کودتای نرم؟

سید احمد خاتمی در دیدار با جمعی از نظامیان با اشاره به بیانیۀ جبهۀ اصلاحات گفته است که بوی کودتای نرم می‌آید!
تا بوده و نبوده کودتا امری سخت بوده است و نوع نرمش را گمان ندارم تاریخ به یاد داشته باشد! در ثانی، کودتا معمولاً توسط نظامیان انجام می‌شود نه توسط غیرنظامیان! بنابراین او با استفاده از لفظ "کودتا" در صدد متهم کردن چه کسانی است؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

شاهد آشکار!

بخشی از صحبت‌های دکتر بیژن عبدالکریمی در مصاحبه با بی بی سی فارسی را که شنیدم، ترس برم داشت! حرف نهایی او این است که مصالحۀ ایران با قدرت‌های خارجی برای رفع تحریم‌ها ناممکن است و بنابراین، ما ایرانیان محکوم به تحمل تحریم‌های فزاینده در کنار رویارویی نظامی و غیرنظامی تا آخرین نفس و به هر قیمت هستیم!
چنین تصوری از نظام جهانی، به معنای امتناع زندگی عادی و شرافتمندانه و حتی نیمه‌شرافتمندانه در قالب دولت-ملت‌هاست! به نظرم میلیاردها انسانی که در گوشه و کنار جهان در داخل حدود 200 کشور در حال زندگی هستند، شاهدی آشکار در ابطال این گزاره‌اند!
من به رغم تفاوت فکری برای آقای عبدالکریمی احترام قائلم و نیت‌سوئی در او نمی‌بینم اما پیامدهای سخنش برای جامعۀ ایرانی زندگی‌سوز است. آماده‌ام با او در این باره گفتگویی علنی انجام دهم.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

همۀ شاگردان مارکس روسی!

شرایط بی‌نهایت سخت است و همه به نحوی بی‌تاب و بی‌حوصله و کلافه‌اند. در چنین وضعیتی افراد به خود یا دیگران می‌گویند؛ اینطور که نمی‌شود دست روی دست گذاشت! باید کاری کرد! کاری که از روی بی‌تابی و بی‌حوصلگی و کلافگی صورت گیرد، اما معمولاً خوش‌عاقبت نیست و شرایط را بدتر می‌کند.
من هر چه بیشتر می‌اندیشم بیشتر به این نتیجه می‌رسم که ما جز مقید کردن رفتار سیاسی خود به عقلانیتی که ادموند برک معرف و مروج آن بوده است، راهی به سمت نجات نداریم. بدبختانه ما از عقلانیت سیاسی نیاکان خود گسسته‌ایم و عقلانیت مدرن را هم عمدتاً از طریق آراء کارل مارکس و پیروان روس او تنفس کرده‌ایم و با عقلانیت برکی بیگانه‌ایم. عقلانیت مارکسی، انقلابی و تخاصم‌آمیز و آخرالزمانی است و راه نجات و رهایی را در جنگ و ستیز دائمی و ویرانگری می‌بیند. حال آنکه عقلانیت برکی، محتاط و مصالحه‌جو و واقعگرا و محاسبه‌گر است.
اگر بگوئیم که قریب به اتفاق نیروهایی که بعد از شهریور 20 داعیۀ "مبارزۀ سیاسی" داشته‌اند، مستقیم یا غیرمستقیم متأثر از تفسیر روسی مارکس بوده‌اند، یاوه نگفته‌ایم. هم اکنون هم طیف وسیعی از داعیه‌داران سیاست از جبهۀ پایداری تا حامیان رضا پهلوی، همگی با مؤلفه‌های مارکسیسم روسی می‌اندیشند و به زبان آنان حرف می‌زنند! به همین دلیل نیز به رغم وعده‌ها و جهت‌گیری‌های متضادشان، همگی یک نوع رفتار و فرهنگ سیاسی را بازتولید می‌کنند!
فقط به عنوان نمونه بگویم که سلطنت در ایران یک نهاد کهنِ سنتیِ محافظه‌کار و حافظ ثبات و نظم سیاسی موجود بوده است، اما حامیان پهلوی آن را دستمایۀ ترویج یک حرکت انقلابی خونین و سازش‌ناپذیر و آنتاگونیستی و نفی کنندۀ رادیکال سنت قرار داده‌اند! در واقع آنها هم همانقدر متأثر از مارکسیسم روسی هستند که سازمان مجاهدین خلق یا جبهۀ پایداری و بسیاری دیگر! انگار همۀ ما ناخواسته شاگردان مارکسیست‌های روسی شده‌ایم!
در آینده به تفصیل بیشتری در این باره خواهم نوشت.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

این حد از بی‌مرامی؟

برای سالیان دراز، نامۀ منسوب به مرحوم سید ابوالقاسم کاشانی به مرحوم دکتر محمد مصدق در 27 مرداد را چماقی کردند تا رهبر نهضت ملی شدن نفت ایران را منکوب و بی‌اعتبار کنند! هر چه هم اهل پژوهش و تحقیق فریاد زدند که این نامه مستند نیست کمترین اعتنایی نکردند! حالا دکتر محمود کاشانی فرزند مرحوم کاشانی اذعان کرده است که آن نامه به خط پدرش نیست!
چطور می‌توان به جماعتی اعتماد کرد که هر حقیقتی را قربانی بازی قدرت می‌کنند و خود را عین حقیقت‌طلبی هم می‌دانند؟ نزدیک نیم قرن دکتر مصدق را با انواع انگ‌ها و تهمت‌های ناجوانمردانه ملکوک کردند و حالا که متوجه شده‌اند از کودتای 28 مرداد هم می‌توان قبایی برای منازعات سیاسی خود ساخت، یک باره هم آن نامه را فراموش کرده‌اند و هم مدعی "سرنگونی دولت ملی مصدق" شده‌اند و هم اصلاً به روی خود نمی‌آورند که با مصدق چه کردند!
این حد از بی‌مرامی از کجا آب می‌خورد؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

عجب وفاقی!

عجب وفاقی شد! این که به اندازۀ کشِ تنبون مش رجب هم دوام نیاورد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

از شمس می‌پرسم!

علی لاریجانی: "یکی از مسئولان کشورهای منطقه می‌گفت، روز اول جنگ نتانیاهو با او تماس گرفت و گفت کار ایران تمام شد؛ روز چهارم یا پنجم جنگ هم من تماس گرفتم؛ گفتم وضع‌تان چطور است؟ گفت خیلی مشکل داریم."
آن کدام مسئول در منطقه است که هم محرم راز نتانیاهوست و هم اینطور با مقام‌های ایرانی صمیمی؟
به نظرم باید از آقای شمس‌الواعظین بپرسم!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

صنعا در تاریکی!

قایق‌های توپدار اسرائیلی یک نیروگاه برق در صنعا پایتخت یمن را که در کنترل حوثی‌هاست، هدف قرار داده و منفجر کرده‌اند.
یمن کشوری فقیر با زیرساخت‌های ضعیف است. مردم آن در نهایت عسرت و فشار زندگی می‌کنند.
پیش از این یک اتاق فکر امنیتی در اسرائیل، حمله به تأسیسات زیربنایی ایران بخصوص منابع گاز و برق و بنزین را در صورت آغاز دوبارۀ جنگ توصیه کرده بود.
نتانیاهو نیز با مسئول دانستن جمهوری اسلامی در برابر حملات موشکی و پهپادی حوثی‌ها به اسرائیل، حمله به آنان را هشدار به ایران اعلام کرده بود.
در روزگار کنونی به مدد تأثیر نامیمون پیشرفت تکنولوژی در ساخت تسلیحات، بدبختانه سلاح‌های جنگی از قدرت تخریب بی‌رحمانه و وسیعی برخوردار شده‌اند. از این جهت، جنگِ کم‌شدت بین کشورها معنی خود را از دست داده و جنگ‌ها به پدیده‌ای فوق‌العاده مخوف و ویرانگر و پرتلفات تبدیل شده‌اند. اگر بشر به بلوغ و عقلانیت لازم برای رفع اختلاف از راه‌های مسالمت‌آمیز نرسد، جنگ‌ها نسل آن را منقرض خواهند کرد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

خیرخواهی!

