#اضداد مخلوق ذهن است.
فقط ذهن واقعیت را #شکاف می‌دهد.
تجارب را شکاف می دهد و دو قسمت می کند
و گاهی یکی از ضد ها را #می‌جوید و سعی می‌کند از دیگری #فرار کند.
یک چیز بسیار #تعیین‌کننده که باید درک شود این است که در واقعیت احساسات هیچ ضدی #ندارند! انرژی در بدن هیچ ضدی ندارد.
خود زندگی #هیچ ضدی ندارد.

بدون داستان بدون نامگذاری کردن موج ها؛ زندگی #صرفاً انرژی خامی در حال حرکت است. آن اقیانوس است بی نام و اسرار آمیز.

ما سعی میکنیم به آن انرژی #برچسب بزنیم ما آن را #قضاوت میکنیم سعی میکنیم از آن فرار کنیم آن را قطب منفیِ یک متضادِ مثبت جلوه دهیم و سپس قطب مثبت را #جستجو کنیم.

وقتی شما دیگر در جنگ با متضادها #نیستید؛ همه آگاهیِ انسانی می تواند از میان شما عبور کند و هر چیزی که ما یک وقتی(( منفی ))می نامیدیم ؛اکنون به عنوان بخشی از #جشنِ زندگی دیده می شود.
همه موج ها در اقیانوس #مجازند تصورات ما در مورد آنچه منفی است و آنچه مثبت است در پذیرشی عمیق کاملا رها میشود.

در آغوش گرفتنِ کاملِ همه ی موج های تجربه ؛ عشقی است که همیشه در جست و جویش بوده اید.

@kheradedaroun

#صاحب چیزی می دانید
#نا امنی وجود دارد.
ممکن است از #دست برود.
آزادی #راستین از دست دادن #همه چیز است.

@kheradedaroun

به سادگی، این #توهم را که «می توانست جور دیگری باشد» رها کن.

بر روی چیزی که نسبت به آن #کنترلی نداری تمرکز نکن.
گذشته، همچون سرزمینی #دوردست است.
#توجهت را به این لحظه بیاور.
به #منبع قدرتی حقیقی
به محل #اتصال.

از این رویا بیدار شو که هر کسی قدرت این را دارد که #آرامشت را از تو بگیرد.

نیازت به حق به جانب بودن را #رها کن.
نیازت به آزادی را در #آغوش بگیر
از داستانِ « زندگیِ من» بیرون بیا
و این لحظه را #دریاب.

اینجا باش، در زندگیِ #جدیدت
این روز جدید و تازه را زندگی کن،
بخشش همین است.

@khetadedaroun

این روزها تمام علاقه ام را به #تدریس موضوعات معنوی از دست داده ام.
نه به این دلیل که بدبین یا مغرور شده ام یا ایمانم را از دست داده ام,
بلکه به این دلیل که دیگر به آنها #نیازی ندارم
این یک حقیقت #صادقانه است.

آموزه های معنوی روزگاری به دردی عمیق درون من پاسخ دادند-تلاش برای یافتن آرامش، یافتن حقیقت محض، برای یافتن چیزی مقدس و شفاف فرای آشفتگی های زندگی روزمره!

اما اکنون، این #اشتیاق در من کاملا تغییر کرده است و به چیزی کاملا #متفاوت تبدیل شده است...

هر چه بیشتر «حاضر» میشوم، تمایل #کمتری به داشتن «ایده در مورد حضور» پیدا میکنم
هر چه بیشتر زندگی میکنم نیاز #کمتری به یادگیری «چگونه زندگی کردن» احساس می کنم
زندگی خودش هر روز به من #می آموزد...

برای سالها من از عرفان و معنویت به عنوان راهی برای #فرار از انسان بودن استفاده کردم - از آشفته بودن، از روابط، از زیباییِ روزمرگی زندگی.
من گمان میکردم #روشن ضمیری فرای همه اینهاست...

اما حالا، آموزه های معنوی حقیقی همین جا هستند، نه در هیچ کتاب #مقدسی بلکه در صدای خنده دخترم، در بوی خوشایند شام، در بیرون گذاشتن زباله ها و در قدم زدن در پارکی هنگام غروب آفتاب....

#آموزه های قدیمی از رها کردن وابستگی به این زندگی زمینی #صحبت میکردند..

اما زندگی به من #آموخت که هر چه بیشتر با این زمین صمیمی شوم ، آن را به تمامی ملاقات کنم، شجاعانه عاشقش شوم و #تقدس را درست همین جا، هر جایی که هستم، در حال انجام هر کاری که هستم و با هر کسی که هستم #بیابم.

من دیگر به هیج مسیری نیاز ندارم.
زندگی، خود، #مسیر است.

@kheradedaroun

#آرام بگیر.

فقط بخش کوچکی از کار بر #عهده ی توست.
عمده ی کار بر عهده ی #کائنات است.

