اکوسیستم استارت‌آپی شور فوق‌العاده‌ای بین جوانان و نوجوانان ایجاد کرده بود، به‌حدی که هر کس به‌دنبال این بود استارت‌آپ خود را راه بیندازد. با تحت فشار قرار دادن نیروهای موفق‌تر و همینطور سرمایه‌گذاران این حوزه امید را ازبین بردند. از اقداماتی هم که دشمنان برای آسیب رساندن به کشور دنبال می‌کند همین تضعیف امید درون‌زای مردم است.

🔺حسام آرمندهی: ما موفق شده بودیم نمایندگی‌ بازی کلش‌آف‌کلنز را بگیریم و در کشور کار کنیم، اما با یکسری کار رسانه‌ای سنگین و برچسب زدن‌های اعتقادی سیاسی آسیب جدی به کار وارد کردند. پشت‌پرده این توطئه‌چینی‌ها یکسری جریانات مالی بود. این نیروها دیده بودند در خیلی از حوزه‌های مالی کشور سهم دارند، ولی در این حوزه که عموما کار به‌صورت مستقل پیش می‌رفت سهمی ندارند.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/oeTkN1hBcQk

🆔@AzadSocial

ملی کردن نفت، بر ضد منافع ملی؟»

?? گفتگوی شهرام اتفاق و کوروش احمدی

🔻شهرام اتفاق:‌ «ملی شدن صنعت نفت ایران» یک پروژه سیاسی و یک خطای استراتژیک در تاریخ ایران است. درباره اهمیت مسئله نفت نباید دچار خطای زمان‌پریشی شد. در سال ۱۹۰۱ که «ویلیام ناکس دارسی» قرارداد اکتشاف نفت را با حکومت ایران منعقد کرد، سهم نفت از سبد سوخت جهان ۵ درصد بود و هرگز به‌عنوان طلای سیاه شناخته نمی‌شد. آنها پس از هزینه‌های زیاد در سال ۱۹۰۸ موفق به کشف نفت شدند. ایران به‌عنوان مالک منابع باید به‌سمت به‌روز کردن قرارداد و افزایش سهم خود می‌رفت. به‌گفته «سر فرانسیس شپرد» (سفیر وقت انگلیس در ایران) پس از جنجال‌هایی که پیرامون پیش‌نویس قرارداد «گس–گلشائیان» شکل گرفت، شرکت انگلیسی با رزم‌آرا، نخست‌وزیر وقت، توافق کرده بودند که سود قرارداد ۵۰-۵۰ باشد، اما رزم‌آرا در ۱۶ اسفند ۱۳۲۹ از سوی فداییان اسلام، ترور شد و طرح مصدق و جبهه ملی با عنوان «ملی شدن صنعت نفت» به تصویب رسید که با لغو کردن قرارداد دارسی، منجر به غرامت، تحریم‌ها و بحران‌های اقتصادی شد.

🔺کوروش احمدی: اولین تلاش برای ملی کردن صنعت نفت، از سوی خود رضاشاه صورت گرفت. در سال ۱۳۱۲ رضاشاه قرارداد دارسی را در بخاری انداخت و به هیئت دولت دستور لغو امتیازات شرکت انگلیسی را صادر کرد. این دستور بعد از سه‌سال مذاکره تیمورتاش با شرکت انگلیسی بود و آنها به‌هیچ‌عنوان حاضر به تغییر قرارداد نبودند و بنابراین چاره‌ای جز ملی کردن صنعت نفت باقی نمانده بود. آمریکایی‌ها با عربستان قرارداد ۵۰-۵۰ منعقد کرده بودند و مصدق هم دنبال چنین قراردادی برای ایران بود. در سخنرانی‌ای که مصدق در مهر ۱۳۳۰ ایراد کرده، می‌گوید: «اگر انگلیس ۵۰-۵۰ را در همان زمان مجلس پانزدهم قبول می‌کرد، ما هیچ مشکلی با شرکت انگلیسی پیدا نمی‌کردیم.» انگلیس ابدا حاضر به پذیرش ۵۰-۵۰ نشده بود و تنها قبول کرده بود سهم ایران در هر تُن از ۴ شیلینگ، ۶ شیلینگ شود. در تحلیل وقایع تاریخی باید به روند تحولات توجه داشت. در آن دوران، ملی کردن و استعمارزدایی، جریان غالب جهانی بود. این مسئله را نباید به یک پروژه سیاسی یا توطئه تقلیل داد.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/YWsCxxoNED8

🆔@AzadSocial

کریدور زنگزور یا ترامپ مصداق نظم نوینی است که از آن صحبت می‌کنیم. سال‌هاست ترکیه، اسرائیل، آمریکا و ... در این منطقه طرح‌هایی را دنبال می‌کنند و این کریدور تنها بخش کوچکی از آن است. لازم است رویکرد سلبی را کنار بگذاریم و دست به ابتکارعمل‌هایی بزنیم. مشکل اینجاست که هیچ نهادی در کشور مسئول اصلی این مسائل بلندمدت کریدوری نیست.

