِ آن بارگاه کو»

بعد از کودتا سیاوش کسرایی ماند و مویه های وطن، وطن:
«وطن، وطن،
نظر فکن به ‌من که من
به هر کجا ـ غریب ‌وار ـ
که زیر آسمان دیگری غنوده ام،
همیشه با تو بوده ‌ام، همیشه با تو بوده‌ ام»

بعد از کودتا ابتهاج ماند و آتش‌های مرده بر دل و کوره‌های بی‌داد و امیدهای به خاکستر نشسته:
"ما از نژاد آتش بودیم
همزاد آفتاب بلند، اما
با سرنوشت تیرۀ خاکستر!
عمری میان کوره‌ی بی‌داد سوختیم"

بعد از کودتا شعر بود و رنج، شعر بود و حزن، شعر بود وناامیدی، شعر بود و کلماتی که می‌نالیدند و شمه‌ای از استبداد ته‌نشین شده هزاران ساله بر این سرزمین را غمگنانه به نظاره نشسته بودند.
@kharmagaas

هفتاد سال قبل دولت انگلیس و آمریکا با همراهی شاه و عده‌ای در داخل کودتایی علیه دولت ملی دکتر مصدق ترتیب دادند.
هفتاد سال پس از آن حادثه در این سرزمین عده‌ای از پیروزی تیم فوتبال انگلیس و آمریکا بر ایران در جام جهانی شادی و هلهله سر دادند.
هفتاد سال پس از آن حادثه بازماندگان همان شاه و حامیانش از حمله نظامی آمریکا و متحدانش علیه ایران حمایت کردند.
هفتاد سال پس از آن کودتا داور فوتبال ایرانی با خوشحالی از دست آن جنایتکاری که دستور حمله نظامی به ایران را صادر، مدال دریافت کرد.

این تهاجم رسانه‌ای آمریکا و انگلیس و ناتو و این مغزشویی بزرگ که بخشی از ملت ایران را به دشمن موجودیت خود تبدیل کرد به مراتب ویرانگرتر و استعماری‌تر از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ بود.
@kharmagaas

⏬


⏪ هر هوش متوسطی که کمی تاریخ جهان و روابط بین‌الملل را دنبال می‌کند می‌داند که پس از جنگ جهانی دوم جهان غرب یک کدخدا داشت و آن آمریکا بود.

این کدخدا پس از فروپاشی شوروی بخشی از نوچه‌های شوروی سابق را هم به استخدام خود درآورد.

اما سوال این است؟
کدخدایی که با نوچه‌های خود اینگونه رفتار کرده و آنها را تحقیر می‌کند، با کسانی که در دایره دشمن تعریف می‌کند، چه برخوردی خواهد داشت؟

سوال این است.
ترامپی که اینگونه حاکمان هم‌پیمان عرب خود که همگی بخشی از سرزمین و ثروت خود را در اختیار او قرار داده‌اند اینگونه برخورد می‌کند، ترامپی که دلقک بیچاره اوکراینی را که در دو دقیقه دوازده بار از او تشکر می‌کند, اینگونه دست می‌اندازد، در صورت برخورد با پزشکیانِ بزرگ چه برخوردی را در نظر گرفته بود.
@kharmagaas

لب کلام این است.
التماس به مردم که «تو را خدا بیست درصد کم مصرف کنید» و «شما را به جان عزیزانتان آب و انرژی را هدر ندهید» و امثالهم اسمش مدیریت نیست.
دولت موظف است قیمت واقعی تمام شده آب و برق و گاز را از مردم دریافت کند آنوقت دیگر نیازی به التماس و خواهش نیست. آنوقت هر کسی خواست می‌تواند استخر شخصی داشته باشد و یا به مانند همسایه ما هفته‌ای دو بار سرتاسر حیاط خانه و کوچه را آب بگیرد.
همین یک اقدام ساده در زمینه آب را انجام بدهند آنوقت خواهند دید که سرانه مصرف آب ایرانیان از هیچ جای دنیا بیشتر نخواهد بود و دیگر کسی هوس شستن هر روز در و دیوار و ماشین وسط حیاط خانه را نخواهد کرد..
اینها جرات در مدیریت و تصمیم‌گیری است. دولت به جای آنکه دنبال کم کردن کیفیت بهداشت و آموزش و یا خصوصی کردن این حوزه‌ها باشد، باید در زمینه مصارف آب و انرژی هزینه واقعی را دریافت کرده و پول حاصل از آن را در دو حوزه اساسی و بنیانی کشور (آموزش و بهداشت) بیشتر هزینه کند.
@kharmagaas

وزیر نیرو:

تولید سرانه آب در ایران چهار برابر اسرائیل است.
@kharmagaas

⏪ اینکه این خاله شادونه سخنگوی دولت ایران می‌شود یا در جدول شایسته سالاری ظریف و کارشناس‌سالاری پزشکیان (واژه‌ها چه بالایی که سرشان نمی‌آید😄) زن بودن خودبخود ده امتیاز بیشتر برای کسب مقام وزارت و معاونت رئیس‌جمهوری می‌یابد، محصول نفوذ چنین فرهنگی است که از غرب به جهان صادر می‌شود.

⏪ اینکه در هر لیستی برای مجلس و شورای شهر اعم از لیست اصلاح‌طلب و اصولگرا و جبهه پایداری حتما باید چند خانم جلسه‌ای و دختر و همسر و زن‌داداش و زن‌عموی فلان آیت‌الله و فلان مقام سیاسی هم باید در لیست قرار بگیرد، محصول رشد این تفکر است.

⏪ اینکه جبهه اصلاحات از بهزاد نبوی و محتشمی‌پور به آذر منصوری و پروانه سلحشوری و زن تاجزاده سقوط می‌کند، نتیجه رشد همین تفکر است.

👈 امیدوارم برداشت نادرست نشود، چرا که نه تنها مخالف حضور زنان در سیاست و امور مختلف اجتماعی نیستم بلکه به شدت هم از آن حمایت می‌کنم اما معتقدم رشد چنین تفکری در جهان نه تنها باعث برابری حقوق زنان نشده بلکه باعث حذف و دور ماندن زنان باسواد و نخبه از عرصه سیاسی و در نهایت واگذاری حوزه عمومی به کیم کارداشیانیسم (به جای زن واقعی) در سراسر جهان است.
@kharmagaas

منطق تفاوت!

- تصور کنیم به جای مکرون یک سیاستمدار زنِ جوان، با پیرمردی سی سال بزرگتر از خود ازدواج می‌کرد، در آن صورت واکنش جهانیان و رسانه‌ها و فمنیست‌ها و همجنس‌گراها، دوجنسه‌گراها و چندجنسه‌‌گراها سایر نخبگان جهان امروز چه بود؟

- تصور کنیم به جای رئیس‌جمهور فرانسه رئیس‌جمهور ایران با پیرزنی سی سال بزرگتر از خود ازدواج می‌کرد، در آن صورت واکنش همین بخش از جامعه ایران که مکرون را مردی عاشق پیشه و متعهد معرفی می‌کنند چه بود؟

- فرانسه پیشگام قرن نوزده در مفاهیمی چون آزادی و برابری و حق شهروندی و وطن‌دوستی بود. فرانسه در قرن در نیمه دوم قرن نوزده و نیمه اول قرن بیست پیشگام مکاتب مختلف هنری و ادبی بود.
فرانسه قرن بیست و یکم هم به نظر پیشگام زشتی و بی‌فرهنگی و وکیسم و به ابتذال کشیدن تمام دستاوردهای فرهنگی و هنری و سیاسی و اجتماعی تمدن بشری است.
@kharmagaas

روندی که در سراسر دنیا در حال وقوع است و کمتر کسی به خطرات آن واقف است «سیاست زدایی» از حوزه‌های سیاسی است.
خطر این است که تحت تأثیر فضای رسانه‌ای و فکری جدیدی که در جهان حاکم شده است، دلقک‌ها و لمپن‌ها و الوات و اراذل و اوباش در هر گوشه جهان به عنوان کنش‌گر و فعال سیاسی خود را به متن رسانده و نماینده بخشی از افکار عمومی یا جناح‌های سیاسی مختلف می‌شوند.
اینکه در ابرقدرت جهان یک لات به غایت لمپن و بددهن با یک زن بدون دیسپلسن، میانمایه و ابله (که به لطایف الحیلی وارد سیاست شده است) به عنوان دو رقیب اصلی سیاسی مطرح می‌شوند، حاصل همین بحران است. اینکه جاستین ترودو و زلنسکی و ملونی و مکرون و اردوغان از تصمیم‌گیران جهانی به شمار می‌روند حاصل همین بحران است.
اینکه لات بی‌سروپایی مثل علی کریمی یا پسر پهلوی این اعتماد به نفس را می‌یابند که از سیاست و مقوله حکمرانی در کشوری به تاریخ و قدمت ایران سخن بگویند، حاصل همین بحران است.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
چپ نو و فرهنگ

فرهنگ امروز غرب تحت سیطره جریان «پست‌مارکسیسم» (تلفیقی از پست‌مدرنیسم و چپ نو و فمنیسم) است.
ارزشهای اساسی این جریان پرهیاهو و قدرتمند که متاسفانه در حال تبدیل شدن به ارزشهای جهانی و خطر قرمز بشری است می توان به:

۱- همجنس گرایی:
در اروپای امروز کوچکترین انتقادی به کنش اجتماعی همجنس‌گرایان جزء خطوط قرمز به شمار می رود. چند سال پیش «آلن دلون» بازیگر فرانسوی در جشنواره کن سخنی در نقد اعطای فرزندخواندگی به همجنس گرایان گفت [نقل به مضمون: «مردم هر کاری که بخواهند انجام می‌دهند. برای من اهمیتی ندارد.اما من مخالف فرزندخوانده هایی هستم که به زوج های هم جنس داده می شوند.از نظر من یک بچه باید پدر و مادر داشته باشد.»] که با انتقادات و بایکوت فراوانی مواجه شد. در اروپای امروز همجنسگرایی نه یک مسئله خصوصی بلکه ارزش اجتماعی بالایی محسوب می شود و کارگردانان و هنرمندان و روشنفکران بسیاری برای کسب شهرت، به درباره همجنس‌گرایی یا تظاهر به همجنس‌گرایی روی می آورند.