مدیرمسئول روزنامۀ کیهان نوشته است: "یک پیشنهاد خیرخواهانه نیز خطاب به رئیس‌جمهور محترم کشورمان در میان است...."
خیرخواهی آن است که توپخانه‌تان را جمع کنید و کشور را بیش از این درگیر کینه و نفرت و عداوت و خشونت و جنگ نکنید!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

خربزه و عسل!

روسیه و آمریکا مثل خربزه و عسل هستند و به تصور عوام با هم نمی‌سازند. اما بعضاً با هم می‌سازند و پدر "صاب‌بچه" را در می‌آورند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

نشست سران در آلاسکا موفق یا ناموفق؟

🖌احمد زیدآبادی | نویسنده و مشاور هم‌میهن

🔹سران آمریکا و روسیه دیدارشان در آلاسکا را قرین موفقیت ارزیابی کرده‌اند. دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا مذاکره با همتای روس خود را «عالی» نامیده و ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه نیز به نوبۀ خود واژه‌های مثبت مشابهی در توصیف دیدارش با ترامپ به کار گرفته است.

🔹این در حالی است که دو طرف دربارۀ نکات مورد توافق‌شان، کلامی درز نداده‌اند و این باعث شده است که رسانه‌ها دیدار آنها را ناموفق و یا صرفاً حرکتی نمایشی به نفع پوتین قلمداد کنند.

🔹ترامپ پیش از دیدار با پوتین، بر لزوم پذیرش فوری آتش‌بس از سوی روسیه در جنگ با اوکراین تأکید کرده بود. از این جهت، ناظران سیاسی، اعلام آمادگی پوتین برای پذیرش آتش‌بس با اوکراین را نشانۀ موفقیت اجلاس آلاسکا می‌دانستند.

🔹در کنفرانس خبری رهبران دو کشور که بدون پاسخ به پرسش‌های خبرنگاران برگزار شد، اما حرفی از پذیرش آتش‌بس توسط پوتین به میان نیامد و به جای آن، ترامپ اعلام کرد که روسیه دستیابی به یک توافق صلح نهایی را بر آتش‌بس ترجیح می‌دهد. همین موضوع سبب ارزیابی منفی رسانه‌ها از نتایج اجلاس آلاسکا شد.

🔹با این حال، ترامپ دستیابی به صلح را بسیار نزدیک دانست؛ گرچه تأکید کرد که «یک مسئلۀ» مهم مانع از انجام توافق شده است. او در عین حال گویا متقاعد شده است که آتش‌بس امری شکننده و ناپایدار است و به جای اصرار بر آن، چه بهتر که حرف پوتین در مورد ارجحیت دستیابی به صلح نهایی به جای تلاش در جهت اعلام آتش‌بس را بپذیرد.

🔹آنچه می‌توان از سخنان ترامپ و پوتین دریافت کرد، این است که دو طرف دربارۀ برخی مسائل به توافقاتی دست یافته‌اند اما یک مسئلۀ مهم آنها را از دستیابی به توافق نهایی باز داشته است. مشکل ناظران سیاسی اما این است که تا این لحظه، نه دربارۀ مسائل مورد توافق دو طرف، کلامی قابل استناد به رسانه‌ها درز کرده و نه ماهیت مسئلۀ مهمِ مانعِ توافق، روشن و مشخص است. ظاهراً سران دو کشور به‌رغم هیاهوی مربوط به دیدار رسمی و تشریفات مربوط به آن، بنایشان بر محرمانه ماندن صورت مذاکرات تا اطلاع ثانوی است.

🔹با این همه، آشکار است که به زودی پرده از محرمانگی برگرفته می‌شود. ولودیمیر زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین قرار است فردا دوشنبه در کاخ سفید با ترامپ دیدار کند و در جریان جزئیات مذاکرات رئیس‌جمهور آمریکا با پوتین قرار گیرد. ترامپ سرنوشت مذاکره با پوتین را به نتیجۀ مذاکراتش با زلنسکی مشروط کرده است.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

بازی مخوف!

انگار کسی بازی مخوفِ دولتِ مخوف‌ترِ حاکم بر اسرائیل و جناح حامی آن در آمریکا را درک نمی‌کند!
درست طبق میل آنها عمل می‌شود! عجب رنج و بدبختی بی‌سابقه‌ای!
آثار امیدوارکنندهٔ نادر حرف‌های معقولانه یک ساعت هم دوام نمی‌آورد!
سخن گفتن با ابهام و ایهام و راز و رمز و اشاره و کنایه چه نکبت‌بار است! و نکبت‌بارتر از آن، به کارگیریِ گریزناپذیر آن است!
البته می‌توان موضوع را به "بی‌مزگی" هم تعبیر کرد و به مبهم‌نویسی‌های حسام‌الدین آشنا نسبتش داد‌؛ همانگونه که آقای آشنا صراحت‌گویی مسعود پزشکیان را به "خوشمزگی" تعبیر کرده است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

لاریجانی و کوششی با جهت‌گیری مبهم

علی لاریجانی در سفر اخیرش به بغداد و بیروت، خود را مسئول امور امنیت کشور در جمهوری اسلامی معرفی کرد.
اگر در بین اجزاء بلوک قدرت در ایران بر روی موقعیتی که آقای لاریجانی برای خود تعریف کرد، اجماعی صورت گرفته باشد، او دیگر مقامی دست‌بسته و فاقد اقتدار لازم برای کمک به مهار بحران‌ها به حساب نمی‌آید.
آقای لاریجانی در سفرش به عراق و لبنان، قاعدتاً متوجه شده است که اوضاع منطقه دیگر شباهتی به دو سال پیش ندارد. خیلی چیزها از دست رفته و از دست‌رفته‌ها نیز قابل بازیابی نیست.
هر انسان واقع‌نگری به روشنی می‌بیند که توازن و بازی تازه‌ای در جریان است و راهی جز لحاظ کردن قواعد و مختصات این بازی جدید در هرگونه استراتژی معطوف به رفع و خنثی‌سازی بحران نیست.
آقای لاریجانی تا کنون مشخص نکرده است که آیا در صدد اعادهٔ نوع نظمی است که عملاً فروپاشیده و یا در پیِ حفظ امنیت و منافع ایران در نظم در حال ظهور است. اگر نظرش به مورد نخست باشد، موفقیتش به اندازهٔ آب رفته را به جو برگرداندن است، اما اگر مورد دوم را هدف خود قرار داده است، هنوز امکانات قابل توجهی برای تأثیرگذاری بر مؤلفه‌های نظم در حال ظهور به نفع امنیت و جایگاه ایران و نظم عادلانه‌تر برای کشورهای منطقه و مهار و کنترل دار و دستهٔ بی‌رحم و رذل و مهاجم و توسعه‌طلب حاکم بر دولت اسرائیل به کمک یک ائتلاف فراگیر منطقه‌ای و جهانی وجود دارد.
فرصتی بزرگ اما بسیار کوتاه‌مدت در افق دیده می‌شود. آیا این هم مثل هزاران فرصت دیگر از دست می‌رود؟ آقای لاریجانی باید به این پرسش پاسخ دهد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

