➕ ورزش زندگی میلیون‌ها نفر رو نجات داده، بدون اینکه خودشون متوجه باشن.
سکته‌ای که اتفاق نیفتاد،
پیش‌دیابتی که به قطع پا نرسید،
سلول‌های سرطانی که خاموش موندن.
اما خوب، فاجعه‌ای که قرار بود اتفاق بیفته و نیفتاده، تیتر نمی‌شه و ناجی گمنام می‌مونه.

➕ ورزش منظم، فقط یک عادت ساده در سبک زندگی نیست؛ ورزش پیشگیری‌کننده‌ای قوی و اثبات‌شده‌ست و این اصلاً تصادفی نیست؛ بلکه حاصل سازوکارهای فیزیولوژیکی دقیقیه که با فقط تحرک بدنی فعال میشن.
چیزی که خیلی‌ها دوست ندارن بشنون اینه که ورزش در درمان بسیاری از بیماری‌ها میتونه از دارو و روش‌های‌ دیگه تاثیرگذارتر باشه. به علاوه یه واکسنه. درواقع موثرترین‌ واکسن برای‌ پیشگیری از بیماری‌های مزمن در کنار تغذیه اصولی.

فاجعه‌ای که نیفتاده، صدای فریاد نداره. ورزش، هر روز در سکوت، داره سلامتی‌ آینده‌تون رو میسازه.

➕ یادآوری امروزت:
ریشه اگه ریشه‌ست، خاصیتش دیده نشدن است.

ریشه‌ای که اصرار بر دیده شدن دارد، درخت از بیخ کنده شده ا‌ست.

➕ یادآوری امروزت:
«هزار کوه گرت سد ره شوند، برو»
ـ پروین اعتصامی.

اونی که زنده از تاریکی بیرون میاد، دیگه نور رو گدایی نمی‌کنه.

➕ ‏یاد بگیر گاهی آرام و متین توی چشم‌های طرف مقابلت نگاه کنی و بگویی: نه! نمی‌روم، نمی‌خواهم، نمی‌کنم، نمی‌خورم و...
حتی اگر آن چشم‌ها، چشم‌های من یا پدرت باشد، باز هم آرام به آنها نگاه کن و گاهی بگو: نه!

➕ نه گفتن موهبت بزرگی‌ست که یاد گرفتنش جهانت را امن‌تر می‌کند و روانت را آسوده‌تر.
همان‌قدر که نه گفتن را یاد می‌گیری گوش‌هایت را برای نه شنیدن آماده کن. بگذار دیگران هم این «نه» خاموش و بدنام را بر زبان آورند. بگذار «نه» از بدنامی و بدیُمنی دربیاید.
«نه» درحقیقت موجود خوب و سربه‌زیری است، اما اگر همین «نه» سربه‌زیر، پشت آری‌های ساختگی‌مان پنهان شود بزودی از ما موجودی نقاب‌دار و بیمار می‌سازد که یک گُردانِ عصبانی از «نه»های سرکوب‌شده روانش را اشغال کرده است.

✍️ک یادداشت‌های یک دیوانه
نیکلای گوگول

➕ یادآوری امروزت:
شروع کنید!
حالا هر کاری که می‌خواد باشه،
یادگیری زبان، هنر، ترید، ورزش و...
شروع کنید.
دنبال اون روز ایده‌آل نباشید،
چون بدون شروع هیچ‌وقت نمیاد.

جهنم یعنی وابستگی به قضاوت دیگران. افراد بسیار زیادی در جهان هستند که در جهنم به سر می‌برند، زیرا سخت وابسته به داوری دیگرانند.
ژان پل سارتر | نمایشنامه دوزخ

یه ویدیو دیدم از یه زن نویسنده که تعریف می‌کرد: مادرش اومده بود پیشش کمک.
مادرش همه‌چیز رو به عهده گرفته بود؛ کارهای خونه، لباس‌ها، آشپزی، تمیزکاری، مراقبت از بچه...
تا دخترش بتونه فقط بنویسه.
تو همون مدت کوتاه، تونست سه‌برابر همیشه بنویسه.

بعد یه جمله گفت که بدجوری نشست تو دلم:
"بیشتر مردها، تمام عمرشون همچین حمایتی رو دارن."

