Biz tengilar uylanganiga ancha bo’ldi. Birinchi mevalarni ko’rish mumkin deb o’ylayman.

Taniganlarim orasida uzoq gaplashib, sevishib, uylanganlar bor.

Dunyoqarashi, oilasini mosligini bilguncha (odatda bir necha daqiqa) gaplashib, sovchi bilan uylanganlar bor.

Ko’p xollarda ikkinchi toifa baxtliroq.

Tajribamga ishonmaganlar uchun, Robert Epshteynning 13 betlik tadqiqotini ham ko’rib chiqdim.

Sevgi ko’p hollarda mustahkam oilaga olib bormas ekan.

Mustahkam oila esa sevgiga bemalol olib borar ekan.

Demak, “Qirmizi olma” qo’shig’i haq bo'lib chiqdi:

Haqiqiy sevgi to’ydan keyin bo’larkan.

Maktabni bitirganimga 18 yil bo'libdi. Yaxshi o'qiganimga qaramay, ~75 foizi esimdan chiqqan. Litseyda yana ham qattiqroq o'qigandik. Baribir 2/3 qismi esimizdan chiqqan. Oxir-oqibat unutib yuborsak, yaxshi o'qib nima qilamiz? Shunchaki, imtihon uchunmi hammasi?

Yaxshi o'qishning boshqa foydalari ham bordir balki?

Yechgan misollarimiz esimizda qolmas. Yechish uchun kerak bo'lgan diqqat qila olish odati biz bilan qoladi.

Yodlaganlar g'azallarimiz unutilib ketar. Yodlash sabab rivojlangan xotiramiz biz bilan qoladi.

Yozib to'ldirgan daftarlarimiz yo'qolib ketar. Yozaverish ortidan kuchaygan tafakkurimiz biz bilan qoladi.

Ba'zi ishlar faqat natijasi bilan emas, jarayoni bilan ham foyda olib keladi.

Yaxshi o'qish ham shulardan biri.

Ishimiz yuzasidan har xil bino egalari bilan ko‘rishib turaman. Yillar davomida bitta qonuniyatni kuzatdim: Bizdagi boylarning ko‘pi ko‘ringanidan ancha boyroq bo‘lib chiqadi. Ya‘ni, darajasiga nisbatan oddiyroq yuradi. Balki, status xaridlariga ortiqcha pul ketkazmaganlari uchun ham, aktivlarga pula yig‘a olishgandir.

Bir vaqtning o‘zida, puli yo‘qlarning o‘zini boyroq qilib ko‘rsatayotganini kuzatamiz. Bo‘lib to‘lashga olingan telefonlar. Avtokreditga olingan inomarkalar. Qarzga olingan sayohatlar. Qiynalib qilingan hashamat to'ylar.

Boylar o‘zini faqirroq ko‘rsatgan. Faqirlar o‘zini boyroq ko‘rsatgan.

Bu qonuniyat balki faqat pulda emasdir? Inson axloqida ham shuni ko‘rdim. Uchratgan eng yaxshi odamlarim o‘zlarini maqtamas edi. Ishlaridan bilib olardim. Yoki atrofdagilar maqtardi.

Gapda yaxshi bo‘lganlar esa oxiri yaramas bo‘lib chiqdi. “Men unday, men bundayman” deydi. Birga ishlasangiz unday bo‘lib chiqmaydi.

Kattalar bilan gaplashaman. “Farzandli bo‘lganimdan keyin, umrim bir pasda ótib ketdi” deyishadi.

Boshqa tarafdan,

Bolalikda vaqtimiz sekinroq o‘tadi.

Sayohatga chiqsak, bir haftasi bir oydek bo‘ladi.

Notanish yo‘ldan yursak, uzoqroq tuyiladi.

Yolg‘iz o‘tirsak, soniyalarni seza boshlaymiz.

Nega?

Miyamiz yangi narsa o‘rgansa, lahzalarni yaxshiroq eslab qoladi. Vaqt sekinroq o‘tgandek bo‘ladi.

Takror ishlarni esa, unutib yuboradi.

Katta bo‘lganda vaqt tezlashishi sababi ko‘ringandek bo‘lyapti:

Ko‘pchilik,

Oxirigi marta yangi sportga 16 yoshida qatnashgan. (Maktabni bitirgunicha)

Oxirgi marta yangi tilni 18 yoshida o‘rgangan. (O‘qishga kirish uchun)

Oxirgi kitobini 22 yoshida o‘qigan. (Imtihonga tayyorlanish uchun)

Oxirgi yangi ko‘nikmasini 27 yoshida o‘rgangan. (Ishxonada o‘rnashib olish uchun)

Endi o‘sha ko‘pchilik, umri tez o‘tayotganidan afsusda. Nafaqat afsusda, balki yanaham tezroq tugatish bilan ovora.