هیچ چیز در این زندگیِ گذرا ثابت و پایدار نیست، نه دردهای بی پایان، نه سرور جاودانه، نه تأثری دائمی، نه شور و هیجانی پایدار، و نه تصمیم مهمی که بتوان برای زندگی گرفت.‌

همه چیز در جریان زمان حل می شود. لحظات، ذرات بی شمار کوچکترین اجزا، کرم های جونده‌ای هستند که هر آنچه عظیم و بدیع است را نیست و نابود می‌کنند. در زندگی بشر هیچ چیز را نمی‌توان جدی گرفت زیرا این غبار ارزش آن را ندارد که به خاطرش به زحمت بیفتیم. چرا اشتیاق به این سیه روزی‌ها تا اَبد دوام آورد؟

آرتور شوپنهاور، جهان و تأملات فیلسوف

جایى که بودن و نبودنت هیچ فرقى ندارد
نبودنت را انتخاب کن، اینگونه به بودنت احترام گذاشته‌اى.

هاروکى موراکامی

⁠
"نفرت،‌ مانندِ عشق،‌ انسجامِ‌ اصیل و حالتِ بادوامی را برایِ ذاتِ ما به ارمغان می‌آورد، حال آن که خشم، چنان‌که بر ما عارض می‌شود، می‌تواند دوباره در یک لحظه،‌ کاستی گیرد یا همانطور که می‌گوییم آرام گیرد. نفرت بر اثرِ حمله‌ آرام نمی‌گیرد، بلکه شدت می‌گیرد و سخت‌تر می‌شود، هستیِ ما را می‌خورد و می‌کاهد. اما این انسجامِ مداوم، انسجامی‌ که بر اثرِ‌ آن نفرت عارضِ دازاینِ انسانی می‌شود آن نفرت را خاتمه نمی‌بخشد و نابینا نمی‌کند، بلکه بینا و حساب‌شده می‌کند. آن‌ که دچارِ خشم است عقل و هوشیاری از دست می‌دهد. آن‌که مبتلا به نفرت است قدرتِ تفکر و تأملش تا حدِّ‌ غرض‌ورزی «حیله‌گرانه» افزون می‌شود. نفرت هرگز نه کور که تیز‌بین است، آن‌چه کور است فقط خشم است."

👤 #مارتین_هایدگر،‌ #نیچه، جلد اول، #اراده‌_معطوف_به_قدرت به مثابه هنر، صفحه 80)

"دانته، به گمانِ من، خطای ناشیانه‌ای کرد که با ابتکارِ ترس‌آوری بر سر دروازه‌ی دوزخِ خویش این بر-نوشته را نهاد که «مرا نیز محبتِ جاودانه آفریده است» اما بجاتر آن می‌بود که بر سرِ دروازه‌ی بهشتِ مسحیت با آن «شادکامیِ آمرزیدگیِ جاودان-اش» برمی‌نوشتند که «مرا نیز نفرتِ جاودانه آفریده است» ــ"

👤 #فردریش_نیچه
📚 #تبارشناسی_اخلاق

کانال تخصصی پادکست شب
درباره‌ی #انکار_مرگ
اینجا بشنوید

✅شوپنهاور می نویسد:

«نیمی از نگرانی ها و اضطراب های ما
مربوط به نظر دیگران است
ما باید این خار را از بدن خود بیرون بکشیم.»

نظر دیگران تصوری خام یا یک وهم است
که هر لحظه می تواند تغییر کند.
نظر دیگران به نخی بند است
و ما را برده ی آنان می کند.
برده ی نظراتشان و بدتر،
برده ی آنچه وانمود می کنند
به نظرشان می رسد.


#درمان_شوپنهاور
#اروین_یالوم

آینده‌ ای ندارم، و حتی نمی‌توانم حدس بزنم چه بر سرم خواهد آمد. به گذشته هم می ترسم نگاه کنم. گذشته چنان پر از بدبختی است که فقط یادش کافی است تا دلم را پاره پاره کند.

فئودور داستایفسکی، بیچاره‌گان

این گروه صرفا و فقط و فقط درباره‌ی هایدگر است
دوستانی که مطالعاتی درباره‌ی هایدگر و فلسفه‌ی او دارن می‌تونن تو گروه زیر عضو شن:

https://t.me/+VrWCxdH1wEw1OGRk

شیرینی زندگانی، بیش از یک بار به کام آدم نمی نشیند. اما تلخی هایش هر بار تازه اند، هر بار تازه تر ...

