پیوندی که میان این نقاشی‌ها برقرار شده، حضور پرده‌هاست: «به‌گمانم در زمانه‌ی بحرانی شدید در جهان بیرون، این پرده—چه آشکار و چه پنهان—که بیانگر ضرورت گذر از عصری به عصر دیگر است، باید به‌نوعی در هر اثری که توانایی رویارویی با چشم‌انداز فردا را دارد، احساس شود.»
از دیدگاه برتون، نقش‌مایه‌ی پرده‌ها هم به زمان حال و هم به «چشم‌انداز فردا» اشاره می‌کند. در حالی‌که متصدی سالن در نقاشی هاپر در رؤیایی روزانه گم شده است، رؤیایی که «راه گریزی از پلکان پرده‌پوش» می‌جوید، برهنه‌ی هیرشفلد کاملاً درخورِ پرده‌های باشکوهی به نظر می‌رسد که او را در بر گرفته‌اند.

◾️Nude at the Window (Hot Night in July), 1941. by Morris Hirshfield
◾️New York Movie, 1939. by Edward Hoppertrong>>

فرارِ آلفرد فرایشمیدت از تمدن، در نهایت به خاطر عینک‌اش با شکست مواجه شد!

«خودْ آهنگرِ بختِ خویش بودن» (یعنی سرنوشت خود را ساختن)
فرایشمیدت در آلمانی یعنی: «آهنگرِ آزاد»

آلفرد فریشـمیت می‌خواهد -چنان‌که حتی نامش (که بی‌شک تصادفی انتخاب نشده) نشان می‌دهد- آزاد باشد و آهنگرِ بختِ خویش. او می‌خواهد به طبیعت بازگردد، آن هم به‌طور کامل و بی‌کم‌وکاست. لباس‌هایش را درمی‌آورد و امیدوار است با این کار، همه‌ی قید و بندهای آزاردهنده را پشت سر بگذارد. اما بدبختانه، او به‌شدت نزدیک‌بین است. بدون عینک نه می‌تواند پروانه‌ی مقابل دماغش را ببیند، نه غذا و نه هیچ‌چیز دیگری را که برای زنده‌ماندن حیاتی باشد.
این گریخته از تمدن، حتی با عینک هم برای یک دوری طولانی یا حتی دائمی از جهان مدرن آماده نیست. هرچند شکم برجسته‌ی رفاه‌زده‌اش نشان از ذخیره‌ای با خود دارد، اما به نظر می‌رسد چیزهای بسیاری کم دارد تا بتواند در دل جنگل دوام بیاورد.

© Alfred Freyschmidts, 2008. by Gerhard Glück

© The Night Watch, 1903. by Frederick Cayley Robinson