پزشکیان اتفاقا خیلی منسجم سخن می گوید ‌آنچه که چونان نخ تسبیح همه سخنان ظاهرا " پراکنده " او را به یکدیگر متصل می کند اصل " دعوا نداریم " است :
با رهبری دعوا نداریم
با جوانان و با سبک ها ی زیستی گوناگون و با بی حجاب ها دعوا نداریم.
با همسایگان دعوا نداریم
با آمریکا دعوا نداریم ،داشتیم مذاکره می کردیم ..‌
در هر یک از موارد مذکور ،اصل دعوا نداریم با یک اصل ایجابی ترکیب می شود :
با رهبری دعوا نداریم اطاعت داریم ولو در مواردی مخالفت نظری شخصی داشته باشیم ‌اما در نهایت التزام عملی داریم
با جامعه دعوا نداریم ،آشتی داریم
با همسایگان دعوا نداریم اخوت داریم .
می توان به پزشکیان نقد کرد که مذاکره جویی او در لحظه کنونی چه فایده ای دارد ؟ ( مثلا) اما
متهم کردن پزشکیان به " پراکنده گویی " درست نیست .بداهه گویی پزشکیان عیب او نیست ،نقطه قوت اوست .
او به سبکی سخن می گوید در یونان قدیم به آن می گفتند " پارسیا "
یک جور صراحت لهجه که فرد بدون آراستن کلام به خطابت ، صراحت بیانی را بر زیبایی بیانی ترجیح می دهد .یک جور رک گویی شجاعانه که طرف بدل به همان چیزی می شود که می گوید.همان چیزی است که می گوید ‌  .و مردم این سبک گفتار صریح را بیشتر می پسندند .. .