پس دفعهٔ بعد که یه مرد رو به خاطر «بهره‌وری» یا «موفقیت» تحسین می‌کنی،
اینم در نظر بگیر...
هنوز دارم بهش فکر می‌کنم...چ

➕ یادآوری امروزت:
این جمله‌ی مت هیگ رو بذار یه جایی که همیشه ببینیش...
برای آدمی که قرار است تبدیل به او شوی، بمان. تو آینده‌ای هستی با هزار شکل و هزار راه ممکن. تو خودی در زمان دیگر هستی که روزی به عقب نگاه میکند و متشکر از "تو"ی امروز است که تاب آورد و ماند. پس بمان.

➕ دوپامین یه ماده شیمیاییه که تو گذشته فقط چند بار در روز بالا می‌رفت، مثلاً وقتی غذا پیدا می‌کردیم، سرپناه می‌ساختیم یا آتیش روشن می‌کردیم... ولی حالا هر بار که دستمون به گوشی می‌ره، صدها بار در روز فعال می‌شه و این باعث شده به شکل باورنکردنی معتادش بشیم... اون‌قدر معتاد که حتی چند دقیقه بیکاری یا بی‌حوصلگی هم برامون طاقت‌فرسا شده و این اعتیاد باعث شده ارتباطات واقعی تو دنیای بیرون سخت‌تر بشه.

➕ مثلاً وقتی تو رختخواب، به جای اینکه عشقت رو بغل کنی و باهاش حرف بزنی که پر از اکسی‌توسینه، ترجیح می‌دی گوشی دستت بگیری و توی شبکه‌های اجتماعی بپلکی، یعنی دوپامین (محض)... یا مثلاً شب‌ها به جای اینکه وقتت رو با خانواده بگذرونی و واقعاً باهاشون ارتباط بگیری، مدام گوشی‌تو چک می‌کنی...

➕ هر بار که دوپامین رو به جای اکسی‌توسین انتخاب می‌کنیم، سطح اکسی‌توسین‌مون پایین‌تر میاد و وقتی اکسی‌توسین کم می‌شه، مغزمون احساس اضطراب، ترس و بی‌قراری می‌کنه.

➕ اگه می‌خوایم مغزی آروم و شاد داشته باشیم، باید دوباره به اکسی‌توسین اولویت بدیم... یعنی بیشتر بغل کنیم و بیشتر گوش بدیم، واقعاً گوش بدیم، نه فقط بشنویم... یعنی سؤال‌های بهتر بپرسیم و بیشتر از ته دل از همدیگه تعریف کنیم... باید از این سرزمین دوپامینی فرار کنیم و به پناهگاه اکسی‌توسینی برگردیم... جایی که لحظه‌های آروم بی‌گوشی و پر از محبت بشن، بهترین مدل آرامش زندگی‌مون...

➕ استفاده‌ی زیاد از موبایل باعث افزایش
دوپامین و کاهش اکسی‌توسین می‌شه، که این عدم تعادل شیمیایی به اضطراب و تضعیف روابط واقعی منجر می‌شه. برای داشتن ذهنی آرام‌تر، باید گاهی از فضای مجازی فاصله گرفت و به ارتباطات انسانی توجه بیشتری کرد 🌱

➕ یادآوری امروزت:
اولین تمرینت قراره بد باشه.
اولین پادکستت قراره بد باشه.
اولین سخنرانیت قراره بد باشه.
اولین ویدیوت قراره بد باشه.
اولین «هر چیزی» قراره بد باشه.

ولی تا اولین رو انجام ندی، هیچوقت به صدمی نمیرسی.

پس ترس و نگرانی رو بذار کنار و فقط شروع کن.


صبر نکن تا اول ماه بعد
صبر نکن تا شنبه
صبر نکن تا فردا
از همین امروز شروع کن ... 🌱

شش ماه بعد، برمی‌گردی به پشت سرت نگاه می‌کنی و می‌گی:
"ایول! واقعاً انجامش دادم!" 😎🌱

🔕 دو دقیقه وقتتون رو میگیره، زیباست:
بفرس برا کسی که بهش نیاز داره

➕ ۱۸ سالم بود که عمه‌ام متوجه شد شوهرش با یک زن دیگه رابطه دارد. آبروریزی به پا کرد... بعد فهميد فقط رابطه نیست، عقد هم کرده و طرف باردار است. مدتی دعوا و جار و جنجال کرد..۲۰ سالم که بود از هم جدا شدند. عمه‌ام ۵۶ ساله بود در آستانه بازنشستگی با سه بچه نوجوان و جوان...