کلیدر، محمود دولت آبادی

هیچ‌چیزی هیچ‌وقت دوباره اتفاق نمی‌افتد؛ به هر آدمی روزها و فرصت‌هایی داده می‌شد که دیگر تکرار نمی‌شدند و آیا بودن در جایی که هستی چیز رضایت‌بخشی نبود، اینکه بگذاری برای یک‌بار هم که شده گذشته را با همۀ ناراحتی‌هایش به یادت بیاورد، به جای اینکه همیشه حواست به روال تکراری و یکنواخت روزها باشد و به مشکلاتی که در آینده پیش رو خواهی داشت، مشکلاتی که ممکن بود هرگز پیش نیایند.

چیزهای کوچکی مثل اینها، کلر کیگن

نیک چیست؟
هرآنچه حسِ قدرت، خواستِ قدرت و خودِ قدرت را در انسان فزونی بخشد.

#نیچه
#دجال | قطعه 2

■ «چرا چنين سخت؟»
زغال‌سنگ روزی به الماس چنين گفت
«مگر ما خويشانِ نزديك نيستيم؟»
چرا چنين نرم؟ برادران، من از شما چنين می‌پرسم: مگر شما برادرانِ من نيستيد؟
چرا چنين نرم؟ چنين سست و تسليم؟ چرا ردّ و انكار در دل‌هايِ شما چنين بسيار است؟ چرا سرنوشت در نگاه‌هايِ شما چنين كم؟
و اگر نخواهيد سرنوشت باشيد و سرسخت، چگونه توانيد همپايِ من فتح كرد؟
و اگر سختيِ شما نخواهد برق زند و بدرّد و ببُرَد، چگونه توانيد روزي همپاي من آفريد؟
زيرا آفرينندگان سخت‌اند و سعادت در نظرِ شما اين باد كه هزاره‌ها را چنان در چنگ بفشاريد كه موم را
سعادت نگاشتنِ خواستِ هزاره‌ها ست؛ نگاشتني همچون نگاشتن بر مفرغ، بر سخت‌تر از مفرغ، بر اصيل‌تر از مفرغ
تنها اصيل‌ترينان يكپارچه سخت‌اند
برادران، من اين لوحِ نو را بر فرازِ شما مي‌نهم:
سخت شويد!

👤 #فردریش_نیچه

بیایید یک‌بار برای همیشه به این توهم و اتهام که #نیچه زن‌ستیز است پاسخ دهیم و تمام

اینجا بشنوید:
پادکست شب

■ با آدمیان زیستن دشوار است،
زیرا خاموش ماندن بسی دشوار است.

✍ #فردریش_نیچه
📚 #چنین_گفت_زرتشت
■ گفتارهای زرتشت بخش دوم
● درباره‌ی رحیمان
📖 صفحه 102
🔃 برگردان #داریوش_آشوری

جنگل را دوست دارم. زندگي در شهر بد است. آنجا شهوت‌پرستان بسيار اند.
گرفتار آمدن در چنگِ يك جنايتكار آيا نه بهتر است از گرفتارشدن در روياهای زنی شهوت‌پرست؟
و اما اين مردان! چشمانِ‌شان می‌گويد كه بر روي زمين چیزی بِهْ از همخوابگی با زن نمی شناسند.
بُنِ روان‌هاشان پليد است. و وای اگر در پليدی شان چیزی از جان نيز باشد.
كاش دستِ‌کم به كمال جانوران می‌بودید! زيرا، جانوران بی‌گناه اند.

✍ #فردریش_نیچه
📚 #چنین_گفت_زرتشت
■ گفتارهای زرتشت بخش یکم
● درباره‌ی پارسایی
📖 صفحه 67
🔃 برگردان #داریوش_آشوری

■ خواننده ای که بجای اشتیاق یادگیری "تنها" قصد عیب جویی دارد، هیچ چیز نخواهد آموخت. چون دوست دارد عیب‌جویی کند نه اینکه معرفتی کسب کند!
👤 #آرتور_شوپنهاور

بر سر ماهیت افسرده و اندوهگین فلسفه‌ی من بلوایی بر پا شده؛

اما این صرفا نتیجه‌ی این واقعیت است که من، به جای اختراع دوزخی اخروی به عنوان مکافات گناهان، نشان داده‌ام که در این جهان آن جا که معصیت باشد، چیزی چون دوزخ نیز همان جا است؛ اما کسی که مایل است این را منکر شود به راحتی می‌تواند تجربه‌اش کند.

این جهان آوردگاه موجودات رنج کشیده و محنت زده‌ای است که صرفاً با دریدن یک دیگر به هستیِ خود ادامه می‌دهند.