چرا به اسم پزشکیان؟

اگر مجلسی‌ها واقعاً به دنبال رأی عدم کفایت سیاسی به آقای پزشکیان هستند به نظرم نباید مخالفت کرد تا کارشان را به انجام رسانند!
با این وضعی که پیش آمده، من بعید می‌دانم آنها اجازه دهند دولت دکتر پزشکیان کشور را از تعلیق و بلاتکلیفی کنونی بیرون آورد و سامانی دهد.
تعلیق و بلاتکلیفی حاصلش تشدید فزایندهٔ همین مشکلاتی است که گریبان جامعه و کشور را گرفته است. اگر قرار به تشدید مشکلات و ظهور بحران‌ها و خطرات بزرگ است، چرا به نام پزشکیان تمام شود؟
آقای پزشکیان انسانی نجیب و خوش‌قلب و سالم و با حسن‌نیت است. واقعیت کشور را نیز همانطور که هر شهروند معمولی تا بن استخوان لمس می‌کند، از روی ناراحتیِ ناشی از ضدکاری رقبا فاش کرده است. واقعاً فرصتی برای تعلل و تأخیر نیست.
اگر رقبای قدرتمند، مسیر او را نمی‌پسندند، به جای کارشکنی و مانع‌تراشی چه بهتر که این بار گران را با رأی عدم کفایت سیاسی از روی دوشش بردارند و او و ما را از این تنگنا خلاص کنند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

تشدید خطرناک حملات لفظی سران اسرائیل!

حمله و هجوم کلامی سران اسرائیل علیه جمهوری اسلامی به طرز خطرناکی تشدید شده است. آیا این هجوم، صرفاً لفاظی و به قصد دامن زدن به جنگ روانی و تحریک اعصاب است یا اینکه نقشه‌ای عملی هم ضمیمۀ آن است؟
تجربه‌های گذشته نشان می‌دهد که اسرائیلی‌ها معمولاً ترکیبی عمل می‌کنند.
جنگ 12 روزه با همۀ مصائبش، به دلیل نوع واکنش ایرانیان به آن، فرصتی برای نوسازی سیاست در همۀ عرصه‌های آن فراهم آورد تا امکانی عملی برای عبور کشور از تمام بحران‌های داخلی و خارجی فراهم شود.اما متأسفانه محافلی با مصادرۀ واکنش مردم و تأویل نادرست آن، مثل همیشه فرصت‌سوزی کردند. این فرصت‌سوزی، دولت اسرائیل و تمام متحدان ریز و درشت و پنهان و آشکار آن را در سراسر منطقه و جهان به طمع انداخته است تا معضلات موجود و رنج مردم و شکاف بین نیروهای سیاسی را زمینه‌ای برای پیشبرد برنامه‌های خود تصور کنند!
به نظر من، نتانیاهو در صدد به پا کردن آتش تازه‌ای است. خود او به همراه نفتالی بنت، ابعاد و اهداف این آتش را تشریح کرده‌اند. به جای دعوا به هوش باشید!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

خبرهای ناگوار!

جنگ بر سر آب کشاورزی در مناطق روستایی را باید خیلی جدی گرفت.
خبرهای بسیار ناگواری در این زمینه به گوش می‌رسد!
کمبود منابع، ریشۀ تمام شرارت‌های انسانی است. نگذارید این کشور در شرارت غرق شود!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

چرا فهرست داده نمی‌شود؟

من از صحبتهای رئیس قوۀ قضائیه چنین برداشت نکردم که وی منکر وجود "زندانی سیاسی" در جمهوری اسلامی است. به عکس، وی حتی از کسانی که منکر این پدیده هستند انتقاد کرد. بحث اصلی آقای اژه‌ای گلایه از افراد و جریان‌هایی بخصوص در درون حکومت بود که خواهان آزادی زندانیان سیاسی هستند اما فهرستی از اسامی آنها ارائه نمی‌دهند!
حال چرا آن افراد و جریان‌ها فهرستی از زندانیان سیاسی ارائه نمی‌کنند؟ به نظرم سه دلیل دارد. اول، در جریان ریز اتهامات و عملکرد زندانیان نیستند. دوم، از اغتشاش مفهومی مربوط به تفکیک دقیق و قانونی بین کار سیاسی و اقدام امنیتی رنج می‌برند. سوم، برای دفاع از آزادی برخی از زندانیانی که به دلیل نوع ادبیات و لحن بسیار تند و گزنده‌شان در برابر مقام‌های بلندپایه به زندان افتاده‌اند، جسارت لازم را ندارند.
بارها نوشته‌ام که راه‌حل این مشکل اتکاء به کلام طلایی باروخ اسپینوزا فیلسوف قرن 17 میلادی است.
به گفتۀ اسپینوزا : "اگر فقط اعمال دلیل اتهام‌های جنایی قرار گیرند و گفتار همیشه آزاد باشد فتنه‌انگیزی هرگونه توجیه خود را از دست خواهد داد و به وسیلۀ یک مرز پا بر جا از مباحثه و مجادله جدا خواهد شد."
به نظرم انجمن دفاع از حقوق زندانیان می‌تواند مرجع معتبری برای تفکیک زندانی سیاسی از غیرسیاسی باشد و فهرست جامع و مانعی در اختیار رئیس دستگاه قضا قرار دهد.
#احمد_زیدآبادی

@ahmadzeidabad

پزشکیان بگوید "اهل دعواست" مشکل حل می‌شود؟

به نظر فؤاد ایزدی سخنان دیروزِ رئیس‌جمهور احتمال حمله نظامی به ایران را افزایش داده است! به گفتۀ آقای ایزدی: "اگر این جمله که «ما اهل دعوا نیستیم» مانع جنگ بود، حملۀ قبلی اتفاق نمی‌افتاد!"
واضح است که صرفِ بیان "ما اهل دعوا نیستیم" نه می‌تواند از وقوع یک جنگ جلوگیری کند و نه سبب آغاز آن شود زیرا هر جنگی ریشه‌ها، زمینه‌ها و علل و عوامل بسیاری دارد. بیان چنان جمله‌ای، فقط صلح‌طلبی یک طرف داستان را به نمایش می‌گذارد. اما اینکه سخنان دیروز آقای پزشکیان "احتمال حملۀ نظامی را افزایش داده است" واقعاً به جوک شبیه است!
آیا حملۀ عراق به ایران در سال 1359 به این دلیل بود که رهبران انقلاب سخنان ‌آشتی‌جویانه‌ای به زبان می‌راندند؟ حملۀ عراق به کویت و سپس حملۀ آمریکا به عراق ربطی به جملات "صلح‌طلبانۀ" رهبران آنها داشت؟ حملۀ حماس به اسرائیل و حملۀ اسرائیل به نوارغزه به علت نفی دعواگری از طرف سران آنها بود؟ حملۀ حزب‌الله به اسرائیل و حملۀ اسرائیل به لبنان ناشی از سخنان آشتی‌جویانۀ مسئولان دو طرف بود؟ یا اینکه کاملاً برعکس، همۀ آنها برای هم شاخ و شانه می‌کشیدند و طرف مقابل را به نابودی تهدید می‌کردند؟
چرا برخی محافل جریان اصولگرا، بر لزوم به کارگیری زبانی جنگجویانه و تهدیدآمیز از طرف رئیس‌جمهور اصرار دارند؟ اگر تصورشان این است که زبان جنگجویانه و تهدیدآمیز مانع بروز جنگ می‌شود که در این صورت، درکی بچه‌گانه از پدیدۀ جنگ و مناسبات بین‌الملل دارند، اما اگر واقعاً مشتاق بروز جنگ دیگری هستند، چه خیری از آن برای مردم و مملکت و حتی خودشان متصورند؟
در شهریور سال 1400 بین من و آقای ایزدی به میزبانی خبرگزاری مهر مناظره‌ای در بارۀ مناسبات بین‌المللی جمهوری اسلامی انجام گرفت که لینک آن را در انتهای این مطلب مشاهده می‌کنید. واقعیت این است که آقای ایزدی در برخورد رودرو و شخصی، فردی مبادی آداب است و رفتارش با دیگر همفکران خود از این جهت اصلاً قابل مقایسه نیست. با این حال، حضور رسانه‌ای او به طرزی باورنکردنی تند و یک‌جانبه و غیرمنطقی و نامنصفانه جلوه می‌کند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
https://www.mehrnews.com/news/5296609/

