«همه کار کرده‌ام ولی هنوز نمی‌دانم خوشبختی چیست. در اوج خوشی همیشه به چیزی دیگر فکر می‌کرده‌ام، به کسی دیگر و مدام نگران بوده‌ام.»

• عباس معروفی.

@letterssto

دوره‌ی جدید نامه‌نگاری آنلاین از هفته‌ی آینده با سرفصل‌های جدید و‌ جالب آغاز می‌شود.
این دوره به شما کمک می‌کند تا صدای نوشتن خودتان را پیدا کنید.


سرفصل‌ها:
۱.نامه چیست وقتی نه پستچی هست و نه نشانی؟
۲. چشم‌هایی که بهتر می‌نویسند
۳.راست‌گوییِ دل‌نشین
۴.تنِ نوشته، تنِ ماست
۵.از دل نوشتن تا امضای خودت

آخرین مهلت ثبت‌نام با تخفیف ۲۰ درصدی در این دوره فقط تا پایان امشب است.

• برای توضیح بیشتر سرفصل‌ها و اطلاع از شرایط ثبت‌نام لطفا در تلگرام پیام دهید:

@lettetssto

«می‌پرسی تو را دوست دارم؟
حتی اگر بخواهم پاسخ تورا بدهم، نمی‌توانم
مگر ممکن است با هیچ زبانی شرح داد
که در آنوقت که با چشمان پر اندیشه
و روشن بینت به من مینگری، چه نشاطی
و لطفی دلم را فرا میگیرد؟»

• ویتوریو آلفیری

@letterssto

- برایم نوشته است:
«برای چه کسی می‌نویسی؟»
- می‌نویسم؛ احتمالا فعلا برای خودم

@letterssto

امرسون می‌گفت هر بار قلمت خشک می‌شود و نمی‌توانی بنویسی بنشین و برای آن‌که دوستش داری نامه‌ای مفصل بنویس. گرهِ کارت باز می‌شود.

احمد اخوت / تا روشنایی بنویس.

@letterssto

«یکی از زیباترین اتفاقای زندگی هرکسی، انجام دادن کاریه که انگار دقیقا برای اون کار ساخته شده! متاسفانه این اتفاق برای همه نمی‌افته.»


• روزنامه‌فروش / وینس واتر؛ برگردانِ ‌پروین علی‌پور

@letterssto

زن‌ چیزِ زیادی از عشق نمی‌خواهد: فقط اینکه بتواند احساس کند قهرمانِ زنِ داستان است.

• مینیان مک لاکلین

@letterssto

با ماشین وارد گاراژ خانه‌ شدم. درِ گاراژ را بستم.
و به اندازهٔ سه ترانه در ماشینِ خاموش نشستم.
با خودم فکر کردم: اندوه گاهی به شکلِ
«نشستن-در-ماشینِ-خاموش» است، به شکلِ «جایی-نرفتن».

• ابراهیم سلطانی

@letterssto

[بعد از یک‌ وقفه‌ی‌ طولانی]
اگر دلتان برای نوشتن تنگ شده است، این دوره برای شماست.
دوره‌ی جدید نامه‌نگاری به‌زودی آغاز می‌شود؛ فرصتی برای هم‌نشینی با دیگر نامه‌دوستان، خوانش نامه‌های مشاهیر و نوشتن درباره‌ی خودتان.
در این مسیر، صدای منحصربه‌فرد نوشتن خود را پیدا می‌کنید؛ آن‌طور که فقط شما می‌توانید بنویسید.


• ثبت‌نام تا تاریخ ۱۸ مرداد ماه شامل ۲۰ درصد تحفیف می‌شود.

اطلاع از شرایط ثبت‌نام:

@letterstoadmin

دیشب پشت چراغ قرمز اتوبان مدرس،
از دخترک فال فروش به رسم همیشگی یک فال گرفتم.
حافظ برایم نوشته بود:
«کجا رَوَم چه کنم چاره از کجا جویم‌؟
که گَشته‌ام ز غم و جورِ روزگار مَلول.»

@letterssto

«گیتا می‌خواهد از هم جدا بشویم...می‌گوید که در زندگی با من خوشحال نیست...قرار شد در این دو ماهی که نیستند کم کم به گوش غزاله بخواند آماده‌اش کند وقتی برگشتند من بروم. گیتا می‌گوید تو متخصص ماست مالی هستی. فعلا بگذرد بعدا یک طوری می‌شود، راست می‌گوید ولی در چنین مواردی چه کاری می‌توانم بکنم، جز ماست چه در چنته دارم و جز مالیدن چه هنری؟ نمدمالی، خشت‌مالی، شیره‌مالی؟... فقط فکر نوشتن است که همیشه ماه‌ها و گاه سال‌ها پیش می‌دود وگرنه چه فردایی؟»

• شاهرخ مسکوب / روزها در‌ راه

@letterssto

«و سخنی که ناخوش خواهد آمد، ناگفته بِه.»

