دوش از نظر خیال تو دامن‌کشان گذشت
اشک آنقدر دوید ز پی کز فغان ‌گذشت

تا پر فشانده‌ایم ز خود هم گذشته‌ایم
دنیا غم تو نیست که نتوان از آن گذشت

دارد غبار قافله‌ی ناامیدی‌ام
از پا نشستنی که ز عالم توان گذشت

برق و شرار محمل فرصت نمی‌کشد
عمری نداشتم که بگویم چه‌سان گذشت

تا غنچه دم زند ز شکفتن بهار رفت
تا ناله گل کند ز جرس کاروان گذشت

بیرون نتاخته‌ست ازین عرصه هیچ کس
واماندنی‌ست اینکه تو گویی فلان گذشت

ای معنی، آب شو که ز ننگ شعور خلق
انصاف نیز آب شد و از جهان گذشت

یک نقطه پل ز آبله‌ی پا کفایت است
زین بحر همچو موجِ ‌گهر می‌توان ‌گذشت

گر بگذری ز کشمکش چرخ، واصلی
محو نشانه است چو تیر از کمان‌ گذشت

واماندگی ز عافیتم بی‌نیاز کرد
بال آنقدر شکست که از آشیان‌ گذشت

طی شد بساط عمر به پای شکست رنگ
بر شمع یک بهار، گل زعفران ‌گذشت

دلدار رفت و من به وداعی نسوختم
یارب چه برق بر من آتش به جان گذشت؟

تمکین ‌کجا به سعی خرامت رضا دهد؟
کم نیست اینکه نام توام بر زبان ‌گذشت

بیدل چه مشکل است ز دنیا گذشتنم
یک ناله داشتم‌ که ز هفت آسمان‌ گذشت

#بیدل_دهلوی
@chaameghazal ⛱️

هرچه  می در جان این جام سفالی ریخته
عشق، این ساقی مست لا ابالی ریخته

هرچه می‌نوشیم از روز ازل پُر مانده است
هفت اقیانوس در این جام خالی ریخته

می‌توان هردو جهان را دید ازچشمان تو
آن قدر در جام جان تو زلالی ریخته

ماه یک چشم تو و خورشید چشم دیگرت
عشق طرح چشم‌هایت را چه عالی ریخته!

حیرت اندر حیرت اندر حیرت اندر حیرت است
کی رسیده عشق در چشم تو کالی ریخته؟

باز فنجان دلم افتاد از دستان تو
تکه تکه تکه‌هایش روی قالی ریخته

دود دنیا را گرفته باز انگاری کسی
هیزم تر توی خورشید زغالی ریخته

#جلیل_صفربیگی
@chaameghazal ⛱️

یک پنجره گلدان فراموش شده
یک خاطره انسان فراموش شده

در خانه جماعتی پی معجزه‌ها
بر طاقچه قرآن فراموش شده

#میلاد_عرفان‌پور
@chaameghazal 🌱

حالیا مصلحتِ وقت در آن می‌بینم
که کشم رَخت به میخانه و خوش بنشینم

جامِ مِی گیرم و از اهلِ ریا دور شَوَم
یعنی از اهلِ جهان پاکدلی بُگزینم

جز صُراحی و کتابم نَبُوَد یار و ندیم
تا حریفانِ دَغا را به جهان کم بینم

سر به آزادگی از خَلق برآرم چون سَرو
گر دهد دست که دامن ز جهان دَرچینم

بس که در خرقهٔ آلوده زدم لافِ صَلاح
شرمسار از رخِ ساقی و مِیِ رنگینم

سینهٔ تَنگِ من و بارِ غمِ او؟ هیهات!
مردِ این بارِ گران نیست دلِ مسکینم

من اگر رندِ خراباتم و گر زاهدِ شهر
این مَتاعم که همی‌بینی و کمتر زینم

بندهٔ آصفِ عهدم دلم از راه مَبَر
که اگر دَم زَنَم از چرخ بخواهد کینم

بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند
که مکدّر شود آیینهٔ مهرآیینم
 
#حافظ
@chaameghazal ⛵️

نبودی مگر در مسیر بهاران، پرستو؟!
چرا سر در آورده‌ای از زمستان پرستو!

نگفتند اردیبهشت است حتماً بیایید؟!
چرا ناگهان شد هوا برگ‌ریزان پرستو!

شنیدم پذیرایی میزبانان چنین بود
که حتی ندادند آبی به مهمان، پرستو!

نمی‌فهمم این را که بر بال‌های بلندت
چگونه دویده است خار مغیلان، پرستو!

نگو بسته بودند بال تو و آسمان را
قفس‌سازها زیر شلّاق‌باران، پرستو!

مگر خانه‌های دمشقی ندارند ایوان
چرا آشیان کرده‌ای کنج ویران، پرستو!

نگو که چه کردند طاقت ندارم ندارم
ببینم تو را سرد و خاموش و بی‌جان، پرستو!

#اعظم_سعادتمند
@chaameghazal ⛱️