➕ ۲۲ سالم بود که عمه‌ام بعد از بازنشستگی کلاس نقاشی ثبت نام کرد.
نقاشی‌هایی که می‌کشید در حد بچه‌های دبستانی بود. در نظرم یک آدم داغون و شکست خورده بود. به قول فرنگی‌ها یک لوزر به تمام معنا که حالا سر پیری یادش اومده بود با یک مشت بچه کم سن و سال هم شاگردی بشه و نقاشی یاد بگیره
پدرم در نظرم یک قهرمان بود. یک سال با عمه‌ام اختلاف سنی داشتند. همه چیز زندگی پدرم مرتب و منظم بود. بچه‌هاش درس خون بودند کار و زندگی مرتبی داشت و کم کم آماده می‌شد برای بازنشستگی...

➕ ده سال از اون زمان گذشت. ۳۲ ساله بودم درسم تمام شده بود، در شرکتی کار میکردم. اتفاقی با خواهرم تلفنی حرف می‌زدم، گفت الان گالری هستیم رفتیم خونه بهت زنگ می‌زنیم. پرسیدم گالری چی؟ گفت نقاشی‌های عمه دیگه!
عمه؟ نقاشی؟
گفت آره دیگه الان خیلی وقته این کار رو می‌کنه.
نقاشی‌هاش رو می‌فروشه یکی دو جا هم تدریس می‌کنه.
خیلی معروف شده.
داشتم شاخ در می‌آوردم...

➕ حالا بعد از چند سال که نگاه می‌کنم
می‌بینم آدم لوزر من بودم که
چنین دیدگاهی به زندگی داشتم و فکر می‌کردم
از یه جایی به بعد پیر هستی و نمی‌شه چیز جدید یاد گرفت و زندگی را تغییر داد و بعضی کارها را باید از بچگی شروع کرد
و گرنه دیگه خیلی دیره...
عمه‌ام بعد از بازنشستگی، زندگی جدید برای خودش شروع کرد و آدم متفاوتی شد، اما پدرم یاد گرفت چطور با کامپیوتر بازی کنه و سرخودش را با بازی کردن و شکستن رکوردهای پیاپی خودش گرم کنه. عمه‌ام تبدیل شده به الگوی خانواده...

➕ دو تا از خواهرهام بعد از لیسانس رشته‌هاشون رو عوض کردند
و رفتند سراغ چیزی که دوست داشتند. یکی‌شون کامپیوتر را ول کرد رفت مترجمی زبان. دومی علوم سیاسی را ول کرد رفت سراغ معماری که از بچگی بهش علاقه داشت. می‌خوام بگم زندگی مثل بازی والیبال می‌مونه، مثل فوتبال نیست که اگر نیمه اول خیلی عقب باشید، نیمه دوم کار خیلی سختی برای جبران دارید. مثل والیبال می‌مونه هر ست که تمام میشه شروع ست جدید یک موقعیت تازه است
و همه چیز از اول شروع می‌شه. مهم نیست تا حالا جلو بودی یا عقب. یه مسابقه جديده.

✍️: ناشناس

➕ شاید از شدت جستجوست
که چیزی پیدا نمی‌کنی...

‏من انتقام‌جو و کینه‌ای نیستم، اما حافظه‌ام در مورد جراحات و تحقیرها، با وجود بزرگواری‌ام، بسیار قوی ست.

- داستایوسکی | جوان خام

➕ لطفا خودت رو بیش از حد سرزنش نکن
چون برای هر تصمیمی در مسیر زندگی
جای پشیمونی وجود داره ..!🌱✨

چرا امید؟
امید اون باریکه نوره که
وقتی همه‌چیز تاریک و
مبهمه، باعث می‌شه قدم
برداریم و باور داشته باشیم.
بدون امید، ذهن سریع به
سمت بی‌عملی می‌ره و تسلیم
می‌شه، چون باور نداره که آینده می‌تونه بهتر بشه. پس چرا باید تلاش کنه؟
امید کمک می‌کنه حتی توی سخت‌ترین روزها دلایل ادامه دادن رو "پیدا کنیم" و تصمیم‌هایی بگیریم که مسیر
رو تغییر می‌دن. این یعنی امید فقط یک حس خوب نیست، بلکه استراتژی تغییر شرایط و ساختنه.

