؛

Adachi Ginkō, The Great Battle at Lushunkou, 1894

انسان بلاخره به همه‌چیز عادت می‌کند.

بیگانه، آلبر کامو

خسته‌ای اما هنوز ایستاده‌ای؛ و همین شکوه توست.

علی آواری

؛

Jacek Malczewski, Vicious Circle, 1897

خواست تنهایی مارا به رخ ما بکشد
تنه‌‌ای بر درِ این خانه‌ تنها زد و رفت.

هوشنگ ابتهاج

؛

دوباره کمی خودم را به دست آورده‌ام و اندک‌اندک کار می‌کنم؛ همان جریان پیاپی از هم پاشیدن و به خود آمدن.

روزها در راه، شاهرخ مسکوب

Emilio Sánchez Perrier, Triana, 1889

هیچ‌وقت باورمان نمی‌شود که شاید، آنقدر که بقیه به چشم ما مهم‌اند، ما برایشان مهم نباشیم.

مردم سوم، گراهام‌ گرین

؛

Carl Fredrik Hill, Fruit tree in bloom, 1877

اگر کسی احساست را نفهمید، مهم نیست سرت را بالا بگیر و لبخند بزن. فهمیدن احساس کار هر آدمی نیست.

احمد شاملو

خوشحال باش دختر زیبای من. برو، بدو، پرواز کن، آرزو کن، بزرگ شو، درد بکش یا خوش‌گذرانی کن، ولی زندگی کن. کمی زندگی کن.

زندگی‌ بهتر، آنا گاوالدا

Albert Edelfelt, Summer Life in the Islets, 1880

شعورِ یک گیاه در وسط زمستان، از تابستان گذشته نمی‌آید‌؛ از بهاری می‌آید که فرا می‌رسد. اگر گیاهان یقین دارند که بهار خواهد آمد، چرا ما [انسان‌ها] باور نداریم که روزی خواهیم توانست به هر آنچه می‌خواهیم، دست یابیم؟

نامه از جبران خلیل جبران به ماری هاسکل

هیچ‌چیز به اندازه‌‌ یک عشق نادیده گرفته‌شده،
انسان را نمی‌شکند.

رنج‌های ورتر جوان، گوته

Camille Pissarro, Route de Versailles, Rocquencourt, 1871

صبح که از خواب بیدار می‌شوی به خودت یادآوری کن؛ امروز با کسانی روبه‌رو می‌شوم که فضول، ناسپاس، خودخواه و پرمدعا هستند. اما من نباید بگذارم هیچ‌کدامشان مهربانی من را کم‌رنگ کنند.

مارکوس اورلیوس

Arthur Streeton, The creek, 1925

می‌خواهم حداقل یک‌نفر را داشته باشم که بتوانم با او درمورد همه‌چیز صحبت کنم، درست همان‌طور که با خودم حرف می‌زنم.

ابله، داستایفسکی

Hokusai, Chōshi in Shimosha, 1834

در زندگی خود، چه بر این باور باشی که مردم ذاتا خوب‌اند، چه معتقد باشی مردم ذاتا بدند، هر روز مدرکی پیدا می‌کنی که نظر تو را تایید کند.

هنر شفاف اندیشیدن، رولف دوبلی

بحثی را که نه خود قانع می‌شوی و نه می‌توانی شخص مقابل را قانع کنی با یک لبخند تمام کن.

برتراند راسل

Joaquín Sorolla, Lunch on the boat, 1898

می‌گویند کسانی که می‌روند لبه‌ی پرتگاه می‌ایستند انگار خودبه‌خود به ته دره کشیده‌ می‌شوند و به نظر من خیلی از خودکشی‌ها و قتل‌ها فقط به این دلیل اتفاق افتاده که تپانچه دم‌دست بوده است.

نازنین، داستایفسکی

افسوس که زندگی همین است. وقتی انسان از دردی می‌گریزد گرفتار درد بزرگتری می‌شود.

لوئیجی پیراندلو

اگه بعضی‌ها از من یا کار‌هام خوش‌شون نیاد چی؟
+ تو باید راه خودت رو بری. بهتره اون‌ها رو از دست بدی تا خودت رو.

پاندای بزرگ و اژدهای کوچک، جیمز نوربری

Adelsteen Normann, Summer night in Lofoten, 1882

ترومای من این بود که باید از خودم در مقابل کسانی دفاع می‌کردم که قرار بود از من مراقبت کنند.

افسانه عادی بودن، گبور مته

Edward Henry Potthast, Boating in Central Park, 1905

با اینکه قلبت شکسته خواهد شد؛ تو با دل‌شکستگی تاب خواهی آورد و ادامه خواهی داد.

دلایلی برای زنده ماندن، مت هیگ

گاهی انسان در میان جمع هم تنهاست.

صد سال تنهایی، گابریل گارسیا مارکز

Karl Friedrich Schinkel, Gothic Church on a Rock by the Sea, 1815

نباید هرگز به زنان و مردان عاشق خندید. همین‌جوری دو تا نگاه در هم گره می‌خورد و آدم دیگر نمی‌تواند در بدن خودش زندگی کند، میخواهد پر بکشد.

سال بلوا، عباس معروفی

Carl Friedrich Lessing, Monastery in Snow, 1868