شش داستان کوتاه فروغ یک کتاب کم‌برگ و ظریف است که می‌شود پشت میز آشپزخانه نشست و در یک وعده خواند.
لیلا کردبچه این قصه‌ها را گرد آورده و نشر واج در سال ۱۴٠۳ چاپشان کرده. دلم می‌خواست کتاب مقدمه‌ای داشت که بخوانم و ببینم تا اکنون منتقدی دربارهٔ قصه‌های فروغ چیزی نوشته یا نه. دلم می‌خواست بدانم خانم کردبچه این قصه‌ها را در یادداشت‌های پراکندهٔ فروغ یافته یا از مجلات قدیمی پیدایشان کرده. و دلم می‌خواست بدانم که این قصه‌ها بار اول است که چاپ می‌شوند یا نه. حتی اگر زیاده‌جسارت نباشد دلم می‌خواست یک نفر مرا حالی می‌کرد که چرا «شش داستان از فروغ فرخزاد» پنج داستان است نه شش تا!

درهرحال من کتاب را دوست دارم و از خواندنش راضی‌ام. از نثر ساده و پاکیزهٔ فروغ که گاهی شاعرانه و شورانگیز می‌شود خوشم آمد و قصه‌ها را خواندنی و اثرگذار یافتم.
«شکست» را خواندم و با دختر تازه‌بلوغی که اولین عشق و خواهش را تجربه می‌کند همراه شدم.
«بی‌تفاوت» را قصه‌‌ای ملموس یافتم اگر چه نگاه از پایین به بالای زن را به مردی که دوست داشت، دوست نداشتم.
«اندوه فردا» قصه‌ای تلخ و شیرین است. شیرین به خاطر تماشا کردن عشقی پرشور، و تلخ به خاطر پایانی که به دلیلی جز سیر شدن عاشق و معشوق از هم اتفاق می‌افتد. این قصه بسیار تصویری است. توانستم به یاری کلمات به اتاق آن جفت زیبا وارد شوم. تصویر بی‌حال حضرت مریم را در قاب روی دیوار ببینم. همین‌طور سایهٔ زنی که با نیمرخی زیبا روی صندلی نشسته و مردی که روی او خم شده است. حتی صدای مرد را شنیدم که با امید و ناامیدی می‌پرسد: پس تو فردا می‌روی؟
«دوست کوچک من» فروغ به نیمهٔ داستان نرسیده دوست کوچک من هم بود. یک پسربچهٔ همزبان در غریبی غربت. کودک افغانستانی تنها و رنجوری که بر تخت بیمارستان با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کند و محتاج محبت تنها همزبان خود است.
«انتها» هم داستانی غمناک و قابل تامل بود. عشق و تنهایی و رهاشدگی. زنی عاقل که می‌داند هر عشقی می‌میرد ولی هنوز برای پایان آماده نیست. عاشقی که سیراب و دلزده از عشق به خط پایان رسیده و معشوقش را که هنوز در میانهٔ راه است ناسیراب، با غروری شکسته رها کرده است. «و اگر مردی به تو گفت دوستت دارد، هرگز توقع نداشته باش که همیشه دوستت داشته باشد، حتی تا فردا!».

داستان‌های فروغ مثل شعرش غمی دلپذیر دارند. با مضامینی به ظاهر ساده ولی عمیق. محبت، احتیاج، ترس و تنهایی. و مگر زندگی چیزی جز همین‌هاست؟
داستانهای این زن را مثل شعرش دوست دارم. این زن زیبای بااستعداد را دوست دارم. مستعد در شعر، مستعد در روایت و مستعد در به شور آوردن.

@atefeh_tayyeh

فیلمی کوتاه و بیصدا از #ابراهیم_گلستان، #داریوش_مهرجویی، #فروغ_فرخزاد، #سهراب_سپهری و ...
فیلم از آرشیو شخصی گلستان برای فیلم مستند "داریوش مهرجویی یک کارنامه" انتخاب شده است

@Vaajpub

من اگر بخوام یک پزشک ایرانی و حتی یک انسان ایرانی نام ببرم «برزویۀ طبیب» رو برمی‌گزینم.
حتی تو ادبیات هم باب برزویۀ طبیب انتخابمه. می‌تونه سرلوحۀ اخلاق و رفتار ایرانی باشه.


@Vaajpub

فکر می‌کردم وقتی به تو فکر می‌کنم
هوای اتاقت ابری می‌شود،
دلتنگی از لباس‌هایت چکه می‌کند،
کنار پنجره می‌روی، غمگین می‌شوی،
دمِ غروب
چیزی را بهانه می‌کنی، از خانه می‌زنی بیرون،
و از اینجور حرف‌ها...


فکر کردن به تو
نانِ شبم شده است
و چون مُفتّشی روزمُزد
واژۀ «شب» را از زیرِ زبانِ ساعت بیرون می‌کشم
تا در تاریکی به تو فکر کنم

و آیا از سیاهیِ چشم‌هایم پیدا نیست،
که هیچ خاطره‌ای از آسمانِ روز ندارم؟
و آیا از سرخیِ چشم‌هایم پیدا نیست،
که سال‌ها از ساعتِ خوابم گذشته است؟


از من
درمقابل شب شفاعت کن؛
از من درمقابل دلتنگی،
از من درمقابل بی‌خبری،
از من درمقابل فکر کردن به اینکه حالا
درست در همین لحظه داری چه‌کار می‌کنی؟
از من
درمقابل فکر کردن شفاعت کن!
از من
که تمام شب‌هایی را
که قرص‌های خواب را از کار می‌اندازند
به نام کوچک می‌شناسم،
شفاعت کن
درمقابل هجومِ تقّ‌وتقِّ عصای عقربه‌ها
وقتی به آفتابِ اندوهناکِ فردا نزدیک می‌شوند
و هنوز خبری از پیام عاشقانه‌ای
که هر زنی پیش از خواب به آن نیاز دارد، نیست!


از من
درمقابل زندگی دفاع کن
وقتی بی‌رحمانه سخت می‌شود
و لازم است کسی حالم را بپرسد،
حرفم را بفهمد،
و بگوید: «من کنارت هستم،
دقیقاً همین من که کنارت نیستم،
کنارت هستم!»


#لیلا_کردبچه

@leila_kordbacheh