💟 گرامر Subjunctive Mood
🖌 موقعیت «Subjunctive Mood» یا همان وجه التزامی فعل معمولا برای اشاره به یک وضعیت غیرواقعی یا آرزو استفاده میشود. البته در زبان رسمی از آن برای پیشنهاد دادن، دستور دادن یا اشاره به الزامات نیز میتوان استفاده کرد.
☆ I suggest that Hanna sing the song.
پیشنهاد میکنم «هانا» ترانه را بخواند.
(پیشنهاد کردن)
☆ I wish I were an actor.
ای کاش یک هنرپیشه بودم.
(بیان آرزو)
☆ I command that he leave.
من از او میخواهم که برود.
(دستور دادن)
🖌 از s که نشانه سوم شخص مفرد است، نباید برای وجه التزامی فعل استفاده کرد.
🖌 در زمان حال برای افعال to be از be استفاده می شود.
🖌 اگر قرار باشد برای زمان گذشته از یکی از افعال to be استفاده کنیم باید برای همه ضمایر و اسامی (حتی مفرد) از were استفاده کنیم.
🖌 بعد از تعدادی از افعال خاص :
ask, demand, determine, insist, move, order, pray, prefer, recommend, regret, request, require, suggest
این ساختار بکار میرود :
👉 S(فاعل) + subjunctive verb + that + S (فاعل) + base form of verb + ...
☆ The principal demands that we study hard.
مدیر تقاضا کرد که ما زیاد درس بخوانیم.
☆ Mr. Johnson recommends that he join the company.
آقای جانسون توصیه می کند که او به شرکت ملحق شود.
☆ He suggests that you be present at the meeting.
او پیشنهاد می کند که شما در جلسه حاضر باشید.
☆ He requested that the meeting not be finished before 8:00 pm.
او درخواست کرد که جلسه تا قبل از ساعت 8 شب تمام نشود.