➕ یادآوری امروزت:
یه جوری زندگی کنین هیشکی متوجه روز خوب و بدتون نشه،
باور کنین بیشتر اینایی که به عنوان رفیق و فامیل دور و برمونن
با دیدن خوشحالیامون ناراحت میشن و با دیدن روزای تلخمون خوشحال میشن...

➕ یادآوری امروزت:
فکر و خیال می‌کنی و توی ذهنت کلی با خودت کلنجار می‌ری، چون واقعاً واست مهمه یک ساعت بعد، یک روز بعد یا یک ماه بعد چه اتفاقی می‌افته. واست مهمه بدونی قراره چی بشه و نمی‌خوای خودت و آدما رو ناامید کنی، ولی مسئله اینجاست که نمی‌تونی پیش‌بینیش کنی. زندگی قابل پیش‌بینی نیست، زندگی بهم‌ریخته‌ست.
خیلی وقتا باید آنالیز شرایط رو بذاری کنار و فقط زندگی کنی!

رشد روانی یعنی دست برداشتن از تلاش برای تغییر یا نجات دیگران، حتی اگه اون آدم‌ها نزدیک‌ترین‌ها بهمون باشن.
این که بفهمیم نمی‌تونیم کسی رو وادار کنیم جور دیگه‌ای رفتار کنه، اسمش ناامیدی نیست، بلوغه.

#قصه_ظهر_جمعه

این قصه: یادگاری
راوی: محمدرضا سرشار


جمعه‌ها را باید برگشت به دهه‌ی شصت، باید به‌یکباره کودک شد و نشست پای قصه‌های ظهر جمعه که هر هفته از رادیو پخش می‌شد و مشتاقانه به انتظار شنیدنش می‌نشستیم...

سعی می‌کنیم، اگر بهشون دسترسی مناسبی پیدا کنیم، هر ظهر جمعه یک قسمتش رو بگذاریم تو کانال.

امیدواریم مفید باشه و دوستش داشته باشید.

➕ بچه که بودم، وقتی با بابام میرفتیم بازار، می‌گفت: اگه گم شدی همونجا وایسا،
دنبال من نگرد و جایی نرو، من برمی‌گردم و پیدات می‌کنم.
بابا میشه پیدام کنی؟ من گم شدم و همینجا سر جام وایسادم.
هممون داریم گم میشیم...

➕ یادآوری امروزت:
هیچ خواهر و برادری والدین یکسان ندارن. هیچ خواهر و برادری خانواده‌ی یکسان ندارن. هیچ خواهر و برادری کودکی یکسان ندارن. دلایل:
۱. ترتیب متولد شدن
۲. تفاوت در جنسیت
۳. تغییر در روابط والدین با گذشت زمان
۴. شرایط اقتصادی
۵. تفاوت جهان‌بینی فرزندان
بودن صرف با نحوه‌ی حضور و تأثیرگذاری متفاوته.

💭 پاندای بزرگ پرسید: «کدومش مهم‌تره، سفر یا مقصد؟»
اژدهای کوچک گفت: «همسفر.»

بزرگسالی برآمده؛ نه نوجوانی، نه بزرگسالی.

اصطلاح Emergent Adulthood را روان‌شناس آمریکایی، جفری آرنت برای توصیف دوره‌ای گذار میان نوجوانی و بزرگسالی رایج کرد؛
تقریباً از سنین ۱۸ تا ۲۹ سال، به‌ویژه در جوامع مدرن و شهری.

در این دوره، فرد هنوز وارد نقش‌های تثبیت‌شده‌ی بزرگسالی (مثل ازدواج، والدگری، یا ثبات شغلی) نشده،
اما از هویت نوجوانانه نیز فاصله گرفته است.

🔸 ویژگی‌های این مرحله معمولاً شامل:
ـ جست‌وجوی هویت،
ـ ناپایداری در روابط و موقعیت‌های شغلی،
ـ تمرکز بر رشد فردی و تجربه‌گرایی،
ـ و ادراک ذهنی از «نه‌هنوز-بزرگسال بودن» است.

بزرگسالی برآمده مفهومی کلیدی برای درک تغییرات ساختاری رشد روانی در عصر جدید است؛
و به ما نشان می‌دهد که بزرگ شدن، صرفاً تابع سن تقویمی نیست.