این یک کار که از رئیس‌جمهور برمی‌آید!

به مناسبت روز خبرنگار، بسیاری از مقام‌های کشور بیانیه‌هایی در تمجید و ستایش از حرفۀ روزنامه‌نگاری و ارزشِ بیان حقیقت صادر کردند که متأسفانه عمده‌اش تعارف و تکلّف است!
در کشوری که هر نوشته یا گزارشِ انتقادیِ مغایر با سیاست‌های جاری با دخالت دستگاه‌های امنیتی و نظامی روبرو می‌شود، احترام به کار رسانه‌ایِ معطوف به کشف حقیقت، چطور می‌تواند چیزی بیش از یک تعارف خشک و خالی باشد؟
در حالی که وزارت ارشاد و فرهنگ مسئول مستقیم مطبوعات و نظارت بر محتوای تولیدی آنهاست، دخالت دیگر نهادها در این قضیه بر اساس کدام قانون و با چه مجوزی صورت می‌گیرد؟
با این رفتارها، در واقع وزارت ارشاد به صورت نهادی فاقد اقتدار در آمده است! از آقای پزشکیان انتظار می‌رود که از سیدعباس صالحی، وزیر ارشاد و فرهنگ اسلامی، وضعیت را جویا شود و از دیگر وزیر کابینه‌اش که نیروهای آن در کار مطبوعات دخالت می‌کنند، به روشنی توضیح بخواهد و تذکر دهد.
این یک کار که دیگر از رئیس‌جمهور برمی‌آید!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

خودپیامبرانگاری!

سخت‌ترین کمینگاه شیطان برای افراد مذهبی القای "خودپیامبرانگاری" یا حس "برگزیدگی" به آنهاست!
وقتی یک فرد مذهبی چنین احساسی پیدا کند، همهٔ وعده‌های بشارت‌آمیز متون مقدس دینی را معطوف به خود می‌پندارد و وعیدهای شکست و عذاب را متوجه رقبا و دشمنان خود می‌بیند و به همین علت دیگر هیچ آیه و نشانه‌ای را در جای منطقی و طبیعی آن مشاهده نمی‌کند و اوهام و خیالات بر او چیره می‌شود.
حافظ در اشاره‌ای لطیف به همین مضمون، حتی عارفان را در این باره هشدار و انذار داده است، آنجا که می‌سراید:
عکس روی تو چو در آینهٔ جام افتاد
عارف از خندهٔ می در طمع خام افتاد
حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد
این همه نقش در آیینهٔ اوهام افتاد
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

به مناسبت روز خبرنگار!

روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و اصیل و مستقل در کشور ما کاری بی‌قدر و بی‌اجر و همراه با احساس ناامنی دائمی است. صورت فیک و تحریف‌شدۀ آن اما هیچگاه خالی از مواهب نبوده است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

میوه‌های گندیده!

عباس عراقچی از بهبود روابط ایران و مصر تا مرز ازسرگیری روابط دیپلماتیک خبر داده است.
برقراری رابطه با مصر در دهۀ نخست انقلاب "تابو" و "حرام" تلقی می‌شد، اما پس از آن تمایل به عادی‌سازی رابطه با قاهره در بین سران کشور ظاهر شد. شرط مصری‌ها برای عادی‌سازی، تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی عامل ترور انور سادات از روی خیابانی در تهران بود. جماعات تندرویی که هر روز نام تازه‌ای بر روی خود می‌گذاشتند، مانع انجام این کار می‌شدند چون آن را "خیانت به شهدای انقلاب جهانی اسلام" می‌دانستند!
تغییر نام خیابان دو ماه پیش صورت گرفت و مسیر عادی‌سازی روابط تهران و قاهره گشوده شد. به عبارتی تابو شکست و حرام به حلال تبدیل شد و از آنان که این کار را خیانت به شهدای انقلاب جهانی اسلام توصیف می‌کردند، صدای اعتراضی برنخاست! با این حال، عادی‌سازی رابطه با مصر در این شرایط دیگر اثر گذشته را ندارد. امری دیرهنگام و به نسبت کم‌اهمیت تلقی می‌شود!
چرا در این کشور، کار مناسب در زمان مناسب، انگ حرام و خیانت می‌خورد اما همان کار نهایتاً پس از از دست رفتن فرصت، مجاز و عملی می‌شود؟ قبلاً نوشته بودم که این کار مثل حرام دانستن چیدن میوۀ رسیده از روی درخت و بعد دست به دست کردن تا گندیدن آن میوه و سپس صدور جواز چیدن آن است! این کار در تمام موارد حتی استفاده از تکنولوژی‌های ارتباطی، به صورت رویه درآمده و فرصت‌ها را یکی بعد از دیگری سوخته است!
در این جهان برای موفقیت یا باید جلوی زمان و یا همراه با زمان حرکت کرد. دنبال زمان آن هم با فاصله‌ای دور به راه افتادن، حاصلی جز آش نخورده و دهن سوخته ندارد؛ چون هر تابوی سیاسی هم نهایتاً می‌شکند و هم از شکستن آن بهره‌ای گرفته نمی‌شود!
امان از تابوسازان سیاسی که امان این کشور را بریده‌اند و اهل عبرت‌آموزی هم نیستند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

مشروطیت و تاریخ حال و آیندۀ ما؛
علل و دلایل شکست مشروطه همچنان گریبان ما را گرفته‌‏اند