۲- سیاه پوستان:
جامعه رسانه ای و دانشگاهی اروپا در سالهای اخیر به اسم مبارزه با نژادپرستی از آن سوی پُل افتاده اند. به عنوان مثال اگر امروز یک گامبیایی در فرانسه نشست خبری بگذارد و بگوید که تمام تمدن و هنر و فرهنگ بشری از گامبیا شروع شده است به ندرت استاد تاریخ فرانسوی جرات خواهد کرد در مقابل این سخنان ایستادگی کرده و آنها را رد کند، چرا که به خوبی به هزینه چنین رفتاری که متهم شدن به راسیسم و بایکوت از سوی دانشگاهیان است آگاه است. امروز سیاه پوستان در اروپای غربی به خاطر یک کلمه داور که گفته بود «آن مرد سیاه پوست» بازی فوتبال تعطیل می کنند و در حالی که مردمان خاورمیانه به صورت علنی مورد تحقیر نژادی قرار می گیرند هنوز قبل از آغاز رقابت‌های ورزشی زانو می زنند.

۳- یهودیان و اسرائیل:
یهودی بودن در اروپای بعد جنگ جهانی دوم تقدیس می شود. هزینه انتقاد از اسراییل چنان بالاست که کسی جرات انتقاد از سیاست های ضدانسانی اسراییل را ندارد. فیلمهای اغراق شده و عموما کاریکاتوری با موضوع یهودیان در جنگ جهانی دوم همیشه در جشنواره های سینمایی جایگاه ویژه‌ای دارند و غرب وسواس عجیبی نسبت به یهودیان نشان می دهد.

۴- تصویرسازان چهره زشت از مخالفان گفتمان امروز حاکم بر غرب:
کافیست با سواد ابتدایی یک دوربین به دست گرفته و علیه مردم و تاریخ و فرهنگ ایران و چین و روسیه فیلم ساخت و چند شعار حقوق بشری هم وسط آن اضافه کرد تا در تمام جشنواره های سینمایی اروپا در صدر نشانده شد.
کافیست یک زن ایرانی بود و در اروپا از اسارت و خفقان و محدودیت زنان ایرانی سخن گفت تا به جایزه صلح نوبل و سخنرانی در پارلمانهای اروپایی دعوت شد.
غرب به هر ایرانی و چینی و روس که تصویر بسیار زشت و متوحشی از جامعه خود ارائه دهد اعتبار و بهای فراوانی می دهد. غرب به چنین افرادی برای روز مبادا (حمله و تحریم با این توجیه که بی تمدن و وحشی‌اند) نیازمند است و آنها را بر صدر می نشاند.

پ.ن:
۱- اروپا تاریخی مملو از «یهودی ستیزی» و «نژادپرستی در آفریقا» دارد و به همین دلیل وجدان ناآرامی در مواجهه با سیاه‌پوستان و یهودیان دارد و میان افراط و تفریط در نوسان است. شهروند ایرانی بدون هیچ تاریخ «سیاه‌ستیزی» یا «یهودی‌ستیزی» وجدان آسوده‌ای دارد و راحت تر می تواند بدون متهم شدن به نژادپرستی واقعیتهای جهانی را بنگرد.

۲- شهروند ایده‌آل رسانه و گفتمانهای حاکم بر افکار عمومی امروز اروپا و آمریکا، یک فرد سیاهپوستِ یهودیِ همجنسگرا (اگر زن هم باشد مزیت بیشتری شامل حالش می شود) یا دوجنسه است. در اروپای امروز اگر چنین افرادی یافت شوند، هر چه بگویند عین حقیقت است و کسی جرات کوچکترین مخالفتی با اَکت های سیاسی و اجتماعی و ضداجتماعی آنها نخواهد داشت.

۳- در مقابل این فرهنگ تمدن ستیز و ضدبشری باید ایستاد. مقابله با این فرهنگ مبتذل ربطی به دینداری و محافظه کاری ندارد. این جریان بنیان وجودی انسان و خانواده و فرهنگ را نشانه گرفته است و با قواعد طبیعت سر جنگ و ناسازگاری دارد.
این جریان ضدفرهنگی در بسیاری کشورهای غربی به دنبال حذف پیشوند «آقا» و «خانم» در خطاب قرار دادن افراد در مدارس و مراکز آموزشی است. (چرا که به دو جنسیت باور ندارد و انسان را تلفیقی از جنسیت می داند). این جریان پرهیاهو حتی پرسیدن نام پدر و مادر را نژادپرستانه و جنسیتی می داند و خواستار حذف نام پیشوند پدر و مادر از شناسنامه و اوراق شناسایی است. (چرا که معتقد است با ازدواج همجنسگرایان دیگر چیزی به نام پدر و مادر وجود ندارد و کودک ممکن است در دامان زن و شوهری که هر دو مرد یا زن هستند، رشد یاید).
@kharmagaas

فرهاد قنبری

می خواهید بدانید چه بلایی سر غرب آمده؟

۱- اگر شناختی (حتی ابتدایی) از سینما و هنر دارید، فیلم‌هایی که دهه چهل میلادی نامزد اسکار و کن می‌شدند را با فیلم‌هایی که یک دهه اخیر نامزد شده‌اند را مقایسه کنید تا متوجه این بحران شوید.

۲- اگر اهل ادبیات هستید نامزدها و برندگان نوبل نیمه اول قرن بیستم را با برندگان یک دهه اخیر نوبل ادبیات جهان مقایسه کنید تا بهتر متوجه شوید که چه بلایی سر هنر در غرب آمده است.

۳- اگر اهل فلسفه فلاسفه بزرگ قرن نوزده و نیمه اول قرن بیست و نیچه و هوسرل و هایدگر را با شومن‌-متفکرانی چون ژیژک و آگامبن و بدیو و دیگران مقایسه کنید تا متوجه شوید که چه بلایی سر غرب آمده است.

۴- اگر اهل سیاست هستید، سیاستمدارانی چون ژیسکار دستن و ژنرال دوگل و روزولت و چرچیل را با امثال سارکوزی و مکرون و ترامپ مقایسه کنید تا بهتر متوجه این سقوط آزاد شوید.

۵- این سقوط آزاد غرب را در جایگاه خانواده، در ازدواج و فرزندآوری، در گسترش و قدرت گیری اقلیت‌های ضدخانواده‌ای چون همجنسگرایان، در تاکید عجیب بر برهنگی در هر کنش و اعتراض اجتماعی و سیاسی، در مصرف بیش از حد روانگردان‌ها و بنگ و علف و ماری‌جوانا و...، در افزایش تراپی و مصرف قرص‌های ضد افسردگی و در وضعیت سایر هنرها و حوزه‌های اجتماعی نیز به وضوح می‌توان مشاهده کرد.

◀️ جامعه‌ای مانند ایران باید با نگاه به وضعیت امروز غرب جایگاه آینده خود را تعریف کند. ایران اگر می‌خواهد از ویروس چپ‌‌فرهنگی یا پست‌مارکسیسم و فمنیسم در امان بماند، باید تعارف‌ها را کنار گذاشته و در زمینه برخورد با مهاجران غیرقانونی و حفظ هویت ایرانی و مقابله با عناصر ضد فرهنگی وارداتی غرب با جدیت کامل برخورد نماید.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
جامعه با ساختار «کلاسیک» یا «پ‍ُست‌مدرن»