از این رو، هر جانور درنده‌ای گور زنده‌ی هزاران جانور دیگر است، و بقای نفس‌اش زنجیری از مرگ‌های عذاب‌آور.

در این جهان، ظرفیت احساس درد با شناخت افزایش می‌یابد، و بنابراین در انسان به بالاترین درجه‌ی خود می‌رسد، و هر چه انسان باهوش‌تر باشد این درجه نیز بالاتر می‌رود. تلاش شده تا دستگاه خوش‌بینی را با این جهان تطبیق دهند، و به ما اثبات کنند که این احسنِ عوالم ِ ممکن است. اما این مهملِ محض است.

اما، یک نفر خوش‌بین به من می‌گوید که چشمانم را باز کرده و به جهان نگاه کنم و ببینم که چه‌قدر زیر نور آفتاب، با کوه‌ها و دره‌ها و گیاهان و جانوران و غیره‌اش زیبا است! پس جهان یک شهر فرنگ است؟ قطعاً این امور برای تماشا زیبا هستند، اما جزئی از آن ها بودن امر کاملاً متفاوتی است.


✍ #آرتور_شوپنهاور
📚 #جهان_همچون_اراده_و_تصور

دانلود مجموعه آثار شوپنهاور به همراه مقالات مرتبط 👆

آثار نیچه پایین‌تر خواهد آمد. 👇

📚 در باب حکمت زندگی

✍ آرتور شوپنهاور

✅ اثر محبوب فیلسوف با کیفیت عالی

دوستان بزودی این کانال، تغییر محتوا خواهد داد و تبدیل به کانال تخصصی #شوپنهاور و #نیچه خواهد شد

حواستون باشه که گمش‌ نکنید کانال کتاب زین پس کانال اختصاصی نیچه و شوپنهاور خواهد بود


آثار شوپنهاور و نیچه رو اینجا باهم خواهیم خوند البته همونطور که شوپنهاور گفته کسی که کانت نخوانده کودک است و چیزی از فلسفه‌ من نخواهد فهمید و کسی که شوپنهاور رو نفهمه نیچه رو نمیفهمه و کسی که نیچه رو نفهمه هایدگر و فلسفه معاصر رو نمیفهمه پس ما از هیوم و کانت شروع خواهیم کرد‌ اما فعالیت اصلی حول محور آثار شوپنهاور و نیچه خواهد بود

مرور چند دیالوگ مهم دیگر از دست‌های آلوده:

هوگو:
«من هیچ‌چیز نمی‌خواهم جز این که برای دیگران زندگی کنم.»
ژسیکا:
«اما برای دیگران، باید اول خودت را پیدا کنی.


ژسیکا:
«تو نمی‌فهمی که در این راه چقدر خودت را از دست داده‌ای؟»
هوگو:
«اما اگر چیزی از دست بدهم، فقط خودم هستم.»
ژسیکا:
«نه، تو چیزی بیش از خودت را از دست داده‌ای. تو انسانی هستی که به اشتباه به خودت خیانت کرده‌ای.

هوگو:
«من تصمیم گرفته‌ام که هر کاری که می‌کنم، فقط برای تحقق آرمان‌های بزرگ‌تر است.»
ژسیکا:
«اما آیا این آرمان‌ها به‌اندازه‌ای که تو فکر می‌کنی، ارزش قربانی شدن انسان‌ها را دارند؟

هوگو:
«من همیشه فکر می‌کردم که زندگی باید به هدفی بزرگ‌تر و معنادارتر تعلق داشته باشد.»
اولگا:
«اما آیا خود زندگی نمی‌تواند هدف باشد؟»

پ‌ن:
این دیالوگ به یکی از تناقض‌های فلسفی در مورد معنای زندگی اشاره دارد. هوگو به‌طور سنتی به‌دنبال یک هدف بزرگ‌تر و معنادار است، اما اولگا از زاویه‌ای دیگر نگاه می‌کند: آیا خود زندگی، بدون پیوستگی به اهداف بزرگ، نمی‌تواند معنای خاصی داشته باشد؟ (نگاه نیچه را به یاد بیارید که چگونه نفس زندگی را ارزشمند می‌دانست و به دنبال آری‌گویی به زندگی بود)

این سؤال مشابه یکی از دغدغه‌های مهم فلسفه‌ی سارتر است: آیا انسان باید حتماً به دنبال معنای از پیش تعیین‌شده‌ای برود یا می‌تواند معنای خود را از زندگی و تجربه‌های روزمره خلق کند؟ سارتر معتقد است که انسان باید خودش معنا را به زندگی بدهد و از پیش‌فرض‌ها و اهداف از پیش تعیین‌شده فاصله بگیرد.

