در دل تنگم خموشی می‌کند انبار حرف
محرمی کو تا بگویم اندک از بسیار حرف

حرف‌های پختهٔ سنجیده دارم در درون
گر به نطق آیم توانم گفت صد طومار حرف

محرمی خواهم که دریابد به حدس صایبش
از لب خاموش من بی‌منّت اظهار حرف

حال دل از چشم گویا فهمد آن کِش دیده هست
عاشقان را نیست جز از چشم گوهربار حرف

من نمی‌خواهم که گویم حرفی از اندوه دل
می‌کند چون می‌تراود از دل خونبار حرف

خارخار گفتنی چون تنگ دارد سینه را
آید از بهر گشایش بر زبان ناچار حرف

چند حرف از قشر بتوان گفت با اصحاب کل
اهل دل کو تا به هم گوییم از اسرار حرف

بحر پر دُرّ معارف خواهم و کان سخن
تا بریزد بر دلم از لعل گوهربار حرف

از بلاغت می‌زداید گاه زنگ از دل سخن
وز حلاوت گاه دل را می‌برد از کار حرف

صاحب دل راست فهم رازها از سازها
صاحب دل شو شنو از نای و موسیقار حرف

نکته‌ها درجست در صوت طیور آگاه را
گر تو را هوشی است در سر بشنو از منقار حرف

شد مضامین در میان اهل معنی مبتذل
تازه‌گویی کو که آرد فکرش از ابکار* حرف

هرکه قدر حرف نشناسد مکن با او خطاب
حیف باشد حیف جز با مردم هشیار حرف

مستمع ز افسردگی خمیازه‌اش در خواب کرد
با که گویم کی توان الا برِ بیدار حرف؟

چون نمی‌یابی کسی گوشی دهد حرف تو را
بعد از این ای فیض می‌گو با در و دیوار حرف

#فیض_کاشانی
*: جمع بکر
@chaameghazal ⛱️

پاییزها به یاد تو می‌افتم، آن چشم‌های قهوه‌ای روشن
حالا کجای شهر سرت گرم است؟ حالا کجا دوباره تو را یک زن؟

در کافه‌های «نقش‌جهان» با کی، مشغول چای و فال ورق هستی؟
آیا هنوز شاد و دل‌انگیز است «بازار قیصریّه» بدون من؟

پاییزها به یاد تو می‌افتم، وقتی که بی‌مقدّمه در بازار
می‌ایستم مقابل یک بوتیک، زل می‌زنم به صورت یک مانکن

وقتی که پشت گاز تمام روز، یا سوخته برنج و خورشتم، یا-
سر رفته شیر و خشک شده کتری، یا گیر کرده دکمهٔ این همزن

تو صبح با پیامک کی از خواب بیدار می‌شوی و در این شب‌ها
وقتی چراغ‌ها همه خاموشند با «شب بخیر» ِ کیست دلت روشن؟

من وقت خواب یاد تو می‌افتم: یک جنگل سیاه که در قلبش
آهوی کوچکی است که بیدار است با چشم‌‌های قهوه‌ایِ یک زن

و فکر می‌کنم که در این جنگل، وقتی که برگ‌ها همه می‌ریزند
آن چشم‌های قهوه‌ای روشن، آیا هنوز عاشق پاییزند؟

#پانته‌آ_صفایی
@chaameghazal 🪐

جانا دلم ببردی در قعر جان نشستی
من بر کنار رفتم تو در میان نشستی

گر جان ز من ربودی الحمدلله ای جان
چون تو به جای جانم بر جای جان نشستی

گرچه تو را نبینم بی تو جهان نبینم
یعنی تو نور چشمی در چشم از آن نشستی

چون خواستی که عاشق در خون دل بگردد
در خون دل نشاندی در لامکان نشستی

من چون به خون نگردم از شوق تو چو تنها
در زیر خدر* عزت چندان نهان نشستی

گفتی مرا چو جویی در جان خویش یابی
چون جویمت که در جان بس بی‌نشان نشستی؟

برخاست ز امتحانت یکبارگی دل من
من خود کیم که با من در امتحان نشستی؟

تا من تو را بدیدم دیگر جهان ندیدم
گم شد جهان ز چشمم تا در جهان نشستی

عطّار عاشق از تو زین بیش صبر نَکْنَد
نبوَد روا که چندین بی عاشقان نشستی

#عطار
*: پرده
@chaameghazal ⛱️

در آن درازترين شب كه آب يخ زده بود
كنار پنجره‌ام آفتاب يخ زده بود

در آن شبى كه درختان عقيم گرديدند
در آن شبى كه جنينِ سحاب يخ زده بود

شبى كه محتسب از مست كينه در دل داشت
و جام عقده‌گشاى شراب یخ زده بود

شبى كه غنچه ز ترس تبر نمى‌خنديد
و در پیالهٔ چشمش گلاب يخ زده بود

شبى كه آینه تصوير را نمى‌فهميد
و در برابر پرسش، جواب يخ زده بود

شبى كه دم زدن از عشق كفر مطلق بود
شبى كه عاطفه از اضطراب يخ زده بود

تو با كدام غزل عشق را صلا دادى؟
كه بر گلوى تو آن شب طناب يخ زده بود

#محمد_سلمانی
@chaameghazal ⛱️