آن‌قدر در برابر باد ایستاده‌ام
کز نسج‌هایم
بوی ز هم گسستن خاک و گیاه می‌آید.

محمد مختاری / شـــعر پارسی

خفته بوديم و شعاع آفتاب
بر سراپامان به نرمی می‌خزيد
روی کاشی‌های ايوان دست نور
سايه‌هامان را شتابان می‌کشيد

موج رنگين افق پايان نداشت
آسمان از عطر روز آکنده بود
گرد ما گویی حرير ابرها
پرده‌ای نيلوفری افکنده بود

دوستت دارم خموش و خسته جان
باز هم لغزيد بر لب‌های من
ليک گویی در سکوت نيم‌روز
گم شد از بی‌حاصلی آوای من

ناله کردم: آفتاب... ای آفتاب
بر گل خشکيده‌ای ديگر متاب
تشنه‌لب بوديم و او ما را فريفت
در کوير زندگانی چون سراب

در خطوط چهره‌اش ناگه خزيد
سايه‌های حسرت پنهان او
چنگ زد خورشيد بر گيسوی من
آسمان لغزيد در چشمان او

آه... کاش آن لحظه پايانی نداشت
در غم هم محو و رسوا می‌شديم
کاش با خورشيد می‌آميختيم
کاش همرنگ افق‌ها می‌شديم.

فروغ فرخزاد / شـــعر پارسی

قول بده که خواهی آمد، اما هرگز نیا!
اگر بیایی همه چیز خراب می‌شود.
دیگر نمی‌توانم اینگونه با اشتیاق
به دریا و جاده خیره شوم.
من خو کرده‌ام به این انتظار،
به این پرسه زدن‌ها در اسکله و ایستگاه
اگر بیایی‌
من چشم به راه چه کسی بمانم؟

رسول یونان / شـــعر پارسی

تا هم‌قدم شدیم، خیابان تمام شد
آوازِ عاشقانه‌ی باران تمام شد

در شهر‌، ردّ گم شدنت را قدم زدم
در جستجوی عطر تو تهران تمام شد

وقتی به ما رسید، خدا انقلاب کرد
دوران حکم‌رانی شیطان تمام شد

در انتظارِ گرمی پیراهنِ تنت
آنقدر یخ زدم که زمستان تمام شد

تا خواستم فرار کنم از خیالِ تو
سلّولِ انفرادی زندان تمام شد

تا حافظ از تفأّلِ زیبایی تو گفت
فالِ وصالِ فال‌فروشان تمام شد

وارونه شد جهانِ پریشانِ دیشبم
تا هم‌قدم شدیم، خیابان شروع شد ...

رضا قاسمی / شـــعر پارسی

نور دو دیده منی دور مشو ز چشمِ من
شعله سینه منی کم مکن از شرارِ من

یارِ من و حریفِ‌ من،خوبِ من و لطیفِ من
چستِ‌ من و ظریفِ‌ من، باغِ‌ من و بهارِ من

مولانا / شـــعر پارسی

آمدنِ بهار و از رفتنِ دی
اوراقِ وجودِ ما همی گردد طِی

مِی خور، مَخور اندوه که فرمود حکیم
غمهای جهان چو زهر و تریاقش مِی

خیام / شـــعر پارسی

می‌شوم بیدار و می‌بینم کنارم نیستی
حسرتت سر می‌گذارد بی تو بر بالینِ من

حسین ‌منزوی / شـــعر پارسی

شوره‌زار خاک را یکسر گلستان کرد عشق
حنظل افلاک را چون نار خندان کرد عشق

خاک را چون مرغ عیسی شهپر پرواز داد
آسیای چرخ را بی آب، گردان کرد عشق

صائب تبریزی / شـــعر پارسی

نسیمِ زلفِ جانان کو که چون برگِ خزان‌دیده
به پایِ سروِ خود دارم هوای جان‌فشانی را

شهریار / شـــعر پارسی

یا دست رفاقت نده و دست نگهدار
یا تا تهِ خط، حرمت این دست، نگهدار

علیرضا قنبری / شـــعر پارسی

این بار تیر مرگ به افسونت ایستاد
وقتی که چشم‌های تو، فرمان ایست داد

بوی کدام برگِ غنیمت شنیده بود
این باد فتنه، دست به غارت که می‌گشاد

شیرازه‌ی امید،‌ که از هم گسسته شد
یک برگ نیم‌سوز به دست من اوفتاد

نامت سیاه مشقِ ورق پاره‌ی من است
هم رو سفید دفتر سودا از این سواد!