صدقه دادن هیچ کمکی به فقرا نمی‌کند !
ما اینکار را فقط برای آرام کردنِ وجدانِ
خودمان انجام می‌دهیم .
فقرا محتاج عدالتند نه صدقه ...!

ایزابل آلنده

برای این که تبدیل به کسی شوی که میخواهی، هیچ وقت خیلی دیر نیست، و در مورد من خیلی زود. هیچ محدودیت زمانی وجود ندارد؛ از هرکجا که می خواهی آغاز کن. تو می‌توانی تغییر کنی یا همین طور که هستی باقی بمانی؛ هیچ قانونی وجود ندارد.

ما می‌توانیم بهترین یا بدترینِ خودمان باشیم. امیدوارم که تو بهترینِ خودت باشی. امیدوارم چیزهایی ببینی که برایت تکان دهنده باشند. امیدوارم چیزهایی را احساس کنی که پیش ازین احساس نکرده‌ای. امیدوارم افرادی را ملاقات کنی که نقطه نظرات متفاوتی نسبت به تو داشته باشند. امیدوارم به زندگی‌ای که داشته‌ای افتخار کنی. و اگر این طور نیست، امیدوارم شجاعت شروعی دوباره را داشته باشی.

#اریک_راث

نمی دانستم چرا می خواهم گریه کنم ولی همین قدر می دانستم که اگر کسی از نزدیک به من نگاه می کرد یا با من حرف می زد، اشک هایم از چشمانم جاری می شد و بغضم در گلویم می ترکید و یک هفته تمام گریه می کردم. می توانستم تلاطم و لبریز شدن اشک را در خودم حس کنم، مثل لیوان آبی که لبریز است و در محل ناآرامی قرار دارد!

حباب شیشه، سیلویا پلات

علت اینکه آن طرفها پرسه میزدم این بود که سعی میکردم پیش خودم حس کنم که دارم خداحافظی میکنم. منظورم این است که بعضی وقتها شده که از مدرسه یا جای دیگر رفته ام و حتی خودم ندانسته ام که دارم میروم. اینطوری خوشم نمیاید. برایم فرقی نمیکند که خداحافظی غمناک باشد یا سخت، ولی دلم میخواهد وقتی از جایی میروم خودم بدانم که دارم میروم. اگر آدم نداند حالش بدتر میشود!

ناتور دشت، جروم دیوید سالینجر

گاهی در نبود تنها یک نفر
‏گویی جهان به تمامی
‏خالی است...

آلفونس دو لامارتین

هیچ‌چیزی هیچ‌وقت دوباره اتفاق نمی‌افتد؛ به هر آدمی روزها و فرصت‌هایی داده می‌شد که دیگر تکرار نمی‌شدند و آیا بودن در جایی که هستی چیز رضایت‌بخشی نبود، اینکه بگذاری برای یک‌بار هم که شده گذشته را با همۀ ناراحتی‌هایش به یادت بیاورد، به جای اینکه همیشه حواست به روال تکراری و یکنواخت روزها باشد و به مشکلاتی که در آینده پیش رو خواهی داشت، مشکلاتی که ممکن بود هرگز پیش نیایند.

چیزهای کوچکی مثل اینها، کلر کیگن

انصاف نیست دنیا آنقدر کوچک باشد که آدم های تکراری را روزی هزار بار ببینی و انقدر بزرگ باشد که نتوانی آن کس را که دلت میخواهد حتی یک بار ببینی.

بهومیل هرابال

حالا وقتش نیست که ببینی چه نداری. ببین
با آن‌چه داری چه کار می‌توانی بکنی.

پیرمرد و دریا، ارنست همینگوی

بخش دوم گفت‌وگو با موسسه‌ی آستانه با محوریت #کامو و مساله‌ی #عصیان در دل پوچی و بی‌معنایی
#ابوذر_شریعتی
#نسرین_اشراقی

بخش نخست اینجا:
https://t.me/abouzar_shariati/21798

خود بودن در جهانی که دائما تلاش میکند از تو چیز دیگری بسازد، بزرگترین هنر است.

رالف والدو امرسون

کتابفروشی ها ارزشمندترین مقصد افراد تنها هستند. گواه این امر تعداد کتاب هایی است که علت نگارش آنها این بوده که نویسندگانشان کسی را برای حرف زدن پیدا نکرده اند.

تسلی بخشی‌های فلسفه، آلن دوباتن

هیچ غمی تلخ تر از این نیست که در بدبختی، ایام خوشبختی را به یاد آوری.

