فصل 1994-1993
#رئال و #والنسیا که با برتری ۳ بر صفر رئال و گلزنی #آلفونسو #هیرو و #زامورانو خاتمه یافت

#Cataphract
@footballnostalgi

سکانس هایی از #ال_دیگو بهمراه موزیک بک‌گراند Show must go on از فردی مرکوری فقید💔🖤

آخر هفته ی خوبی برای یکایک شما عزیزان آرزومندم

#Cataphract
@footballnostalgi

پوشکاش، پسر بوداپست»

در خیابان‌های زخمیِ بوداپستِ بعد از جنگ، پسربچه‌ای کوچک با توپ پاره‌ای در دست، رویا می‌دوخت. کسی آن روزها نمی‌دانست نامش فرنتس پوشکاش روزی لرزه به جان اروپا خواهد انداخت.
او نه قهرمان از دل ثروت بود، نه زاده‌ی آسایش. فقط یک پسر گرسنه، گرسنه‌ی توپ، گرسنه‌ی پیروزی.

وقتی پا به زمین می‌گذاشت، توپ از فرمانش سر باز نمی‌زد. او نه می‌دوید، می‌رقصید. و وقتی گل می‌زد، انگار برای تمام مردمی فریاد می‌کشید که صدایشان خاموش شده بود.

در سال‌هایی که مجارستان زیر سایه‌ی سیاست و ترس نفس می‌کشید، پوشکاش امید بود. با «تیم طلایی» کشورش، فوتبال را به یک هنر ملی بدل کرد. اما سرنوشت بی‌رحم‌تر از هر مدافعی بود. پس از قیام ۱۹۵۶، وطنش را از دست داد — ولی توپ را نه. توپ همیشه خانه‌اش بود.

در مادرید، دوباره متولد شد؛ مردی چاق‌تر از گذشته، اما با قلبی بزرگ‌تر. در کنار دی استفانو، تاریخ نوشت. گل پشت گل، جام پشت جام. هر ضربه‌اش یادآور تمام اشک‌هایی بود که در بوداپست جا گذاشته بود.

و وقتی در پایان عمر گفت:

«من فقط یک بازیکن نبودم… من نماینده‌ی نسلی بودم که هرگز تسلیم نشد»،
هیچ‌کس نتوانست انکار کند.

پوشکاش مرد، اما هنوز در هر شوتی که از عشق به فوتبال زده می‌شود، زنده است.
او نه فقط یک اسطوره، بلکه یک افسانه‌ی انسانی بود —
پسر بوداپست، پادشاه مادرید، و همیشه… سربازِ فوتبال.

#Cataphract
@footballnostalgii>