تا کی هوای من به سرت افتد و مرا
با جامه‌های کاغذی‌ام آوری به یاد

در بی‌نهایت است که شاید به هم رسند
یک روز این دو خط موازی در امتداد

تا خویش را دوباره ببینم، هر آینه
چشم تو باد و آينه‌ی دیگرم مباد

بر جای جای دشنه‌ی او بوسه می‌دهم
هیچم اگر چه عشق جز این زخم‌ها نداد

غمگین در آستانه‌ی کولاك مانده‌ام
تا کی بدل به نعره شود مویه‌های باد

حسین منزوى / شـــعر پارسی

آن یکی خر دﺍشت، پالانش نبود
یافت پالان، گرگ خر رﺍ در ربود!

کوزه بودش، آﺏ می‌‌نامد به دست
آب رﺍ چون یافت، خوﺩ کوزه شکست!

مولانا / شـــعر پارسی

گُل را تو گُل گفتی
و گُل، گُل شد
ورنه
گُل، گیاهی بیش نبود
روئیده بر
کناره‌ی جاده‌ی قول و قرارها
مشتاق نور
و رزق و روزی خویش

حسین پناهی / شـــعر پارسی

پایانِ شب من باش، چون جایِ درنگی نیست
جز عشق برای ما، پایانِ قشنگی نیست...

سیدمهدی موسوی / شـــعر پارسی

گر رود
دیده
و عقل
و خرد
و جان
تو مرو...

مولانا / شـــعر پارسی

تیرت گذشت از تنِ هم‌چون هلالِ من
این هم گذشت، فکرِ دگر کن به حالِ من

شهیدی قمی / شـــعر پارسی

رو سینه را چون سینه‌ها، هفت آب شو از کینه‌ها
وآنگه شراب عشق را، پیمانه شو پیمانه شو

باید که جمله جان شوی، تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان می‌روی، مستانه شو مستانه شو

مولانا / شـــعر پارسی

«اگر تو باز نگردی
اميد آمدنت را به گور خواهم برد
و كس نمی‌داند
كه در فراق تو ديگر
چگونه خواهم زيست
چگونه خواهم مرد»

حمید مصدق / شـــعر پارسی

زبان بریده به کنجی نشسته صمٌّ بُکم
به از کسی که نباشد زبانش اندر حکم

سعدی / شـــعر پارسی

سخن چو نیک نگویی هزار نیست یکی
سخن چو نیکو گویی یکی هزار بود

مولوی / شـــعر پارسی

‌


نه جاه مایه‌ی عصیان، نه مال غفلت‌زاست
همین نفس‌ که تواش صیدِ الفتی دنیاست

جنون‌پیامیِ اوهام داغِ یأسم کرد
امید می‌تپد و نامه در پرِ عنقاست

به وهمِ نشئه‌ی آزادگی گرفتاریم
چو صبح آن‌چه قفس موج‌می‌زند، پَرِ ماست

به خاکِ میکده اعجاز کرده‌اند خمیر
ز دستِ هرکه قدح ‌گل ‌کند، یدِ بیضاست

چمن ز بندگیِ حسن اگر کند انکار
خطِ بنفشه ‌گواه‌، مُهرِ داغِ لاله به‌جاست

حجابِ پرتوِ خورشید، سایه می‌باشد
چه جلوه‌ها که نه در غفلتِ تو ناپیداست

عنانِ لغزش ما بیخودان‌ که می‌گیرد؟
چو اشک وحشتِ ما را، هجومِ آبله‌، پاست

تو ساکنی و روان است اراده‌ی مطلق
به هر کنار که ‌کشتی رود قدم دریاست

کجاست غیر جز اثباتِ ذاتِ یکتایی؟!
تویی در آینه دارد منی‌که از تو جداست

همین توهمِ وجدان، دلیلِ محرومی‌ست
که تو نیافتنی و نیافتن همه راست!!