🔺رحمان قهرمان‌پور: مناسبات منطقه قفقاز صرفا ژئوپلتیک نیست، بلکه یک بازی چندجانبه و پیچیده در آنجا وجود دارد و آمریکا هم در این مقطع، علی‌رغم بی‌میلی‌ای که داشت، وارد صحنه شد. ارمنستان هم برخلاف پیش‌بینی‌ای که می‌شد، این قرارداد را پذیرفت. باید نقشی برای خود تعریف کنیم که دیگر کشورها از قطع شدن روابطشان با ما متضرر بشوند. نیازمند اصلاح ساختاری در درون هستیم تا هر نهادی در قبال مسئولیت‌هایش پاسخگو باشد.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/FgvKGMywmYY

🆔@AzadSocial

با ورود آمریکا در جنگ بود که محکومیت چین علیه حمله به ایران جدی شد و برای میانجی‌گری ابراز تمایل کرد. کشوری می‌تواند میانجی‌گری کند که هر دو کشور طرف درگیری میانجی بودن آن را بپذیرند. در این فضا، چین اگرچه برای ایران قابل‌پذیرش بود، اما برای آمریکا چنین نبود. اگر به جایی برسیم که هر دو طرف این نقش را به چین بدهند، می‌تواند به این جنگ پایان دهد؛ اگر هم نتواند، تا اینجا خود را به‌عنوان کشوری ثبات‌ساز و صلح‌ساز نشان داده است. در بخش‌هایی از زنجیره تامین تجهیزات امنیتی ممکن است بتوانیم با توافق‌های محرمانه، تا حدودی روی چین حساب کنیم، اما چین نمی‌تواند یک بازدارندگی جدی برای ما فراهم کند.

🔺حامد وفایی: مدام خط تهران - پکن باید وصل باشد. دنیا باید بداند یکی از قدرت‌ها با ایران دارد کار می‌کند. با این‌که چین در عالی‌ترین سطح برای میانجی‌گری ابراز تمایل کرده بود، نه در زمان جنگ ۱۲ روزه نه بعد از آن ما سفر دوجانبه به چین نداشتیم. وقتی دیدیم شریک راهبردی برای میانجی‌گری ابراز تمایل می‌کند، قاعدتا باید به‌صورت جدی‌تر آن را دنبال می‌کردیم. در حوزه‌های سیاسی، چین خودش را حافظ نظم فعلی جهان می‌داند. در جنگ ۱۲ روزه ساختار سیاسی ما مورد تعرض قرار گرفت و حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران نقض شد، لذا در این حوزه می‌توانیم همکاری‌ای طلب کنیم، آنگاه در حوزه‌های اقتصادی و امنیتی نیز می‌توانیم همکاری را ادامه دهیم.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/VEtdOqC-PMQ

🆔@AzadSocial

مخاطبان عزیز آزاد

برای تمرکز بر گفتگوها در حوزه هنر، بخش «نقد هنر» رسانه آزاد آغاز به کار کرده است.

گفتگوهای این بخش را از طریق کانال تلگرام  @AzadArts_Channel دنبال کنید.

مشتاق دریافت نظرات شما هستیم. 🌱
تیم آزاد

https://t.me/AzadArts_Channel/7

برخی با فشار بر استارت‌آپ‌ها به‌دنبال منافع خود هستند. برخی دیگر از روی بی‌اطلاعی آن را دنبال می‌کنند و برخی دیگر به‌دنبال انزوای ایران در منطقه و جهان هستند تا حذف آن هیچ هزینه‌ای نداشته باشد.

🔺مجید حسینی‌نژاد: این کابوس وجود دارد که اگر در ایران کار مهمی انجام بدهی، در تلویزیون به‌عنوان نفوذی معرفی خواهی شد. با فشارهای مختلف، امیدی که از درون جوشید را تضعیف کردند و دنباله آن را چیدند.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/oeTkN1hBcQk

🆔@AzadSocial

سریال تاسیان قصد رویافروشی دارد، به این معنا که تاسیان یک تصویر گل‌وبلبلی، خوش‌آب‌ورنگ، زیبا و جذاب از آن مقطع تاریخی به‌تصویر می‌کشد و به‌دنبال آن است که به‌نحوی این تلنگر را به مخاطب بزند که دوران خوبی بود که ازدست دادیم. سریال تاسیان از عناصر تاریخی آن دوره استفاده می‌کند، اما وفادار به صحت تاریخی نیست. ارجاعاتی که در سریال به حسینیه ارشاد، رستوران چاتانوگا، شب‌های شعر گوته و سخنرانی بهرام بیضایی می‌شود نشان می‌دهد که این اثر صرفا عاشقانه نیست و بستر تاریخی در آن بسیار اهمیت دارد. همچنین تصویری آنارشیک که از کنش‌های جوانان در سریال به‌تصویر درمی‌آید، مقصر اصلی وضعیت امروز ما را حرکت انقلابی آنها نشان می‌دهد.

🔺رضا صائمی: سازنده بیش از آنکه هدفش تحلیل یا تجلیل تاریخی باشد، به تخیل سیاسی نزدیک می‌شود. در نمایش ساواک هم هدف ساخت یک مستند-داستان درباره آن نبوده است، بلکه از فرازی از ساواک استفاده شد که ظرفیت دراماتیکی‌اش به روایت عاشقانه داستان کمک می‌کرد. در خصوص جنبش‌های دانشجویی هم هدف بررسی آنها نبوده است، بلکه شخصیت‌های داستان افرادی بودند که درگیر چنین فعالیت‌هایی هم بودند. رویکرد تاریخ فرهنگی نگاه متفاوتی است که در خصوص دوره‌های تاریخی انجام می‌شود و نوع زیست و روابط افراد هر دوره را مورد مطالعه قرار می‌دهد. در این سریال‌ هم، چنین نگاهی را به آن مقطع تاریخی می‌بینیم، لذا در تحلیل اثر آن را به رویکرد تاریخ سیاسی تقلیل ندهیم.


🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/zA4E2vY5SjI

🆔@AzadArts_Channel