اروپای غربی در دهه‌های اخیر تحت تاثیر عواملی مانند فراگیری اندیشه‌های چپ نو و پُست‌مدرنیسم (و تلفیق این دو) و همچنین فروپاشی شوروی (با این پیش‌فرض که جهان کلاسیک با ساختار دولت-ملتهای قدرتمند متکی به نیروی نظامی دچار فروپاشی شده است) به نقد ساختارهای کلان و کلاسیک قدرت مانند هویت اجتماعی واحد، یک‌‌ملت‌-یک نژاد، خودبسندگی اجتماعی، غیرگریزی و امثالهم پرداخت و با میدان دادن به پست‌مارکسیسمِ فرهنگی از پذیرش تفاوت‌ها، تکثر قومی، چندفرهنگی، درهم‌آمیختگی نژادی و دینی حمایت کرد و به توزیع قدرت در لایه‌های اجتماعی و تلاش برای دموکراتیزه کردن حوزه های کوچک اجتماعی مانند پذیرش بیشتر مهاجرین آفریقایی، حمایت از دگرباشان جنسی، تساهل در برابر اقلیتهای دینی (بعضاً افراطی) و امثالهم پرداخت و میدان آینده قدرت را در این حوزه ها تعریف کرد. آنها بر این باور بودند که در جهان قبضه شده توسط اینترنت و شبکه های اجتماعی، نظامهای اقتدارگرا (چه فرهنگی و اجتماعی و چه سیاسی) خودبخود در هم شکسته و این افکار عمومی خواهند بود که جهان را در «گتو»های کوچک و محلی مدیریت خواهند کرد.
بر اساس چنین دیدگاه‌هایی اروپا به مقصد اول مهاجرین ترک و عرب و آفریقایی تبدیل شد و کم کم ساختار نژادی کشورهایی مانند آلمان و فرانسه و بلژیک و... تغییر کرد (کافیست نژاد اعضای تیم ملی فوتبال مثلا آلمان را با سه دهه پیش مقایسه کنیم) و سخنرانی‌ها و کتابهای افرادی مانند نوال نوح هراری در ابعاد وسیع توزیع شد و رسانه‌ها سعی در برجسته کردن چنین دیدگاههایی نمودند، دیدگاههای که به انسان به چشم ربات در حال پیشرفتی می‌نگریست که روز به روز در حال تکامل است و در آینده انسان اینترنتی و بورکوراسی‌های محلی جای نظام‌های سیاسی مرکزگرا را خواهد گرفت. تصور جامعه غربی بر آن بود که با چنین نگاهی می توان جهان را در دهکده‌های کوچک خودبسنده که هر کس امور محلی خود را سامان بخشد تعریف و تحلیل کرد و جهان را از خطر اقتدارگرایی و خشونت و بنیادگرایی رهایی بخشید.

نمونه اعلای چنین رویکردی کشور فرانسه بود. فرانسه با سابقه پر رنگ انقلابی و پر قدرت بودن جنبش های روشنفکری و اجتماعی قدمهای بزرگی برای ورود به جهان جدید برداشت، جهانی که در آن رییس جمهور و سیاستمدار به یک کارمند و بورکوراتی که صرفا هماهنگ کننده برخی امور است تقلیل می باید. (با غلبه چنین نگاهی است که فرانسه طی چند دهه از حاکمان قدرتمند و با پرستیژی چون ژنرال دوگل و ژیسکار دستن و میتران و ژاک شیراک به افرادی مانند سارکوزی و مکرون رسید)

در مقابل کشورهای شرقی به ویژه روسیه و چین بر خلاف حاکمان اروپای غربی علاقه بسیاری به دوران امپراطوری‌ها و اقتدار کشورش‌شان داشتند و به اصطلاح همان رویکرد کلاسیک «دولت-ملت‌» در قالب یک ملت و یک فرهنگ واحد را ادامه دادند. حاکمان این کشورها طی سالهای گذشته بارها و بارها با روشهای مختلف مکرون و سایر «بورکرات-رئیس جمهور»های اروپایی را دست انداخته و با ادبیات تحقیرآمیزی ارزشهای مورد تاکید دهه‌های اخیر جامعه اروپایی را مورد انتقاد و تمسخر قرار دادند.

حمله اخیر روسیه به اوکراین به گونه ای برهم زدن و آشفته کردن این خواب رویایی اروپای غربی است، حمله ای سرنوشت ساز که یا به پایان نظامهای اقتدارگرای کلاسیک به رهبری روسیه (و احتمالا چین) منتهی خواهد شد و یا اروپا را از خواب رویایی خویش بیدار خواهد کرد.
اروپایی که به نظر با حملات بنیادگرایان داعش به پاریس و بلژیک و...، دیگران بیدار نشده بود، حالا آزمون به مراتب دشوارتری را پیش رو دارد.
@kharmagaas

اروپا همانگونه که جایگاه اقتصادی خود در جهان را از دست می‌دهد، کم‌کم جایگاه برتر سیاسی و فرهنگی خود را هم از دست خواهد داد.
اروپا در جنگ جهانی دوم چرچیل و هیتلر حکومت می‌کردند و حالا کارمندان پشت در کاخ سفید.

در فرانسه زمانی نه چندان دور ژنرال دوگل و ژیسکار دستن حکومت می‌کردند و حالا این جوانک پرحاشیه که یک روز توسط پیرزنی که خود را همسر او می‌داند و روز دیگر توسط پوتین و ترامپ دست انداخته می‌شود..

پست‌مدرنیسم، فمنیسم و پست‌مارکسیسم بلایی را سر اروپا آورد که تانک‌های روسیه قادر به انجام آن نبودند.
@kharmagaas

به زمین خوردن دلقک

باید با روسو مخالفت کرد آنجایی که می گوید: «صدای اکثریت صدای خداست». گاهی صدای اکثریت، مغاک هولناکی است که اژدهایی خوفناک در آن دهان باز کرده است تا شاید ملتی را برای دهه ها و قرن ها به گمراهی و نگون‌بختی رهمنون کند.

اکثریت بودن در نوع کنشگری، لزوما دلیل بر برحق بودن نیست. وضعیت امروز اوکراین را بنگریم تا بهتر متوجه شویم که رسانه ها چگونه می توانند یک ملتی را فریب داده و در مسیر قهقرا و نابودی هدایت نمایند.
حاکم اوکراین با رای بیش از هفتاد درصد مردم این کشور انتخاب شده است. اما همین اوکراین و اکثریت مردم آن در یک جنگ رسانه‌ای و بازی فریبکارانه توسط غرب و با سوء استفاده از احساسات ضد روسی و فروش رویای اروپایی، کشور و وطن خود را به محل منازعه آمریکا و انگلیس با روسیه تبدیل کردند و حالا با نابودی و از دست دادن سرزمین ها و زیرساخت های خود در آرزوی خرید آینده ای توخالی و مبهم‌اند.

* نقشه اوکراین و چانه زدن برای تغییر مرزهای اوکراین توسط ترامپ.

* سانتمانتالیسم رسانه‌ای را رها کنیم. امروز هر کشوری که درگیر جنگ با ناتو باشد دوست ما و هر کشوری که در سنگر ناتو باشد دشمن ماست.
   @kharmagaas

⏬
⏬

رسانه بلایی سرشان آورده است که حتی نسل‌کشی یهودی-مسیحی مقابل چشمشان را هم از چشم مسلمانان می‌بینند.
حالا بیا به این جماعت حالی کن که مسیحیان فقط در یک قتل‌عام(سن بارتلومی) بیش از شصت هزار پروتستان را کشتند. به این جماعت حالی کن که حتی آن ملکه الیزابت رویایی‌شان هم به جرم پروتستان بودن از سوی کلیسای واتیکان به ارتداد و مرگ محکوم بود. به این جماعت حالی کن که هنوز برای خیلی از مسلمانان حتی فکر کردن به دستگاه‌های شکنجه‌ای که کلیسا در طول تاریخ خود اختراع کرده است، تصوری بهت‌آور و غیرقابل باور است..
@kharmagaas

«تظاهر تاجی است که ریا بر سر می‌گذارد»

کنشگری جناب ظریف (از ولیچرسواری تا...) به ویژه در یکی دو سال اخیر نشان داد که ایشان هرچه دیپلمات ساده‌لوحی هستند، در بازیگری رقیب ندارند:-)
@kharmagaas

⏬
⏬

به هیچ‌وجه و تحت هیچ شرایطی نه به آقای جلیلی رای می‌دهم و نه از حامیان گفتمان دوقطبی‌ساز ایشان هستم و نه به قدرت رسیدن ایشان را به صلاح کشور می‌دانم اما مقایسه سواد سیاسی جلیلی با پزشکیان (به ویژه شناخت واقعیات حاکم بر جهان) به مانند مقایسه درخت گردو با چوب دستی است.

به قول برتراند راسل: "مشکل دنیا این است که احمق ها کاملا به خود یقین دارند، در حالیکه دانایان سرشار از شک و تردیدند!"

این طیف دائم در حال تحقیر و تمسخر جلیلی و منتقدان برجام هستند اما نمی‌دانند که حداقل درک امثال جلیلی از سیاست خارجی غرب به مراتب واقع‌بینانه‌تر از اصلاح‌طلبان و امثال ظریف است.
@kharmagaas

⏬
⏬

کشور در شرایط جنگی است و نیاز به اتحاد داخلی از همیشه بیشتر است، اما آنکه اندکی بازی‌های سیاسی و روابط بین‌الملل می‌فهمد می‌داند کاری که جبهه اصلاحات (دانسته یا ندانسته که به نظر من ندانسته و از روی جهالت و نفهمی است) پس از جنگ دوازده روزه در حال انجام آن است، خیانت به ایران است.

ترک تخاصم در داخل و خارج؟
داخل را کار ندارم اما ترک کدام تخاصم در خارج؟ چرا به گونه‌ای سخن می‌گویند که انگار ایران وسط مذاکره زیربازی زده و به دشمن حمله کرده است؟
چرا به گونه‌ای سخن می‌گویند که انگار ایران از برجام خارج شد، یا ایران ژنرال آمریکایی را ترور کرد یا ایران دانشمندان و فرماندهان اسراییل را ترور کرده است؟

چرا این جماعت به این میزان نفهمی و بلاهت و نمک‌نشناسی دچار است؟
طیفی که این بیانیه را نوشته نه مردم عادی و نه براندازان بلکه همه وزیر و وکیل سابق هستند که حساب دزدی‌ها و اختلاس‌ها و رانت‌هایشان سر به فلک کشیده است.