• تاریخ بیهقی

@letterssto

«به مادر بگو برایم، گاهی، گریه کند. من این‌جا پوسیده‌ام و کسی نمی‌داند.»

‏• عباس نعلبندیان؛ وصال در وادی هفتم: یک غزل غمناک

@letterssto

«با یاد درد تو به خواب می‌روم و با یاد درد تو خواب می‌بینم و با یاد درد تو برمی‌خیزم.»

‏• عباس نعلبندیان؛ وصال در وادی هفتم: یک غزل غمناک

@letterssto

«از تو می‌گریزم چون دوستت دارم؛ چون در برابر آنان که دوستشان دارم بی‌دفاعم و چون زمان به من اثبات کرد دوست داشتن کسی، باعث نمی‌شود که او در زخم زدن مراعات کند.»

• توییتر / The last of house Romanov

@letterssto

شب بخیر

@letterssto

برای من مثل عادت شده‌ای و من هر روز صبح پیش از صبحانه تو را مانند قرصی خوش‌طعم می‌بلعم.

• جورج برنارد شاو / نامه به الن تری

@letterssto

«مى‌دونم گل...من تورو خيلى اذيت كردم. اين همه سال، تو مث يه مرغ كُرچ منو زیر پر و بالت گرفتی. با بود و‌ نبود من ساختى و پام نشستى؛ ولى من خيلى برات كم گذاشتم. يه پوست پیازم واست نخريدم. يه دفعه‌م نبردمت زيارت.
وقتى مى اومدى خونه‌ی من، يادت مى‌آد؟ خيلى سرزنده بودى.
گیساتو بافته بودى تا کمرت. يه سینه‌ریز اشرفى گردنت بود و يه گلبهارم سرت. حقد شاداب بودى گل، چقد نشاط داشتى...
اما من تورو از ریشه زدم، پژمرده‌ت کردم گل!»

• اکبر رادی

@letterssto

«اندوه هر چقدر هم که عمیق باشد، فاصله هر چقدر هم که زیاد باشد، «دوستی» شبیه پیچک کوچکی در دل‌ها دوباره سبز می‌شود و بالا می‌آید، اندوه‌ها را کمرنگ می‌کند، فاصله‌ها را کمتر و مهربانی را بیشتر. »

• سنجاب ماهی عزیز / فریبا دیندار

@letterssto

«جدائی تاریک است و گس
سهم خود را از آن می‌پذیرم، تو چرا گریه می‌کنی؟
دستم را در دست خود بگیر و بگو که در یادم خواهی بود»

• آنا آخماتووا

@letterssto

«آرزو می‌کنم
آغازیدن صبح‌ها را با نوازش کردنت در خلاء.»

• جان یوجل / برگردان مجتبی ارس

@letterssto

«ای کاش می‌توانستم با اشک‌هایم غبار غم را از چهره‌ات بزدایم و با تمام ناکامی‌های دنیا بجنگم؛
ولی افسوس که نمی‌توانم.»


نامه از سالیوان بالو به سارا بالو؛ برگردانِ اسماعیل حسینی


@letterssto

«نمی‌گویم شما برای من ضروری هستید؛ شما در زندگی من به اندازه‌ی این چراغ خیابانی ضروری
هستید. به هرجا فکر می‌کنم راه گریزی نیست. شما آن‌جایید. آن چراغ همه‌جا با من خواهد بود، بر فراز تمام راه‌های من. من قادرم آن چراغ خیابانی را احضار کنم.»

• مارینا تسوتایوا / نامه به پاسترناک؛ برگردان نهال تجدد

@letterssto

«وصالِ توست اگر دل را مرادی هست و مطلوبی
‏کنارِ توست اگر غم را کناری هست و پایانی»


• سعدی

@letterssto

چقدر انسان جسور می‌شود وقتی مطمئن است کسی دوستش دارد.

•فروید / نامه به نامزدش؛ زهره شادرو.

@letterssto

«نمی‌دانم آیا می‌توانم سرم را بر شانه‌های شما بگذارم و اشک بریزم؟
با دست‌های فرو افتاده و رخوت خواب‌آوری که از پس آن همه خستگی به سراغ آدم می‌آید به شما پناه بیاورم، در حالی که سخت مرا بغل زده‌اید و گرمای تن خود را به من وا می‌گذارید، گاهی با دو انگشت میانی هر دو دست نوازشم کنید و دنده‌هام را بشمارید که ببینید کدامش یکی کم است، و گاه که به خود می‌آیید با کف دست‌ها به پشتم بزنید آرام؟
بی‌ آنکه کلامی حرف بزنید یا به ذهنتان خطور کند که من چرا گریه می‌کنم، چه مرگم است؟
بی آنکه بپرسید من که‌ام؟ از کجا آمده‌ام، و چرا این قدر دل‌دل می‌زنم، مثل گنجشکی باران خورده؟»

• عباس معروفی

@letterssto

«آیا از این بدتر هم ممکن است؟
‏به نظر می‌آید که هست.
‏وای به روزهای دیگر.»

‏• شاهرخ مسکوب

@letterssto