همه‌ی ما گرایش داریم افراد را به خاطر خوبی‌هایشان دوست داشته باشیم. این همان چیزی است که ما را گرد هم می‌‌آورد. اگر دوستی از شما بپرسد چه چیزی را در شخصی می‌بینید که می‌خواهید با او رابطه داشته باشید، به برخی از ویژگی‌های دوست‌داشتنی او اشاره خواهید کرد.

شاید او در آشپزخانه خیلی مرتب و تمیز است و واقعاً از این‌که همه‌چیز تحت کنترل است و به‌زیبایی مرتب شده، لذت می‌برید.

یا شاید خیلی خوش‌کلام و بازیگوش است و در کنار او بودن خیلی سرگرم‌کننده. در مهمانی‌ها همه فکر می‌کنند که او فرد جذابی است و شما هم به خود می‌بالید که با کسی هستید که در تعامل اجتماعی بسیار مهارت دارد.

یا نه، شاید دارای تمایلاتی واقعاً جذاب و طغیان‌گر است: خیلی به نظر دیگران اهمیت نمی‌دهد،‌ راه خود را دارد و کار خودش را انجام می‌دهد. اگر کارش را دوست ندارد آن را رها می‌کند و در لحظه تصمیم می‌گیرد که آخر هفته در اردو پیش‌قدم باشد یا هشت نفری که در بیرون دیده را ناگهان به مهمانی آخر شب دعوت کند.

اما وقتی رابطه ادامه‌دار می‌شود بیشتر و بیشتر در مورد نقص‌های شریک خود دغدغه پیدا می‌کنیم و اغلب تناقضی آزاردهنده در این‌جا وجود دارد: چیزهایی که ما را عصبانی می‌کنند به همه‌ی آن ویژگی‌هایی ارتباط پیدا می‌کنند که در ابتدا برایمان جذابیت داشتند.

غیرقابل‌پیش‌بینی بودنِ شخصِ خودجوش کم‌کم ما را عصبانی می‌کند. آشپزخانه‌ای که همیشه مرتب است شاید این حس را در ما ایجاد کند که خواسته‌های همسرمان بیش از حد انتظار است. همسرمان که ستاره‌ی اجتماع است کم‌کم در ما احساس ناامنی ایجاد می‌کند.

چیزی که در این‌جا می‌بینیم، نمونه‌هایی از اصول طبیعی انسان است: اصلِ ضعفِ قدرت.

در این حالت هر ویژگی خوبی که یک شخص دارد، در برخی شرایط با یک ضعفِ مرتبط همراه خواهد بود. کسی که به‌طور هیجان‌انگیزی خلاق و مبتکر است احتمالاً کارهای عملی و روزمره را به سختی انجام می‌دهد.

کسی که به‌طور حیرت‌انگیزی به کاری تمرکز دارد، به همان دلیل احساس می‌کند که مجبور است انتظارات کار خود را بر علایق و نیازهای شما ترجیح دهد.

شخصی که شنونده و همدل خوبی است، گاه به فردی مردد تبدیل می‌شود، زیرا ذهن تیزی دارد که نکات خوب جنبه‌های مخالف را با هم ببیند.

فردی که بسیار پرانرژی است، از نظر جنسی ماجراجوست و با وفاداری دست و پنجه نرم می‌کند.

فرد بسیار پرحرف ممکن است بخواهد تا سه نیمه‌شب بیدار بماند و صحبت کند و وقتی به او یادآوری کنید که باید زود بیدار شود و بچه‌ها را به مهدکودک ببرد، واکنش بدی نشان خواهد داد.

اگر در ذهن داشته باشیم که ضعف‌های هر شخصی با قوت‌هایی همراه است، آن‌گاه در روابط‌مان به آرامش بیشتری می‌رسیم.