دانته آلیگیری

برای فرار از خیابان به خانه بر میگشت ولی به محض ورود به چهار دیواریش باز دوست داشت به خیابان برگردد. رنج می برد که چرا به هیچ جا تعلق ندارد!

کنسرتویی به یاد یک فرشته، اریک امانوئل اشمیت

اگر عنکبوتی که در اتاقت کُشتی
تمام عمر فکر می‌کرد تو
رفیق و هم اتاقی‌اش بودی؛
آنوقت چه..؟

فئودور داستایفسکی

تو نشست این هفته سه تار هم‌ داشتیم

امروزه بهترين آدم ها را دیوانه می‌ دانند. دوره، دوره ی بی مايگی و بلاتكليفی است همين و بس؛ ولی اصلا ارزش حرف زدن ندارد.
این روزگار، عصر طلایی بی مايگی و بی‌ عاطفگی است؛ عصر اشتياق به جهل، بلاهت، بلاتكليفی. دوران درخشان كشمكش بر سر چيزهای حاضر و آماده‌! هيچكس فكر نمی‌كند. به ندرت كسی پيدا می‌شود كه انديشه ای برای خودش ترسيم كند.

#داستایفسکی

هرگز نمی‌شود رفتار آدمها را پیش‌بینی کرد، باید صبر کرد، باید زمان بگذرد، زمان است که بر ما حکومت می‌کند، زمان است که در آن سر میز حریف قمار ماست و همه برگهای برنده را در دست دارد...

کوری

گاهی اوقات بهتر است همه چيز را آن طور كه هست رها كرد، اندوه را آزاد گذاشت تا دوره اش را بگذراند !


(شكلات / ژوان هريس)

برای پنجشنبه نشست حضوری داریم با موضوع تاریخِ #سکس و #جنون (#فوکو)
زیرعنوان: انسان همچون پرونده‌ای نامختوم (#هایدگر)
این هم شماره تماس:
09363926759

‍ مارکوس اورلیوس (امپراطور و فیلسوف رواقی رومی):

"هر روز را با گفتن این سخن به خود آغاز کنید: امروز با بی‌احترامی، فضولی، ناسپاسی، خصومت و خودپسندی مواجه خواهم شد - همهٔ این‌ها ریشه در جهل آدم‌ها نسبت به نیک و بد امور دارد."

هیچ آدمی نمی‌تواند مدت درازی قیافه اصلی خود را به خویش بنمایاند و قیافه دیگری از خود را به مردم. مگر آن‌که سرانجام به حیرانی بیفتد و از خود بپرسد کدام یک از این قیافه‌ها واقعی است؟

ناتانیل هاثورن، داغ ننگ

انسان نتیجهٔ نحوهٔ اندیشیدنش است. حال که زندگی ما را به مبارزه طلبیده، باید خود را مجهز کنیم و همه چیز را از نو بسازیم. در این راه آنچه بیش از همه اهمیت دارد، همانا هدفمند بودن زندگی انسان است. در باور من، هر سختی تجربه و درسی است که باید از آن آموخت. انسان هدفمند، نه ناامید می‌شود، نه از مبارزه بازمی‌ایستد. کسی که در مقابل شماست، و او را شخص موفقی می‌دانید، کسی است که خود را مدیون زخم‌های زندگی می‌داند و آنها را سپاس می‌دارد. فراموش نکنیم که هیچ سیاهی مطلق نیست و در هر سفیدی نقطه‌ای از سیاهی است.

ایران درودی

در سراسر تاریخ مکتوب و شاید از پایان عصر نوسنگی، سه گونه آدم در دنیا بوده اند: بالا، متوسط، پایین.
که هدف های این سه گروه کاملا سازش ناپذیر است.
هدف طبقه بالا، این است که سر جای خود بماند، هدف طبقه متوسط، این است که جای خود را با طبقه بالا عوض کند، هدف طبقه پایین زمانی که هدفی داشته باشد، این است که تمایزات را در هم شکسته و جامعه ای بیافریند که در آن همه انسان‌ها برابر باشند.
خصلت پایدار طبقه پایین این است که خرکاری چنان از پا درش می‌آورد که جز به تناوب، از آن‌چه بیرون از زندگی روزمره است آگاهی ندارد.

جورج اورول، ۱۹۸۴

ما بچه‌هایی را که ضربه‌های بد خود را با جمله‌ی «اول او شروع کرد» توجیه می‌کنند مسخره می‌کنیم... منشاء جنگ‌های بزرگترها هم چیز دیگری جز این نیست!

امیلی نوتومب، خرابکاری عاشقانه

گوستاوو سانتااولایا