🌿🌿🌿🌿🌿🌿

شرح جامع مثنوی معنوی - دفتر اول - رفتنِ گرگ و روباه در خدمتِ شیر به شکار

قسمت قبلی

(3031) شیر چون دانست آن وسواسِشان
وانـــــگفت و داشت آن دَم پـــــاسِشان؟

شیر با اینکه وسوسه های درونی آن دو را دریافته بود، ولی چیزی نگفت و آن دم، رعایت حال ایشان را کرد. و حرمتِ آنان را نگه داشت.

(3032) لیک با خود گفت: بنمایم سزا
مر شـــــما را ای خَسیسانِ گـــــدا

اما پیش خود گفت: ای فرومایگان گدا صفت، من سزای شما را خواهم داد به نحوی که شایسته شما باشد.

(3033) مر شما را بس نیآمد رایِ من؟
ظَنّتان این است در اِعـــــطای من؟

آیل رای و اندیشه من برای شما بسنده و کافی نیست؟ آیا این چنین در مورد من و بخشش من گمان می کنید؟

(3034) ای خِرَد و رایِتان از رایِ من
از عـــــطاهایِ جـــــهان آرایِ من

ای گرگ و روباهی که اندیشه و خرد شما جملگی از رأی من ناشی شده و همه آنها بر اثر بخشش های جهان گسترِ من پدید آمده است.

(3035) نقش با نقّاش چه اسکالَد دِگر؟
چون سِـــــگالِش اوش بخشید و خبر

به عنوان مثال، نقش چه ارزشی دارد که اندیشه کند و ایرادی به نقاش بگیرد؟! زیرا که این نقاش است که اندیشه و آگاهی را به وی داده است. یعنی وجود نقش و نگار، نشانی است از اِعمال فکر و نظر.

(3036) این چنین ظنّ خسیسانه به من
مـــــر شـــــما را بـــــود؟ ننگانِ زَمَـــــن

آیا در حق من، این گونه گمانِ پست دارید؟ در حالی که مردم زمانه از وجود شما تنگ دارند.

(3037) طانَين بِاللهِ ظَنَّ السُّوء را
چون مـــــنافق سر بیندازم جدا

آنان که نسبت به خداوند، گمان بد برند باید همانند منافقان، سرشان را قطع کنم.

(3038) وارهانَم چرخ را از ننگتان
تا بمانَد در جـــــهان این داستان

جهان را از تنگ و عار شما رها سازم. تا این حکایت در دنیا باقی ماند و جهانیان از این ماجرا عبرت گیرند.

(3039) شیر با این فکر میزد خنده فاش
بر تبسّم هایِ شـــــیر، ایــــمن مــــباش

شیر با اینکه این فکرها و اندیشه ها را میکرد، با این حال، آشکارا لبخند میزد، اما بدان که نباید بر تبسم شیر آسوده و ایمن باشی.

🌿🌿🌿🌿🌿🌿