حقیقتا هر دو جناح‌ سیاسی تاثیرگذار اعم از اصلاح‌طلب و جبهه پایداری در یک هدف مشترک هستند و آن تلاش برای نابودی ایران است که خوشبختانه تا به امروز و با هوشیاری مردم ناکام مانده‌اند.
@kharmagaas

⏬

در رسانه‌ها بسیار می‌خوانیم و می‌بینیم که شهرهای ایران آلوده‌ترین شهرهای جهان بوده و تصور عموم بر این است که شهری آلوده‌تر از تهران در جهان وجود ندارد.

اما واقعیت این است که (اگر از تبلیغات همه‌جانبه رسانه‌ای که علیه ایران در جریان است) گذر کنیم، هیچکدام از شهرهای ایران نه تنها جزء آلوده‌ترین شهرهای جهان نیست بلکه تهران جزء ده شهر آلوده منطقه هم به شمار نمی‌رود و پایتخت عراق و بحرین و عربستان در رتبه‌های بالاتری از تهران قرار دارند.

👈 در این جدول دوبی هم در رده دهم قراردارد.
@kharmagaas

⏬
⏬

آمریکا رئیس‌جمهوری احمق‌تر از ترامپ نمی.توانست انتخاب کند.

این جدول رشد صادرات چین است. این کشور در سال نود میلادی فقط نود میلیارد دلار صادرات داشت و امروز بالای سه هزار میلیارد دلار صادرات دارد.

غرب دیگر به هیچ‌وجه آن دست برتری که تا دو دهه پیش در اقتصاد جهان داشت را ندارد.

اروپای پیر با رشد منفی جمعیت یا باید ریسک چندپارگی فرهنگی و معضلات اجتماعی پذیرش مهاجر و جذب نیروی کار جوان بیگانه و کاهش دستمزد و بالا بردن سنگ بازنشستگی و امثالهم را بپذیرید یا طی چند دهه آتی کشورهایی مانند اندونزی و ویتنام و بنگلادش و فیلیپین اقتصادی بزرگتر از آلمان و انگلیس و فرانسه خواهند داشت.

غرب و آمریکا و ترامپ احمق برای حفظ هژمونی خود در جهان نه با ایران و نه حتی با روسیه بلکه باید با چین و جنوب و شرق آسیا درگیر باشد.
@kharmagaas

اعترافات (۲۰۱۰) - تتسویا ناکاشیما

معلم یک مدرسه راهنمایی در میان همهمه و شلوغی دانش‌آموزان اعلام می‌کند که به زودی از شغل خود استعفا خواهد داد.
او کم کم شروع به تعریف داستان زندگی خود کرده و توجه دانش‌آموزان جلب می‌شود. او می‌گوید که دختر چهار ساله‌اش به نام مانامی در استخر مدرسه غرق شده و دو دانش‌آموز کلاس (او آن‌ها را «دانش‌آموز الف» و «دانش‌آموز ب» می‌نامد) عامل قتل دخترش هستند...

ادامه داستان از ذهن کاراکترهای درگیر با جنایت و بحران‌های کودکی آنها روایت شده و شیوه انتقام بی‌رحمانه‌ای که معلم برای قاتلان فرزندش در نظر گرفته است را به تصویر می‌کشد.
کارگردان با روایتی غیرخطی مرز میان جهان عینی و ذهنی را در هم‌آمیخته و تماشاگر را با داستان پرکشش و تامل‌برانگیز خود همراه می‌سازد.

فیلم اقتباسی از رمان ا«عترافات» اثر کانایه میناتو است.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
جهان هُرهُری‌مسلک

"بهتر است سکوت کرد و افراد فکر کنند احمق هستی، تا این‌که صحبت کنی و بدانند که احمق هستی"
( منتسب به آبراهام لینکلن)

جهان به خودی خود فاقد معناست و معنای جهان به واسطه مفاهیمی خلق می‌شود که انسان بر آن حمل می‌کند.
اما جهان تکنیک‌زده امروز، فاقد توان خلق مفاهیم جدید بوده و به همان سرعت که در ساخت ابزارهای تکنولوژی و ابزارهای ارتباطی رشد می‌کند، خالی از خلاقیت هنری و فکری می‌شود و این زنگ خطر بزرگی برای حیات بشر است. جهان امروز فاقد توانایی خلق «مفاهیم زمانه خویش» است و در جهان فاقد مفاهیم، «آرمان» و «ایدئولوژی» و «روایت» و گفتمانی هم ساخته نمی‌شود و هر چه هست تکرار و تقلید و بی‌مفهومی و بی‌معنایی است.

این وضعیت تنها چیزی که خلق می‌کند انسان فاقد دیسپلین و به اصطلاح هُرهُری مسلک در همه حوزه‌ها اعم از ورزشی و هنری و سیاسی و روشنفکری و...، است.

⏪ انسان هُرهُری‌مسلک از همه کس طلب کار است. در خیابان درست رانندگی نمی کند، اما همین که کسی همتای خود را مشاهده می کند شروع به شکوه و فحاشی می کند. کار و مسئولیت خود را درست انجام نمی دهد، اما از دولت و پلیس و دیگران انتظار دریافت بهترین خدمات را دارد. حقوق همسر و فرزند و همسایه و...، را رعایت نمی کند و مدام از بی‌شعوری دیگران شکوه می کند.

- انسان هُرهُری‌مسلک امروزی به هیچ چیز عمیقی تن نمی دهد. نگاهش به همه مسائل کلیشه ای و سطحی است. خود را دانای کل می‌داند و نظرات بی بنیاد خود را حقیقت مطلق می انگارد. بیشتر از آنکه مطالعه کند، به حرافی علاقه مند بوده و به طور کامل از «فضیلت سکوت» بی بهره است.

- همه چیز را با عینک تک بعدی خود می‌نگرد. برای هر مسئله سیاسی و اجتماعی یک نسخه از پیش آماده دارد. برای هر اتفاقی دست‌های پشت پرده طراحی می کند. جهان و سیاست را آمیخته با اوهام می بیند و برای گریز از هر نقد و تحلیل و تفکر مدام از تکه کلام «سگ زرد برادر شغال است»، «همشون دست شون تو یه کاسه است»، «سیاست پدر و مادر ندارد» و امثالهم استفاده می کند.

- به آمیب ها و موجودات تک سلولی می ماند. یک خط فکری ساده و خطی دارد و محیط پیرامون خویش را بر اساس آن می بیند و هیچ نگاه دیگری را برنمی تابد.

- مدام به دیگران انگ ساده‌لوحی و نادانی می‌زند و به هیچوجه حاضر به شنیدن سخن و برداشتی متفاوت از توهمات خود نیست. جهان را غرق در جادو و اوهام می نگرد و پشت تمام رویدادها دستهای پنهان اهریمن و فراماسون و امثالهم را جستجو می کند.

- مصلحت و منفعت فردی را بر هر فضیلت و سعادت اجتماعی ترجیح می دهد. منفعت‌اش ایجاب کند به راحتی آب خوردن دروغ می‌گوید، فرار مالیاتی می کند، از چراغ قرمز رد می شود، از کارش می دزدد و...، در پایان روز هم با چهره‌ای حق به جانب به نادانی و بلاهت و فرصت طلبی و دزدی اختلاسگران فحش رکیک روانه می کند.

- با اینکه همیشه موضع رادیکال و تند دارد‌. به همه فحاشی می کند، هیچ کس را قبول ندار و در عین حال نهایت کنش سیاسیش، چند فحش به دولتمردان و مسئولان در گروه خانوادگی تلگرامی و تاکسی و محفل های دوستانه و فامیلی و ساختن یک اکانت فیک مجازی است.

- مقهور رسانه هاست. همه چیز را از دریچه تلویزیونی که می بیند تجزیه و تحلیل می کند. جهان آکواریومی که توسط رسانه ها ساخته می شود را تمام واقعیت هستی تصور می کند و هر روایت و سخن «غیری» را با تعجب نگریسته و جهان برون گفتمان کوچک خویش را دشمن و جیره خوار و خودفروخته و...، تصور می کند.

- مقهور مد است و مد را (با گزاره سلیقه شخصی) در حد ایمان بنیادگرایان پرستیده و از آن دفاع می‌کند. اگر لباس پاره پاره مد شود از فردا همان را می‌پوشد، اگر دستکاری دماغ و گونه و سینه مد شود فردا در صف کوتاه و بلند کردن پستی‌بلندی‌های بدن است، اگر تتو و حکاکی روی بدن مد شود فردا در صف اول نقاشی روی بدن است و...، در عین حال همه آنها را سلیقه و انتخاب فردی می‌نامد.

👈 با تمام این اوصاف چون آرمان و باور و ایدئولوژی‌ی ندارد، همیشه سردرگم و خسته و عصبی و پریشان است و مدام به دنبال دارو و درمان و تراپی و امثالهم می‌رود..
@kharmagaas

⏬
⏬

مَثَل صداقت این روزهای پزشکیان به مانند رفتار آن پدری است که عمری با دروغ و پنهانکاری واقعیت درآمد و شرایط کاری خود را از همسر و فرزندان مخفی کرده است اما حالا که سیل ویرانگری دارد به در خانه می‌رسد به جای آنکه فکر حفاظت از خانه در مقابل این خطر باشد، فرصت را مغتم شمرده و فاز صداقت و بیان حقایق گرفته است...
@kharmagaas

فرهاد قنبری

آنتیگونه یا کرئون؟
(با لاشه خائن و جاسوس باید چه معامله‌ای صورت بگیرد)

آنتیگونه:
«قوانین خدا بالاتر از قوانین انسان است؛ من به فرمان خدایان عمل می‌کنم، حتی اگر این راه من را به مرگ بکشاند.»
کرئون:
«هیچ چیزی مهم‌تر از حفظ نظم و قانون نیست؛ بدون قانون، جامعه فرو می‌پاشد.»

