مرگ خودمان
ما در ناهشيار خود جاودانه هستيم!
به راستی تصور مرگ خودمان غير ممكن است؛ زيرا همانطوركه فرويد در ادامه می‌گويد: «هرزمان كه تلاش می‌کنيم اين كار را انجام دهيم می‌توانيم درک كنيم كه در واقع هنوز به عنوان تماشاگر حضور داريم»
به واقع مى‌توان گفت كه ما در مرگ خودمان حاضر هستيم، انگار كسی كه در تصور ما می‌ميرد، شخص ديگرى است
ما نمی‌توانيم تصور كنيم كه مرگمان چه شكلى است، مثلاً قادر نباشيم بينديشيم يا ببينيم، نمی‌توانيم مرگ خودمان را بپذيريم
«هيچكس از ته دل به مرگ خودش باور ندارد»
همانطور كه فرويد ادعا می‌كند، «همهٔ ما در ناهشيار نسبت به ناميرایی خودمان متقاعد شده‌ايم»
هيچ حسی از گذشت زمان وجود ندارد؛ زمان در ناهشيار ما به شكل تقويمى كار نمی‌كند.

Join ❥ 📕 @pdf_and_audio_library

🍁🍁🍁

💎برترین کانال‌های تلگرام:

🔹هماهنگی جهت تبادل:
@mrsmafd