در یادکرد خلقت و خوی پیامبر خدا

مردم درباره آن حضرت به اختلاف سخن گفته‌اند و روایت از راه‌های گوناگون نقل شده. آنچه من بهتر می‌شناسم حديث علی بن ابیطالب است ... که علی به هنگام وصف پیامبر گفت:
او نه چندان بلند بالا بود و نه چندان کوتاه بود، چهارشانه بود. مویش نه مجعد و به هم پیچیده بود و نه فروهشته. نه باريک چهره بود و نه گردروی، در چهره‌اش تدویری بود. رنگش سپید و مایل به سرخی بود. سیاه چشم و پر مژگان و درشت استخوان بود. شانه‌هایش موی نارسته بود و سینه‌اش دارای موی بود.

دست‌ها و پاهایش درشت و قوی بود، چون راه می‌رفت، چنان بود که گویی در سراشیبی راه می‌رود. چون به چیزی التفات می‌کرد با تمام صورت روی می‌آورد. میان دو کتف او مهر نبوت بود. از همه مردم بخشنده‌تر بود و مهربان‌تر و با صداقت لهجه‌ای بیشتر و وفادارتر و نرم‌خوی‌تر و در برخورد از همه بزرگوارتر. هر که او را می دید در نخستین دیدار هراسان می‌شد و چون او را می‌شناخت دوستدار او می‌شد. پیش از خود و پس از خود هیچ همانندی نداشت. این است روایت علی کرم الله وجهه، و او از هر کسی درباره پیامبر آگاه‌تر است.

آفرینش و تاریخ، تالیف محمد بن طاهر مقدسی، ترجمه محمدرضا شفیعی کدکنی، ص ۷۱۹، نشر آگه

ماه فروماند از جمال محمد
نعت رسول با صدای صوفی ابوبکر هراتی، شعر سعدی
@qadahha

قصیده جناب ابیطالب در مدح حضرت رسول‌الله
شیخ سعید الکملی
@qadahha

بحر طویل، در مدح رسول
صدا و دوتار حاج‌قربان و همراهی علیرضا سلیمانی
شعر از ابوالقاسم نباتی
@qadahha

‌
قرائت آیات پایانی سوره فتح با صدای احمد شبیب‌
‌@qadahha