برای کسی که آرزو داره ایران، وطنش، پیشرفت کنه، تماشای چیزهایی زشت که مشابهش در زمان غزنویان ! بوده، حقیقتا ناراحت‌کننده است. چاره چیه؟ جز اینکه تلاش کنیم قدری وضع رو بهتر کنیم، تحمل کنیم و دق هم نکنیم.

@nabayad_m

"اعدام در ملاءعام" چیزی جز تبلیغ، توزیع و توسیعِ مرگ نیست. "کشتن" نباید به چیزی دیدنی و جالب و جذاب برای شهروندان تبدیل شود. عجیب و ناامیدکننده است که این شکل اعدام، هنوز علاقه‌مندانی دارد! حتما چیزی در تماشای مرگ و خفگی و دست‌وپا‌کوبیدنِ انسان هست که به تماشاچیان لذت می‌دهد (!) و من درکش نمی‌کنم. حتی تماشای کشتن حیوان، دل را کثیف می‌کند. اگر به‌هردلیل ضرورت دارد که قاتلی پلید، اعدام شود، این حکم بهتر است در همان محیط بسته زندان‌ها اجرا شود.

@nabayad_m

از زیباترین بیت‌هایی که در زندگی خوندم، کار ظهیر فاریابی است. انگار شعری نو است اما ظهیر در قرن ششم، قبل از سعدی و حافظ زندگی می‌کرد:


بگو به خواب که امشب میا به دیده‌ی من
جزیره‌ای که مکان تو بود، آب گرفت

@nabayad_m

یالوم کتاب آموزنده و مفیدی داره به اسم "هنر درمان" که کمی هم مهجوره. نشر قطره منتشر کرده. اونجا خطاب به روان‌درمانگران، مراجعان و مخاطبان پیگیر روانشناسی توصیه‌ها و نکات زیادی نوشته. مثلا می‌گه حتی در جلسات درمانی، بهتره درمانگران از تشخیص‌گذاری و استفاده از همون برچسب‌ها و اینکه تو فلان "اختلال شخصیتی و روانشناختی" رو داری، تا جای ممکن پرهیز کنند یا به تأخیر بندازن و احتیاط کنند. توجه کنید که داره خطاب به متخصصین می‌گه که حتی بعد از گفتگو با مراجعتون، سعی کنید از این برچسب‌ها نزنید بهش (جز در موارد حاد). چون اولا تشخیص قطعی آسون نیست! ثانیا با مطرح کردن نام فلان اختلال، تمرکز بیش‌ازحدی رو بهش معطوف می‌کنید و روند درمان مختل می‌شه.

ببینید این روزها ما با آموخته‌های مختصرمون چطور به جان همدیگه افتادیم. با تنشی کوچک، سنگین‌ترین و اساسی‌ترین برچسب رو به صورتِ هم می‌کوبیم. مطالعه نمی‌کنیم که آگاهتر بشیم، انگار مطالعه می‌کنیم تا علیه دیگران مسلح‌تر بشیم.

@nabayad_m

‌‌
عزیزان لطفا دقت کنید که این حرف‌ها برگرفته از اندیشه‌های شوپنهاوره (صرفا اظهارنظر شخصی نیست). البته با زبانی تند و قدری بداخلاقی در کتاب "در باب حکمت زندگی" نوشته‌.

پیشنهادم دوستانه اینه که اگر دست‌آورد و توانمندی‌ای دارید بدون ترس از این "فحش‌ها" مطرحش کنید و حتی به رخ بکشید، در هر محيطی که هستید. راه برگشت هم حتما بذارید. آدم‌ عاقل ضعف‌های خودش رو می‌شناسه و تصور نمی‌کنه که خداست و از طرفی، از ترس رنجش یا حسادت دیگران، ارزش‌‌ها و توانایی‌ها و نظرات خودش رو پنهان نمی‌کنه. هميشه ممکنه اشتباه کنیم یا تخمین غلطی از بضاعت خودمون داشته باشیم، اما از ترس واکنش دیگران، درست نیست که کلا خودمون رو پرت کنیم ته یک انبار. این سمت قضیه آسیبش به اندازه‌ی همون خودشیفته بودنه و چه‌بسا بدتر.

@nabayad_m

این فرهنگ فروتنی و خاکساری در ایران فکر می‌کنم در کنار خوبی‌هاش آسیب‌های جدی هم داشته‌. مثلا همینکه آدم‌ها بترسند بگن "من" یا بترسند از اينکه از توانایی‌ها و دستاوردهاشون حرفی بزنند چون ممکنه برچسب "متکبر و مغرور و متوهم و جدیدا نارسیسیست" بخورند. این خوبه حدمون رو بدونیم. نه خودمون رو بزرگتر از واقعیت ببینیم نه کوچکتر.

@nabayad_m