اغلب ما ایرانیان به انقلاب مشروطیت که به‌واقع یک حرکت کاملاً اصلاحی بود، تفاخر می‌کنیم. از جهاتی جای تفاخر هم دارد اما نباید فراموش کرد که انقلاب مشروطیت یک حرکت ناکام و شکست‌خورده بود و راه به جایی نبرد! براساس چه شواهدی راه به جایی نبرد؟ نیازی به شاهدتراشی افراطی نیست! همین‌که جامعۀ امروزِ ما همچنان درگیر همان مشکلات عینی و ذهنی زمان مشروطیت است، خود شاهدی استوار از شکست و ناکامی مشروطیت به‌شمار می‌رود.
اما چرا مشروطه شکست خورد؟ دلایل و علت‌هایش به اندازۀ ریگ‌های بیابان است. آن علل و دلایل همچنان گریبان ما را گرفته‌اند و رهایمان نمی‌کنند. درست به همین دلیل، انقلاب مشروطیت، «تاریخ دور» ما نیست، حال و آیندۀ ماست. هدف خودآگاهانۀ انقلاب مشروطیت، مهار استبداد و خروج از انحطاط تقریباً همه‌جانبه بود. این هدف، نیاز به دانش بسیار ژرفی از پیشینه و موقعیتِ ایرانِ آن‌روز، ساختار آگاهی جامعه و سرشت مدرنیسم غربی داشت تا بتوان با سنتزِ تئوریکِ این اقنوم‌های سه‌گانه ازیک‌طرف، یک دستگاه مفاهیم تازه خلق کرد و ازطرف‌دیگر، سامان سیاسی و اجتماعی کارآمدی ارائه داد و از راه بحث‌های همدلانه و اقناعی، پیرامون آن اجماعی نسبی پدید آورد.
بدبختانه پدران فکری ما در عهد مشروطیت، از پس این کار شگرف برنیامدند و به‌لحاظ شرایط تاریخی‌شان، شاید اصلاً نمی‌توانستند برآیند! آنان هرکدام یک بخش را دیدند و از دیدن بخش‌های دیگر عاجز ماندند. ادراک خود از همان یک بخش را هم چنان مطلق کردند که امکانی برای بحث همدلانه و گفت‌وگوی اقناع‌کننده با رقبا و مخالفان باقی نمی‌گذاشت. ازاین‌رو، بر سر پاره‌ای مفاهیم تعریف‌نشده و نامنقح در قالب شعارهای دهان پُرکن و پا در هوا، به جان هم افتادند و چون از اصل رواداری و تسامح نیز بهرۀ لازم را نبرده بودند، مرحله‌به‌مرحله کلام و عمل خویش علیه یکدیگر را زهرآگین‌تر کردند و خون هم را به زمین ریختند.
نتیجه، تشکیل دولتی بدون اقتدار، کارآمدی و قدرت نظم‌بخشی تحت عنوان مشروطیت بود. بازی قدرت‌های بزرگ آن‌روز جهان به‌خصوص روس و انگلیس هم مزید بر علت شد و با جنگ جهانی اول، ایران به‌طرز بی‌نهایت خطرناکی در معرضِ نیستی و نابودی قرار گرفت. به‌واقع فقط قضا و قدر الهی بود که باعث نجات و بقای ایران شد. در میانۀ جنگ، تزاریسم روسی بر اثر انقلاب اکتبر سقوط کرد و بولشویسم روسی جای آن را گرفت. بدین‌ترتیب، همگرایی موقت روس و انگلیس علیه ایران به پایان رسید و تضاد منافع بنیادی آنها روزنی برای نفس‌کشیدن ایران باقی گذاشت.
با‌این‌همه، بی‌اقتداری و ناکارآمدی دولت مشروطه گویی به دردی بی‌درمان تبدیل شده بود. دولت‌ها به‌طور متوسط عمری شش‌ماهه داشتند. مردم در انواع مشکلات غرق بودند. از نظم، انضباط و امنیت خبری نبود. سران محلی از هر سو، سر به شورش گذاشته بودند. اوضاع چنان وخیم و خطرناک بود که حتی بریتانیا هم نگرانِ بهره‌برداری بلشویک‌ها و به‌خطر افتادن مستعمره‌اش در شبه‌قاره شد. ازاین‌رو، بریتانیا به تکاپو افتاد تا دولتی اقتدارگرا و قادر به حفظ نظم و امنیت در ایران شکل گیرد و سرکشان محلی را به‌جای خود بنشاند.
کودتای سیّم حوت سال 1299 و برآمدن رضاشاه، نتیجۀ این نگرانی و تکاپو بود. این بخش از تاریخ پس از مشروطیت بسیار مهمتر از اصلِ ماجرای انقلاب مشروطیت و بسیار درس‌آموزتر از آن است. برخی شباهت‌های آن دورۀ تاریخی با دوران کنونی، روشن‌تر از آن است که قابل پرده‌پوشی باشد. اگر تلاش یک ملت برای تأسیس دولتی مشروطه، مقید، کارآمد و قدرتمند به شکل‌گیری ساختاری ضعیف، ناتوان، ناکارآمد و بازیچۀ دست انواع باندهای فاسد و خودسر منجر شود، آن‌گاه لحظۀ تاریخی عمیقاً تراژیکی فرا می‌رسد.
در آن شرایط، تودۀ عادی مردم، عطای مشروط و مقید بودن قدرت دولت را به لقایش می‌بخشند و به استقبال فرد یا گروه یکه‌تازی می‌روند که وعدۀ حل بحران‌ها را از راه زور و سرکوب دهد! جمهوری وایمار درست به همین دلیل به ظهور نازیسم انجامید. دولت مشروطه نیز درست به همین دلیل مغلوب رضاشاه شد و مسیر او را تا رسیدن به تاج‌وتخت پادشاهی و به‌بازی‌گرفتن میراث مشروطه به‌خصوص مجلس شورای ملی، هموار کرد.
بنابراین مطرح شدن دوبارۀ نام رضاشاه در پاره‌ای محافل سیاسی امروز ایران، امری انتزاعی یا صرفاً نوستالژیک نیست. زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی آن ظاهر شده است. فقط توانمندی و کارآمدی دولت در رفع عینی بحران‌های کشور می‌تواند این زمینه را زائل کند، وگرنه فلک در آستین خود چیزهای حیرت‌آور نهفته دارد!
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-45361

رطب‌خورده منع رطب چون کند؟

کیهان در واکنش به حملۀ حامد بهداد و اکتای براهنی به داریوش ارجمند: "این بی‌فرهنگ‌ها به بازیگری توهین کردند که جای پدربزرگ‌شان است."
نه که خودش خیلی حرمت معمرین و ریش‌سفیدان و بزرگان را نگه داشته و می‌دارد! آن همه اتهام و اهانت زشت به زنده‌یاد آیت‌الله منتظری، سران جبهۀ ملی و نهضت آزادی، شیخ مهدی کروبی، میرحسین، عبدالکریم سروش، سیدمحمد خاتمی و صدها تن دیگر از رجال سیاسی و چهره‌های فرهنگی و هنری سالمند و یا حتی به رحمت خدا رفته در کارنامۀ کدام روزنامه است؟
وقتی رطب‌خورده منع رطب می‌کند، کلاغ‌های تجریش هم از خنده به قارقار می‌افتند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

راه چهارمی می‌شناسید؟

حسین راغفر، استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا: "دعوت به مذاکره در این شرایط به معنای دیگر دعوت به کودتای مخملی است. حالا که کودتای نظامی جواب نداد می‌خواهند کودتای مخملی کنند. چرا عده‌ای دوباره تأکید می‌کنند که برویم و مذاکره کنیم؟"
اصلاً گور بابای هر چی مذاکره از اول تا آخرِ دنیا!
پیشنهاد خود آقای راغفر چیست؟ تعلیق و بلاتکلیفی کشور در همین وضعیت فعلی تا بند از بند اقتصاد کشور گسسته شود؟ یا ورود دوباره به جنگ تا آخرین نفر و نفس؟
شاید آقای راغفر سناریوی چهارمی در ذهن دارد که عقل ما به آن نمی‌رسد! فقط امیدوارم آن سناریو کاهش دستوری و زورکی نرخ دلار به هفت هزار تومان به عنوان مشکل‌گشای تمام گرفتاری‌های ساختاری اقتصاد ایران در گذشته و حال و آینده نباشد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

