#тафаккур
Ассалому алайкум!
Мерос, васият ва тасарруфга оид мақолалар қизғин мунозаралар ва саволларга сабаб бўлди. Албатта, биз бундан мамнунмиз, чунки бу ушбу мақолалар кўпчиликни қизиқтираётганлигини, яъни долзарб мавзуда эканлигини билдиради.
Мавзуга оид саволларни инобатга олиб, хусусан инсон ҳаётлик чоғида ўз мол-мулкини истганича тасарруф қилиши, масалан фарзандларидан истаганига истаганича мол-мулкни ҳадя/совға қилиши мумкинми деган саволга жавоб ўлароқ қуйидаги савол-жавобни эътиборингларга ҳавола қилмоқчимиз.
Ота-онанинг фарзандлари ўртасидаги адолат
Ассалому алайкум! Ота-онанинг 3 ўғил фарзанди бор. Ота-она икки ўғилни уй-жой ва яна бошқа мол-мулк билан таъминлашди. Лекин бир ўғил булардан мустасно қолди (Аллоҳ уни пешонасига барокотли насиба берсин). Фарзандларни тенг кўрмасликни хукми қандай?
ЖАВОБ:
Ва алайкум ассалом!
Нуъмон ибн Башир розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Онам отамнинг молидан менга бериладиган совғанинг бир қисмини ундан сўраган эди. Кейин унга (отамга) бир фикр келди-ю, уни менга берди. (Онам) «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламни гувоҳ қилмагунингча рози бўлмайман», деди. Мен ёш бола эдим, (отам) қўлимдан олиб, мени Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга олиб борди ва: «Бунинг онаси Бинт Равоҳа мендан бунга бериладиган совғанинг бир қисмини сўради», деди. У зот: «Сенинг бундан бошқа боланг борми?» дедилар. У: «Ҳа», деди. Менимча, у зот: «Мени ноҳақ ишга гувоҳ қилма», дедилар».
Абу Ҳариз Шаъбийдан ривоят қилиб: «Мен ноҳақ ишга гувоҳ бўлмайман», шаклида айтган.
Яна бир ривоятда: “Фарзандларинг сенга яхшилик қилишда баробар бўлишлари сени хурсанд қиладими” дедилар. Албатта деган эди, “Унда йўқ” дедилар. Яна бир ривоятда эса “Бошқа болаларинга ҳам шунча бердингми” деган эдилар, “Йўқ” деди. Шунда “Аллоҳга тақво қилинглар ва фарзандларингиз орасида адолат қилинглар” дедилар.
Албатта бу фарзандларнинг ҳолатига ҳам боғлиқ. Бори ҳам “Менга ҳам шунча берасан” деб туриши нотўғри. Бу еб туриб маърашга киради. Валлоҳу аълам!
«Зикр аҳлидан сўранг» ҳайъати жавоби асосида тайёрланди
"Ислом молияси"дан изоҳлар
Юқоридаги ҳадис ва жавобдан чиқарган хулосаларимиз:
1. Инсон ўз мулкини истганича тасарруф қилиш ҳуқуқига эга, лекин шундай бўлса ҳам, барча масалаларда, шу жумладан ҳадя/совға қилишда ҳам фарзандлари ўртасида адолат қилиши тавсия қилинади;
2. Шу билан бирга ота-она ўз фарзандларини ҳолатини эътиборга олиши ва шунга кўра иш қилиши нотўғри бўлмайди. Мисол учун, бир фарзанд моддий жиҳатдан қийналган ёки ногирон бўлса, иккинчиси жисмоний ва моддий жиҳатдан тўкис бўлса, ота-она одатда қийналган фарзандига моддий ва маънавий жиҳатдан кўпроқ ёрдам беришга ҳаракат қилади ва бу адолат юзасидан ҳам тўғри;
3. Аллоҳ таоло биз мусулмонларга динимизни мукаммал қилиб нозил қилган ва шу билан бирга инсонга ақл-фаросат ҳам берган. Демак, нақлнинг ҳам, ақлнинг ҳам ўз ўрни бор. Фарзандлар ота-оналарининг қилаётган ишларидан иллат эмас, балки ҳикмат топишга ҳаракат қилишлари лозим (яъни инсон ҳар бир масалага Аллоҳ берган ақл-фаросатни ишлатган ҳолда ёндашиши тўғри бўлади);
4. Инсон ризқ борасида иккиланмаслиги керак бўлган тушунчани яна бир бор эслатамиз: дунёдаги ҳамма жонзотларнинг ризқи Аллоҳ таоло томонидан олдиндан белгилаб қўйилган. Барча халойиқ ўзига қанча ризқ белгиланган бўлса, ўшани олмасдан қолмайди, албатта тўлиқ олади. Чунки бу унинг олдиндан белгилаб қўйилган насибасидир. Шунинг учун, "менга аталган мулк унга ўтиб кетди", деб ташвишланмаслик керак.
Валлоҳу аълам!
@IslomMoliyasi