Ishga yondashuvda ikki xil odamni koʻrdim.

Birinchi toifa qabul qiluvchi rozi boʻladigan darajada ishini bitiradi. Qabul qiluvchi menejer, rahbar, mijoz, xalq boʻlishi mumkin.

Ikkinchi toifa oʻz vijdoni rozi boʻladigan darajada ishini bitiradi. Bu perfektionism emas. Qila oladiganining maksimumini qilish. Istagining emas.

Birinchi toifa ishni yuzaki bajaradi. Gap eshitmaydigan darajada qiladi. Haydalmaslik darajasida topshiradi.

Ikkinchi toifa qabul qiluvchidan uncha qoʻrqmaydi. Chunki oʻz vijdoni koʻproq qiynaydi. Uning belgisi – ishdan tashqarida ham rivojlanayotgan, izlanayotgan boʻladi.

Birinchi toifaning ancha vaqti ortib qoladi. Faqat, oʻsha vaqtini serial, reels va oʻyinlarga sarf qilib yuboradi baribir.

Mayli. Ozgina vaqt oʻtadi.

Ikkinchi toifa sohasidagi eng kerakli odamga aylanadi. Oʻzi mutaxassislar kam. Vijdonlisi esa qishdagi qulupnay kabi boʻladi. Qidirib topa olmaymiz. Topsak ham, pulimiz yetmaydi.