Haqiqat, ong va o‘ziga bo‘lgan ishonch haqida
Ko‘p fikrlarim kuzatuvlardan tug‘iladi.
Yaqinda “qahvaning zarari” haqida maqolaga ko‘zim tushdi. Biroz o‘qib, qiziqib Google’da izladim. Natijada qahva zararligi to'g'risda sano'qsiz maqolalar chiqti ! Shundan so‘ng men “qahvaning foydasi” deb izladim va qarangki, bu safar ham sano'qsiz maqolalar, ammo endi qarama-qarshi dalillar bilan.
Shunda men ikki narsani o‘ylab qoldim.
Birinchidan
Bu dunyoda real haqiqatni topish deyarli imkonsiz.
Har kim o‘ziga qulay va ma'qul “haqiqatni” topadi.
Ammo yagona absolyut haqiqat - bu bizga Yaratgan tomonidan berilgan haqiqatdir (garchi ko'pchiligimiz real hayotimizda bu haqiqatni e'tiborsiz qoldirsak ham).
Ikkinchidan
O‘zingizni bir narsaga erisha olmasligingizga osonlikcha ishontira olasiz.
Miya sizga nega bir ish imkonsizligini isbotlab o‘nlab sabablar topib beradi.
Lekin siz chin dildan o'zingizni qobiliyatingizga ishonsangiz, xuddi o‘sha miya endi bahonalar emas, yechimlar izlab topadi.
Hammasi siz ongingizni qayerga yo‘naltirasiz - shunga bog‘liq:
Qanday qilib uni "sozlaysiz", o‘sha narsa sizning haqiqatingizga aylanadi.
O‘zingizni/ongizni ma’noli haqiqiy maqsadlarga yo‘naltiring.
Harakatni boshlang, va ishonch keladi. (aksincha emas, garchi ko‘pchilik buning teskarisini aytsa ham)
Va unutmang:
miya — ajoyib "asbob".
Unga “yo‘q” desangiz, u o'nlab sabablar topadi.
“Ha” desangiz, u sizga yo‘l ochadi.
@chiroylimoliya mag'rur miyya