آنتیگونه یکی از چهار فرزند (دو دختر، دو پسر) ادیپوس، پادشاه تب بود. پسران ادیپ بر سر جانشینی پدر به نزاع برخاستند و پولونیکوس با هدف گرفتن تلخ و تخت از برادرش ائتئوکلس با کمک بیگانگان به وطن خود حمله کرد. در این نبرد هر دو پسر ادیپ کشته شدند و پادشاهی به کرئون، دایی آنتیگونه رسید. یکی از اولین تصمیمات کرئون پس از رسیدن به قدرت این بود که جنازه پولونیکوس به علت خیانت به وطن باید طعمه لاشخورها شده و کسی حق دفن او در خاک تب را ندارد. اما آنتیگونه به علت مهر برادری برعلیه این قانون شوریده و مخفیانه برادر خود را به خاک می‌سپارد. اقدامی که در نهایت باعث از دست دادن جان خود به طرز دردناکی می‌شود.

مجادله کرئون و آنتیگونه دستمایه بسیاری از آثار هنری و فلسفی بوده است و عموم هنرمندان و متفکران با آنتیگونه همدلی بیشتری داشته و کرئون را به استبداد و بی‌رحمی متهم کرده و اقدام شجاعانه آنتیگونه را ستایش کرده‌اند.

در این میان هگل فیلسوف آلمانی، تحلیل عمیق و قابل تاملی از این مجادله ارائه داده است. به عقیده هگل آنتیگونه نماینده قانون نانوشته خانواده و وظیفهٔ اخلاقی در برابر خویشاوندان است. به عقیده او این قانون ریشه در «حق الهی» دارد که به پیوندهای خون و سنت‌های مقدس مربوط می‌شود. هگل در مقابل کرئون را نماینده قانون مکتوب دولت و وظیفه شهروندی می‌داند، قانونی که ریشه در «حق انسانی» و نظم سیاسی دولت‌شهر دارد.
هگل معتقد است در این جدال نه کرئون و نه آنتیگونه کاملا برحق و یا باطل نیستند و هر کدام فقط بخشی از حقیقت را گرفته (یکی عواطف خانوادگی و وظیفه اخلاقی در قبال آن و دیگری وظیفه دفاع از وطن در برابر خائنان و دفاع از جامعه) و بر اساس آن عمل می‌کنند.

جدال کرئون و آنتیگونه، جدالی برای همه تاریخ و همه سرزمین‌هاست و این بستگی به زاویه دید ما دارد که در نهایت حق را به کرئون یا آنتیگونه داده یا چون هگل هر دو را به خاطر یک‌سویه نگری و پافشاری بر موضع خود، مقصر بدانیم..
@kharmagaas

«مذاکره‌ای که از ترس انجام شود، پایانش به باج‌دهی می‌رسد.»
(وینستون چرچیل)

«اگر زیر فشار به گفت‌وگو تن دهید، دشمن آموخته است که فشار ابزار پیروزی اوست.»
(کلاوزویتس)

«ملت آزاد، حتی در سخت‌ترین شرایط، خود زمان و شرایط مذاکره را تعیین می‌کند.»
(شارل دوگل)

«به میز مذاکره برو، نه چون مجبور شده‌ای، بلکه چون انتخاب کرده‌ای.»
(جورج کنان)
@kharmagaas

فرهاد قنبری
این جماعت فکاهی

- صورتی از ملی‌گرایی که طرف خود
را شیفته زرتشت و ایران باستان می داند، گردنبد و دستبند کورش و فروهر بسته و شعار «ما آریایی هستیم، عرب نمی‌پرستیم» سر می‌دهد، هیچ نسبتی با سنت ایرانشهری، اساطیر ملی و خرد و فرهنگ ایرانی ندارد.

- این افراد که عموما با حرارت و تعصبی شدید و رگ‌های باد کرده گردن از عظمت ایران باستان و هخامنشیان و شاهان ایران باستان می‌گویند، نه از زرتشت چیزی می دانند، نه یکبار در عمرشان به اَوستا رجوع کرده اند، نه چرایی ماندگاری نام کوروش در تاریخ را می‌دانند، نه از شاهنامه و خِرد ایرانی چیزی می‌دانند و نه شناخت درستی از فلسفه و چرایی آئین های ملی و باستانی دارند.

- این جماعت فحاش و به غایت خشن و غیرستیز، توهم ملی‌گرایی و وطن دوستی دارد اما به مانند تجزیه‌طلبان مو به مو در خدمت منافع دشمنان ایران قدم برمی‌دارند و اغلب به چنان جمودیت و تعصبی دچار است که توان فهم و تحلیل بدبهی‌ترین مسائل پیرامون خود را  ندارند.

- این طیف در پیمودن مسیر تقابل و مخالفت و برانداری حکومت، در چنان توهمات کودکانه و ابلهانه‌ای غرق‌ است که به طور کامل ارتباط خود با واقعیات موجود در کشور، منطقه و جهان را از دست داده است. عموم آنها ضداسلام، ضدتشیع، ضد مسلمانان و ضد اعراب هستند و در توهم خودسفیدپنداری غربی، گوی سبقت را حتی از نژادپرستان غربی هم ربوده و به مدافع و توجیه‌گر بی‌چون و چرای جنایات و نژادپرستی و غیرستیزی، یهودیان و غربی‌ها بدل شده‌اند.

- این طیف از آینده‌ خیالی ایران و از نژاد خالص و ناب ایرانی‌ی سخن می‌گویند که هیچ نسبتی با اعراب و اسلام ندارند، همه از نژاد خالص ایران باستان‌اند، همه درفش کاویانی بر دوش‌اند و همه شهروند درجه یک جامعه جهانی‌اند و در کنار یهودیان و آریایی‌هایِ آلمانی و سفیدهای غربی نشسته و مشغول تمسخر و افسوس خوردن بر حال عقب‌مانده های جهان سومی هستند.

- این طیف که عموم سلولهای خاکستری و غیرخاکستری مغزشان توسط رسانه‌های فارسی‌زبان از بین رفته و به تمامی قدرت تفکر و تأمل خود را از دست داده‌اند، نادانسته به دشمن سرسخت ایران و ایرانی تبدیل شده و در حادثه و رویداد داخلی و بین‌المللی در کنار بدنام‌ترین دشمنان ایران قرار می‌گیرند.

- این طیف غرق در اوهام که به صورت هیستریک و عموم بدون دلیل و منطق خاصی از چین و شرق نفرت دارند، شیفته اسرائیل و جنایت‌هایش هستند، خواهان حمله نظامی و تحریم اقتصادی وطن خویش‌اند، حمال بی مزد پرچم نئونازی‌های اوکراینی‌اند و به راحتی هم بازیچه دست دشمنان کینه‌توز ایران می‌شوند، یکی از خطرناک‌ترین واقعیت‌های موجود در صفحه اجتماعی و سیاسی امروز و آینده ایران‌اند.

- این جماعت نه مفهوم استقلال ملی را می‌فهمد، نه چیزی از حاکمیت ملی سرش می‌شود، نه درک درستی از امنیت ملی دارد، نه ارزش میراث فرهنگی را می‌داند، نه ارتباطی با سنت و تاریخ این سرزمین دارد، نه برای حفظ محیط زیست این کشور پشیزی ارزش قائل است و نه بدیهی‌ترین قواعد حاکم بر عرصه بین‌الملل را می‌شناسد. عموم این طیف که شعار «جانم فدای ایران» هم می‌دهد، به ایران به چشم پله و نردبانی برای منافع شخصی نگاه می‌کند و به وقت حادثه جان که جای خود دارد، از یک وعده غذای خود هم به خاطر ایران نمی‌گذرد.

- رشد افرادی با چنین نگرش‌های ابلهانه‌ای بیش از هر چیز نتیجه چهار دهه سرمایه‌گذاری اسرائیل و انگلیس و آمریکا و کشورهای همسایه در تلویزیون‌ها و رادیوهای فارسی زبان است. (بی‌جهت نیست حاکمان غربی که از یک لیوان آبی که شهروندانشان می‌خورند هم مالیات می‌گیرند، سالیانه میلیون‌ها دلار صرف پرورش تروریست-خبرنگار شبکه‌های فارسی زبان می‌کنند)

عامل دیگر در رشد چنین نگاهی در جامعه، شکست نهادهایی مانند آموزش و پرورش و صداوسیماست. نهادهایی که قرار بود فرهنگ و خِرد و هنر و تفکر و وطن‌دوستی صحیح و عقلانی را به دانش‌آموزان و نوجوانان آموزش داده و در مقابل تبلیغات رسانه‌های اسرائیل و ناتو ایستادگی کنند، عملا شکست خورد و با باخت کامل قافیه به دشمن، باعث رشد چنین موجودات عجیب و غریب و دگم و بیگانه با تاریخ و فرهنگ و دشمن موجودیت سرزمین خویش شد.
@kharmagaas

فرهاد قنبری

کدام وطن، خیالی یا واقعی

هر کسی ادعای ناسیونالیسم و ملی‌گرایی و وطن‌دوستی داشت اما ضد اسلام و و به ویژه ضد تشیع و آیین‌های اسلامی بود و ایران را کشوری غیراسلامی و نژاد و فرهنگ و تاریخی متفاوت از منطقه برای ایرانیان تعریف کرد در بهترین حالت یک احمق است. این چنین فردی در نهایت یا باعث انشقاق و تقویت شکاف‌های مذهبی و غیرمذهبی و جنگ داخلی می‌شود و یا به عمله و مزدور رسانه‌ای اسرائیل و ناتو تبدیل می‌شود.

