زهر در رگ‌هایم جریان دارد، سعی می‌کنم درمانش کنم
تو مذهبی هستی، زانو می‌زنی
اشک در چشمانت وقتی برای من التماس می‌کنی
بدنت می‌لرزد، وقتشه که حسش کنی

زهر در رگ‌هایم جریان دارد، سعی می‌کنم درمانش کنم
تو مذهبی هستی، زانو می‌زنی
اشک در چشمانت وقتی برای من التماس می‌کنی
بدنت می‌لرزد، وقتشه که حسش کنی

تمام چیزهایی که می‌خواستم بگم
حالا که تنها هستیم، دروغ نمی‌گم
قول می‌دم بهت اون حسی رو بدم
که همیشه آرزوشو داشتی
حالا که تنها هستیم، دروغ نمی‌گم

زهر در رگ‌هایم جریان دارد، سعی می‌کنم درمانش کنم
تو مذهبی هستی، زانو می‌زنی
اشک در چشمانت وقتی برای من التماس می‌کنی
بدنت می‌لرزد، وقتشه که حسش کنی

زهر در رگ‌هایم جریان دارد، سعی می‌کنم درمانش کنم
تو مذهبی هستی، زانو می‌زنی

زهر در رگ‌هایم جریان دارد، سعی می‌کنم درمانش کنم
تو مذهبی هستی، زانو می‌زنی
اشک در چشمانت وقتی برای من التماس می‌کنی
بدنت می‌لرزد، وقتشه که حسش کنی

_نمی‌خوام حتی یه‌بار دیگه، فقط یه‌بار دیگه، از نبودنت بشنوم! پس من رو با نقطه‌ضعفم نترسون. می‌گیری جئون؟

لب‌های خسته و بی‌گناه جونگکوک، در آرزوی تایید اما، مگر می‌توانست در مقابل برگ‌های سرنوشت، ایستادگی کند؟
اصلا او در کدامین فصل از زندگی ساعت‌ساز آغاز و چه زمان قصد به اتمام داشت؟
نمی‌دانست! اما حتی فکر به واژه‌ی "اتمام"، بغض را در نفس‌هایش، خون کرده بود!
پس مسیر تیله‌های پر شده و دردمندش را پایین انداخت.
پیشانی تب‌دار و نبض‌دارش را به سینه‌ی مرد بزرگ‌تر چسباند و همان‌طور که به ریتم نفس‌های سنگین تهیونگ گوش می‌سپرد، به حال دنیایش اشک رقصاند.
اما بیچاره گوش‌های خسته و گرفته‌ی برف‌زاد‌؛ او تمام عمر را در انتظار عشقی ابدین مانده و حال هیچ متوجه‌ی نجوای واژه‌ی نقطه‌ضعف، از لب‌های مردش نبود؟