@kheradedaroun

#آرام بگیر

جواب در زمان #مناسب خواهد آمد

یا شاید
سوالهای #نالازم فروکش #خواهند کرد.


@kheradedaroun

وقتی احساس درد و اندوه می‌کنی، وقتی عصبانیت یا خشم به #ملاقاتت می‌آیند، وقتی تردید یا آشفتگی به سراغت می‌آیند، وقتی انزجار ناگهان آشکار می‌شود، برای حذف این احساسات #عجله نکن، سریع نتیجه نگیر یا تظاهر نکن که این احساسات را نداری در برابرشان کمی سر #فرود آور، حضورشان را گرامی دار.

به آنها #فضایی برای تنفس بده، آن احساسات،‌ دشمن تو یا اشتباه نیستند آنها تنبیه‌ایی برای تو نیستند و نشانه‌ی شکست تو نیستند. داشتن آن احساسات، #تقصیر تو نیست.

خودت را با دیگران #مقایسه نکن. به این لحظه #اعتماد کن و به آن احساسات که به ملاقاتت آمده‌اند روی بگردان آنها هم چون کودکانی مشتاق لمس شدن با #عشق هستند. آنها علیه زندگی نیستند بلکه بخشی از آنند، که می‌خواهند دیده شوند و در #گستردگی این لحظه در برگرفته شوند. تو از #فرار کردن خسته‌ای.

و از تظاهر به بی نقص بودن خسته‌ای از تعقیب #خوشبختی خسته‌ای و می‌خواهی کمی استراحت کنی و به آنچه که هرگز قادر به راندنش نبودی، خوشامد بگویی.

وقتی احساس #درد می‌کنی، وقتی عصبانیت یا خشم به ملاقاتت می‌آیند، وقتی تردید یا آشفتگی به سراغت می‌آیند، وقتی انزجار ناگهان آشکار می‌شود،جشن بگیر

@kheradedaroun

«اگر از #ناامیدی فرار می کنید، در واقع از خودِ زندگی #فرار می کنید. ناامیدی دریچه ای برای اصالت و فروتنی عمیق است. شکست های شما می تواند شما را #درمان کند؛اگر به آنها اجازه دهید، آنها می توانند ذهن و قلب شما را باز کنند، . بله، وقتی امیدها و رویاهای شما از بین #برود، همه چیز مثل جهنم دردناک #میشود .

اما اینجا یک دعوت عمیق تر وجود دارد: به سمت قسمت #آسیب دیده ات برگرد ! میتوانید درد را به تمامی احساس کنید، یا به جای حس کردن، آن را بی حس کنید و به شکل شرطی شده به سمت #رویای جدید بدوید.

آهسته آهسته، #اعتیاد خود را به «تجربه بعدی» قطع کنید، و توجه کنجکاو تان را به احساس بال زدن در شکم، احساس #انقباض در ناحیه قلب، توده در گلو، سنگینی در سر خود بیاورید . به آنچه زنده است، به این تجربه، اکنون به آنچه که توجه می خواهد بازگردید.
به سوی لحظه ی #حاضر سوزان برگردید.هرچقدر زمان لازم دارید به خودتان بدهید ، خود را در دنیای فکر و #امید های واهی،تنها رها نکنید.

#ناامیدی اینجاست که از تو دعوت کند به خودت نزدیک شوی، به نفست، به وزن بدنت روی زمین، به صداهای بعدازظهر، به آواز غروب. شما برای مدت طولانی در سر خود گم شده و تنها گذاشته شده اید ؛

حالا به قلبت #برگرد در این لحظه جدید ، منعطف شوید و بگذارید تمام توقعات و رویاهای دست دومتان #ذوب شوند، به سکوت، به اشک، به آغازی جدید #تبدیل شوند…»

@kheradedaroun

#بخش_دوم

برقصید

#رقصی در مقام شادی
رقصی در مقام شُکر
رقصی در مقام #غنیمت دانستن دم
رقصی در مقام عشق ورزیدن
رقصی در #مقام بدرقه
رقصی در #مقام انتظار
#رقصی در مقام تاب نیاوردن بودن

#رقصی برای عبور از مرزهای نبودن،
#رقصی در مقام امید،
رقصی در مقام نومیدی

رقصی در مقام #سخره گرفتن پوچی دنیا،
رقصی در مقام تواضع در برابر #شکوه گیتی

در گذر زمان، در هستی و در چشم و دل بی قرار آدم ها، چیزی هست که جز با رقص نمی توان با آن #روبرو شد

اجداد ما، همان ها که رقص را چاشنی اولین #مناسک و نیایش ها نمودند، این را خوب می دانستند که غم و شادی و عشق و زمان و...خلاصه «بودن» را نمی توان #تاب آورد، مگر با رقص

@kherradedaroun