این توهم که ژن ایرانی چیزی متفاوت از سایر سرزمین‌های خاورمیانه است ابتدا توسط برخی از روشنفکران عصر مشروطه مطرح شد و آنقدر در بخشی از جامعه روشنفکری ایران ریشه دوانید که آخرین شاه ایران می‌گفت وجود ایران در این منطقه یک از جاکندگی تاریخی (فردی با چنین فهم و شناختی از ایران ۳۷ سال پادشاه ایران بود و عده‌ای انتظار داشتند که در کشور انقلاب صورت نگیرد!) و یک اتفاق است.

چنین برداشتی از ایران باعث شد که بخشی از جامعه ایران همیشه به همسایه‌های خود به چشم مشتی عقب‌افتاده و شپشو (عرب فلان و افغان و پاکستانی فلان و...) نگاه کنند و در این توهم سیر کنند که قرابت نژادی و فرهنگی بیشتری با یک آلمانی و فرانسوی و اروپایی دارند تا با یک شهروند عراقی یا افغانستانی.
این توهم باعث شد که بخشی از جامعه ایران از جغرافیای فکری و فرهنگی (حتی طبیعی) ایران کَنده شده و در فضایی خیالی (مثلا آرایایی هم‌نژاد با آلمانی‌ها) زندگی کرده و هیچگاه شناخت درستی از فرهنگ و سنت و تاریخ و هویت خود نداشته باشد.

این صورت از ملی‌گرایی اگر چه در ظاهر همیشه شعارهای پرطمطراق ایران‌دوستانه و ایران‌پرستانه سر می‌دهد اما در عمل کارکردی جز لفاظی و تضعیف و خدمت به دشمنان ایران (از طریق همان دو عامل کاسه‌لیسی امپریالیسم و تقویت شکاف مذهبی در داخل) نداشته است.
@kharmagaas

یک کشور تصمیم گرفته است بخشی از سرزمین خود را به کشور دیگری واگذار کند.
ایران هم طبیعتا زمانی می‌توانست دخالت نظامی داشته باشد که ارمنستان مورد تهاجم قرار گرفته و به صورت رسمی از ایران کمک بخواهد. (و اتفاقا ترس از همین واکنش ایران هم بود که علیف و اردوغان را برخلاف میل باطنی‌شان سراغ ترامپ فرستاد)
در واقع علیف از بغض ایرانِ مسلمان دست به دامان آمریکای مسیحی شد. (قابل توجه آن امام جمعه‌هایی که سالهاست از قره‌باغ و خاک اسلام سخن می‌گفتند که البته امیدواریم از سر نادانی باشد نه چیز دیگری)

اما گناه ایران چیست؟
گناه و تقصیر ایران در از دست رفتن مرز ایران و ارمنستان و حضور آمریکا در مرزهای شمالی به مانند از دست رفتن سوریه نه اشتباه نطامیان بلکه نداشتن دیپلمات و سپردن امور به افراد جاهل در این مناطق بود.
دولت ایران وظیفه داشت طی چهار سال اخیر به هر طریقی با اپوزسیون و نظامیان ارمنستان ارتباط گرفته و دولت غربگرای حاکم بر این کشور را سرنگون کند. همانگونه که وظیفه داشت بعد از مشاهده تغییر ذائقه بشار اسد به کمک ژنرال‌های ملی‌گرای سوری رفته و با کودتا اسد را کنار زده قدرت را در دست ارتش سوریه حفظ کند.
@kharmagaas

به خدا قسم چیزهایی که می‌گوییم نه اندکی اغراق شده است و نه به مانند عده‌ای مزدور و عمله فلان باند سیاسی برای تحقیر و توهین یک جناح است.
این خانم که امروز و در این شرایط کشور در جایگاه سخنگوی دولت فعالیت می‌کند در بهترین حالت باید در کنار خاله شادونه برنامه کودک اجرا کرده یا مسئول پرورشی یکی از مدارس دخترانه کشور باشد.
به خدا قسم بسیاری از نزدیکان و اطرافیان رئیس‌جمهور که در نهایت ریاست جمهوری و وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مهم دولتی فعالیت می‌کنند، در بهترین حالت باید بوقچی ورزشگاه یادگار امام تبریز باشند نه اینکه برای آینده سیاسی و اقتصادی و امنیتی کشور تصمیم بگیرند.
@kharmagaas

فرهاد قنبری

چپی که دیگر چپ نیست.

بنیادی‌ترین و آخرین صورت مواجهه سرمایه داریِ متاخر با جریانات چپ و مارکسیستی (که بزرگترین ضربه و به نوعی تیشه به ریشه این جریان زد) این بود که این بار نه تنها با هیچ ابزاری به مبارزه با چپ برنخواست بلکه خود شعار «من چپ هستم» را به عاریت گرفت و کم‌کم چپ و مارکسیسم را از درون استحاله کرد. سرمایه‌داری متاخر (با نام پست‌مدرنیسم) هم بدیل فیک و مبتذلی برای گفتمان خود ساخت و هم از این طریق فروش ماکت و کالای خود را پیش برد.

جریان به اصطلاح پست‌مارکسیسم یا چپ‌نوی فرهنگی که امروز متفکران و فیلسوفان خود را دارد (از ژیژک تا موارد سطح پایین‌تر و رسانه‌ای‌تری چون نوح حراری راری و دوباتن و...) در جهان خود را نماینده گفتمان مارکسیستی و چپ فرهنگی معرفی می‌کند، در واقعیت هیچ نسبتی با هیچکدام از خوانش‌های کلاسیک مارکسیستی ندارد و بیشتر نمودی از سرمایه داری است که با استحاله چپ سنتی، هم رقیب گفتمانی خود را به طور کامل از میدان به در کرده است و هم توده‌های عدالت‌خواه و استعمارستیز در جهان را به فکاهیاتی چون دگرباشی و همجنس‌بازی و فمنیسم مبتذل و چندجنس‌گرایی و عریان شدن در خیابان و امثالهم مشغول کرده است و هم در مواجهه با جنایاتی چون نسل‌کشی مردم غزه (با تروریست قلمداد کردن مجاهدان لبنانی و فلسطینی) به کمک فکری و اخلاقی صهیونیسم بین‌الملل آمده است.

اینکه در جهان امروز ووکیسم و همجنس‌بازی و افرادی مانند اوباما و زن اوباما و نوح حراری و کامالا هریس و امثالهم مساوی چپ انگاشته شده و به عنوان چپ معرفی می‌شوند، ضربه‌ای بود که حتی هیتلر و جنگ جهانی دوم و بیش از چهار دهه جنگ سرد قادر به وارد کردن آن به جریان چپ نبود.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
جهان فروبسته

گشودگی به جهان یعنی اینکه سخن و باوری خارج از انگاره‌ها و باورهای خود را با توهین‌آمیزترین شکل ممکن پاسخ ندهیم، پنجه به صورت هر که سلیقه و فکر ما را قبول ندارد نکشیم، از زمین و زمان طلب‌کار نباشم، خود را مدار و مرز حق و حقیقتِ مطلق ندانیم، علایق دیگری را با زبان تحقیر به چیزی سخیف و سطحی تقلیل ندهیم و نسبت به محیط و جهان پیرامون خود فقط از دریچه باور و اعتقاد و علایق خود ننگریم.

متاسفانه جامعه ما در این زمینه شرایط چندان خوبی ندارد. سیاست‌زدگی حاکم بر زیست روزمره ما باعث شده است که تنها متر و معیارمان برای کشف و فهم حقیقت، زیبایی، انسانیت و...، رسانه‌‌ها باشند و هر خزعبلی که از تلویزیون یا صفحه مجازی مورد علاقه‌مان می‌شنویم را تنها حقیقت مطلق پنداشته و هر آنکه اندک زاویه‌ای با آن دارد را با خشونت کنار بزنیم. (مثلا یک سریال یا فیلم سینمایی به شدت مضمون‌زده و سطح پایین که صرفا شعارهای سیاسی و عقیدتی مورد علاقه ما را سر می‌دهد را می‌پرستیم یا تحلیل‌گر دم‌دستی که به جای تحلیل حرف‌هایی که دوست داریم بشنویم را به خورد ما می‌دهد را در حد نابغه بالا می‌کشیم)

👈 مخالفان و منتقدان جمهوری اسلامی همیشه گفتمان حاکم را به خشونت گفتمانی و نادیده گرفتن خود متهم می‌کنند، اما آگاه نیستند که خود نیز از خشونت گفتمانی به مراتب بدتر از خشونت گفتمانی حامیان و نزدیکان حکومت برخوردارند.

