Oxirgi vaqtlarda boshqaruvda e’tiborimni tortayotgan bir jihat haqida yozmoqchiman.
Bu shunday jihatki, unga ko’ra, so’nggi yillarda davlat organlari o‘rtasidagi vakolatlar muvozanatida jiddiy buzilish yuzaga kelgandek. Bu huddi falajni ham eslatib yuboradiki, ishlamayotgan tana doim kimnidir yordamini, ko’tarib qo’yishini kutadi.
Xo‘sh, buzilish, falajlik nimalarda ko‘rinmoqda?
Masalan, biror tuzilmada (shartli vazirlik yo hokimlik deb olaylik) ochiq jinoyat yoki korrupsiya holati sodir etiladi, biz bu haqda eshitamiz, ko’ramiz, gapiramiz, lekin uni nazorat qilishi kerak bo‘lgan boshqa organ bunga aralashmaydi – na tashabbus, na jur’at ko’rsatadi. Ba’zan o’sha organlardan biri (masalan, endi ichki ishlar tizimi) tomonidan odamlarga nisbatan ko’rinib turgan adolatsizlik yoki huquq buzilishiga yo’l qo’yiladi, tarmoqlar holat haqida rosa bong uradi, lekin boshqa vakolatli tuzilma (masalan, prokuratura) holatga huquqiy baho berish o‘rniga sukut saqlaydi.
Ko’p hollarda, sudlarda ham qarorlar mustaqil emas, balki yuqoridan keladigan ishoralar asosida shakllanayotgani yaqqol seziladi. Shulardan kelib chiqib xulosa qilamanki, tizim ichida o‘zaro nazorat mexanizmlari zaiflashib, hech bir organ boshqasining ishiga aralashgisi kelmaydigan, aralasholmaydigan muhit kuchayib borayotgandek.
Tushunyapsizmi, nima demoqchiman?
Davlat tuzilmalari orasida o’zaro to’qnashiladigan vaziyatlar yuzaga kelarkan, hamma negadir, tashabbus va so’ng so’zni yuqoridan kutadi, hatto holat, unga yechim huquqan aniq belgilab qo’yilgan bo’lsa ham. Yuqori aytsa, ish bo’ladi, aytmasa, yo’q, kutiladi.
Kimdir aytishi mumkin, organlar o’rtasidagi byurokratik passivlik va qo‘rquv avvaldan bor edi-ku, deb, yo’q, men shu jarayonning oxirgi vaqtlarda kuchayib borayotgani haqida gapiryapman. Bu tobora aniqroq sezilmoqda.
Xullas, nima bo’lganda ham, davlat organlari o’rtasidagi institusional mustaqillik borasida ortga ketilishi yaxshi oqibatlarga olib kelmasligi aniq. Falajlik - o’z nomi bilan falajlik.
@haqiqatdailyos
1
Показать ещё
