🔲⭕️ پرتره روانی یک آتش‌بس

✍️محمود مقدسی


♈️این آتش‌بس، نه فقط یک وضعیت نظامی و سیاسی که نوعی بلاتکلیفی روانشناختی و وجودی است. چیزهایی از دست رفته‌اند و چیزهایی بالقوه در خطر از دست رفتن‌اند. امید هم بلاتکلیف است. جایی هستیم که نمی‌توانیم همه امکانات روانمان را برای پذیرش از دست‌رفته‌ها به کار بگیریم و سوگواری کنیم چون‌‌ نمی‌دانیم آنچه هست، باقی می‌ماند یا نه و مجبوریم‌ همزمان حواس‌جمع و مراقب آن‌ها هم باشیم.‌ همینطور هم نمی‌توانیم از امید به بهبود آینده برای هضم آنچه رخ‌داده، کمک بگیریم.

♈️خلاصه اینکه نمی‌دانیم باید تسکین پیدا کنیم یا باید آماده فاجعه بعدی باشیم.
درگیرِ فقدانی مبهم، بلاتکلیفی‌ای کشدار و رنجی بی‌معنا هستیم. نتیجه‌اش برای خیلی از ما می‌شود فرسودگی روانی. به گونه‌ای که حتی ممکن است بخواهیم ویرانی اتفاق بیفتد امّا ما را از این بلاتکلیفی دردناک رها کند. آن‌وقت شاید سوگواریمان آغاز شد و حتی با درد آرام‌ گرفتیم.

♈️نتیجه این وضعیت برای بعضی از ما می‌شود نوعی کرختی هیجانی. انگار فتیله احساسات را پایین می‌کشیم تا حس نکنیم و بتوانیم این تعلیق را تاب بیاوریم.

♈️بعضی‌هایمان به قاطعیت‌های بی‌دلیل می‌چسبیم: "قطعاً دوباره جنگ میشه" یا "تموم شد. دیگه دلیلی برای جنگ نیست"، "همه چیز به طرز عجیبی خوب میشه".

♈️بعضی‌هایمان درگیر خشم‌های جابجاشده می‌شویم و خشمِ ناشی از این بلاتکلیفی و ناامنی را بر سر خودمان یا اطرافیانمان خالی می‌کنیم.
بعضی‌هایمان مدام تصمیمات کوچک و بزرگ می‌گیریم تا شاید خودمان را مصون کنیم امّا گاهی مضطرب‌تر می‌شویم.

♈️و بعضی‌هایمان هم بی‌اندازه کم‌طاقت می‌شویم؛ روانمان در پس‌زمینه با این وضعیت درگیر است و دیگر رمقی برایش نمی‌ماند و با هر چیزی لب‌ریز می‌شود.

♈️خلاصه اینکه جای پیچیده‌ای ایستاده‌ایم‌ و باید با هم راه‌های زندگی در این شرایط را یاد بگیریم. بالاخره که می‌گذرد.


🔜 @Business_News

ای کاش یک قانونی وجود داشت که در همه ی دنیا مادرها رهبر باشند!

چون مادرها حواسشان به همه‌چیز هست.
به بچه‌ها،
بزرگ‌ترها،
كوچك ترها
مهمان‌ها،
همسایه‌ها،
رسم و رسوم، عیدها، عیدی‌ها،
ماهیانه‌ی رفتگر،
حتی دخل و خرج تا اخر ماه!

ای کاش یک قانونی وجود داشت
که در کل دنیا مادرها رهبر شوند...
مادرها که رهبر باشند،
آب در دل کسی تکان نمیخورد!
مادرها نمی‌گذارند
دلی بگیرد...
اگر بگیرد هم نازکِشی میکنند
که زود رفع و رجوع شود!
مادرها، از سهم خودشان می‌گذرند،
که کسی گرسنه نماند، گرسنه نخوابد.
مادرها مثل نخ تسبیحند.
همه را به هم وصل میکنند.
خوابشان از همه دیرتر است،
بیداریشان از همه زودتر.
مادرها از دعوا، خون و جنگ از مرگ بیزارند...

