نوشته ای با الهام از عرفان نظرآهاری

آکادمی جام، در جستجوی آگاهی و معنا

@jaamacademy

💠⭕️تو نردبان زندگی چه کسی هستی؟
حسام اپیکچی؛ انسان پژوه و حقوق‌دان معاصر

بازی زندگی؛ شبیه مار و پله است. ما آدم‌ها در آن سه نقش را می‌توانیم بر عهده بگیریم. مربع تهی؛ نردبان و مار:

⭕️مربع‌های تهی؛ انگار نه انگارند. چنان هستند که نیستند! اگر برای مفهوم شدن ماجرا کمی اغراق را چاشنی کنم؛ اینها کسانی هستند که در زندگی، یک کد ملی را تصرف می‌کنند و عاقبتشان هم به تصرف پلاک و قطعه‌ای از یک گورستان منتهی می‌شود. شاید حتی دارایی‌شان بسیار باشد اما «باقی‌مانده»شان مختصر است. دقیقا مثل مربع تهی مارپله؛ فقط انباشتی از «عدد» هستند.

⭕️مارها؛ گزنده‌های بی‌بهانه‌اند. لذت‌شان،‌ سقوط دیگران است. گاهی هرچه فکر می‌کنی که واقعا برای چه گزید؟ شما که نه کاری با اینها داشتید و نه زیانی برای‌شان؛ اما از حل معما عاجز می‌مانی!‌ تنها راه در امان ماندن از این طایفه، پرهیز از مجاورت است. اگر قدم به مربع‌شان بگذاری، به جایی عقب‌تر از راهی که پیمودی، پرت خواهی شد. میل ندارم از این قشر بیشتر بنویسم.

⭕️نردبان‌ها؛ ایشان از کنار زندگی، بی‌اعتنا نمی‌گذرند. خواه فنجان نشسته باشد یا آدم افتاده. مانند شکارچی، چشمان‌شان تیز است برای یاری رساندن. گل پژمرده کنارشان جوانه می‌زند، آدم غم‌دیده کنارشان آرام می‌گیرد، ذهن بی‌ایده کنارشان بارور می‌شود. جیب‌شان پر از آب‌نبات با طعم مَدَد و مِهر است. اگر مددی از دستشان بر نیاید، مهربانانه شنوا هستند.

بعد از صحبتش آدم دیگری بودم. در کودکی تشویقم کرد و از آن پس ... . اولین بار در کلاس درس او فهمیدم که دوست دارم ...؛ این جمله‌ها، سوغات مواجهه ما با نردبان‌های زندگی‌مان است. همه ما تجربه‌ای از لذت هم‌گذر شدن با نردبان‌ها را داشته‌ایم. زمین آباد می‌کنند، خرابی تعمیر می‌کنند، زشتی را آراسته می‌کنند و خلاصه انگار قطعه گم‌شده از پازل بقیه آدم‌ها در جیب اینهاست. می‌رسند و نقصی را راهی کمال می‌کنند. قواره نردبان‌ها متفاوت است؛ گاهی چند طبقه بالاتر می‌روی و گاهی چند خانه اما ذاتشان یکی است.

💠⭕️نکات پایانی:
نردبان باشیم به قدر وسع‌مان
قدر نردبان‌های زندگی را بدانیم
مارها شفا نمی‌گیرند؛ راهی بجز پرهیز نیست
در مربع‌های خالی معطل نشویم
اینها برخی از قوانین سلامت پیمودن جاده زندگی است. (به نقل از حسام ایپکچی)


آکادمی جام‌؛ جستجوی آگاهی و معنا

ما را در سایر رسانه‌ها دنبال کنید:
اینستاگرام | لینکدین |  بله | ایتا | سروش
@JaamAcadem

💠⭕️باشه بعد از ساعت اداری!
احمدرضا احمدی، نویسنده و شاعر معاصر ایرانی

«داریوش به اتاق من آمد گفت:
«بیا جهان را فتح کنیم.»
گفتم:«ایرادی ندارد. بگذار بعد از ساعت اداری.»
شب تا صبح خیابان‌های تهران را طی کردیم گردو خوردیم، عرض و طول جهان را حساب کردیم، فردا صبح دیدیم جهان تحفه‌ای نیست
اما رهایش نکردیم
داریوش صدها قطعه‌ی موسیقی نوشت و من صدها شعر نوشتم.»

⭕️تحلیل از آکادمی جام
احمدرضا احمدی که بود؟ متولد ۱۳۱۹ یعنی بیش از 80 سال پیش. او شاعر، نویسنده، نمایشنامه‌نویس و یکی از چهره‌های جریان ادبی-هنری موج نو در ایران بود که برای کودکان و بزرگسالان آثار ادبی گران بهایی به یادگار گذاشت. داریوش که بود؟ داریوش دولتشاهی، متولد 1326 آهنگساز ایرانی و دکترای آهنگ‌سازی و موسیقی الکترونیک از دانشگاه کلمبیا.
احمدرضا و داریوش با فتح جهان شروع کردند اما فهمیدند که برفرض جهان را فتح کنند! که چه؟ فردای فتح جهان با جهان چه کنند؟ پس چه کردند؟ به جای فتح دنیا رفتند سراغ خلق معنا. خلق هنر و موسیقی فاخر.

همین چند کلمه از احمدرضا احمدی حاوی پیامی عمیق درباره ماهیت انسان و جهان است. ما انسان‌ها به طور ذاتی به دنبال معنا و چیزی فراتر از خود هستیم. اصلا کسی می گفت انسان یعنی حیوان ناراضی! و برای فراتر رفتن از خود، همواره در جستجو هستیم. جهان، نه قابل درک است و نه قابل کنترل  و نه قابل تصاحب. باید از خویشتن شروع کرد. انسان‌ها می‌توانند با خلق دانایی (آگاهی) و زیبایی (هنر)،
در گام اول به زندگی خود معنا ببخشند،
در گام دوم جهان را به جایی زیباتر و زیست‌پذیرتر تبدیل کنند.
و در گام سوم به واسطه تماس با زیبایی و دانایی، تسهیل کننده زندگی متعالی تری برای خودشان و دیگران باشند.

حالا شما برای بعد از ساعت اداری تان چه برنامه ای دارید؟

آکادمی جام؛ جستجوی آگاهی و معنا

ما را در سایر رسانه ها دنبال کنید :
تلگرام|اینستاگرام| لینکدین‌| بله‌
@JaamAcadem