تقلیل دادن کسی که در گرمای چهل درجه تابستان یا در سرمای زمستان به راه‌پیمایی اربعین و روز قدس و ۲۲ بهمن می‌رود به ساندیس‌خور، تقلیل دادن زنان محجبه به یک مشت اُمل، تقلیل دادن کسانی که به هیات و عزاداری می‌روند به گرسنگان در پی قیمه و نذری و مواردی از این قبیل بدترین شکل خشونتی است که در حق اقشار مذهبی اعمال می‌شود.

فهم درست مناسبات عاشورا برای کسی که از نزدیک شناخت چندانی از این دستگاه مذهبی و معنوی ندارد، کار آسانی نیست. فهم چرایی رفتار مرد ضایعات جمع‌کنی که کل پس‌انداز سال خود را در شب عاشورا هزینه شام هیات می‌کند، یا فهم رفتار آن مرد روستایی فقیری که تنها بره پرواری خود را جلوی پای دسته عزاداری قربانی می‌کند یا فهم رفتار آن مرد و زنی که ساعت‌ها در گرمای تابستان در پیاده‌روی اربعین شرکت کرده یا با پای برهنه پشت سر دسته عزاداری حرکت می‌کند، برای کسی که ارتباطی با مناسبات مذهبی ندارد، کاری دشوار و چه بسا نشدنی است.

👈 فهم رفتار آن جوان فلسطینی ساکن غزه که روی ویلچر و با پرتاب سنگ به جنگ دشمن اشغالگر می‌رود، برای کسی که به همه چیز با مناسبات کاسبکارانه می‌نگرد امر چندان آسانی نیست. فهم درست جهان‌بینی آن جوان و فرمانده نظامی عضو حزب‌الله لبنان که سالها مخفیانه زیسته و هر لحظه امکان از دست دادن جانش می‌رود، برای فردی که جهانی جز لذت‌های مادی و خور و خواب و شهوت و رقص و مشروب و پول نمی‌شناسد، امر چندان آسانی نیست.

تقلیل رفتار سینه زنان و عزاداران محرم به مشتی گرسنه دنبال نذری ناشی از نفهمیدن مسئله و ناشی از بسته بودن جهان کوچک و درخودفروبسته‌ایست است که در آن به اسارت درآمده‌ایم.
تقلیل جوان عضو حزب‌الله و حماس و تقلیل رهبران این سازمان‌ها به عده‌ای عیاش و ماجراجو و مفت‌خور که چشمشان دنبال پول نفت ایرانیان است، ناشی از کوچک بودن ذهن و پرت بودن از جهان و غلبه نگاه کاسبکارانه به همه شئون فکری و اجتماعی است.
@kharmagaas

⏬

تقریبا هیچ مفهوم و واژه و کلمه‌ای نمانده است که توسط زامبی-دگوری‌های ایرانی به اصطلاح کنش‌گر سیاسی به لجن کشیده نشود.
مفهوم «حافظه تاریخی» که بیانگر معانی فکری و فلسفی و عمیقی چون خودآگاهی ملی و خودآگاهی تاریخی و تاریخمندی انسان و خودآگاه جمعی یک ملت است را در حد مچ‌گیری و تفتیش گذشته یک مشت سلبریتی دوزاری تقلیل داده‌اند و ژست روشنگر هم گرفته‌اند.

⏪ به خاطر داشته باشیم که جهان به واسطه مفاهیم ساخته می‌شوند و وقتی مفاهیم بی‌حیثیت و سخیف و مبتذل می‌شوند، جهان هم به آن اندازه سخیف و زشت و بی‌معنا می‌شود.
   @kharmagaas

زن رضا پهلوی کیس جالبی است. ایشان به تنهایی تمام صفات بارز پری‌بلنده و اشرف پهلوی و مریم رجوی را یکجا در خود دارد.

⏪ یکی از ساده‌انگاری های (خارج از سبعیت و خشونت این حکم) رمانتیسیستی انقلابیون سال ۵۷ این بود که تصور می‌کردند با اعدام «اشرف چهارچشم» و «پری بلنده» و چهار بدبخت مانند آنها، بساط روسپیگری و فاحشگی در ایران جمع خواهد شد.
آنها نمی‌دانستند که چهل و پنج سال بعد بساط پری بلنده‌ها نه تنها جمع نشده بلکه داعیه حکومت و ملکه شدن در ایران را خواهند داشت...
@kharmagaas

آدم به خوش‌باوری و ساده‌لوحی آن طیفی که از به رسمیت شناخته شدن فلسطین توسط کشورهای اروپایی دل خوش کرده‌اند، حسرت می‌خورد.
اروپایی‌ها کمتر از یک قرن پیش بیش از صد میلیون نفر از یکدیگر را که همه تقریبا از یک تاریخ و نژاد و دین و فرهنگ هستند را به خاطر منافعشان کشتند، آنوقت می‌خواهند، کارگزار کارهای کثیف خودشان را تنبیه کنند؟
این ژست انسان دوستی آنها بیشتر از سلاح‌فروشی آنها به اسرائیل انسان را می‌ترساند.

⏪ ویرژیل می گوید: «من از یونانی ها می‌ترسم، حتی وقتی که هدیه می آورند»
(اشاره ویرژیل به «اسب تروا» و هدیه آن به مردم تروا توسط یونانی هاست)
حال با الهام از کلام ویرژیل می توان گفت:
من از غربی‌ها می ترسم، هنگامی که از صدور آزادی و دموکراسی سخن می گویند، هنگامی که از حقوق بشر و عدالت سخن می گویند، هنگامی که از فلسطین سخن می گویند، هنگامی که از محاکمه جنایتکار جنگی سخن می گویند، هنگامی که از منع استفاده و اشاعه سلاح‌های هسته‌ای و شیمیایی سخن می‌گویند. هنگامی که از دلسوزی برای کودکان غزه سخن می‌گویند. هنگامی که از زنان ایران سخن می‌گویند و...
من از غربی‌ها بیشتر می‌ترسم هنگامی که ژست انسانی می‌گیرند.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
جبهه ضدملی

به شخصه با توجه به مطالعات جسته و گریخته خود در تاریخ معاصر و به ویژه ایران پس از مشروطه، جریانی خطرناک‌تر از جریان «اصلاحات» برای امنیت ملی و تمامیت ارضی ایران نمی‌شناسم.

از جمله اقدامات بسیار خطرناک ایران جریان که در تعارض به منافع کلان و امنیت ملی ایران قرار داشت:

- لج بازی احمقانه با گفتمان غالب جمهوری اسلامی و تطهیر دست امپریالیسم و تزریق یک روحیه ضدروسی و ضدچینی و ضدونزوئلایی و...، در میان برخی از اقشار جامعه آن هم در برهه‌ای که ایران بیش از هر زمانی در سیبل خفگی ژئوپولتیک ناتو و غرب و برخی همسایگان قرار داشت.

- کشیدن بحث موشک و صنایع دفاعی و انرژی هسته‌ای به بحث‌های سیاسی و جناحی و یارگیری از جامعه با بازی با مهره‌هایی که در هیچ کشوری به عنوان حوزه سیاسی شناخته نمی‌شود.

- آلودگی به فساد سیاسی (البته مشترکا با جناح رقیب) و بی‌اعتبار و تهی از معنای کردن گفتمان اصلاح‌طلبی که برای کشور از نان شب واجب‌تر بود.

- نگاه رمانتیک و ابلهانه به واقعیت‌های بین المللی و تحولات منطقه‌ای و کشاندن بحث‌های مرتبط با امنیت ملی به کشاکشهای مبتذل و سخیف جناحی و باندی.

- طرح مباحث ضدملی و خطرناکی چون فدرالیسم و دولت‌های قومی و و واگذاری قدرت به نظام‌های مدیریتی محلی و تقویت شکاف‌های قومی و مذهبی با هدف شکست جریان رقیب.

- کشاندن بحث‌های مربوط به حوزه امنیتی و جاسوسی به بحث‌ها و رقابت‌های جناحی و سیاسی. (این جریان سیاسی از بازداشت جاسوسان محیط زیستی مانند کاووس امامی تا قضیه کاترین شکدم و اعدام برخی از اعضای گروه‌های تروریستی چون کومله و پژاک را همیشه به عنوان ابزاری برای فشار به جناح رقیب در نظر گرفت و باعث همدلی بخشی از جامعه در نسبت با جاسوس و تروریست شد)

- حمایت از تک تک جریان‌های سیاسی ضدایرانی در کشورهای همسایه. این جریان سیاسی همیشه از منتقدان شدید نیروهای سیاسی نزدیک به ایران (حشدالشعبی و حزب‌الله و انصارالله و دولت بشار اسد) و از حامیان جریان‌های سیاسی دشمن ایران (آل سعود و شیوخ امارات و..) در منطقه بود.

⏪ در کل این جریان سیاسی به علت منافع شخصی برخی از سران و گعده‌های خانوادگی این فرقه سیاسی و هم چنین از کینه‌توزی و تلاش برای انتقام از رقیب به یک جریان خطرناک و ضدملی بدل شده و آسیب‌های بسیار زیادی به اتوریته نظام سیاسی و قدرت کشور وارد کرده است.
@kharmagaas

"دنیا پر از رنج است اما با این حال درختان گیلاس باز هم شکوفه می‌دهند"

سه گانه «وضع بشر» - ماساکی کوبایاشی


هر چه فیلم درباره جنگ و درباره انسان در وضعیت جنگ دیده‌اید را فراموش کرده و به تماشای فیلم  شکوهمند و طولانی ماساکی کوبایاشی کارگردان بزرگ تاریخ سینمای جهان بنشینید.
کوبایاشی در وضع انسان، انسان در اسارت، انسان در گرسنگی، انسان در بحران، انسان در آنارشی، انسان در مواجهه با مرگ، انسان تهی از انسانیت و در کل انسان آنجایی که لایه‌های تمدنی کمی رنگ می‌بازد را نشان می‌دهد.