اگر یک قانونی بود
که مادرها در کل دنیا رهبر بودند،
نمیگذاشتند خون از دماغ کسی بیاید...
بالاخر مادر میفهمد داغ چیست؟
بچه ای یتیم شود یعنی چه؟
کشته شود یعنی چه؟

رهبرها که مادر باشند،
پولی کنار می‌گذارند،
برای جهیزیه‌ی دخترها
دامادی پسرها،
نو کردن اثاث و پرده‌ها.
نمی‌گذارند حیف شود
و برود پای هله‌هوله؟ تیر و ترقه؟

مادرها دنبال خوبی هستند...
دنبال پاکی...شادی...
مصاحبه های خبریشان برای امر خیر است
قراری اگر بگذارد برای امر خیر است.
بندی اگر ببندد برای رخت‌هاست.
آتشی به‌پا کند برای آش است.
نه جنگ!
آشی بپزد بهانه است
برای دورهمی.
چیزی ببافند از فکر بلندشان است.
برای روزهای سرد.

از رهبری مادرهاست که
گلدان‌ها شادابند،
شیشه‌ها براق،
خانه بوی زندگی می‌دهد.
نه بوي دعوا
همه چیز سر جای خودش است...

اگر قانون دنیا این بود که مادرها رهبر باشند،
کل دنیاگل دار میشد
قانونها عوض میشد
میشد از ایالت همسایه زردچوبه قرض گرفت
تعارفی برای کشور بغلی کوفته میبردند
به هم دلداری میدادند
پیراهن های رنگی تابستانه میبردند
تا فلان قاره از عزا دربیاید
زنگ میزدند به فلان خِطّه که ببینند چرا چند روز است صدای بچه هایشان نمی آید؟
دنیا پر از قابهای عکس بود
پر از عطر شمعدانی
قهرشان قهر نبود
آشتی شان همیشگی بود

اگه مادرها درهمه جا
همه کاره بودند
دنیا چقدر زيبا بود........
دنیا چقدر زیبا میشد!!.....

مادران_شجاع_وطن

🔅 @business_news

🔲⭕️ مسئولانه خرید کنیم.

حسین سلاح‌ورزی

در اوج جنگ جهانی دوم، وقتی لندن زیر بمباران و کمبود کمر خم کرده‌بود، مردم با وجود جیره‌بندی‌های سخت، نه تنها مواد غذایی و دارویی مازاد بر مصرف راد در خانه‌ها انبار و احتکار نکردند، بلکه با همبستگی و روحیه "سهم عادلانه برای همه" از بحران گذشتند.

این رفتار متضاد، با آنچه در بحران‌های معاصر، مثل همه‌گیری کووید-۱۹ دیدیم، تفاوت فاحشی دارد؛ جایی که خرید هیجانی و بیش از نیاز، قفسه‌ها را خالی کرد و اضطراب را افزایش داد. چنین رفتاری، پیامدهای عمیقی دارد: از نظر اجتماعی، اعتماد عمومی را از بین می‌برد و نابرابری را تشدید می‌کند؛ از نظر اقتصادی، باعث کمیابی، تورم و فشار بر زنجیره تأمین می‌شود؛ و از نظر روانی، نگرانی و اضطراب جمعی را بالا می‌برد و حس کنترل را از بین می‌برد.

برای مقابله با این پدیده، باید مسئولانه خرید کنیم – فقط به اندازه نیاز – و به جای دنبال کردن شایعات، به سیستم توزیع اعتماد کنیم. همدلی و ایثار، یعنی فکر کردن به دیگران، به‌خصوص اقشار آسیب‌پذیر، و در صورت لزوم، به اشتراک گذاشتن مازاد با آن‌ها، ضروری است. همچنین، حمایت از قوانین و سیاست‌های حمایتی مانند جیره‌بندی هوشمند و گزارش تخلفات احتکار، به توزیع عادلانه کمک می‌کند.

درس لندنِ جنگ‌زده به مردم امروز ما این است: در بحران‌ها، روحیه جمعی، مسئولیت‌پذیری و اعتماد متقابل، قوی‌ترین ابزار ما برای عبور از سختی‌ها و جلوگیری از فروپاشی اجتماعی است. این تدبیر جمعی است که جامعه را نجات می‌دهد.
در کنار همه خوبی‌ها و مهربانی‌های هموطنان ایرانی، توجه به مفهوم  “سهم عادلانه برای همه” در این تنگناها لازم و ضروری است.


🔜 @Business_News