زیبا هوای حوصله ابری است
چشمی از عشق ببخشایم
تا رود آفتاب بشوید، دلتنگی مرا

زیبا هنوز عشق در حول و حوش چشم تو می‌چرخد،
از من مگیر چشم
دست مرا بگیر
و کوچه‌های محبّت را با من بگرد.

یادم بده چگونه بخوانم
تا عشق در تمامی دل‌ها معنا شود
یادم بده چگونه نگاهت کنم
که تُردی بالایت در تندباد عشق نلرزد
زیبا آن‌گونه عاشقم
که حرمت مجنون را احساس می‌کنم
آن‌گونه عاشقم
که نیستان را یک‌جا هوای زمزمه دارم
آن‌گونه عاشقم که هر نفسم شعر است.

زیبا چشم تو شعر
چشم تو شاعر است
من دزد شعرهای چشم تو هستم!

زیبا کنار حوصله‌ام بنشین
بنشین مرا به شطّ غزل بنشان
بنشان مرا به منظرهٔ عشق
بنشان مرا به منظرهٔ باران
بنشان مرا به منظرهٔ رویش
من سبز می‌شوم!

زیبا ستاره‌های کلامت را
در لحظه‌های ساکت عاشق بر من ببار
بر من ببار تا که برویم بهاروار
چشم از تو بود و عشق
بچرخانم بر حول این مدار

زیبا زیبا… تمام حرف دلم این است
من عشق را به نام تو آغاز کرده‌ام
در هر کجای عشق که هستی آغاز کن مرا!

#محمرضا_عبدالملکیان
@chaameghazal ⛱️

مست خوابیدم نمی‌دانم در آغوش که بود!
سر ز دستم رفت، یادم نیست بر دوش که بود!

غم به گوشم چیزکی می‌خواند، می‌خوردم به زور
نازک آوازی شد آن نجوای غم، "نوش" که بود؟!

کس چه می‌داند که با من بیم رسوایی چه کرد؟
راز دل گفتم، چه می‌دانم که در گوش که بود؟!

بر بخار شیشهٔ میخانه خواندم آیه‌ای
اشک حائل شد، ندیدم خط مخدوش که بود!

دامن پروانه‌ای در آتش شمعی گرفت
راست می‌دیدم، ندانستم سیاوش که بود

خواستم تا نعره بردارم دهانم بسته شد
گوش وا کردم ندیدم بانگ خاموش که بود!

بر در میخانه یادم هست حرفی بود "نیست"
عهد بستم با کسی؟ یاد فراموش که بود؟

پس به سوی زندگانی از عدم بیرون زدم
گیوه پوشیدم، نمی‌دانم که پاپوش که بود!

#حسین_جنتی
@chaameghazal ⛱️

بر آنم گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی
و زین کم‌تر نشاید کرد در پای تو قربانی

امید از بخت می‌دارم بقای عمر چندانی
کز ابر لطف باز آید به خاک تشنه بارانی

میان عاشق و معشوق اگر باشد بیابانی
درخت ارغوان روید به جای هر مغیلانی

مگر لیلی نمی‌داند که بی‌دیدار میمونش
فراخای جهان تنگ است بر مجنون چو زندانی؟

دریغا عهد آسانی که مقدارش ندانستم
ندانی قدر وصل الا که درمانی به هجرانی

نه در زلف پریشانت منِ تنها گرفتارم
که دل در بند او دارد به هر مویی پریشانی

چه فتنه‌ست این که در چشمت به غارت می‌برد دل‌ها
تویی در عهد ما گر هست در شیراز فتانی

نشاید خون سعدی را به باطل ریختن حقا
بیا سهل است اگر داری به خط خواجه فرمانی

زمان رفته باز آید ولیکن صبر می‌باید
که مستخلص نمی‌گردد بهاری بی زمستانی

#سعدی
@chaameghazal ⛵️

بی‌تو، مهتاب‌شبی، باز از آن کوچه گذشتم،
همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم،
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،
شدم آن عاشق دیوانه که بودم.
‌
در نهانخانه‌‌ی ‌جانم، گل یاد تو، درخشید
باغ صد خاطره خندید،
عطر صد خاطره پیچید:
‌
یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم.
‌
تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت،
من همه، محو تماشای نگاهت.
‌
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه‌ی ماه فرو ریخته در آب
شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گُل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
‌
یادم آید تو به من گفتی:
-"از این عشق حذر کن!
لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن،
آب، آیینه‌ی عشق گذران است،
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است؛
باش فردا،‌ که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!"
‌
با تو گفتم:‌ "حذر از عشق؟! -ندانم!
سفر از پیش تو؟‌ هرگز نتوانم،
نتوانم!
‌
روز اول، که دل من به تمنای تو پر زد،
چون کبوتر، لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی من نه رمیدم، نه گسستم..."
‌
باز گفتم که: "تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم، همه‌جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم، نتوانم!"
‌
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب، ناله‌ی تلخی زد و بگریخت...
‌
اشک در چشم تو لرزید،
ماه بر عشق تو خندید!
یادم آید که: دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم.
نگسستم، نرمیدم.

رفت در ظلمت غم، آن شب و شب‌های دگر هم،
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم،
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم...
‌
بی‌تو، اما، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!
‌
#فریدون_مشیری
@chaameghazal ⛵️

نموده گوشهٔ ابرو به من مهی لب بام
هلال یک‌شبه دیدم به روی بدر تمام

چو دیدمش به لب بام من به دل گفتم
که عمر من بُود این آفتابِ بر لبِ بام

#شاطرعباس_صبوحی
@chaameghazal 🪐