🔥گزیده‌ای از سخنرانی صریح و آتشین شیخ نعیم قاسم، دبیرکل حزب‌الله در واکنش به توطئه‌ی آمریکایی خلع سلاح حزب‌الله:
(امروز)

«اگر دولت لبنان بخواهد با حزب‌الله مقابله کند، زندگی‌ای در لبنان نخواهد بود. حزب‌الله تا زمانی که تجاوز و اشغالگری ادامه دارد، سلاحش را تحویل نخواهد داد... تصمیم دولت برای خلع سلاح مقاومت، لبنان و مردمش را از ابزار دفاعی محروم می‌کند، جان نیروهای مقاومت را بی‌ارزش جلوه می‌دهد و به برنامه اسرائیل خدمت می‌کند؛ آیا خوشحالید که نتانیاهو شما را بابت این تصمیم ستوده است؟»
تصمیم به خلع سلاح حزب‌الله بسیار خطرناک است و اتحاد ملی را از بین می‌برد و کشور را در معرض بحران بزرگ قرار می‌دهد.
«یا لبنان و ما با هم باقی می‌مانیم، یا شما مسئول پیامدها خواهید بود... اگر طرف مقابل در برابر مقاومت بایستد، زندگی در لبنان از بین خواهد رفت».

ما بین انتخاب اینکه با حسین (ع) باشیم یا یزید قرار داریم و انتخاب ما این است که با حسین عصر باشیم که در مواضع امام خمینی و پیرو او امام خامنه‌ای تجلی یافته است.

ما با حسین عصر هستیم، ما با مقاومت و فلسطین هستیم و علیه یزید عصر که آمریکا و اسرائیل است خواهیم بود، و ما همیشه برای تثبیت حق ایستاده‌ایم هرچند که فداکاری‌ها لازم باشد.
اگر لازم باشد، این مبارزه را به سبک کربلا پیش خواهیم برد تا در برابر این پروژه اسرائیلی–آمریکایی بایستیم و اطمینان داریم که در این نبرد پیروز خواهیم شد».

➕️ @Yaminpour

امروز فکر میکردم عارف کم‌نظیری چون شیخ مرتضی زاهد بیش از ۷۰ سال پیش رحلت کرده‌اند. اگر کسی محضر او را در تهران درک کرده باشد الان باید حدود ۹۰ تا ۱۰۰ سال سن داشته باشد. کسی مانده؟ بعید می‌دانم.
حسرت می‌خوریم که کاش او را درک می‌کردیم. همچنان که حسرت دیدار شیخ مرتضی انصاری، ملاحسینقلی همدانی، میرزا جوادآقا ملکی تبریزی، سید علی قاضی، علامه طباطبایی و... را داریم و از امام راحل جز خاطراتی مبهم در کودکی چیزی به یادگار نداریم.
شاید ۷۰ سال بعد کسانی باشند به حال ما غبطه بخورند که در عصر چه بزرگانی نفس کشیده‌ایم. حجاب معاصرت مانع از آن است که بدانیم در سایه‌سار چه کسانی قد کشیده‌ایم و از فیض و درک محضرشان غافلیم.

➕️ @Yaminpour

🇵🇰یادداشت پایانی
خداحافظ ایرانی‌ترین همسایه

نیمه شب پشت کانتر بهت‌زده ایستاده بودیم. گفتند بلیط شما معتبر نیست؛ کنسل شده است!
دست از پا درازتر ساعتی در فرودگاه شلوغ کراچی آواره بودیم و دست آخر به هتل بازگشتیم. گفتیم برای رفع حالت ضدحال دیشب به ساحل اقیانوس برویم. نرسیده به ساحل مردی ناگهان سبدش رو جلوی پای ما که قیافه‌هایمان داد میزد پاکستانی نیستیم، انداخت و این ساز ناآشنا را نواخت. در یک ثانیه سر افعی بیرون زد... مرد همه کار کرد تا ما را مجاب کند به او پول بدهیم. پاکستانی‌ها انگار که هر روز این صحنه را دیده باشند، بی‌اعتنا عبور می‌کردند. ما اما ماندیم تا خاطرات کارتون سندباد را تجدید کرده باشیم...

🔺️
یادداشتهای سفر پاکستان را همین‌جا در شماره ۳۰ متوقف می‌کنم. عکسها و حرف‌های بسیاری باقی ماند. شاید در فرصتی مناسب بتوانم مکتوب کنم. روز بعد از همسایه‌ای که ایرانی‌ترین همسایه است، خداحافظی کردیم... ما را صمیمانه دوست می‌داشتند و ما هم گویی که به خانه‌ی یک دوست قدیمی سری زده باشیم.

#همسایه #پاکستان ۳۰و آخر

➕️ @Yaminpour