ز دستگیری خلق این‌قدر زمین‌گیرم
عصا اگر نتوان یافت، می‌توان برخاست

ز بس گذشته‌ام از عرضِ کارگاهِ هوس
به خود گرم نظر افتد نگاه رو به قفاست

کسی ستم‌کشِ نیرنگِ اتحاد مباد
تو بی‌وفا نه‌ای اما جداییِ تو بلاست

مگیر دامنِ اندیشه‌ی دگر بیدل
که دستِ باده‌کشان، وقف‌ِ گردن میناست

بیدلِ دهلوی / شـــعر پارسی

در دوستی‌ات شهری، گشتند مرا دشمن
بر من که کند رحمت؟ گر هم تو نبخشایی

نظامی گنجوی / شـــعر پارسی

با دلِ روشن نترس از ظلمت شب‌های تار
تا سپیده سر زند شمع دل ما روشن است

معصومه صابر / شـــعر پارسی

تفاوتی نکند گر تُرُش کنی ابرو
هزار تلخ بگویی هنوز شیرینی

سعدی / شـــعر پارسی

من خود بلای خویشم،
از خود کجا گریزم؟

امیرخسرو دهلوی / شـــعر پارسی

آه که چقدر سرانگشتِ خسته بر بُخار اين شيشه کشيدم
چقدر کوچه را تا باورِ آسمان و کبوتر
تا خوابِ سرشاخه در شوقِ نور
تا صحبتِ پسين و پروانه پائيدم و تو نيامدی!
باز عابران، همان عابرانِ خسته‌ی هميشگی بودند
باز خانه، همان خانه و کوچه، همان کوچه و
شهر، همان شهر ساکتِ ساليان ...!
من اما از همان اولِ بارانِ بی‌قرار می‌دانستم
ديدار دوباره‌ی ما مُيَسّر است ... ری‌را!
مرا نان و آبی، علاقه‌ی عريانی،
ترانه‌ی خُردی، توشه‌ی قناعتی بس بود
تا برای هميشه با اندکی شادمانی و شبی از خوابِ تو سَر کُنم.

سیدعلی صالحی / شـــعر پارسی

گفتا چرا چو ذره با مهر، عشق بازی
گفتم از آنکه هستم سرگشته‌ئی هوائی

خواجوی کرمانی / شـــعر پارسی

✍ هر نویسنده‌ای آرزو داره که اثرش در سطح بین‌المللی به گوش مخاطبان برسه و برای این کار هیچ جایی بهتر از بزرگترین کتابفروشی دنیا یعنی آمازون وجود نداره. 📖

1⃣⁉️ تیم «نشر آمازون؛ نوین کتاب پایا» با شماره‌ی ثبت رسمی، پس از عقد قرارداد رسمی، از صفر تا صد انتشار کتابتون در سایت آمازون براتون‌انجام میده؛ از ترجمه و ویراستای مورد قبول سایت آمازون گرفته تا انتشار نهایی. ⁉️


🤌 مشاوره‌ی تیم ما کاملا رایگانه، فقط کافیه عضو کانال تلگرامی ما بشید یا به سایتمون سر بزنید.

🌐 وب‌سایت رسمی:
Www.nashreamazon.com
کانال تلگرام:
@Nashreamazon1
ارتباط مستقیم با مسئول فروش:
@nashreamazon

نخفته‌ایم که شب بگذرد‌ سحر بزند
که آفتاب چو ققنوس بال و پر بزند

نخفته‌ایم که تا صبح شاعرانه‌ی ما
ز ره رسیده و همراه عشق، در بزند

نسیم، بوی تو را می‌برد به همره خود
که با غرور به گل‌های باغ سر بزند

شب‌ از تب تو و من‌ سوخت، وصل‌مان آبی
مگر بر آتش تن‌های شعله‌ور بزند

تمام روز که دور از تواَم چه خواهم کرد؟
هوای بستر و بالینم اَر، به سر بزند؟

چو در کنار منی کفر نعمت است ای دوست!
دو دیده‌ام مژه بر هم، دمی اگر بزند

بپوش پنجره را، ای برهنه! می‌ترسم
که چشم شور ستاره، تو را نظر بزند

غزل برای لبت عاشقانه‌تر گفتم
که بوسه بر دهنم عاشقانه‌تر بزند

حسين منزوى / شـــعر پارسی

خواهیم به نامت نظر غیر نیفتد
از رشک ندانیم به عنوان چه نویسیم؟

حزین لاهیجی / شـــعر پارسی

گر تو گرفتارم کنی من با گرفتاری خوشم
داروی دردم گر تویی در اوج بیماری خوشم

مولانا / شـــعر پارسی

دل چو دارد مایه‌ای از عشق، یک داغش بس است
گرم سازد فصل تابستان چراغی خانه را

دلفریبی را تماشا کن که مرغ نامه‌بر
دام پندارد ز شوق او کبوترخانه را

سلیم تهرانی / شـــعر پارسی

‏ای وای بر اسیری، کز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد، صیاد رفته باشد

