💡 انسانیت‌زدایی چیست؟
و چرا و چگونه باید در برابر آن مقاومت کنیم؟
✍ دیوید لیوینگستون اسمیت و ترجمه‌ی عرفان ثابتی

در نسل‌کشی سال ۱۹۹۴ رواندا، طی سه ماه، شبه‌نظامیان هوتو، قمه به دست گرفتند و کمر به نابودی اقلیت توتسی‌تبار بستند. به تعقیب آنها پرداختند و تقریبا ۱ میلیون نفر از آنها را به قتل رساندند. پیش از این نسل‌کشی و در جریان آن، رسانه‌های هوتو، توتسی‌ها را سوسک و می‌خواند. عاملان نسل‌کشی می‌گفتند توتسی‌ها را به چشم یک آدم نمی‌دیدیم، آنها حتی مخلوق خدا هم نبودند. آنها در هنگام حمله دچار توهم نبودند؛
به عقیده‌ی آنها، قربانیان‌شان واقعاً انسان نبودند. چیز دیگری بودند. چیزی بد و نفرت‌انگیز. چیزی که باید آن را از بین برد.

نسل‌کشی نگران‌کننده‌ترین نمونه‌ی قدرت مخرب انسانیت‌زدایی است. نسل‌کشی همیشه از الگوی مشخصی پیروی می‌کند. ابتدا اکثریت غالب یک اقلیت قومی یا نژادی را نوعی تهدید جلوه می‌دهد. آنها را آدمکش، متجاوز یا انگل‌هایی می‌خوانند که سربارِ جامعه‌اند و خون مردم را می‌مکند. سپس، به تبعیض و بدرفتاری با آنها می‌پردازند، آنها را از بقیه جدا و تحقیر می‌کنند. سرانجام قربانیان را دیگر انسان نمی‌شمارند و با آنها مثل آدم رفتار نمی‌کنند بلکه آنها را موجوداتی بد و پست‌تر از انسان می‌خوانند که باید آنها را از بین برد، حیواناتی درنده که باید آنها را شکار یا رام کرد یا به بیگاری کشید.

انسانیت‌زدایی نوعی نگرش است ــ نوعی طرز فکر درباره‌ی دیگران. «انسانیت‌زدایی از دیگران یعنی اینکه آنها را موجوداتی پست‌تر از انسان بدانیم.»

مردم اغلب انسانیت‌زدایی را با تأثیراتش بر رفتار انسان اشتباه می‌گیرند. وقتی مردم دیگران را پست‌تر از انسان بدانند، اغلب با آنها به شیوه‌ای بی‌رحمانه و تحقیرآمیز رفتار می‌کنند و به آنها دشنام می‌دهند. اما بدرفتاری و دشنام‌های تحقیرآمیز پیامدهای انسانیت‌زدایی‌اند نه خودِ انسانیت‌زدایی. این‌ها، به تعبیری، نشانگان بیماری‌اند، و نه خودِ بیماری. صرفاً با پرداختن به نشانه‌های بیماری نمی‌توان آن را درمان کرد.

🔖 برای مطالعه متن کامل از InstantView در پیوست یا سایت انگاره استفاده کنید.


🔁  بازنشر از آسو

🎺 رسانه، شمایید. لطفاً با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

✔️ عضویت سریع در کانال‌های شبکه‌جامعه‌شناسی (add list)

[ شبکه جامعه‌شناسی ✉️| واتساپ 📱|  رویدادنگار علوم انسانی 🗓 | کاریابی علوم اجتماعی 🤝 | ‌انگاره 🔍]

🚫 تداوم تا تسخیر
تحلیلی بر آینده ایران در معادلات ژئوپلیتیک
✍️ محمدرضا تهمک

مسئله اصلی آمریکا با ایران، محور مقاومت یا برنامه هسته‌ای نیست، بلکه تقابل دولت ایران با آمریکا و بودنش در جبهه روسیه و چین است. هدف واقعی آمریکا استحاله یا سقوط دولت ایران و قرارگیری آن در جبهه غرب است - سیاستی که صرف‌نظر از دموکرات یا جمهوری‌خواه بودن ادامه خواهد داشت. حتی اگر ایران اسرائیل را به رسمیت می‌شناخت و برنامه هسته‌ای نداشت، باز هم با همین فشارها مواجه می‌شد، چرا که آمریکا در پی تسخیر کامل خاورمیانه است.

در این فرآیند فرسایشی که احتمالاً یک دهه ادامه یابد، اقتصاد ایران ضربه می‌بیند و طبقه متوسط ریزش می‌کند، اما جامعه ایران دچار بی‌نظمی نخواهد شد. برعکس، جامعه مدنی تقویت می‌شود، هویت اجتماعی یکپارچه‌تر و پوست‌اندازی فرهنگی سرعت می‌گیرد. همچنین احتمال تجزیه ایران کم است، زیرا غرب به ایران یکپارچه به عنوان وزنه تعادل در برابر قدرت‌های منطقه‌ای نیاز دارد. متأسفانه شواهد نشان می‌دهد احتمالاً همین امسال جنگ دیگری در راه است، اما باید امیدوار بود که ایران از این طوفان سالم بیرون بیاید...

💡 برای مطالعه متن به انگاره سر بزنید ⬇️
🔗 Engare.net/continuation-until-conquest

🤝 رسانه، شمایید. لطفاً با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

🧠 آدرس‌های انگاره🔽
☝سایت   🌐تلگرام   👨‍💻اینستاگرام

✔️ عضویت سریع در کانال‌های شبکه‌جامعه‌شناسی (add list)