حدود چهار هزار سال پیش، در انتهای شرقی دشت جاجرم و در نزدیکی شهر سنخواست، بانویی جوان با کمتر از ۱۸ سال سن در گورستان چلو به خاک سپرده شد؛ محوطه‌ای با وسعت حدود ۴۰ هکتار، در ارتفاع ۹۸۵ متری از سطح دریا.
این گور (شماره ۱۲) در سال ۱۳۹۲، طی دومین فصل کاوش مشترک ایران و ایتالیا به سرپرستی دکتر علی‌اکبر وحدتی و رافائل بیشونه کشف شد. پیکر بانو بر پهلوی راست، رو به شرق و در حالتی نسبتاً خمیده آرمیده بود و در کنار او ۳۴ قلم گورآوند شگفت‌انگیز قرار داشت.
هدایای تدفینی شامل طلا، لاجورد، سنگ صابون، مفرغ، عاج و سفال بود. بر گردن بانو، مهر مدور مفرغی با حاشیهٔ کنگره‌وار و نقش پای انسان، و در کنار او هفت ظرف سنگی از جمله جعبه‌ای سنگ‌صابون با نقش مارهای درهم‌تنیده و عقرب‌های مسلح، همچون نگهبانانی ابدی، قرار داشتند.

دیدن ویدیو در یوتیوب میراث باستان

https://youtu.be/RBrQ53B0pdY

گلدان اوروک (وارکا)
داستان نقوش:
ردیف نخست: طبیعت منظم با گیاهان و گوسفندان، نشانگر هماهنگی انسان و محیط
ردیف دوم: مردم با پیشکش‌های کشاورزی، تصویری از اقتصاد سومری
ردیف سوم: خدمتگزاران معبد به عنوان واسطه‌گران زمین و آسمان
ردیف چهارم: دیدار کاهن اعظم با الهه اینانا، نماد پیوند مقدس انسان و خدایان
- یافت شده در کاوش‌های 1933 اوروک توسط باستان‌شناسان آلمانی
- ساخته شده از سنگ مرمر به ارتفاع 91 سانتیمتر
- نگهداری در موزه ملی عراق، بغداد
- کهن‌ترین نمونه هنر روایی در تاریخ
- بازتاب‌دهنده سلسله مراتب اجتماعی سومری
- استفاده احتمالی در مراسم آب‌ریزی آیینی
- نماد پایداری فرهنگی پس از بازگشت از غارت 2003، این اثر پنجره‌ای است به دنیای مردمی که برای نخستین بار شهر ساختند، خط اختراع کردند و به خدایان خود نیایش بردند.


دیدن در یوتیوب
https://youtube.com/shorts/Gze4ONIZd3M?si=kH7VAnjMUxuSLRui