✴️ مهاجرت استادهای دانشگاه شریف، تا چند وقت پیش فقط در جلسات داخلی مسئولین آموزش عالی سوژه بحث بود و پیرامونش اخبار و آمار و ارقام گفته می‌شد؛ اخبار و آمار و ارقامی که در گفت‌وگوها و اظهارنظرها کم‌تر جایی داشتند و کسی سراغ‌شان را نمی‌گرفت. اما اخیرا اگر اخبار مرتبط با آموزش عالی ایران را دنبال کرده باشید، احتمال دارد که زیاد و پرتکرار درباره مهاجرت استادها، به ویژه در دانشگاهی مثل شریف شنیده باشید.

🔹 حسین سیمایی صراف، وزیر علوم دولت مسعود پزشکیان، آذر سال پیش از آمار ۲۵ درصدی مهاجرت اساتید دانشگاه‌ها در چند سال اخیر گفت. مسعود تجریشی، رئیس جدید شریف هم‌ دی‌ماه پارسال در یک گفت‌وگو این جمله را نقل می‌کند که «در دانشکده خودمان، یعنی عمران، دیدم که تنها در سال گذشته، ۸ نفر از اعضای هیئت علمی رفته‌اند… این آمار یعنی دانشگاه دارد خالی می‌شود! الان که من دارم با شما صحبت می‌کنم تعداد اعضای هیئت علمی ما به ۲۰ سال پیش برگشته است. ما الان داریم راجع به ۳۴۰ نفر صحبت می‌کنیم، نه آن ۵۰۰ نفری که سایت دانشگاه شریف اسم‌شان را با احتساب افراد بازنشسته گذاشته است.»

🔹 محمدرضا هرمزی‌نژاد، مدیر امور پژوهشی دانشگاه هم در گفت‌وگوی دیگری در آبان سال قبل، ضمن اشاره به مهاجرت یا مرخصی بدون حقوق «تعداد نسبتا زیادی» از همکاران عضو هیئت‌علمی دانشگاه، این را هم اضافه کرد «اساتیدی که از دانشگاه صنعتی شریف مهاجرت دائم یا موقت می کنند، افرادی بسیار فعال از نظر پژوهشی به شمار می روند؛ چرا که کشورهای خارجی اساتید درجه دوم و سوم را استخدام نمی کنند و دنبال استخدام نخبگان هستند.» سعید سهراب‌پور، رئیس دهه هشتاد شریف نیز در یادداشتی که برای روزنامه شریف اخیرا فرستاده، اظهار داشته که «طبق اطلاع من ۵۵ نفر از اساتید که بیشتر استادیار بوده‌اند مهاجرت کردند».

🔹 از آمار و ارقام که بگذریم، نوبت به این می‌رسد که بپرسیم کدام استادها از دانشگاه رفته‌اند؟ در غیاب آمار و اخبار رسمی در این زمینه، متوسل به صفحه لینکدین استادهایی شدیم که اخباری غیررسمی از مهاجرت‌شان شنیده بودیم. بررسی صفحات لینکدین، ما را به لیستی ۲۷نفری رساند. البته که هستند استادهای مهاجری که یا صفحه لینکدین فعالی ندارند و یا آن را هنوز به‌روز نکرده‌اند.

📝 این گزارش را در تلگراف و ویرگول می‌توانید بخوانید. با این توضیح که عامل اصلی مهاجرت استادهایی که خیلی‌هایشان پیش از این یک‌بار مهاجرت معکوس کرده و با شور و شوق به وطن‌شان بازگشته بودند، مسائل اقتصادی و مالی‌ست؛ چه حقوق‌های بیست سی میلیون تومانی سال‌های نخست شروع به کارشان در دانشگاه که کفاف زندگی عادی یک خانواده را در تهران به سختی می‌دهد و چه فقر و ضعف اقتصادی دانشگاه که خودش را در کمبود و نقصان تجهیزات و وسایل آزمایشگاهی و پژوهشی و ... به رخ می‌کشد. امیدواریم حالا که همه به صراحت این معضل را به زبان می‌آورند، چاره کار بستن یا محدود کردن یا به‌روز نکردن صفحات لینکدین آدم‌ها نباشد.

📰 نسخه‌ای از این گزارش در شماره روز ۱۷ تیر روزنامه شرق نیز به چاپ رسیده است.

🌐 اگر شما هم از مهاجرت استادی خبر داشتید، ما را بی‌خبر نگذارید که این گزارش کامل‌تر شود.

🔵 @SharifToday