📻 رادیو کرگدن
📌قصه شب
• زمجی‌نامه
قسمت چهل‌وهفتم، خلاصی احمد زمجی و آمدن نقابدار حریرپوش
از حماسه‌های شیعه
• روایت: سید علی میرفتاح
مدت زمان: ۳۴ دقیقه و ۱۱ ثانیه
👇
@kargadanmagazine

📻 رادیو کرگدن
📌قصه شب
• زمجی‌نامه
قسمت چهل‌وششم، اسیر شدن ولی احمد زمجی
از حماسه‌های شیعه
• روایت: سید علی میرفتاح
مدت زمان: ۳۱ دقیقه و ۳ ثانیه
👇
@kargadanmagazine

📻 رادیو کرگدن
📌قصه شب
• زمجی‌نامه
قسمت چهل‌وچهارم، دزدیده شدن امام محسن به توسط غراب قلعه‌نشین
از حماسه‌های شیعه
• روایت: سید علی میرفتاح
مدت زمان: ۴۴ دقیقه و ۶ ثانیه
👇
@kargadanmagazine

سلام
می‌خواهم با اجازه سید عزیز، چند نکته در باره رویدادهایی که در ادبیات داستانی کهن، بویژه در داستان‌هایی که استاد روایت می‌کنند عرض کنم.
نظریه‌پردازان هنری، داستان و ادبیات را در دسته‌بندی هنرهای زمان‌مند، قرار می‌دهند. ( به نظر حقیر برخی از داستان‌ها مکان‌مند نیز هستند).
زمان‌مند بودن ویژگی‌هایی دارد که ممکن است در زمانه‌ی دیگری، کسالت‌بار یا غیرمنطقی و باورناپذیر و ... قلمداد شوند. عنصر زمان، با فهم هستی و محیط، پیوندی محکم دارد که در گذشته، با گذر قرن، اندکی تغییر می‌یافت. زمانه و درک ما از هستی امروز ، با ۱۰۰ یا ۵۰ و ۳۰ سال پیش، به شدت تغییر یافته چه رسد به زمان تولد داستانهای کهن.
نظریه پردازان طبیعی می‌دانند که، ادبیات به دلیل تغییرات درک انسان از هستی و جهان، به‌تدریج جذابیت خود را از دست بدهند مگر آنکه
۱- به شیوه‌ی کلاسیک یا شاه‌پیرنگ روایت شوند. این شیوه به دلیل بهره بردن از تکنیک‌های قهرمان‌سازی، شخصیت پردازی، ایجاد هدف برتر برای قهرمان، ایجاد انگیزه و اراده برای رسیدن به هدف، کشمکش و چیرگی بر موانع، و در نهایت پیروزی، از موفق‌‌ترین و شیوه‌های روایی است که به ماندگاری اثر و حفظ جذابیت آن منجر می‌شود
۲- دارای درون‌مایه‌ی فلسفی، حکمی، اخلاقی و بقول فرنگی‌ها مورال(Moral) و جهان‌شمول باشد تا رنگ کهنگی نگیرد و به حیات خود ادامه دهد.
*****
این بخش تجربه‌ی شخصی است و قول نظریه‌پردازان نیست.
برخی از داستان‌ها مکان‌مند نیز هستند یا مکان‌مند نیز می‌شوند. برخی از ما نقالی در قهوخانه‌ها و گذر‌ها و دور‌هم نشستن‌های شبانه در کنار آتش و کرسی را برای شنیدن روایت، تجربه کرده‌ایم. برخی داستان‌ها در مکان و موقعیتی، ارزش افزوده می‌یابند. اگر در مکان معینی، داستان توسط راوی مسلط و شیرین با استفاده از تمهیدات صوتی ساده (کوبیدن دستها برهم، تغییر لحن و گفتار، و...) روایت شود تا کاستی‌ها را پوشش دهد، قادر است با حفظ حداکثری جذابیت، به حیات خود ادامه دهد و رنج انتظار را با لذت دیدار راوی و شنیدن داستان، برای مخاطب جبران کند و لحظاتی شیرین‌تر به یادگار بگذارد.
این لذت در روایت سید بزرگوار میرفتاح، در حال تکرار است. و حتی برخی مواقع با بسط موشکافانه‌ی نکته‌ای، راوی بر روایت غلبه دارد که ستودنی و تحسین‌برانگیز است.