💢اگر در شغل خود حرفی برای گفتن دارید، چرا خودتان را برای رزومه به زحمت می‌اندازید؟
✍️ ست‌ گُدین

تناقض‌برانگیز است ولی توضیح می‌دهم. بنظر من اگر شما فرد برجسته، شگفت‌انگیز یا جذابی هستید، احتمالاً به‌هیچ‌وجه نیازی به داشتن رزومه ندارید.

افراد خارق‌العاده اصلاً نباید رزومه داشته باشند. چرا که رزومه، دستاویزی می‌شود برای رد کردن‌تان. وقتی رزومه‌تان را برای من بفرستید، من می‌توانم بگویم: «خب، طبق این رزومه، ایشان فلان چیز را فراموش کرده‌اند یا بهمان چیز را قید نکرده‌اند.» و بوووم...! شما رد می‌شوید.

داشتن رزومه، شما را بدست ماشین بزرگی می‌سپارد که از متن رزومه، فقط کلمات کلیدیِ مرتبط را تشخیص می‌دهد و باعث می‌شود شغلی را با زرنگ‌بازی و فریب از چنگ ماشین بزرگ دربیاورید و مالِ خود کنید. جستجوی شغلی متوسط برای افراد معمولی و متوسط‌ اشکالی ندارد ولی آیا اینجور شغل‌ها شایسته شماست؟

◀️ اگر شما رزومه ندارید، پس چه چیزی دارید؟

نظرتان در مورد سه معرفی‌نامه‌ی ویژه از طرف افرادی که کارفرما آنها را می‌شناسد یا به آنها احترام می‌گذارد چیست؟
یا یک پروژه‌ی سطح بالا که کارفرما‌ها بتوانند مشاهده یا لمس کنند؟
یا شهرتی که نام شما آن را یدک می‌کشد؟
یا یک وبلاگ با محتوایی متقاعدکننده و پُرمغز که آن‌ها چاره‌ای به جز فالوکردن‌تان نداشته باشند؟

🔹عده‌ای خواهند گفت: خب، قبول. ولی من هیچ‌کدام از موارد فوق را هم ندارم.
بله، نکته مورد نظر من هم همین است!

🔹اگر شما آنها را ندارید، چرا فکر می‌کنید که فرد برجسته، شگفت‌انگیز یا جذابی هستید؟؟
اگر هیچ‌کدام از آنها را ندارید، در واقع شما طوری با محتوای زرد شستشوی مغزی شده‌اید که خیال کنید جزء افراد معمولی و متوسط‌الحال نیستید.

🔹شغل‌های فوق‌العاده، شغل‌هایی با کلاس جهانی، شغل‌هایی که مردم خودشان را برای آن هلاک می‌کنند، هرگز با افرادی که رزومه‌شان را ایمیل زده‌اند، پُر نشده است.

@organizationalbehavior

💢آيا بهتر است دوست‌مان بدارند يا از ما بترسند؟!

🔺يافته هاي روانشناسي نشان مي‌دهند كه دو عامل صميميت و قدرت، بيش از ٩٠ درصد نوسان برداشت مثبت يا منفي ما نسبت به افراد پيرامون‌مان را تبيين مي‌كنند. كدام يك بهتر است؟

🔺بيشتر رهبران، امروز بر قدرت، شايستگي و اعتبار خود در محيط كار تاكيد دارند؛ اما اين رويكرد اشتباه است. رهبراني كه قبل از ايجاد اعتماد، قدرت خود را به رخ مي كشند با خطر برانگيختن ترس و در نتيجه آن سوءرفتار مواجه مي‌شوند.

🔺در مطالعه اي كه بين ٥١٨٣٦ رهبر انجام شد فقط ٢٧ نفر آنها از نظر محبوبيت در ربع آخر و از نظر اثربخشي كلي در ربع اول بودند: به عبارت ديگر احتمال آن كه يك مدير بسيار نامحبوب، مدير خوبي شناخته شود يك در دو هزار است.‌ پس اول ارتباط، بعد رهبری.

✍منبع: HBR

@hrm_academy

💢خوشبختی یعنی غرق شدن در کاری که دوستش داری!

