متن را خوب بخونید و نظر خودتان را بنویسید

اگر صادقانه با موضـوع برخورد کنیم می بینیم مطرح ترین رقبای ما در بازی "شخصیت" کسانی هستند که آنها را به عنوان دوست و رفیق و حتی قوم و خویش می شناسیم. ما بیشترین بدهی شخصیتی خود را به دوست و آشنا و قوم و خویش داریم.
مهم ترین قسـمـت دیـوار نامریی ای کـه بـه صـورت بپا و قضاوت کننده در اطراف ذهن خود حس می کنیـم بـه وسیله آنها تشکیل شده است. تو در خیالبافی های "شخصیتی" چه کسانی را بیشتر از هر کس ناظر جنبه های مشعشع یا نقص هـای شـخصیت خود مجسم میکنی؟ دخـتری را می شناسـم کـه عـقـد شـده بـود. حلقه ای که برایش خریده بودند چهار هزار تومان ارزش داشـت. و او از این بابت حرف و ایرادی نداشت تا اینکه شنید حلقه عروسی دختر عمه اش را سی هزار تومان خریده اند. از آن روز غرغر و نارضایتی و پشیمانی اش شروع شد که این چه شوهری است که برای من پیدا کرده اید!؟
لابد دیده ای که انسان در رابطه با غریبه ها بهتر ماهیت خودش را رو می کند. تو وقتی در خیابان با یک رهگذر ناشناس اختلاف پیدا می کنی دیده ای چه فحش هایی به او می دهی؟ هویت واقعی تو یعنی آن؛ نه اینکه بـه مـن و همکار و قوم و خویش و آشنا نشان می دهی.
باید صداقت و صراحت پیدا کنیم. ما بیشترین بپاهای شخصیت خود را دوستان و آشنایان می دانیم. سـعـى كـن ایـن بپاهای طلبکار را از زندگی ات حـذف کنی. آنوقت ببین چگونه احساس سبک باری می کنی. سعی کن با انسان بطور عـام دوست باشی، نه با افراد خاصی که آنها را در ذهنـت بـه صـورت بپـای شخصیت خود قرار داده ای.
گل به باغبان نمی گوید چون تو مرا آب داده ای بـوى مـن مـال توست. بویی که از گل ساطع می شود مـال افراد خاصی نیست. آن بو جزء ماهیت گل است. عشق و دوستی به معنای واقعی چنین ماهیتی دارد.
ولی دوستی های ما مناسبت مند است. چـرا مـن تو را دوست خود می دانم و حسین را نمی دانم؟ برای اینست که تو به من خدمت کرده ای، مرا احترام کرده ای. در این صورت مـن "خدمت" و "احترام" را دوست دارم، نه تو را. ایـن دوستی واقعاً دوستی است یا خودخواهی؟ اگر تو مرا احترام نکنی آیـا بـاز هـم تو را دوست خواهم داشت؟


محمد جعفر مصفا
رابطه
ص 190 و 191