حتی وقتی یاد می‌گیریم «بزرگ شویم»، سرمان را بالا نگه داریم و برای خودمان تصمیم بگیریم، هیچ نیستیم جز موجودات لرزانی که همه‌جا را می‌بینند، الا زیر پایشان. وقتی از سر بی‌میلی انتخاب می‌کنیم، روان‌شناسان معاصر آن‌ را «سوق پیدا کردن» می‌نامند. دانشگاه‌ رفتن، ازدواج‌ کردن و بچه‌دار شدن در ظاهر انتخاب به‌ نظر می‌رسند، اما ما اغلب بدون آنکه به گزینه‌های دیگر توجه کافی نشان دهیم، چنین انتخاب‌هایی می‌کنیم. بیشتر وقت‌ها کاری را می‌کنیم که انتظارش می‌رود، چون تصمیم به انجام‌ ندادن آن کار، از برآوردن آن انتظارات دشوارتر است.

(دیدن در تاریکی، ماریانا الساندری، ترجمۀ احسان سنایی اردکانی)

گفتن اینکه حیوانات می‌توانند عشق بورزند حرف مبالغه‌آمیزی نیست. ما حیوانی را که کنارمان زندگی کند مثل انسان‌ها یک شخص به‌ حساب می‌آوریم. دست‌کم برایش اسم می‌گذاریم، که این خودش بر منحصربه‌فرد بودن و بی‌بدیلی آنها دلالت دارد. همین بی‌بدیلی مشخص توضیح می‌دهد که چرا مرگ حیوانات ما به شکل باورنکردنی‌ای تلخ است. نمی‌خواهم بگویم این اتفاق همان سوگی را به‌دنبال دارد که در صورت از‌ دست‌ دادن نزدیکانم احساسش می‌کردم، زیرا رابطه با انسان فرق دارد؛ اما به‌هرحال، سوگ عمیقی‌ست، و هر بار که هرکدام از حیواناتم درگذشته‌اند برایشان اشک ریخته‌ام.

(درک حیوانات، لارس اسوندسن، احسان سنایی اردکانی)

تو در جهان نصفه‌ونیمه‌ای زندگی می‌کنی که بین دو ساحت در رفت‌وآمد است، یکی ابراز وجود و دیگری نابودیِ خود. قوی هستی، ولی قدرتت نقصی دارد و اگر یاد نگیری از پسش بر‌بیایی آن نقص بر قدرتت فائق می‌آید و زمینت می‌زند. کدام نقص؟ واکنش هیجانی تند و افراطی کاملاً نابجا به اتفاق‌ها. دلیلش چیست؟ دلیل این خشم نامعقول در مواجهه با دیگرانی که خوشحال یا راضی‌اند، دلیل این تنفر فزاینده از مردم و میل به لطمه‌ زدن به آنها چیست؟ باشد، تو فکر می‌کنی آنها احمق‌اند؛ به دیدۀ تحقیر نگاهشان می‌کنی چون فکر می‌کنی اصول اخلاقی آنها و خوشبختی‌شان مسبب ناکامی و رنجش توست.

(در کمال خونسردی، ترومن کاپوتی، ترجمهٔ نصراله مرادیانی)

عقل‌گرایی گرایش پیشرفت‌باورانه‌ای است که در نزد لیبرال‌ها وجود دارد و بر طبق آن تاریخ بشری تاریخ رشد و پیشرفت است. معنای دقیق کلمهٔ «پیشرفت» پیش‌روی، حرکتی روبه‌جلو است. در نگاه لیبرالی گسترش دانش به‌ویژه از طریق انقلاب علمی آدم‌ها را قادر ساخته که نه فقط جهانشان را بفهمند و تبیین کنند، بلکه به سازماندهی بهتر آن نیز کمک کنند. به‌طور خلاصه، قدرت عقل این توانمندی را به انسان‌ها می‌دهد که کنترل زندگی خودشان را به دست بگیرند و سرنوشت‌شان را رقم بزنند. عقل باعث رهایی نوع بشر از چنگ گذشته و از فشار سنگین عرف و سنت می‌شود. از این رو هر نسل همزمان با افزایش تصاعدی ذخیرهٔ دانش و فهم بشری، قادر است از نسل قبلی پیش‌تر و فراتر رود. این امر توضیح‌دهندهٔ تأکید خصلت‌نمای لیبرالی بر مقولهٔ آموزش نیز هست. آدم‌ها می‌توانند از طریق کسب دانش و کنار نهادن تعصب و خرافات، خودشان را بهتر سازند یا ارتقا بخشند. از این رو، آموزش به‌ویژه در دیدگاه لیبرالی مدرن یک خیر فی‌نفسه است.

(ایدئولوژی‌های سیاسی، اندرو هیوود، ترجمهٔ مهدی نصراله‌زاده)