از آه دردناکم، سازم خبر دلت را
روزی که کوه صبرم بر باد رفته باشد

آواز تیشه امشب از بیستون نیامد
گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد

شادم که از رقیبان دامن‌کشان گذشتی
گو مشت خاک ما هم بر باد رفته باشد

پر شور از «حزین» است امروز کوه و صحرا
مجنون گذشته باشد فرهاد رفته باشد

حزین لاهیجی / شـــعر پارسی

چو صبح از خواب برخیزد برای شستن رویش
کنم از سوزش آواز بلبل گرم آبش را

صائب تبریزی / شـــعر پارسی

اى سرو خوش‌ بالاى من،
اى دلبر رعناى من

لعل لبت حلواى من،
از من چرا رنجیده‌اى؟  ‌‌ 

سعدی / شـــعر پارسی

بسکه لبریزم از تو
می‌خواهم
چون غباری ز خود فرو ریزم
زیر پای تو سر نهم آرام
به سبک سایه‌ی
تو آویزم

فروغ فرخزاد / شـــعر پارسی

آنقدر از خورشید دور شده‌ایم
که بین رؤیت این دورترین سوسو
واقعیت و خیالمان تفکیک‌ناپذیرند!
کدامیک از اجدادم از داخل وجودم صحبت می‌کنند؟
من نمی‌توانم همزمان در سرم و بدنم زندگی کنم،
پس به این دلیل نمی‌توانم یک فرد باشم...
من می‌توانم در آنِ واحد و همزمان،
همة چیزهای زندگی را لمس کنم!

حسین پناهی / شـــعر پارسی

کجاست سمت حیات؟
من از کدام طرف
می‌رسم به یک هدهد؟
و گوش کن
که همین حرف در تمام سفر
همیشه پنجره خواب را به هم می‌زد
چه چیز در همهٔ راه
زیر گوش تو می‌خواند؟
درست فکر کن
کجاست هسته پنهان این ترنم مرموز؟

سهراب سپهری / شـــعر پارسی

اینجا
همین‌جا
نزدیک همین تنفس بى‌خواب
تــو را طـورى نزدیک به لمسِ هـوا
حس مى‌کنم
که گنجشک تشنه،
عطـرِ باران را.

سیدعلی صالحی / شـــعر پارسی

صبح آمده برخیز، که خورشید تویی
در عالم ناامیدی، امید تویی

در جشن طلوع صبح در باغ وجود
آن گل که به روی صبح خندید تویی

مولانا / شـــعر پارسی

دیدم که برنداشت کسی نَعشم از زمین
خود نعشِ خود به شانه گرفتم گریستم

عفیف باختری / شـــعر پارسی

تن بر دل خوش‌مشرب ما خانهٔ تنگی‌ست
بر گوهر شهوار، صدف کام نهنگی‌ست

در چشم تو گر خوش بوَد این سقف زراندود
در دیدهٔ سودازدگان دامن سنگی‌ست

صائب تبریزی / شـــعر پارسی

داشتم روزی نگاری یاد می‌آید مرا
هر زمان از یاد او فریاد می‌آید مرا

همام ‌تبریزی / شـــعر پارسی

ای مرغِ سحر عشق ز پروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

این مدعیان در طلبش بی‌خبران‌اند
کان را که خبر شد، خبری باز نیامد

گلستان سعدی / شـــعر پارسی

از کعبه کلیسا نشینم کردی
آخر در کفر بی‌قرینم کردی

بعد از دو هزار سجده بر درگه دوست
ای عشق، چه بیگانه ز دینم کردی

رودکی / شـــعر پارسی

برکنده از حیات به اندک‌بهانه‌ایم
دندان کرم‌‌خورده‌ی کام زمانه‌ایم!

واعظ قزوینی / شـــعر پارسی

بر روی صندلی خواهم نشست
سیگاری خواهم کشید
به میخ‌هایی فکر خواهم کرد
که روزی به این دیوار کوبیدیم...
و به آن چیزهایی که هرگز به میخ‌ها نیاویختم...

قابِ عکسی که تو در آن باشی
و آینه‌ای که من در آن...!

-یانیس ریتسوس

در آرزویِ تو عُمر بُردم شَب و روز
‏عُمرم همه رفت و آرزویِ تو نرفت...

مولانا / شـــعر پارسی

تو گزیدی همه را بر من و از غیرت عشق
من کسی غیر تو در هر دو جهان نگزیدم

فروغی‌ بسطامی / شـــعر پارسی