🔴یک روز سرد زمستانی در برلینِ ۱۹۱۵. آلبرت اینشتین، پس از ماه‌ها تلاش فکری بی‌وقفه، نظریهٔ نسبیت عام را به پایان رسانده بود؛ شاهکاری که بعدها فیزیک مدرن را دگرگون کرد. تنها دو روز پس از این دستاورد بزرگ، نامه‌ای برای پسر ۱۱ ساله‌اش، هانس آلبرت، نوشت. نه دربارهٔ سیاه‌چاله‌ها یا انحنای فضا، بلکه دربارهٔ پیانو، نجاری و لذتِ انجام کاری از روی علاقه.

🟢او در این نامه پدر بود، نه فیزیک‌دانی مشهور؛ کسی که می‌خواست راز شادی و یادگیری را به زبان ساده برای فرزندش بازگو کند. مفهومی که سال‌ها بعد، روان‌شناسی مدرن آن را «حالت جریان یا غرقگی» (Flow State) نامید. همان حالتی که در آن انسان در فعالیتی غرق می‌شود که به آن عشق می‌ورزد، و زمان و خودآگاهی را از یاد می‌برد.

🔵او نوشت که اگر می‌خواهی چیزی یاد بگیری، باید با لذت انجامش دهی. او تأکید کرد که تمرین با پیانو، حتی اگر خلاف گفتهٔ معلم باشد، وقتی از روی علاقه باشد، بهترین راه یادگیری است. این پیام، چیزی فراتر از توصیه‌ای پدرانه بود؛ مفهومی فلسفی دربارهٔ ارتباط میان شادی، خلاقیت و یادگیری. در واقع، او با زبانی ساده، به پسرش می‌گفت: «در خودت گم شو تا خودت را پیدا کنی.»

🟤دهه‌ها بعد، روانشناس مجارستانی، «میهالی چیک‌سِنت‌میهالی»، این تجربهٔ انسانی را به‌صورت علمی صورت‌بندی کرد. او در مطالعات خود دریافت که افراد در حالت جریان – یا همان Flow – به بالاترین سطح تمرکز، شادی و عملکرد می‌رسند، بی‌آنکه به پاداش بیرونی فکر کنند. آنچه در این حالت روی می‌دهد، نه محصول موفقیت مادی، بلکه نتیجهٔ شور درونی است. زمان حس نمی‌شود، خودآگاهی محو می‌شود و هر عمل بعدی به‌صورت طبیعی از عمل قبلی نشأت می‌گیرد.

🟠او نشان داد که هرچقدر هم درآمد بالا برود، تأثیر آن بر شادی از یک آستانه فراتر نمی‌رود. اما داشتن یک فعالیت خلاقانه و معنادار، حتی اگر سود چندانی نداشته باشد، می‌تواند احساس رضایت و معنا در زندگی ایجاد کند. این یافته دقیقاً همان چیزی بود که اینشتین به‌طور شهودی دریافته و به پسرش آموخته بود. انگار علم روان‌شناسی، دهه‌ها بعد، مهر تأیید بر نامه‌ای گذاشته که از دلِ انسانی‌ترین تجربه‌های یک نابغه بیرون آمده است.

✍منبع: time

@mba_event

💢ندانستن‌تان را فریاد بزنید!

🔺وقتی با صدای بلند بگوییم که نمی‌دانیم، این احتمال افزایش می‌یابد فردی که می‌داند به ما کمک کند.
مهم‌ترین درسی که تا الان در زندگی خود آموخته‌ام اینست که مجبور نیستم جواب تمام سوالات را بدانم و وقتی هم که نمی‌دانم مجبور نیستم تظاهر کنم که می‌دانم. هیچ‌کس تمام جواب‌ها را نمی‌داند و هیچ‌کس دارای نظم و ترتیب کامل نیست. این درس را به‌سختی آموختم.

🔺به‌محض این‌که این شهامت یافتم آنچه که نمی‌دانم یا درک نمی‌کنم را بیان کنم یا از دیگران درخواست کمک کرده و یا پیشنهاد کمک دیگران را بپذیرم، کارم به‌ طور کامل تغییر کرد. همیشه افرادی بودند که می‌خواستند کمک کنند، فقط نمی‌دانستند که من به آن‌ها نیاز دارم.

✍سیمون سینک

@life_skills2022