➕ یادآوری امروزت:
همان‌طور که یک باغبان هر سال درختان خود را هرس می‌کند و شاخه‌های اضافه را دور می‌ریزد تا درختانش پربارتر شوند، ما هم باید گاهی اوقات افکار اضافه‌ی مضر خود را شناسایی کنیم و دور بریزیم تا ذهنی آرام‌تر و زندگی‌ای زیباتر داشته باشیم.

➕ شاید امروز وسط کارت به شنیدن این نیاز داشته باشی که:
الان استرس اتفاق‌های بدی رو داری که قرار نیست اصلاً تو زندگیت اتفاق بیوفتن.
رها کن سوگواری برای غم‌هایی که قرار نیست اتفاق بیوفتن.

➕ کودکی که هرگز عشق و مراقبت واقعی دریافت نکرده، برای اینکه امروز فقط "عادی" به نظر برسد، از تمام توان و انرژی‌اش استفاده کرده است.

اگر دردی داری
برو و برای دریا تعریف کن
برای گربه‌ها، ابرها
برای گلدان‌های کنارِ پنجره
درد را مگر می‌شود با انسان‌ها در میان گذاشت؟

✍️: زکایی اوزگز

➕ یادآوری امروزت:
سطح و کلاس یک خانواده رو پول تعیین نمی‌کنه،
رفتار مردهای اون خانواده با زن‌هاشون تعیین می‌کنه…

همیشه یک مجرد تنها از یک متأهل تنها خوشبخت‌تر است.
به هر قیمتی ازدواج نکنید.

«تمام روز غمگین است. زود خسته می‌شود و خلقش تنگ می‌شود. دستش را روی گلویش می‌گذارد و می‌گوید:
‏- این‌جاست. رد نمی‌شود.»

‏- تهوع؛ ژان پل سارتر.

هیچ‌وقت نذار کسی که جای تو زندگی نکرده، این حس رو بهت بده که به اندازه کافی تلاش نکردی، یا به اندازه کافی با تاریکی‌های زندگیت نجنگیدی.

آدم‌ها معمولاً فقط "نتیجه‌ها" رو می‌بینن، نه "مسیر" رو...

اینو می‌بینن که به چیزی رسیدی یا نرسیدی، نمی‌بینن شاید هنوز توی درد و چالش‌هاتی، سریع نتیجه می‌گیرن که "حتماً کم‌کاری کردی" "اگه می‌خواستی می‌شد"، یا حتی بدتر "چالش‌هات رو رو بزرگ‌نمایی می‌کنی"

اما این قضاوت‌ها یه اشکال اساسی دارن:
اون آدم‌ها جای تو زندگی نکردن، نمی‌دونن با چه مدل ذهنی بزرگ شدی، چه آسیب‌هایی رو از بچگی تا الان با خودت کشیدی، اون لحظه‌هایی که به‌زور فقط زندگی‌رو ادامه دادی، نه بیشتر. اونا فقط ظاهر الانتو می‌بینن. نه زخماتو. نه وزنی که سال‌ها حملش کردی.

واقعیت اینه که هیچ‌کس حق نداره بگه تو "به اندازه کافی تلاش نکردی"، چون "کافی" بودن یه مفهوم نسبیه و فقط تو می‌دونی برای رسیدن به همین جایی که هستی، چقدر راه اومدی.

یه جاهایی حتی زنده موندن، خودش یه نوع تلاش سنگینه،
یه جاهایی "نپاشیدن" خودش افتخاره،
و کسی که فقط از بیرون نگاه می‌کنه، هیچ‌وقت نمی‌فهمه اینا یعنی چی!

➕ پس دفعه بعد که حس کردی کسی می‌خواد دستاوردای تو رو با استاندارد خودش اندازه‌گیری کنه، یادت بنداز:
کسی مسیر تو رو نرفته، کسی جای تو زندگی نکرده.

قشنگ‌ترین نصیحتی که شنیدم:
اگه سفر نری
لباس نخرى
پولاتو خرج نکنی
تو پولدارترین فرد قبرستان خواهی بود!

🕊 بهترین چیزهایی که میشه به فردی که گرفتار در چنگال افسردگیه گفت؛

«خواستی با کسی حرف بزنی رو من حساب کن»
«با هم ازش رد میشیم، قرار نیست تنها بجنگی»
«لزومی نداره خوب باشی تا دوست داشتنی باشی...»
«همین که هستی کافیه»

📌 «و اصلا چه نیازی به حرفه، بیا بشین یه چایی کنار هم بخوریم…🫂».

