شاید بتوان گفت زودرنجم
احساساتم به این راحتی‌ها تغییر نمی‌کند
ولی عقیده‌ام تغییر می‌کند
و اگر عقیده‌ام نسبت به کسی تغییر کند
تا ابد تغییر می‌کند.

غرور_و_تعصب
📚

زان‌ خوشدلم‌ که‌ هرچه‌ ملال‌ است، بگذرد؛

« حسرت واقعی را آن روزی میخوری که میبینی به اندازه سن و سالت زندگی نکرده ای...»

نه زیبا بود ، نه کامل ؛ او فقط واقعی بود.

‌ آدم‌ها وقتی حواسشون نیست خودشون میش

▫️

از خودم شرمنده شدم وقتی فهمیدم زندگی یک جشن بالماسکه بود در حالی که من با چهره ی واقعی ام در آن شرکت کرده بودم.

• فرانتس کافکا

« دلتنگی آن است که جسمت نتواند به آن جایی برود که جانت به آن جا می‌رود...»

« دلم بهانه گیر شده زندگی می‌خواهد عشق می‌خواهد سفر می‌خواهد هوای تازه می‌خواهد ، قشنگی می‌خواهد...»

او امن بود و دنج. اگر آدم نبود و مکان بود، احتمالاً پناهگاهی می‌شد روی کوه‌ها، یا گرم‌خانه‌ای برای‌ بی‌خانمان‌ها، ‌شاید هم کتابخانه‌ای برای از واقعیت فرار کرده‌ها.

من و تو پنجره های قطارِ در سفریم
سفر مرا به تو نزدیکتر نخواهد کرد....

فاضل_نظری

هر دو می‌دانستند آنکه
بیشتر سکوت می‌کرد زخمی‌تر بود.

من این رو خیلی خوب می‌دونم که آدم‌ها وقتی بزرگ میشن، اگه کسی رو دوست داشته باشن، اون دوست داشتن خیلی ارزشمند میشه ...!
منظور من از بزرگ شدن بالا رفتن سن نیست، این فهمیدنه که آدم‌ها رو بزرگ میکنه، کسی که تنها میمونه و فکر میکنه بزرگ میشه، کسی که سفر میکنه و از هر جایی چیزی یاد میگیره بزرگ میشه، کسی که با آدم‌های مختلف حرف میزنه و سعی میکنه اون ها رو درک کنه بزرگ میشه ...!
واسه همین اعتقاد دارم که کسانی که زیاد کتاب میخونن می تونن آدم‌های بزرگی بشن، چون اون‌ها تنها میمونن و فکر میکنن، با داستان‌ها به سفر میرن، چیزهای مختلف یاد میگیرن و سعی میکنن بقیه رو درک کنن ...!
به نظر من زن‌ها و مردهایی که کتاب میخونن و روح بزرگی دارن، دوست داشتن و دل بستن واسشون خیلی با ارزشه ...!

روزبه_معين

بعضی چیزها نمی‌توانند ادامه داشته باشند،
اما هیچ‌گاه نیز به پایان نمی‌رسند…

بزرگ می‌شوی و یاد می‌گیری که به نشانه‌ها توجه کنی، نه به انتظاراتت.

اونجا که ونگوگ میگه: نمی‌خواهم کسی را سرزنش کنم، اما گاهی فکر می‌کنم جهان برای قلب‌هایی مثل من زیادی سنگین است...

خود را تنگ در آغوش بگیر‌ و دل‌خوش به رویای دیگران نباش؛
تو اولین و آخرین انسان در جهان خود هستی و با پایان تو جهان نیز به پایان می‌رسد.

« من از تو می مردم، اما تو زندگانی من بودی...»

- کد ۹۴

یهو به خودت میای می‌بینی خیلی از اون روزهایی که فکر می‌کردی دیگه حالت بهتر نمی‌شه گذشته و‌ تو دیگه اصلا اندازه‌ی قبل شکننده نیستی.

دلم کمی
آغوش تورا میخواهد
مثل ظهر تابستان
که سایه ی درخت را ...

#حسین_عربی

آدم‌ها بايد يک‌چيز را درباره خودشان بدانند
من كجا خوشبختم...؟!
و لزوما، منظور از جا
يک مكان جغرافيايی نيست
منظور نقطه لذت زندگيست.
کِی‌ها و با كی‌ها و چراهايش مهم است...

-صابرابر

سلام بر آنان که ما را ندیده، فهمیدند
نخوانده، دانستند
و نبوسیده، دوست داشتند.