پیام ضعف یا قدرت؟

در واکنش به استقرار دو فروند زیردریایی اتمی آمریکا در نزدیک خاک روسیه, دیمیتری پسکوف سخنگوی کاخ کرملین گفته است: "روسیه هیچ تمایلی به وارد شدن به بحث و جدل با ترامپ در این موضوع ندارد." پسکوف در ادامۀ واکنش خود گفته: "روشن است که زیردریایی‌های آمریکایی همین حالا هم در حال انجام مأموریت‌های رزمی هستند. این یک روند دائمی است."
از نظر کسانی که به طور دائم مسعود پزشکیان را به فرستادن "پیام ضعف" به آمریکا متهم می‌کنند، آیا این نوع واکنش مسکو در برابر استقرار زیردریایی‌های آمریکا در نزدیک خاک روسیه هم فرستادن پیام ضعف به واشنگتن است؟
یا اینکه از نگاه روسوفیل‌های گرامی، اگر کلام نرمی از زبان روس‌ها در برابر آمریکا صادر شود، حتماً "پیام قدرت" است! فقط اگر کلامی مشابه از طرف آقای پزشکیان مطرح شود "پیام ضعف" محسوب می‌شود!
خدا رحم کند به آن کشوری که برخی محافل متنفذش، ضعف و قدرت واقعی یک کشور را در نرمی یا درشتی کلمات رهبرانش خلاصه می‌کنند!
اگر درشت‌گویی مساوی قدرت واقعی بود که عمۀ خدابیامرز مادر من، قدرتمندترین انسان روی زمین به حساب می‌آمد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

هیچ‌کاره!

شیخ حمید رسایی: "عملاً مجلس هیچ‌کاره است؛ می‌خواهند شورای عالی دفاع درست کنند و دبیرخانه این شورا بگوید مجلس نباید به فلان کار ورود کند."
بدبختانه حق با آقای رسایی است. از همین بیرون هم پیداست که مجلس تقریباً هیچ‌کاره است و چه بسا از این به بعد هیچکاره‌تر هم بشود! اما چرا مجلسی که باید رکن اساسی تصمیم‌گیری در کشور باشد، به این روز افتاده است؟ چه کسانی اعتبار ذاتی مجلس را به امری عرضی و تشریفاتی و تزیینی فروکاستند؟ چه کسانی ارزش مجلس را به اطاعت محض از نهادهای مافوق کاهش دادند؟چه کسانی با حمایت از تغلیظ فزایندۀ نظارت استصوابی، بین خواست اکثریت جامعه و ترکیب مجلس فاصله انداختند؟ چه کسانی با دلخوشی به حمایت پنج درصد مردم، عملاً مجلس اقلیت محض تشکیل دادند؟ چه کسانی اکثریت مردم را از حضور در انتخابات مجلس بیزار کردند؟ چه کسانی تریبون مجلس را محملی برای حمله به شهروندان قرار دادند؟ چه کسانی قانونگذاری را به ابزاری برای محدود کردن آزادی مردم و تشدید فشار علیه آنان، تبدیل کردند؟ چه کسانی صحن مجلس را به محیطی برای ماجراجویی‌های داخلی و خارجی و در واقع بحران‌آفرینی مبدل ساختند؟
چنین مجلسی نه می‌تواند از جایگاه خود دفاع کند و نه تصمیم درستی در جهت حفظ امنیت و ثبات و منافع کشور بگیرد. بنابراین در شرایط بحرانی طبیعی است که دور زده شود!
خودکرده را تدبیر نیست!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

بستگی دارد!

از غنجعلی پرسیدند؛ نظرت در بارۀ خبرِ "خلافِ واقع" چیست؟ پاسخ داد؛ بستگی دارد از سوی چه کسی و علیه چه کسی باشد؟
اگر از سوی دیگران علیه من و دوستانم باشد، عملی بسیار کثیف و مستوجب سخت‌ترین عقوبت است، اما اگر از سوی من و دوستانم علیه دیگران باشد که از شیر مادر هم حلال تر است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

منتظر چه هستید؟

ما الان باید منتظرِ وقوع جنگی دوباره باشیم یا توافقی برای ورود به دورانی تازه؟
این پرسشی است که مسئولان امور باید بدون ابهام و دوپهلوگویی برای افکار عمومی روشن کنند.
ممکن است بگویند هر کدام که هزینه‌اش کمتر و فایده‌اش بیشتر باشد. این پاسخ، کلی و بی‌ارزش است چرا که تا کنون باید دستگاه‌های مختلف به هزینه‌ها و فایده‌های هریک از دو گزینه، اشراف پیدا کرده باشند. اگر اشراف پیدا نکرده‌اند که در سردرگمی به سر می‌برند و اگر پیدا کرده‌اند که باید آن را با افکار عمومی در میان بگذارند!
به نظرم آقای دکتر پزشکیان باید خارج از روال رسمی و اداری، همۀ نیروهای مؤثر در تصمیم‌گیری را در جلسه‌ای گرد هم آورد و از آنها مطالبۀ پاسخ روشن در این زمینه کند. اگر هم کسی به حاشیه رفت و یا کلی‌بافی کرد و یا از پاسخگویی صریح طفره رفت و یا خارج از موضوع صحبت کرد بدون ملاحظه به او بگوید: "جعفر ول کن!"
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

رأی ندامت‌ناپذیر!

روزی که دکتر پزشکیان لایحهٔ مقابله با محتوای خلاف واقع در فضای مجازی را به مجلس ارسال کرد، یکی از رسانه‌ها با من تماس گرفت و پرسید آیا از رأی دادن به او پشیمان نشده‌ام؟
پاسخم به طور روشن نه بود! در واقع رأی به آقای پزشکیان اگر از روی تحلیل درست و واقع‌بینانه داده شده باشد، فقط در یک حالت می‌تواند پشیمانی به بار آورد و آن اینکه اگر اکنون به جای او، سعید جلیلی در ساختمان پاستور ساکن بود، وضع حال و آیندهٔ کشور از آنچه که هست و خواهد شد، بهتر می‌بود!
از آنجا که نتایج فرضِ ریاست‌جمهوری آقای جلیلی برای من روشن است، بنابراین رأی به آقای پزشکیان ندامت‌پذیر نیست.
در مرحلهٔ دوم انتخابات ریاست‌جمهوری دور چهاردهم، ما ایرانیان بین اجازه دادن به سقوط اتوبوس به ته دره و یا چرخاندن فرمان آن به سمت صخره مخیر بودیم. ما با فراست فرمان را به سمت صخره چرخاندیم تا فرصتی برای یافتن راه نجاتی پیدا شود. اگر خدای نکرده به فرض پیدا هم نشود، ما عاقلانه‌ترین تصمیم ممکن را گرفتیم و عاقلانه‌ترین تصمیم ممکن، هیچگاه پشیمانی به دنبال ندارد.
بر این اساس، کمپین‌های کم‌فروغ گاه به گاهی با عنوان از "رأی خود به پزشکیان پشیمانم!" فقط می‌تواند شامل آن دسته از افرادی شود که نه از روی تحلیل واقع‌بینانه بلکه بر مبنای عواطف خود به او رأی داده‌اند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

خانه‌ای در خورد پیل!

