✅با توجه به شرح حال و یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی، تشخیص لوپوس اریتماتوز ناشی از دارو (Drug-Induced Lupus Erythematosus - DILE) است. از بین گزینه‌های ارائه شده، پروکائین آمید (Procainamide) شایع‌ترین داروی ضد آریتمی است که باعث این عارضه می‌شود.


📍نکات کلیدی تشخیصی:
1. علائم بالینی:
- درد و تورم مفاصل (آرتریت)
- قرمزی پوست (راش)
- افیوژن پلور (درگیری پلور)
- این تریاد کلاسیک DILE را مطرح می‌کند.

2. یافته‌های آزمایشگاهی:
- لکوپنی (WBC=3000)
- ترومبوسیتوپنی خفیف (Plt=110000)
- ESR بالا (50)
- ANA مثبت با تیتر پایین (1/160)
- Anti-dsDNA منفی (متمایزکننده از SLE کلاسیک)

⏳3. زمان شروع:
- بروز علائم پس از چند ماه از شروع دارو (مطابق با سیر DILE)

♨️چرا پروکائین آمید؟

- پروکائین آمید شایع‌ترین علت DILE در بین داروهای ضد آریتمی است.

- حدود 30-50% بیماران تحت درمان با پروکائین آمید دچار ANA مثبت می‌شوند.
- 15-20% از این بیماران علائم بالینی DILE را نشان می‌دهند.
- مکانیسم: تجمع متابولیت‌های دارو که باعث تحریک سیستم ایمنی می‌شوند.

❗️چرا سایر گزینه‌ها مطرح نیستند؟

1. آمیودارون:
- عوارض شایع: فیبروز ریوی، هایپو/هایپرتیروئیدی، کبدی
- ارتباطی با DILE ندارد

2. آدنوزین:
- نیمه عمر بسیار کوتاه دارد (ثانیه‌ای)
- اصلاً مطرح نیست

3.وراپامیل
- بلوک کننده کانال کلسیم
- عوارض شایع: هایپوتانسیون، ادم
- ارتباطی با DILE ندارد

🔸مدیریت بیمار:
1.قطع فوری پروکائین آمید
2. درمان علامتی:
- NSAIDs برای آرترالژی
- در موارد شدید ممکن است کورتیکواستروئید با دوز پایین نیاز باشد
3. پیگیری:
- علائم معمولاً طی چند هفته پس از قطع دارو بهبود می‌یابند
- ANA ممکن است ماه‌ها مثبت باقی بماند

با توجه به شرح حال و معاینه بیمار، تشخیص آرتریت تمپورال (Giant Cell Arteritis - GCA) است. این بیماری یک واسکولیت سیستمیک با درگیری شریان‌های بزرگ، به ویژه شریان‌های تمپورال است و در صورت عدم درمان به موقع، می‌تواند منجر به کوری دائمی (به دلیل ایسکمی عصب بینایی) شود.


✅نکات کلیدی در این بیمار:

📍1. علائم بالینی:
- سردرد شدید (۲ هفته) + کاهش دید ناگهانی (یک روز) → علامت هشداردهنده خطر کوری

حساسیت در لمس شریان تمپورال راست.


2. یافته آزمایشگاهی:

ESR بسیار بالا (۸۰ mm/hr)→ نشانه التهاب سیستمیک.

💊درمان اولیه و فوری:
-پردنیزولون (کورتیکواستروئید با دوز بالا) گزینه اصلی است⬇️

دوز معمول:پردنیزولون ۱ mg/kg/day (معمولاً ۴۰–۶۰ mg/day) به صورت خوراکی یا وریدی (در موارد کاهش دید، برخی منابع دوز بالاتر یا پالس متیل پردنیزولون را پیشنهاد می‌کنند).

هدف:کاهش سریع التهاب و پیشگیری از عوارض عروقی (مانند کوری).

چرا سایر گزینه‌ها مناسب نیستند؟
- آسپرین:
- اگرچه ممکن است در GCA به عنوان درمان کمکی استفاده شود (به دلیل کاهش خطر ایسکمی)، ولی به تنهایی کافی نیست و جایگزین استروئیدها نمی‌شود.
- متوتروکسات:
- یک داروی تعدیل کننده ایمنی است، ولی در فاز حاد بیماری کاربرد ندارد و ممکن است به عنوان استروئید-اسپیرینگ در ادامه درمان اضافه شود.
- توسیلیزوماب (مهارکننده IL-6):
- در مطالعات برای GCA استفاده شده، ولی در فاز حاد به ویژه با کاهش دید، استروئیدها خط اول هستند

اقدامات اضافی:
1. تأیید تشخیص با بیوپسی شریان تمپورال (در اسرع وقت، حتی پس از شروع استروئید).
2. پیگیری ESR/CRP برای پایش پاسخ به درمان.
3. درمان طولانی‌مدت: کاهش تدریجی استروئید (ممکن است ماه‌ها تا سال‌ها طول بکشد).