فیلم در بستر ژاپن در جنگ جهانی دوم روایت می‌شود، اما اثری برای همه زمان‌ها و همه مکان‌ها و همه انسانهاست.

کوبایاشی در این اثر تریلوژی ۹ ساعته هم به مانند دو اثر سترگ خود (هاراکیری و شورش سامورایی) درک عمیق خود از مفهوم انسان و انسانی زیستن را در مقابل دیدگان تماشاگر گذاشته و نقد تندی به جامعه خود وارد می‌کند.
@kharmagaas

⏬

چرا باید این جماعت اینگونه از بررسی "لایحه دولت برای مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی" در مجلس انتقاد کند!

اتفاقا یکی از قوانینی که کشور در این شرایط جنگی به شدت به آن نیاز دارد، نظارت دقیق حکومت بر محتوایی است که در شبکه مجازی تولید می‌شود. این نمی‌شود که هر ابله جویای فالوری برای خودشیرینی هر کثافتی را به نام دفاع از حق مردم (مثلا از زبان مردم بگوید که مردم چرا باید از جمله اسرائیل شاکی باشند وقتی تورم و... است) به خورد جامعه ندهد.
باید این فضای بله و رها که هر کسی به نحوی به نام نقد و نقادی در حال لگدپرانی به مبانی هویتی و فرهنگی و امنیتی جامعه است، برخورد قانونی صورت بگیرد.
اصلا یکی از دلایلی که اسرائیل پروژه آشوب داخلی و فروپاشی ایران را در نظر و عمل کلید زد، برداشتی بود که این جماعت به ظاهر روزنامه‌نگار و روشنفکر در شبکه‌های مجازی از وضعیت جامعه ایران ارائه می‌کردند.
@kharmagaas

ما در ترور دانشمندان و فرماندهان‌ نطامی‌مان از موساد و اسرائیل شکست نخوردیم بلکه از سادگی سیاسیون و انقلابیون و برخی نظامی‌هایمان که پای سخنان چنین فردی می‌نشینند، شکست خوردیم.
ما مدام از جنگ شناختی گفتیم اما در همان زمین ضربه خوردیم و در عدم شناخت صحیح روش‌های عملیاتی دشمن شکست خوردیم.
نیروی نظامی و سیاسی و امنیتی کشور بیشتر از هر کسی باید از عوام‌زدگی فاصله گرفته و پای سخن مشاورانی بنشیند که شناخت صحیحی از جهان امروز دارند نه پای سخنان کسانی که در بهترین حالت (اگر نگوییم شارلاتان و فرصت‌طلب‌اند) غرق در اهام و توهم‌اند.

⏪ تربیت مشاور سیاسی و نظامی باید دانشکده و اندیشکده مخصوص خودش را داشته باشد.

⏪ یک وراج مجازی که در بار حرف‌های عوام‌فریبانه و غیرمنطقی‌اش بر سایر وجوه او می‌چربد، چرا باید بتواند با مقامات نظامی و سیاسی کشور دیدار داشته باشد.

@kharmagaas

"ابله در جامه ارغوانی زیر بار طاقت‌فرسای شخصیت فقیر خود می‌نالد، حال آنکه فرد بااستعداد با افکار خود خشک‌ترین محیط را بارور و زنده می کند.
از این رو گفته سنکا کاملاً درست است که:
"بار حماقت، بر دوش خود حماقت است."
@kharmagaas
(در باب حکمت زندگی - آرتور شوپنهاور)

دست‌بوسی محصول یک فرهنگ عقب‌مانده است.

اینکه چه کسی و در کجا دست چه کسی را می‌بوسد مسئله اصلی نیست، مسئله مهم و تاسف بار ریشه دار بودن فرهنگ دست‌بوسی در تاریخ این سرزمین است. فرهنگی که کرامت و اعتبار و شأن انسانی را در قربانگاه قدرت و جاه و مقام لگدمال می کند و چاپلوسی و تملق را جایگزین روابط صحیح انسانی با صاحبان قدرت و ثروت می سازد.
این سنت فرهنگی دیرپا و شرم آور همیشه در رگهای این جامعه ساری و جاری بوده است و فقط از دوره ای به دوره دیگر تغییر شکل و صورت داده است، وگرنه همیشه دست همان دست بوده است و کمر تا شده همان کمر و لب‌های دست لیس، همان لب های تملق‌گوی..

و نکته دیگر اینکه دست بوسی فقط بوسیدن دست صاحب قدرت در حضور جمع و علنی نیست. و در بسیاری مواقع به صورت ذهنی خود را صغیر و رعیت و برده و دیگری صاحب شوکت و مکنت و قدرت را ارباب و آقا و سرور خود می دانیم و در عالم ذهنی خود روزی هزار بار به پایش افتاده و دستش را می‌بوسیم.
@kharmagaas

پشت‌کوهی بودن و اصولاً «فرهنگ پشت‌کوهی» ربطی به جغرافیا و محل تولد یا محل زندگی انسان‌ها ندارد. گاهی ممکن است کسی در یک شهر بزرگ و ازدحام چند میلیون نفری متولد شده و تمام عمرش را در تودرتوی انبوه انسان‌ها به سر برده و کشورها و شهرهای بسیاری را سفر کرده و دیده باشد اما به‌معنای واقعی فرهنگ اجتماعی و زیستی پشت‌کوهی و بدوی داشته باشد و ابتدایی‌ترین قواعد زندگی در اجتماع و چگونگی برقراری رابطهٔ انسانی را نیاموخته باشد و بدتر آنکه حتی تا آخر عمر خود هم هیچ‌گاه به بدویت خود پی‌نبرد. اما در مقابل انسان‌های بسیاری هستند که تمام عمرشان را شاید در یک روستای خیلی کوچک یا در محله و شهری کوچک زندگی کرده باشند اما روح و قلبی به وسعت جهان داشته و تمام آفاق را سیر کرده و چشم و دلشان سیر بوده و کرامت و شانیت خود را همیشه حفظ کنند.
چیزی که امروز از مخالفان جمهوری اسلامی در خارج از کشور مشاهده می‌شود، حقیقتا محصول یک فرهنگ پشت‌کوهی و مایه شرمساری است. این جماعت درست است که نعش روی دست مانده خود را به هزاران کیلومتر دورتر از مرزهای این سرزمین کشیده‌اند، اما بوی تعفن‌‌شان از هر فاصله‌ای قابل استشمام است.
@kharmagaas

کاری که عمده دانشکده‌های هنر و علوم انسانی با دانشجو و جوان ایرانی انجام می‌دهند، کمتر از جنایت جنگی و شستشوی کامل مغزی نیست.
تصور کنید دانشجوی علوم سیاسی باید بهترین سالهای عمر خود را با مطالعه مجموعه خزعبلاتی که امثال زیباکلام و سریع‌القلم به عنوان کتاب سرهم‌بندی کرده‌اند، هدر بدهد تا از کارشناس سیاست به کارشناس ارشد علم سیاست ارتقاء یابد:-)

- نظریه کورتکس مغزی و آی‌کیو حاصل اذهان اخته‌ای است که نه چیزی از جامعه می‌دانند و نه شناختی از مسائل انسانی دارند. این روایت به روز شده همان روایت استعماری است که علت استیلای غرب بر جهان را تفاوت ساختار جمجمه شهروند غربی نسبت به سایر جهان معرفی می‌کرد.

- امروز اگر رسانه و گفتمان استعماری غرب تلاش می‌کند بحران‌های منطقه ما را به قومیت و مذهب (عرب، بلوچ، ترک، کرد، سنی، دروزی، علوی، شیعه و...) تقلیل داده و از این طریق نقش نظام سلطه و میلیتاریسم غرب را در این خشونت‌ها و نسل‌کشی‌ها را پنهان کند، استاد نگون‌بخت دانشگاه‌های علوم انسانی ایران هم سعی می‌کند با اندازه‌گیری اِی‌کیو و کورتکس مغزی و کوچک دانستن آنها در انسان شرقی، علل این بحران‌ها را تبیین کند.
@kharmagaas

صنعت نوع دوستی

دولت مصر دست در دست صهیونیسم شریک جرم قتل‌عام وحشیانه مردم غزه است اما مردم مصر به جای اینکه به خیابان‌ها ریخته و بر حکومت خود فشار بیاورند، به جای اینکه به سمت گذرگاه رفح حرکت کنند، به جای اینکه حکومت را تهدید به سقوط و انقلاب کنند، در یک شوی احمقانه و مهوع هر کدام یک بطری کوچکی را پر حبوبات کرده و در دریا می‌اندازند تا به غزه برسد!

این نهایت نوع دوستی در جهان اخته شده و تهی از معنای ماست. نوع دوستی که با سانتمانتالیسم اینستاگرامی عجین شده و از هر بحرانی ولو نسل‌کشی انسانها طلب لایک و ویو می‌کند.
@kharmagaas