مرور و بحث کتاب «نسل وحشت» نوشته بریت ری-
یافتن هدف در عصر بحران اقلیمی
بخش اول
Generation Dread
Britt Wray

@dr_iman_fani

تریپ TRIPP ترامپ
آرامش پس یا پیش از طوفان

؟


اخبار منتشر شده در ساعات اخیر نشان از دیدار نزدیک ترامپ و پوتین درباره صلح اوکراین دارند. بر خلاف دفعات قبل که اخبار بیشتر بصورت شایعه و صرفا از جانب رسانه های غربی بود، این دفعه روسیه نیز وقوع این دیدار را تایید کرده و اعلام داشته پیشنهادات «مثبت و واقع بینانه‌ای» دریافت کرده و صلح در دسترس است.

فراموش نکنیم این خبر بدنبال موج جدیدی ای از حملات موثر و جدی اوکراین به تاسیسات مرزی و عمق خاک روسیه اتفاق می‌افتد. همزمان اعمال تعرفه (جریمه های سنگین) بر هند برای توقف خرید نفت روسیه باعث شده پالایشگاههای دولتی هند منتظر تصمیم سخت سیاستمداران هند باشند. همه این تحولات در زمینه پیشروی آهسته و پیوسته روسیه در خاک اوکراین در ماههای اخیر اتفاق می‌افتد که اروپا در واکنش به آن خرید صدها میلیارد دلار تسلیحات آمریکایی را قطعی کرده بود.

به نظر می رسد روسیه شرایط حال حاضر را بعنوان حد نهایی پیشروی و چانه‌زنی در نظر گرفته و ادامه جنگ را به نفع خود نمی‌بیند. هر چند هر صلحی در این شرایط درست مانند سال ۲۰۱۴ به تسلیح بی سابقه طرف مقابل و خریدن وقت خواهد انجامید، روسیه پس از افتادن در تله جنگ فرسایشی شاید فعلا چاره‌ای جز صلح تحمیلی نداشته باشد.

به عنوان تحول موازی، تحقق کوریدور زنگه زور آن هم با کارسازی مستقیم آمریکا و ناتو و با نام جاده صلح و رفاه ترامپ TRIPP اجتناب ناپذیر به نظر می‌آید. در آخرین مرحله از مذاکرات، ترکیه به نحو جالبی از تحولات کنار گذاشته شد؛ شبیه آنچه در سوریه اتفاق افتاد. (ترکیه با افتخار سعی داشت سقوط سوریه را بنام و بکام خود ثبت کند که توسط اسرائیل تحقیر و بی‌اثر شد). روسیه نیز در این تحول عظیم عملا موضع منفعل اختیار کرد؛ حتی در مقاله ای در نشریه آر تی -پیوسته به دولت- با عنوان «عصای زیر بغلی در کار نیست: همسایگان روسیه باید روی پای خود بایستند»، با اشاره به بحران اقلیمی و استرس آبی آسیای مرکزی، عملا سیاست انفعال روسیه در قبال منطقه نفوذ خود را یک نوع سیاست کلان جدید معرفی می‌کند که در آن روسیه خود را از دخالت فعال در قفقاز جنوبی و آسیای مرکزی کنار می‌کشد!

دشوار است این لحن روسیه را نوعی تاکتیک فعالانه تصور کنیم و احتمالا باید آن را نوعی واقع بینی از موضع ضعف درباره امکانات روسیه پس از جنگ به حساب آورد. فراموش نکنیم کوریدور زنگه زور زیر نظر ناتو نه تنها یک پیشروی بزرگ در حوزه نفوذ روسیه بلکه قدمی مهم برای تکمیل محاصره ایران و در مرحله بعد آرایشی جنگی در جهت اخلال در پروژه کمربند و جاده چین است.

در جهانی زندگی می کنیم که همه ملتها در آن بسرعت در حال آخرین اقدامات برای مهره‌چینی و تسلیح همه جانبه هستند. یا با تشویق و فشار امپراطوری دریایی (نظیر تایوان، ژاپن، کره جنوبی، فیلیپین، اروپای غربی و آذربایجان) و یا در پاسخ ناگزیر به این آرایش جنگی.

هیچ کس قواعد و طرفهای اصلی جنگ بعدی را بروشنی نمی‌داند. آنچه روشن است فتح سرزمینی و تسلط بر منابع اقتصاد جدید نظیر آب، فلزات کمیاب و انرژی مد نظر است. این یعنی جنگ جهانی اصلی بر خلاف نظر عده‌ای از تحلیلگران هنوز آغاز نشده و ما درست در آستانه آن ایستاده‌ایم. (به تخمین ناتو حداکثر سه سال با جنگ فراگیر فاصله داریم)

در نبرد اصلی قطعا آمریکا بصورت مستقیم وارد خواهد شد. این رویارویی بیرحمانه و فراگیر خواهد بود. ناامیدی تمدنی و پیش‌بینی انقراض اقلیمی، استفاده از سلاح اتمی را بعنوان آخرین چاره بسیار محتمل می‌کند. متاسفانه این نکته از نظر تحلیلگران زیادی دور مانده است. بنابرین برای بقای ملتها اقدام حداکثری و تغییر بنیادی دکترین‌های نظامی پسا جنگ سرد ضروری بنظر می‌رسد.

