✍️‌پریروز چهارشنبه۲۱ آبان۱۴۰۴ مراسم تشییع حاج اسدالله نجفی انسان بزرگی از ایل جلالوند لکستان استان کرمانشاه بود. درگذشت او مردم ان دیار را سوگوار کرد. او عمرش را وقف ایجاد صلح کرد چه برای اختلافات خانوادگی و محلی و چه جلب رضایت در پرونده های قتل. به گفته خودش و نیز برخی از مطلعین منطقه از سال ۱۳۴۷ تا واپسین روزهای عمر ۴۲۶ خون‌صلح ایجاد کرده و از اولیای دم رضایت گرفت. حتی ثلث این امار هم کاری بزرگ و بی نظیر است.
او دنبال جایزه و خودنمایی و سیاست بازی نبود، دنبال نجات جان انسان ها و التیام رنج های شان بود از اینرو نمایش و هیاهو نداشت. رسانه ها اپوزیسیون هم که در پی برند سازی با اهداف سیاسی هستند ولو اینکه در کارنامه انها نجات جان یک نفر هم وجود نداشته باشد طبیعی است که سراغ کشف این چهره ها نمی روند. چند سال پیش برای اقای چنانی از فعالان کرمانشاه پیام دادم اسناد خدمات و خون صلح های ایجاد شده شادروان اسدالله نجفی را جمع اوری کنند تا به منظور الگوسازی از این رفتار و منش انسانی، یک جایزه از سوی انجمن پاسداران حق حیات به وی تقدیم کنیم و قصد دیدار و تقدیر ازاو داشتم اما متاسفانه موقعیت فراهم نشد.
پاداش و غفران الهی بر او، یادش ماندگار و راهش پاینده باد

🎬 مستند«بودن» به کارگردانی آقای ونداد فلاح و تهیه کنندگی پاسداران حق حیات که چند سال پیش ساخته شد و دو روز است اکران ان در هاشور شروع شده روایتگر تلاش های مشابهی بر دست برخی از کنشگران دیگر است.
مستند"بودن" را در اکران هاشور تماشا کنید.
⁉️خرید بلیت:
♦️سایت هاشور
www.hashure.com
@hashuremostanad
..................
#قصاص# بخشش #دیه #فرصت_دوباره #نجات_زندگی #جان_ببخشیم# مسئولیت_اجتماعی #هاشور #مرجع_مستند_ایران

📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
 www.emadbaghi.com

دنباله مقاله : آقای تاج‌زاده سه سال بود که بدون یک روز مرخصی در زندان بود و طبعاً در این سه روز مراجعات آنقدر زیاد بود که حتی نتوانستند چند دقیقه با خانواده باشند و تصمیم گرفتند تا هفتم برادرشان، دو روز را از تهران دور شوند و با خانواده باشند و چون منزل دخترشان در شمال بود و پدر هنوز خانه اش را ندیده بود سری هم به منزل دخترشان زده باشند اما ناگهان انگار اقای تاج‌زاده مال کسی را خورده و شاکی خصوصی داشته که بلافاصله بعد از سه روز به منزل دخترشان در شمال ریختند و ایشان را بازداشت کردند که رفتار اهانت آمیز و خلاف مصلحت بود. این حرکت مقابله با هزاران نفری بود که در سوگواری با ایشان همدردی کردند و در مجلس ترحیم شرکت کردند یعنی به همین راحتی هزاران نفر را علیه خود به خشم می‌آورند در حالی که نه تنهایی رفتار ضرورتی نداشت بلکه می‌توانست برعکس با مدارای بیشتر تاثیرات مثبتی در جامعه بگذارد.
من اگر جای آقای اژه‌ای بودم برای اثبات عزم قوه قضاییه در مورد اصلاحات واقعی و همین سخن که گفتند از پویش «من می‌بخشم؛ ایران سرزمین صلح» حمایت می کنم، درباره برخی از زندانیان از جمله اقای تاج زاده شخصاً مداخله می‌کردم و انها را از طریق یکی از راهکارهای حقوقی موجود آزاد می‌کردم. چرا باید همیشه کشورهای دیگر را مثال بزنیم که بالاترین مقامات حکومتی مورد انتقادات صریح و تند قرار می‌گیرند و هیچکس توقیف نمی‌شود؟ چرا وقتی که هیچ منع قانون اساسی و شرعی وجود ندارد ایران مثال زدنی نباشد تا مردم حسرت جاهای دیگر را نخورند؟

📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
 www.emadbaghi.com