🔻دستاورد جدید «سندروم دیرپاشدن از پای میز»

پیوستن مشروط جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم را، باید از جدیدترین نتایج «سندروم دیرپاشدن از پای میز» دانست.

رهبر جمهوری اسلامی، ۳۰ خرداد ۹۷ با اشاره به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم -و نیز کنوانسیون مقابله با پول شویی- گفته بود: «هیچ لزومی ندارد برویم چیزهایی را که نمی‌دانیم تهِ آن چیست... قبول بکنیم». در آن زمان، حرف اصلی مدافعان نظام در توجیه موضع رهبر این بود که پیوستن به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم، دست تهران را در حمایت از گروه‌هایی مانند حزب‌الله لبنان می‌بندد.

در ۱۱ دی ۱۴۰۳، دوماه بعد از ترور حسن نصرالله و دیگر فرماندهان حزب الله توسط اسرائیل و نابودی ساختار فرماندهی این گروه، در تهران اعلام شد که علی خامنه‌ای با «بررسی» کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم و کنوانسیون مقابله با پول شویی در مجمع تشخیص مصلحت نظام موافقت کرده است.

اخیرا اما، در حالی که حزب‌الله یا حماس یا جهاد اسلامی در زمان جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران حتی توان شلیک یک گلوله در دفاع از جمهوری اسلامی را نداشته‌اند -و درست پس از بازگشت تحریم‌های شورای امنیت علیه تهران- اعلام شده که مجمع تشخیص، با پیوستن «مشروط» کشور به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم موافقت کرده است.

به این ترتیب، هفت سال پس از تاکید رهبر جمهوری اسلامی مبنی بر اینکه «هیچ لزومی ندارد برویم چیزهایی را که نمی‌دانیم تهِ آن چیست... قبول بکنیم»، گویی نظام سرانجام متوجه شده که «ته آن چیست».

هرچند شاید دیگر، کمی دیر شده باشد.

🔹 در مورد سندروم دیر پاشدن از پای میز (قمار)، لینک زیر را ملاحظه بفرمایید:
https://www.youtube.com/watch?v=5eAMMIIuf54&t=32s

@HosseinBastaniChannel

🔻 تجربه نیروی هوایی ایران در جنگ

۴۵ سال پیش، جنگ ایران و عراق در حالی کلید خورد که نیروی هوایی ایران، بر اثر مجموعه‌ای از تحولات مخرب، شامل دستگیری‌ها، تصفیه‌ها و اعدام‌های گسترده، به‌شدت تضعیف شده بود. تنها به دنبال کودتای نقاب یا نوژه، در دو ماه منتهی به جنگ حدود ۱۵ هزار افسر و درجه دار ارتش دستگیر یا برکنار شدند و ۱۱۰ نفر آنها و از جمله ۳۵ خلبان را اعدام کردند. ارتشی‌هایی که به بهانه کودتا حذف شدند، علاوه بر نیروی هوایی عمدتا عضو لشکر ۹۲ زرهی اهواز، یعنی مهم‌ترین سد دفاعی ایران در مقابل عراق بودند.

اما نیروی هوایی زخم‌خورده ایران در آغاز جنگ، علی‌رغم تخریب عظیم ساختار پرسنلی، فرماندهی، لجستکی و آموزشی خود، کماکان قدرتی سهمگین داشت. اغراق نیست اگر گفته شود که برخی اسناد از طبقه‌بندی خارج شده عراقی، توصیفاتی را از توانایی‌های خلبانان ایرانی ارائه کرده اند که مشابه آنها، در روایت متولیان رسمی تاریخ جنگ در ایران، دیده نمی‌شود.

ویلیامسن ماری در کتاب «تاثیرات و کارآمدی عملیات، بررسی نیروی هوایی در جنگ خلیج [فارس]»، یک گزارش اطلاعاتی آمریکا در مورد مجموعه عملیات هوایی ایران و عراق در ابتدای جنگ را نقل کرده که تصریح دارد خلبانان هر دو طرف از موشک های هدایت شونده با رادار ترس زیادی داشته اند ولی هراس خلبانان عراقی به‌مراتب بیشتر بوده. تا جایی که اگر رادار جنگنده های ایرانی روی جنگنده های عراقی قفل می کرده، نوعا باعث می شده تا خلبانان عراقی عملیات خود را نیمه تمام بگذارند و به پایگاه برگردند. به بیان گزارش: «حتی وقتی شرایط به طرز قابل ملاحظه ای به نفع نیروی هوایی عراق بود، تاکتیک‌های خلبانان عمدتا برای حفظ بقا بوده... مثلا با سرعت گرفتن تا آخرین حد ممکن، یا شلیک موشک از دورترین فاصله ممکن، و سپس فرار و بازگشت.»

ادامه این وضعیت، باعث افزایش گزارش های حاکی از تمرّد خلبانان عراقی از درگیری با خلبان های ایران می‌شود. در ۸ مهر ۵۹، صدام در گفتگو با وزیر دفاع عراق، دستور می دهد «خلبان هایی که از انجام وظایف شان خودداری کنند اعدام شوند». در متن اظهارات صدام حسین خطاب به وزیر دفاعش، توصیفی خشمگینانه و البته اغراق‌آمیز از نتایج درگیری نزدیک (داگ فایت) جنگنده های عراقی با هواپیماهای ایرانی دیده می شود که حکایت دارد: «ما تا کنون حتی یک هواپیما را نزده ایم. خلبانان ما پرواز می کنند و [بی فایده] فرود می‌آیند، در حالی که خلبانان دشمن مانند موشک به ما حمله میکنند.» در همین جلسه، وزیر دفاع اطمینان می دهد اعدام خلبانانی که وظایف شان را انجام نداده اند شروع شده است.

مطابق اسناد عراقی، در دی ۵۹ تلفات نیروی هوایی عراق به حدی می‌رسد که صدام دستور می‌دهد کلیه عملیات پرریسک ۲ ماه متوقف شوند. او در توجیه این فرمان می گوید: «ما نیروی هوایی مان را [تماما] مصرف نمی کنیم؛ بلکه آن را حفظ خواهیم کرد. دو سال دیگر، نیروی هوایی ما در موقعیتی خواهد بود که ضربه بزند.»

لازم به توضیح نیست که فرصت مورد نیاز صدام برای تغییر موازنه هوایی، در سال‌های بعد و در نتیجه مجموعه عظیمی از اشتباهات راهبردی مدیران جمهوری اسلامی ایران فراهم می‌آید. مدیرانی که گویی در محاسبات آنها در مورد ادامه جنگ -یا نحوه ادامه جنگ- اساسا فهم مشخصی راجع به نقش و اهمیت نیروی هوایی وجود ندارد.

فهم ناقصی که حتی تجربه جنگ هم، باعث افزایش محسوس آن نمی شود و بعید است تا همین امروز هم، تغییر معنی داری کرده باشد.

https://www.bbc.com/persian/iran-features-61564470

@HosseinBastaniChannel