💭 ‏دنیای مجازی این توهم رو به ما میده که گزینه‌های زیادی واسه رابطه داریم، واسه همین خیلی راحت روابط عمیق‌مون رو بهم میزنیم...!


📌 صادقانه میگم؛ اون بیرون هیچ خبری نیست.

➕ یادآوری امروزت:
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل، و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم، به قدر وسع بکوشم، به قدر وسع بکوشم...

چه ویژگی‌هایی نشانه‌ی افسردگی نهفته است؟

۱. بسیار کمال‌طلبید و صدای درونی‌تان دائماً نکوهشگر و شرمسارگر است.
۲. احساس مسئولیت بیش از اندازه دارید.
۳. برای دوری از احساسات دردناک و سرکوب جدی آن‌ها، ذهنتان را مشغول نگه می‌دارید.
۴. همیشه نگرانید و باید خودتان و محیط اطرافتان را کنترل کنید.
۵. فقط با دستاوردهایتان احساس ارزشمند بودن می‌کنید.
۶. رفاه و آسایش دیگران برایتان اهمیت بسیاری دارد، اما اجازه نمی‌دهید آن‌ها وارد دنیای درونی‌تان شوند.
۷. آسیب یا غم و اندوه شخصی‌تان را ناچیز می‌شمارید و با خود‌شفقتی میانه‌ای ندارید.
۸. ممکن است مشکل سلامت روان جانبی نیز داشته باشید، مانند اختلال خوردن، اختلال اضطراب، اختلال وسواس جبری.
۹. در ساختارهای حرفه‌ای به موفقیت دست می‌یابید، اما در روابط صمیمی کشمکش‌های عاطفی دارید.

➕ از کتاب «افسردگی نهفته» نوشته‌ی مارگارت رابینسون رادفورد

زمانی که هیچ‌کس صبح‌ها بیدارت نمی‌کند و زمانی که هیچ‌کس شب‌ها برای تو صبر نمی‌کند و زمانی که می‌توانی هر کاری می‌خواهی انجام دهی، چه صدایش می‌کنی؟

آزادی یا تنهایی؟

✍️: چارلز بوکوفسکی

➕ بهترین نصحیت برای یک عمرتون؛
➖ تا حدی کوتاه بیا که تبدیل به کوتاهترین دیوار نشوی!

در آخرین نامه‌اش به او نوشت:
«دلم با رفتن نیست عزیزِ من، اما تو
جایی برای ماندن من باقی نذاشته‌ای.»

➕ یادآوری امروزت:

پدیده "رشد پس از ضربه" (Post-Traumatic Growth)

📌 برخلاف تصور رایج، روانشناسان می‌گویند انسان‌ها می‌توانند پس از تجربه سختی‌ها قوی‌تر از قبل شوند—پدیده‌ای به نام "رشد پس از ضربه".
مطالعات نشان داده‌اند افرادی که با مشکلات مقابله می‌کنند، اغلب روابط عمیق‌تر، هدفمندتر و قدردانی بیشتری از زندگی پیدا می‌کنند.
اگر امروز احساس ناتوانی کردید، بدانید: این چالش‌ها ممکن است نقطه شروع رشد شما باشند.

نوشته بود: گفتگو اکسیژنِ یک رابطه‌ست.

اینکه بشقاب صبحونه‌ت رو قشنگ بچینی...
توی بطری آب، لیمو بندازی...
برای کتابت بوک‌مارک بخری...
به کلیدت عروسکای بامزه آویزون کنی...
روی وسایلت استیکر بچسبونی...
می‌شه شور زندگی...
به نظر بیهوده میاد؛

اما با همینا به زندگی وصل می‌شی.

➕ یادآوری امروزت:

تأثیر "خودگویی مثبت" بر عملکرد
📌 طبق تحقیقات، حرفی که با خودتان می‌زنید (Self-Talk) مستقیماً بر عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد!
مثلاً گفتن "من می‌توانم این کار را انجام دهم" (حتی اگر کاملاً باور نداشته باشید!) سطح دوپامین را افزایش می‌دهد و تمرکزتان را بالا می‌برد.
امروز قبل از شروع کارها، یک جمله انگیزشی به خودتان بگویید—تفاوت را احساس کنید.