#Тарбия
Қирқ саккиз йил аввалги бошланғич синф ўқитувчисини паркда кўриб, уялибгина ёнига борди:

— Устоз, мени танидингизми? — деди титраб.

Кексайган ўқитувчи бир қараб қўйди:
— Йўқ, болам, танимадим, — деди мулойим оҳангда.

— Қандай танимайсиз, устоз? Мен сизнинг ўқувчингиз эдим. Эсингиздами, синфимизда бир куни соат йўқолган эди. Ана ўша соатни мен олган эдим. Сиз эса: “Ҳамма ўрнидан турсин, қўлларини партага қўйсин, кимнинг чўнтагида бўлса топамиз”, дегандингиз. Ўша куни мен шунчалик уялган эдимки, юрагим музлаб кетганди. Сиз ва синфдошларимнинг юзига қандай қарашни билмай, совуқ терга ботгандим. Шунда сиз яна шундай дедингиз: “Болалар, ҳаммангиз кўзингизни юминг.” Мен ўртадаги партада эдим. Навбат менга келганда, титраб, қўрқувдан нафасим ҳам чиқмай қолганди. Сиз эса тинчгина чўнтагимдаги соатни олиб, ҳеч нарса демай, жимгина охирги ўқувчигача текшириб чиққансиз. Сўнг бизни ўрнимизга ўтқазиб, индамай соатни эгасига қайтариб бергансиз.

Йиллар ўтди, мен улғайдиму, лекин ўша кунни унутмадим. Энди мен 60 ёшдаман, лекин ҳалигача ҳаётимдаги энг катта сабоқни мен сиздан ўша куни олганимни эслайман. Ҳар сафар эслаганимда юрагим ларзага келади. Чунки сиз менга “уялтиришни”ни эмас, “уялтирмаслик” муҳимлигини ўргатгансиз. Сиз мени уялтирмадингиз, устоз. Агар ўша куни мени шарманда қилганингизда, балки бугун бу сўзларни айтолмасдим. Аммо сизнинг мени уялтирмаганлигингизни мен бутун умр унутмадим.

Энди танидингизми, устоз?

Кексайган ўқитувчи, ёнидаги собиқ ўқувчисига секин суянди:
— Ҳа, энди эсладим. Лекин ўша воқеани мен эртаси куниёқ унутган эдим, болам. Фақат ҳозир сен эслатгандан кейин эсладим. Ўша пайтда болаларга “Kўзингизни юминг” деганимда, ўзим ҳам кўзларимни юмган эдим. Чунки ўша ёшдаги болалар хато қилиши табиий, лекин мен юрагимда унга нисбатан бирор ёмон фикр пайдо бўлишини истамаган эдим. Ўша бола сен эканингни билмасдим, болам.

Дарс бериш — бу фақатгина таълим эмас, балки қалбга кириб, руҳни тарбиялашдир.
Бизга ислом буюрган тарбия ҳам ҳудди мана шу!

@Vardatul_jannah🥀