… نظریه‌ی ضعفِ قدرت به ما یادآوری می‌کند که بسیاری از ویژگی‌های آزارنده و ناامیدکننده‌ی همسر ما، در واقع سایه‌هایی از همان ویژگی‌های او هستند که ما دوست‌شان داریم.

باید فهرستی از آزارنده‌ترین خلقیات او تهیه کنیم و برای هر کدام از خود بپرسیم: «این صفت ناراحت‌کننده به چه ویژگی خوبی مرتبط است؟» قطعاً چندتایی پیدا خواهیم کرد.

آلن دو باتن
آرامش
به فارسی محمد کریمی
@transactionalanalysiss

‌
‌‌جملاتی از کتاب روان درمانی اگزیستانسیال

رابطه است که درمان می کند این ورد من در این حرفه (روان درمانی) است

نمی‌دانم چقدر رشد یافته هستید، ولی انسان رشدیافته کسی‌ست که بتواند مسئولیت خود را برعهده گیرد، مسئولیت افکار، احساسات و غیره را. 

هدف زندگی به تمامی زیستن، به خاطر سپردن حس شگفتی در برابر معجزه زندگی، غوطه وری درآهنگ طبیعی زندگی و جستجوی لذت به عمیق ترین شکل ممکن است. زندگی یک هدیه است، دریافتش کنید، بگشاییدش، قدرش را بدانید، به کارش بگیرید و از آن لذت ببرید.

مشكل در رابطه، مشكل در آميختگى تنهايى‌ست. فرد باید بیاموزد با دیگری رابطه برقرار کند بی‌آنکه با بدل شدن به بخشی از او، به آرزوی فرار از تنهایی پروبال بدهد. از سوی دیگر، باید بیاموزد با دیگری ارتباط برقرار کند بی‌آنکه او را تا سطح ابزاری برای دفاع در برابر تنهایی پایین بیاورد.

هر چه خانواده آشفته‌تر باشد، ترکش برای فرزندان سخت‌تر است: آنان برای جدایی، خوب مجهز نشده‌اند و خانواده را رها نمی‌کنند، تا شاید در آن پناهگاهی مقابل اضطرابِ تنهایی بیابند.

تو مسوول اتفاقاتی هستی که در زندگی ات می افتد. همانطور که خودت میدانی ،این رفتار توست که تو را به این روز دراورده است: میبینی که در راستای بهترین تمایلات و علاقه هایت نیست و چیزی نیست که میخواهی ؛ پس لعنتی تغییر کن.

فروید معتقد بود ناپایداری زندگی به شور و شوق ما برای زیستن می افزاید: "محدودیت در امکان بهره مندی از لذت، به ارزش لذت می افزاید".

فردی که درحال غرق شدن در اضطراب تنهایی است، به هر رابطه‌ای چنگ می‌زند.

بهترین شکل رابطه آن است که در عین احساس تعلق، استقلال‌مان را حفظ کنیم. و کسی می‌تواند چنین رابطه‌ی عمیق و بادوامی برقرار کند که رویارویی با تنهایی را آموخته باشد.

روان‌درمانی اگزیستانسیال در پنج مورد خلاصه می‌شود: ‌

١- درک اینکه گاهی زندگی بی‌انصاف و ستمگر است. ٢- درک اینکه در نهایت از بعضی از رنج‌های زندگی و از مرگ نمی‌توان گریخت. ٣- درک اینکه هر قدر هم به دیگران نزدیک شوم، باز باید به‌تنهایی با زندگی مواجه شوم. ۴- مواجهه با مسایل اساسی زندگی و مرگ تا بتوانم صادقانه‌تر زندگی کنم و کمتر خود را درگیر جزئیات کنم. ۵- درک اینکه هر چقدر هم از دیگران راهنمایی و حمایت گرفته باشم، در نهایت مسئولیت شیوه‌ی زندگی‌ام برعهده خودم است.

#اروین_د_یالوم
#روان‌_درمانی_اگزیستانسیال
@transactionalanalysiss