نیکلاس کالینان: این همان موضوعی است که در گفته‌های بسیاری از هنرمندان تکرار می‌شود؛ دربارهٔ خطرِ بیش‌از‌حد تمام‌کردن اثر. پس می‌شود گفت نقطهٔ مرزی‌ای وجود دارد.

لوک تویمانس: کاملاًدرست است، نقطهٔ مرزی وجود دارد. اما درعین‌حال باید تا جایی که می‌شود پیش بروید.برای به پایان رساندن یک نقاشی، باید به‌شکلی پیش بروید که همراه با خطر باشد.بدون ریسک نیست. و باید جرأت انجامش را داشته باشید.

نیکلاس کالینان: مثل نوعی «لبه‌ی تیغ» یا بازی در مرز خطر.

لوک تویمانس: بله، در واقع خودتان را هم می‌آزمایید، و همین شاید هیجان‌انگیزترین بخش ماجرا باشد. در لحظه‌ای که حس می‌کنید کار دارد جواب می‌دهد، می‌توانید کارهایی بکنید که با چشمِ غیرمسلح چندان دیده نمی‌شوند، اما درعین‌حال اهمیت بسیاری دارند.

نیکلاس کالینان: و بعد، ماه‌ها یا سال‌ها بعد، نسبت به آثارتان چه احساسی دارید؟

لوک تویمانس: اوه... نمی‌دانم.وقتی اثری، به‌نظر من، کامل می‌شود، دیگر تمام است. هرچند می‌دانم در نقاشی نمی‌توان به گذشته بازگشت؛ فقط می‌شود به جلو رفت. نقاشی زمانی پایان می‌یابد که به‌صورت آگاهانه پایان داده شود. جایی است که نیت‌ها متوقف می‌شوند، و دیگر انگیزه‌ای باقی نمی‌ماند.

نیکلاس کالینان: پیش از آن‌که از سزان بگذریم، می‌خواهم نقل‌قول بسیار زیبایی از او بخوانم. او در نامه‌ای به مادرش نوشته بود: «باید بی‌وقفه کار کنم،اما نه برای رسیدن به «تمام‌شدگی»، چون این فقط توجهِ ابلهان را جلب می‌کند.» بنابراین، او ظاهراً هیچ علاقه‌ای به این نداشت که بداند چه زمانی اثری «تمام» شده است؛ برایش مسئله‌ای بی‌اهمیت بود. آیا شما هم چنین احساسی دارید؟

لوک تویمانس: بله. من هم فکر نمی‌کنم هیچ اثری واقعاً و به‌راستی تمام‌شده باشد، چون باور دارم هر اثر نقطهٔ ضعف یا نقطهٔ گسستی دارد؛ و درست همان‌ جاست که می‌توان به درون تصویر واردشد.

نیکلاس کالینان: فرانسوا ژیلو به من گفته بود #پیکاسو همیشه می‌گفت:«هیچ‌وقت نقاشی را تمام نکن، چون اگر تمامش کنی، آن را می‌کُشی.» باید به نوعی باز بگذاری‌اش.آیا برای خود شما معیاری وجود دارد که بدانید کاری تمام شده است؟ آیا زمانی است که اثر به ایده‌ای که در ذهن دارید نزدیک می‌شود؟ چنین احساسی از حرف‌هایتان می‌گیرم.

لوک تویمانس: این پرسشی است که بارها از نقاشان شده: «کی می‌فهمید که کار تمام شده؟» به‌گمانم زمانی کار تمام می‌شود که شما، به‌عنوان نقاش، از نظر فیزیکی حس کنید که دیگر کارتان تمام است. من هم معمولاً به نقطه‌ای می‌رسم که می‌دانم اگر بیشتر ادامه بدهم، اثر را نابود خواهم کرد.

نیکلاس کالینان: دربارهٔ شیوهٔ کار سزان نکتهٔ جالبی گفتید. اگر درست فهمیده باشم، منظورتان این بود که او زیبایی‌شناسی‌اش را از رهگذر مفهوم آبرنگ، یااز طریق آثاری که سیالیتی همچون آبرنگ دارند، پیدا کرد.

لوک تویمانس: بله، نقاشی‌هایی با همان سیالیت آبرنگ، که آزادش می‌گذاشتند. من خودم هم خیلی به روند نقاشی‌ام فکر کرده‌ام، چون آیفونی دارم و از مراحل کارم عکس می‌گیرم.گاهی برخی از این مراحل آن‌قدر جالب‌اند که ارزش خودِ اثر کامل را دارند، اما بازادامه می‌دهم، چون در ذهنم ایده‌ای از «نسخهٔ نهایی» وجود دارد. بااین‌حال، بعضی از آن مراحل، به‌خودیِ‌خود، معتبرند.