❇️گیجی و گنگی سکوت در ابتدا و بصیرت‌افزایی آن در انتها

✍️مصطفی ملکیان

🔹اگر کسی تصمیم بگیرد سکوتش را افزایش دهد، روزهای اول یک نوع گیجی و گنگی احساس می‌کند، انگار کندذهن شده است؛ یعنی احساس می‌کند که قبلا مطالب را بهتر فهم می‌کرد، ولی الان انگار سطح فهمش پایین آمده است. اتفاقا روانشناسان هم در این باب کار کرده‌اند، مخصوصا عالمان روانشناسی فراشخصی مثل کن ویلبر که چرا اوایل که آدم به سکوت عادت ندارد یک نوع گیجی، یک نوع کندذهنی و بلاهت، در خود احساس می‌کند ولی بعد از مدتی، دیر یا زود، آهسته آهسته می‌بیند درست برعکس شد: تیزهوشتر از بقیه است. آن وقت تعجب می‌کند که چرا دیگران یک حرفی را فهم نمی‌کنند، تعجب می‌کند که چرا سخنگو باید سخن را تا آخر بگوید، با اینکه وقتی اول مطلب را می‌گوید آدم تا آخرش را متوجه می‌شود و تعجب می‌کند که چرا دیگران منتظرند که سخن به آخر برسد. سکوت این بصیرت‌افزایی را دارد.

💢کتاب عمر دوباره، صفحه 164

@mostafamalekian

🔴 ده سال پیش، در همین روزها بود که این کانال تاسیس شد، دقیقا همزمان با ایجاد قابلیت کانال در تلگرام (سپتامبر ۲۰۱۵ و مهر ۱۳۹۴)

🔹ممنون از همراهی و حمایت های همه مخاطبین این کانال در این ده سال

@mostafamalekian

❇️ اخلاق و حماقت

✍️مصطفی ملکیان

🔹خیلی وقتها، آدمهای اخلاقی‌ای بوده‌اند که آنقدر اخلاقی زندگی می‌کرده‌اند که دیگران می‌گفته‌اند اینها سفیه‌اند. بگذار بگویند سفیه‌اند. آدم از یک حدی که اخلاقیتر می‌شود، همه فکر می‌کنند او احمق است. بگذار فکر کنند احمق است. آنچه اهمیت دارد این است که من وظیفه‌ اخلاقی‌ام را نسبت به دیگران انجام دهم؛ دیگران از این وظیفه اخلاقی من هر تصوری میخواهند داشته باشند. ممکن است بفهمند که از اخلاقی‌بودن‌اش است که اینگونه رفتار می‌کند ولی اگر نفهمیدند و گفتند از بس ابله است اینگونه است، بگذار بگویند. از پیامبر نقل است که «اکثر اهل الجنه البله» و صوفیان خیلی روی این تکیه می‌کردند. صوفیان می‌گفتند پیامبر فرمودند که بیشتر اهل بهشت ابله‌اند، ولی منظورشان این بود که آدمها بیشتر بهشتیان را نگاه می‌کنند و می‌گویند اینها یک مشت احمق‌اند، چون می‌بینند اینها دروغ نمی‌گویند، با اینکه می‌شد با یک دروغ ده میلیون به دست بیاورند. می‌گویند احمق از این بالاتر؟! یک دروغ باد هوا میگفتی و ده میلیون می‌گرفتی. اما سعدی می‌گفت که کسی مثل شبلی، وقتی گندمها را از خرمنگاه به خانه‌اش برد و دید مورچه‌ای در میان گندمها هست، مورچه را برداشت و به خرمنگاه برگشت. گفت حتما این مورچه یک انسی به خرمنگاه دارد. این لطافت است اما اگر من و شما بودیم حتما می‌گفتیم احمق است؛ در حالی که این تعالی روح است که نمیخواهد آزارش حتی به یک مورچه برسد.

🔹بودا در عمرش، هرگز گل از زمین نچید. می‌گفت گل را از آن جایی که تغذیه‌اش می‌کند، رشدش می‌دهد و شادابش می‌کند، جدا نمی‌کنم. این یک آدم است، استالین هم یک آدم است و واقعا ممکن است من و شما، گاهی وقتها، فکر کنیم شبلی و بودا ابله بوده‌اند، در حالیکه آنها کاری به تصویری که در ذهن ما دارند نداشتند. انها می‌گویند من حس می‌کنم باید اینگونه عمل کنم، هرکه هرچه میخواهد بگوید.

کتاب عمر دوباره، صفحه 39

@mostafamalekian

✅زندگی پرسه‌ زنان و حیران ماندن در سرزمینی است که تا ابد رازآمیز خواهد ماند.


🔹حیات دینی گریز از دنیا نیست، بلکه پذیرش این معناست که اوضاع و احوال مشهود و محسوس زندگی فردی عرصه ابراز وفاداری به خداست. چنین پذیرشی این امکان را فراهم می‌آورد که شالوده زندگی انسان را ایمان، امید و عشق محکم کنند و در عین حال زندگی همچنان سیر و سلوکی باشد در سرزمینی که تا ابدالآباد رازآمیز خواهد ماند. مارسل از ما می‌خواهد که به تعبیری که در سرود کهن آپالاچیان[ آپالاچیا: نام منطقه کوهستانی شرقی آمریکاست.] آمده است، «پرسه زنیم و حیران بمانیم.»

⭕️کتاب گابریل مارسل،نویسنده:سم کین،مترجم:مصطفی ملکیان