حرف بزنیم.
وقتی از چیزی ناراحت می‌شیم
وقتی موضوعی اذیتمون می‌کنه حرف بزنیم
نذاریم طرفمون مجبور شه رفتارمون رو
عین پازل کنار هم بچینه
و تهش هم برداشت شخصی خودش رو بکنه
آدم‌ها رو به استیصالِ «چیکار کردم و این
بچه الان چشه» نندازیم
آدم باشیم، آدمِ ارتباط!

این روزا به "بد نیستم" های همدیگه تو احوال پرسی
قانع نباشین.

رابطه‌های پدر دختری/مادر پسری رو رها کنین.
تو قرار نیست همچیو بهش یاد بدی.
تو قرار نیست مدام مثل یه مادر/پدر مراقبش باشی.
نقشتو توو مراقبت ازش عوض کن.
به عنوان چیزی که هستی مراقبش باش.
اینجوری نه خودت خسته میشی نه اون.

رابطه باید باعث پیشرفت زندگی بشه
وگرنه تنهایی خودمونم بلدیم خرابش کنیم.

وضعیت روحیم اینطوریه که اگه بهم یه بغل طولانی بدی،
احتمال اینکه یهو محکم‌تر بغلت کنم خیلی زیاده.