تشکیل پروندۀ قضایی برای هادی حیدری به دلیل انتشار کاریکاتور رئیس جمهور هیچ وجه موجهی ندارد.
در اغلب کشورهای جهان کشیدن کاریکاتور از جمله کاریکاتورهای بسیار زننده از زمامداران، امری پیش پا افتاده و کاملاً معمول است و کمترین محدودیت و مجازاتی به دنبال ندارد؛ حال چرا در کشور ما نشر یک کاریکاتور عادی باید موضوع تعقیب قضایی قرار گیرد؟
هر کس در این روزگار هوس زمامداری در سر دارد، لاجرم باید ظرفیت خود را برای تحمل این قبیل چیزها بالا ببرد.
به قول شیخ اجل سعدی شیرازی:
يا مكن با پيل‌بانان دوستي
يا بنا كن خانه‌ای در خورد پيل!
خوشبختانه ظرفیت آقای پزشکیان برای تحمل نقد و حمله و کاریکاتور بیش از بسیاری از رؤسای جمهوری پیشین است. از او انتظار می‌رود که مخالفت علنی خود را با اقدام دادستانی برای تعقیب قضایی هادی حیدری اعلام کند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

چند تا؟
متن فوق واکنش روزنامۀ کیهان به پیشنهاد عطاءالله مهاجرانی برای لغو نظارت استصوابی و آزادی زندانیان سیاسی است.
از بزرگان جریان اصولگرا می‌پرسم؛ خداوکیلی در این متن کوتاه چند خبر و ادعای "خلاف واقع" وجود دارد؟ با این حجم از تهمت و دروغ و تحریف، چطور می‌توان ادعای "حقانیت" هم داشت؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

تصمیم ارجمند دولت

آنکه به اشتباه خود اعتراف می‌کند و از آن بازمی‌گردد، در ادبیات دینی ما یعنی اهلِ انابه و توبه است. خداوند بازگشت‌کنندگان را دوست دارد. اما آنکه بر کار اشتباه اصرار ورزد، دلش سنگ و از رحمت خدا محروم می‌شود.
از این جهت، استرداد لایحهٔ مقابله با محتوای خلاف واقع در فضای مجازی از سوی دولت را باید به آقای دکتر پزشکیان و همکارانش تبریک گفت. باشد که مورد رحمت خداوند قرار گیرد و بر مشکلات غلبه کند.
به نظر من، بازگشت از تصمیم نادرست بسیار ارجمندتر از حتی تصمیم درست است!
تصمیم درست را حتی مستبدان هم ممکن است بگیرند، اما فرق آنان با اهل انابه و مشورت این است که نمی‌توانند از تصمیم نادرست خود بازگردند.
از این رو تفاوت آدم مستبد و آزادمنش در این نیست که اولی همیشه تصمیمات غلط و دومی همواره تصمیمات درست می‌گیرد چون هر دو خواه ناخواه مخلوطی از تصمیمات غلط و درست می‌گیرند. فرق‌شان به واقع در این است که مستبد در تصمیم نادرست خود تردید نمی‌کند و راه بازگشت از آن را سد می‌کند، اما آزادمنش بر احتمال نادرستی تصمیم خود واقف است و به محض فهم و مشاهدهٔ آثار آن، تصمیمش را اصلاح می‌کند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://www.youtube.com/watch?v=D1GsZzSTdS8&t=42s


کنفرانس به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطینی در سازمان ملل جریان دارد. در این کنفرانس شماری از وزیران خارجۀ کشورهای اروپایی و عربی حضور دارند. هدفِ کنفرانس احیای راه‌حل دو کشوی برای پایان دادن به منازعۀ خاورمیانه از طریق شناسایی کشور فلسطینی توسط برخی کشورهای مهم اروپایی است. آیا اینگونه تلاش‌ها به تشکیل کشور فلسطینی کمک می‌کند؟
در این ویدئو سابقۀ طرح کشور فلسطینی و دلیلِ گرایش سازمان آزادیبخش فلسطین به این موضوع و موانع پیش روی تشکیل کشور فلسطینی را توضیح داده‌ام. به نظرم تشکیل کشور مستقل فلسطینی بعد از عملیات 7 اکتبر حداقل برای چند دهه، شانس خود را از دست داده است. اکنون فلسطینی‌ها با تلخ‌ترین تراژدی تاریخ حیات خود دست و پنجه نرم می‌کنند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

این خودش روشنگر نیست؟

اگر قرار بود لایحۀ "مقابله با محتوای خلاف واقع در فضای مجازی" ابزاری قانونی برای برخورد با دروغ و تهمت علیه شهروندان و حتی مدیران کشور باشد، قاعدتاً باید روزنامۀ کیهان از ارائه این لایحه بیش از همه نگران می‌شد! اما عکسِ ِاین ماجرا رخ داده و کیهان با تمام قوا به حمایت از لایحه برخاسته است! این بدان معناست که ظاهراً قرار است طبق مفاد لایحه، از این به بعد تفسیرهای شاخدار و هر دروغ و تهمتی که کیهان و شرکاء علیه دیگران مطرح کردند، "مطابق واقع" و هر چه منتقدان و مخالفان مسالمت‌جو در تعارض با آن مطرح کنند "خلاف واقع" تلقی شود و محرومیت و جریمه و زندان در پی داشته باشد وگرنه چه دلیلی دارد که کیهان با چنان حدت و شدتی به دفاع از این لایحه برخیزد که گویی در حال دفاع از "اسب زین‌کردۀ" به ارث رسیده از دولت مرحوم رئیسی است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

حالا که هیچ تأثیری ندارد خودتان فعالش کنید!

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام: "فعال شدن مکانیسم ماشه هیچ تأثیری ندارد!"
اگر واقعاً "هیچ تأثیری" ندارد آیا بهتر نیست جمهوری اسلامی خودش آن را فعال کند تا سه کشور اروپایی نخواهند از آن به عنوان "اهرم فشار" در مذاکرات استفاده کنند؟!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

کدام نخبگان؟ کدام اجماع؟

گویا آقای دکتر پزشکیان گفته است؛ چنانچه "نخبگان" بر استرداد لایحۀ مقابله با محتوای خلاف واقع در فضای مجازی "اجماع" داشته باشند، دولت حرف‌شان را می‌پذیرد.
نخستین پرسشی که در مورد سخن آقای رئیس‌جمهور پیش می‌آید این است که منظور از "نخبگان" چه کسانی هستند و "اجماع" آنان از چه راهی احراز می‌شود؟
متأسفانه گاهی در برخی از گردهمایی‌ها افرادی تحت عنوان "نخبه" حضور می‌یابند که اگر پدران نظریۀ نخبه‌گرایی از قبیلِ پارتو، موسکا و میخلز از گور برخیزند با مشاهدۀ چنین نخبگانی جابه جا سکته می‌کنند و دوباره راهی گور می‌شوند!
این دسته از باصطلاح نخبگان، اگر کسی بگوید الان روز است، می گویند که نخیر! شب است! اگر کسی بگوید زغال سیاه است، پافشاری می‌کنند که نه! سفید است! با آنها حتی نمی‌توان در بارۀ سیاهی زغال به اشتراک نظر رسید چه رسد به اجماع آن هم در بارۀ لایحه‌ای که فضای مجازی را به انحصارشان در می‌آورد و رقبا را از میدان به در می‌کند!
اثرات لایحه اظهرمن‌الشمس است. مثل خرده شیشه‌ای که وارد دهان شود! برای دفع خرده شیشه و اثری که بر دهان و مری و معده می‌گذارد، نه نیازی به نظر نخبگان است و نه بخصوص اجماع آنان! عقل روزمره اقتضا می‌کند که باید آن را از دهان در آورد و بیرون انداخت!

