مادر بودن هم مثل عشق‌های دیگر جوهرۀ ناهمگون و متناقضی دارد، ریزدانۀ سمباده‌مانندی که مروارید لذت را صیقل می‌دهد؛ اما این تناقض، برخلاف عشق‌های دیگر، امکان گره‌گشایی و حل‌وفصل ندارد. حضور فیزیکی بچه در زندگی‌ام کم‌وبیش شبیه کوله‌پشتی خیلی بزرگی است و من هم مسافری هستم که باید از آن محافظت کنم. چون خود من خانۀ بچه هستم جای دیگری وجود ندارد که او را بگذارم و کم‌کم طوری به کسانی که آزاد و سبک‌بال و بی‌خیال این‌طرف و آن‌طرف می‌روند نگاه می‌کنم که انگار موجودات دیگری‌اند.

(یک عمر کار، ریچل کاسک، ترجمۀ طهورا آیتی)

فکر می‌کردی بدترین اتفاق جنگ این خواهد بود که پایتخت را بمباران کنند؟ برای من این بهترین اتفاق جنگ بود. هر بار رادیو بمباران هوایی دیگری را اعلام می‌کرد، عین سگی شکاری از خوشی و اشتیاق می‌لرزیدم. چه گزندی به من می‌رساند؟ مثل چشم‌چران‌ها پشت پنجرۀ خوابگاه می‌ایستادم و بیرون را دید می‌زدم توی دلم می‌گفتم می‌شود بمباران نه فقط بوداپست بلکه به ما هم برسد. اگر پولدارهای این شهر به وحشت می‌افتادند، مادرم می‌توانست اتاق کار پدر را اجاره بدهد، من هم می‌ماندم توی همین خوابگاه، دست‌کم در این صورت مادرم دیگر تنها نمی‌ماند.

(بچه‌آهو، ماگدا سابو، ترجمۀ نصراله مرادیانی)

اگه آزادی دارین که دیگه احتیاجی نیست مجسمه داشته باشین تا بگه دارین؛ اگر هم آزادی ندارین که مجسمه‌ای که می‌گه آزادی دارین، به هیچ‌ دردی نمی‌خوره. این کار یه جور تلف کردن پول مردم بود. برای اینکه بهت ثابت کنم، الآن از این بابایی که اونجا نشسته می‌پرسم چی تو این مجسمه می‌بینه. حالا خواهی دید که همه‌ش یه کار احمقانه بیشتر نبوده.

(سال‌های طلایی و یک نمایشنامۀ دیگر، آرتور میلر، ترجمۀ حسن ملکی)

سیلوی خودش را قانع کرد که گریه‌وزاری فایده‌ای ندارد. اولین‌باری نبود که مردی ناگهان غیبش می‌زد. دکلان فرق داشت، ولی دست‌آخر هیچ فرقی با بقیه نداشت. با کمی دلخوری با خودش گفت شانس یارش باشد، هرجا که هست شانس یارش باشد. دانستن اینکه گذاشته و رفته خیلی بهتر از آن بود که فکروخیال کند و دنبال دلیل و توجیه بگردد: دست‌کم می‌دانست کجای کار است.

(تنهایی الیزابت، ویلیام ترور، ترجمۀ فرناز حائری)