از مزه گیلاس میخوای بگذری؟
نگذر ! من میگم… رفیقتم… نگذر
.
متاسفانه باخبر شدیم همایون ارشادی از بازیگران خوب و متفاوت سینمای ایران درگذشت...
روحش شاد و یادش گرامی 🖤

@high_moviess

"در سال ۲۰۰۴، حدود ۸۰٪ به انتقال به رئال مادرید نزدیک بودم. آنها به من پیراهن شماره ۱۰ فیگو و هر رقمی که می‌خواستم را قول دادند. همسرم موافقت کرد و ما آماده بودیم تا آن تصمیم سرنوشت‌ساز را بگیریم. با این حال، من تصمیم گرفتم از صمیم قلب، برای خانواده، دوستان و هوادارانم تصمیمی بگیرم. می‌خواستم کار متفاوتی انجام دهم. همه به بارسلونا، رئال مادرید، بایرن مونیخ می‌رفتند. احساس می‌کردم بازیکن متفاوتی هستم. من از قبل هم خوب بودم، اما متفاوت بودم زیرا می‌خواستم در تمام دوران حرفه‌ای‌ام با همان پیراهن بازی کنم."

او برای ۲۰ سال کاپیتان رم بود.

آخرین گلادیاتور واقعی ⚔️

۱ باشگاه. ۲۵ سال. بدون هیچ پشیمانی.
نماد وفاداری.
پادشاه ابدی رم که هرگز از قلب ها بیرون نرفت.

فرانچسکو توتی...

@high_moviess

آلبر لاموریس کارگردان فرانسوی در سال 1348 به ایران فراخوانده شد تا از سیر مدرنیزاسیون ایران مستند بسازد. یک دعوت عالی و با سلیقه که دقیقا نمی‌دانم چه کسی پشت چنین حسن سلیقه غیرمنتظره‌ای حضور داشته است. لاموریس با ساخت فیلم «بادکنک قرمز» به یکی از چهره‌های مهم سینمای قدرتمند فرانسه در دهه شصت بدل شده بود و جوایز اسکار، نخل طلای جشنواره کن و شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز را در چنته داشت.
لاموریس متخصص فیلمبرداری با هلیکوپتر و از نماهای مرتفع بود و حتی دستگاهی به نام هلی‌شات اختراع کرده بود که فرایند فیلمبرداری از هلیکوپتر را آسان‌تر کرده بود. لاموریس به ایران می‌آید و با در اختیار گرفتن یک هلیکوپتر و یک خلبان و یک کمک خلبان طرح فیلم مستند باد صبا را می‌ریزد. این که فیلم از نگاه باد دیوانه صبا روایت شود که در گوشه و کنار کشور می‌وزد‌. تمهید فوق‌العاده‌ای بود.
لاموریس به عنوان یک خارجی و در گشت و گذارهای پیوسته‌اش در ایران آن هسته شاعرانگی زندگی ایرانیان را کشف کرده بود. او 16 ماه در ایران پرواز کرد و فیلم گرفت و حتی تصمیم داشت خانه‌ای در اصفهان زیبا بخرد. او خانواده خود را هم به تهران آورده بود. دلش می‌خواست که نریشن انگلیسی فیلم را اورسن ولز بخواند اما پیتر چلکوفسکی ایران شناس لهستانی‌الاصل آمریکایی لاموریس را با منوچهر انور آشنا کرد و این نخبه فرهیخته ایرانی در یک همکاری نزدیک با لاموریس نریشن انگلیسی و فارسی این فیلم زیبا را ادا کرد.
مشکل این‌جاست که محمدرضا که در مورد آثار مستند ابراهیم گلستان آن هم با همه وجوه انتقادی نهفته‌شان برخوردهای دموکرات‌مآبانه نشان می‌داد ناگهان در مورد شاهکار شاعرانه لاموریس طاقچه بالا گذاشت و گفت که ایران مدرن و پیشرفت‌هایش در فیلم قربانی نمایش تصاویری اگزوتیک و نوستالژیک از ایران و طبیعتش شده است. لاموریس به تهران فراخوانده شد تا بخش مدرن ایران را هم در فیلمش بگنجاند.
اولین هدف سد کرج بود. 16 پرواز پیاپی بر روی سد کرج لاموریس را قانع نکرد. اما پرواز آخر به نتیجه خوبی ختم نشد. لاموریس خوابی دیده بود که در دریای مازندران غرق می‌شود، اما کابوسش در دریاچه سد کرج تعبیر شد. او حین پرواز، در دوم ژوئن ۱۹۷۰ (۱۳ خرداد ۱۳۴۹)، وقتی تنها چهل‌وهشت سال داشت، به دلیل نقص فنی و برخورد با کابل‌های مخصوص تمرین تکاوران هنگام فیلم‌برداری از سد کرج سقوط کرد، آن هم در شرایطی‌که حدود ۸۵ درصد از فیلم فیلم‌برداری شده بود.
البته دستیار ایرانی فیلم‌برداری، محمود نوربخش به همراه پسر لاموریس، پاسکال، همان که چهارده سال پیش، نقش اصلی فیلم بادکنک قرمزش را بازی کرده بود، از مرگ نجات یافتند اما لاموریس، یکی از فیلم‌بردارانش، گی تابری و خلبان، ژیلبر شوما کشته شدند.
پیکر لاموریس را بعد از جست‌وجو و کشف در عمق ۴۰ متری دریاچه در قبرستان دولاب(تهران. بخش لهستانی ها) به خاک سپردند.
اما آخرین اثر او، یعنی همین باد صبا، به مدت ۷۱ دقیقه، با تدوین دنیس دکازابیانکا، و به همت همسر لاموریس، کلود، نمایش داده و در سال ۱۹۷۹، نامزد بهترین مستند بلند در اسکارِ آن سال شد.
+لاشه هلیکوپتری که در مسیر جاده چالوس بر فراز سیم های پشت سد کرج آویزان است، به گفته ی برخی (یادمانی برای لاموریس) و به نقل از قدیمی ها بقایای هلیکوپتری ست که در زمان پهلوی دوم برای تمرین کماندوها بوده و در واقع ارتباطی به بقایای هلیکوپتر و آن حادثه ندارد و شایعه ی غم انگیزی بیش نیست !

@high_moviess