https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-44485

https://www.youtube.com/watch?v=D1GsZzSTdS8
@hmadzeidabad

بوده یا نبوده؟

در نهایت ما به عنوان شهروندان عادی ایران، باید بگوئیم که سیاستِ رسمی جمهوری اسلامی در این 47 سال نابودی اسرائیل بوده است یا نبوده است؟
اگر بگوئیم نبوده است که برخی از ابواب‌جمعی حکومت به تهدید و فحش و ناسزامان خواهند بست با این اتهام که طرف حامی اسرائیل است! اگر هم بگوئیم بوده است که این هم همان چیزی است که دولت نتانیاهو بر آن اصرار دارد تا جنگ اخیرش علیه کشورمان را به عنوان "یک اقدام مشروع پیش‌دستانه" در سطح بین‌المللی مطرح کند!
حالا که مسئولان کشور تصمیم گرفته‌اند تکلیف هیچ چیز را روشن نکنند، بالاغیرتاً تکلیف این یکی را روشن کنند تا حداقل در صحبت‌های ‌ روزمره‌مان در این باره به لکنت و تناقض‌گویی دچار نشویم!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-44243

احمد توکلی و کارنامه‌اش

فردی که چهره در نقاب خاک فرو می‌کشد، در ابتدا مورد داوری ترحم‌آمیزی قرار می‌گیرد، اما همینکه خاکش سرد می‌شود، داوری‌های بی‌رحمانه هم از راه می‌رسند!
قاعدتاً در مورد مرحوم احمد توکلی هم داستان همین‌گونه رقم خواهد خورد.
مرحوم توکلی در دانشگاه پهلوی شیراز دانشجوی بسیار فعال و پرجنب و جوشی بوده و در حوزهٔ عقاید مذهبی، خود را سختگیر نشان می‌داده است.
در ابتدای انقلاب هم گویا برای مدتی سمت قضایی داشته است.
در بارهٔ عملکردش در آن دوره شایعاتی وجود دارد، شایعاتی که اگر هم رنگی از واقعیت داشته باشند، به شدت اغراق‌آمیز به نظر می‌رسند چرا که عمدتاً دشمنانش آن را بر سر برخی زبان‌ها انداخته‌اند و به همین جهت، بدون ارزیابی دقیق و بی‌طرفانه قابل اتکاء نیستند.
حضور در دولت مهندس میرحسین موسوی دوره‌ای دیگر از فعالیت مرحوم توکلی بود. او که در آن زمان هنوز چهره‌ای بسیار جوان به شمار می‌رفت، عملاً سهم جناح فقاهتی و بازاری در دولت میرحسین محسوب می‌شد. توکلی در مقام وزیر کار، خواهان تنظیم روابط کارگر و کارفرما بر اساس رساله‌های عملیهٔ مراجع فقهی بود و هر نوع نوآوری به نفع حقوق کارگران را از جنس التقاط اسلام با کمونیسم می‌دانست و با آن مخالفت می‌کرد.
از این جهت، حضورش در دولت شبه‌سوسیالیستی میرحسین وصله‌ای ناچسب بود و نهایتاً با دلخوری، کار به جدایی کشید.
حضور چشمگیر بعدی مرحوم توکلی در سیاست، رقابتش با مرحوم هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1372 بود. هاشمی در آن دوره به صورتی پنهان مورد غضب بخشی از متحدان راستگرای سنتی خود قرار گرفته بود که چهارنعل رو به سمت بنیادگرایی داشتند. مرحوم توکلی با نقد سیاست‌های اقتصادی دولت هاشمی و انگشت نهادن بر پیامدهای تورم‌زا و آزاردهندهٔ آن، مخاطبانی در بخشی از تودهٔ محروم پیدا کرد، اما رأی نزدیک به پنج میلیونش در آن انتخابات عمدتاً ناشی از حمایت حزب‌اللهی‌های سرخورده از مرحوم هاشمی بود.
بعدها مرحوم توکلی با بورسیهٔ وزارت علوم راهی بریتانیا شد تا در آنجا در رشتهٔ اقتصاد دکترا بگیرد.
بعد از بازگشت از بریتانیا دیدگاه‌های اقتصادی مرحوم توکلی نسبت به دورهٔ حضورش در کابینهٔ میرحسین انگار چرخشی 180 درجه‌ای پیدا کرده بود. حالا دیگر عنایتی به مکانیسم بازار آزاد و حرمت مالکیت و قواعد فقه سنتی در حوزهٔ کار و تجارت، از خود نشان نمی‌داد. گویی یک پا سوسیالیست شده بود.
در این دوران، او به جای مناصب حکومتی، وارد حوزهٔ مطبوعات خصوصی و آموزش غیرانتفاعی شد. عملکردش در این حوزه‌ها بدون شائبه نبود و موفقیت چشمگیری هم به دنبال نداشت، با این حال، شائبه‌ها که برخی از آنها از سوی مطرح‌کنندگان آن نیز تکذیب شد، ظاهراً او را بسیار دلشکسته و رنجور کرد.
ورود مرحوم توکلی به مجلس هفتم، او را در موقعیت تصمیم‌ساز قرار داد. او رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شد تا آنچه را از علم اقتصاد در فرنگ آموخته بود، در جهت ارتقاء موقعیت سیاسی جناح اصولگرا به کار گیرد. او در مجلس، سردمدار طرحی به نام تثبیت قیمت‌ها از جمله قیمت بنزین شد، طرحی که اصولگرایان با سر و صدای فراوان آن را نشانهٔ تعهد خود به عدالت و معیشت طبقات فقیر جامعه جا زدند اما این طرح عوام‌پسندانه چنان خاکی بر سر اقتصاد ایران کرد که به این سادگی‌ها زدودنی نیست!
مرحوم توکلی در اواخر عمر خود مقابله با فساد اقتصادی و افشاگری در بارهٔ آن را در دستور کار خود قرار داد.
فساد یک سری مظاهر بیّن و مورد اجماع دارد، اما تعریف تمام ابعاد آن تا اندازه‌ای به گرایش اقتصادی افراد و فهم آنها از توسعهٔ عادلانه وابسته است.
در چشم کارل مارکس، مالکیت چیزی جز دزدی نیست و هر صاحب صنعت و ملک و مکنتی فاسد است!
در نگاه آدام اسمیت اما تولید ثروت از طریق بنگاه‌داری خلاقانه بزرگترین فضیلت و خیر عمومی است.
فساد در چارچوب نظری هر کدام از آن دو، مصادیق کاملاً متفاوتی دارد. بنابراین صرف ادعای فسادستیزی چیزی را توضیح نمی‌دهد و ارزشی به حساب نمی‌آید. باید ابتدا فساد از غیرفساد را باز شناخت و به دقت تعریف کرد تا مخاطب ارزش کار طرف را تشخیص دهد.
در جامعهٔ ما برخی طیف‌ها، فسادها و تبعیض‌های بیّن سیاسی و رانت‌خوری‌های آشکار ناشی از آن را نه فقط فساد به حساب نمی‌آورند بلکه آن را عین عدالت و حق طبیعی و خدادادی خود و دوستان‌شان مفروض می‌گیرند اما در همان حال، هر گونه زحمت معطوف به تولید ثروت مشروع و موفقیت اقتصادی خلاقانهٔ شهروندان را به عنوان فساد معرفی می‌کنند و حکم به مصادرهٔ اموال مردم می‌دهند.
فسادستیزی مرحوم توکلی خالی از این‌گونه مشکلات نبود گرچه در مواردی هم انگشت روی جای خوبی می‌گذاشت.
خدایش بیامرزد.