@dr_iman_fani

مطالعات میان‌رشته‌ای
شش نظریه اصلی
درباره ماهیت «رابطه ویژه» آمریکا و اسرائیل

@dr_iman_fani

مرور و بحث کتاب «راه کم‌گذر» نوشته دکتر اسکات پک -بخش سوم و پایانی

شاهکاری در خودشناسی و توسعه فردی


@dr_iman_fani

مرور و بحث کتاب «راه کم‌گذر» نوشته دکتر اسکات پک -بخش دوم

شاهکاری در خودشناسی و توسعه فردی


@dr_iman_fani

مرور و بحث کتاب «راه کم‌گذر» نوشته دکتر اسکات پک -بخش اول

شاهکاری در خودشناسی و توسعه فردی


@dr_iman_fani

اتحادیه اروپا نهایتا دربرابر فشار آمریکا تسلیم شد و این یعنی قبول کالای آمریکایی با تعرفه صفر و پذیرش و هضم ۱۵ درصد تعرفه بر تقریبا همه صادرات اروپایی به آمریکا.

همانطور که پیشتر در پادکستی بیان کردم، روند تحمیل تعرفه مدتها پیش از روی کار آمدن دونالد ترامپ آغاز شده بود که در این دوره شکلی خشن و بی رنگ و لعاب دوستی به خود گرفته است. اروپا این را می داند و امیدی به تغییر روند در دوران پس از ترامپ (اگر این دوران وجود داشته باشد) نخواهد داشت. همانطور که بایدن تعرفه های دوره اول ترامپ را حذف نکرد و حتی تعرفه های جدیدی به آن افزود!

بنابراین اصطلاحا «متحدان آمریکا» برای در امان ماندن از تعرفه چاره ای ندارند جز آن که صنایعی نظیر خودروسازی و صنایع مادر خود را به خاک آمریکا منتقل کنند. این روند (همزمان با کوبیدن بر طبل غرور ملی) بصورت ناگفته و زیر پوستی در کانادا آغاز شده است و بسیاری از کانادایی ها از آن خبر ندارند؛ شرکتهای کانادایی دارند بیصدا به آن سوی مرز مهاجرت می کنند.

تعطیلی یک کارخانه و بیکاری کارگرانش روندی سریع و احداث کارخانه جدید و جذب و پرورش نیرو پروسه ای کند است. بنابراین صنعت زدایی De-industrialisation در اروپا، ژاپن، کانادا و سایرین با روندی نسبتا سریع اتفاق خواهد افتاد. در مورد اروپا به ویژه، الزام واردات انرژی گرانقیمت از آمریکا مزید بر علت خواهد شد. در مقابل، صنعتی شدن مجدد آمریکا Re-industrialization اگر اتفاق بیافتد، برای این کشور روندی کند و پیچیده خواهد بود.

پرسش اینجاست که آیا با این سیاست آمریکا «متحدان» خود را ضعیف نمی کند و در جنگ جهانی بعدی در معرض خطر قرار نمی دهد؟ دو پاسخ وجود دارد؛

۱-بر خلاف باور بسیاری از تماشاگران و تحلیلگران سیاست، آمریکا از نارضایتی اقتصادی و حتی موج مهاجرتی به اروپا در اثر ویرانی غرب آسیا سود برده و می برد! بی ثباتی و حتی تجزیه و انحلال اتحادیه اروپا، دولت-ملتهای مغرور، افراطی و یتیمی را خلق می کند که همگی مانند آلمان نازی آماده جنگ با روسیه و حتی با یکدیگرند و دست بر قضا جنگهای جهانی جز برکت و نعمت برای تمدن دریایی چیز دیگری نداشته است. مهم نیست چه کسی در اوراسیا برنده شود چون این پیروزی یک پیروزی «پایریک-پر خسارت برای اوراسیا» خواهد بود و برنده نمی تواند دربرابر محاصره دریایی انگلوساکسون ها قد راست کند. حتی همین حالا پس از جنگ اوکراین و تعرفه های آمریکا، اتحادیه اروپا دیگر رمقی برای مذاکره از موضع قدرت در مقابل انگلستان درباره برگزیت ندارد. (اساسا برگزیت را کسی یادش هست؟)

۲-فرض کنیم سناریوی بالا زیادی بدبینانه باشد و آمریکا حقیقتا در برابر «متحدانش» مسوولیت احساس می کند. در این صورت چرا آمریکا با زور گیری اقتصادی «متحدانش» را به دامن چین می اندازد؟ پاسخ را باید در تمثیلی از پزشکی جستجو کرد؛

در قحطی های طولانی و یا بی اشتهایی شدید مثلا در سرطان، بدن شروع می کند به «خود خواری» یا اتوفاژی؛ یعنی بدن ذره ذره از منابع کم اهمیت تر مانند چربی کبد و صفاق می سوزاند و بعد اگر قحطی ادامه یابد نوبت می رسد به عضلات. عضلات به فرد در یافتن غذا کمک می کنند و تنها استیصال شدید باعث می شود انسان عضله اش را به عنوان غذا بسوزاند. اما حتی میان عضلات هم تقدم و تاخر وجود دارد؛

آخرین عضلاتی که بدن با آنها خداحافظی می کند، عضلات فک و دو طرف گیجگاه هستند که کار جویدن را انجام می دهند. این وقتی اتفاق می افتد که بدن کاملا امیدش را برای یافتن چیزی برای جویدن از دست داده است.(چهره اسکلت مانند قحطی زدگان و مراحل آخر سرطان را بیاد بیاورید.)
و این گونه است که یک امپراطوری یا هژمون «متحدانش» را یک به یک و بر اساس تقدم و تاخری دقیق مصرف می کند.

@dr_iman_fani