ترامپ حاکم نمادین نوارغزه!

تصویب قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا در مورد نوارغزه از سوی شورای امنیت سازمان ملل، طرح صلح 20 بندی دونالد ترامپ را در مسیر اجرا قرار داد. قطعنامه با 13 رأی موافق اعضای شورای امنیت به تصویب رسید و چین و روسیه به عنوان دو عضو دارای حق وتو از شرکت در رأی‌گیری خودداری کردند.
طبق قطعنامۀ 2803 شورای امنیت، یک «هیئت صلح» به ریاست نمادین دونالد ترامپ اداره امور نوار غزه را تا پایان سال 2027 به عهده می‌گیرد. مدیریت بودجۀ بازسازی و تأیید مقام‌های محلی و پلیسِ نوارغزه در حوزه اختیارات هیئت صلح قرار دارد. در قطعنامه 2803 تشکیل یک نیروی ثبات‌آفرین بین‌المللی تحت فصل هفتم منشور ملل متحد، به منظور خلع سلاح کامل، نابودی تونل‌های زیرزمینی، کنترل مرزها و حفاظت از فرایند کمک‌های انسان‌دوستانه پیش‌بینی شده است.
روند خلع سلاح و خروج ارتش اسرائیل از مناطق اشغالی نوارغزه نیز در چهار مرحله در نظر گرفته شده است. در انتهای آخرین مرحله، سپردن امنیت نوارغزه به پلیس آموزش‌دیده فلسطینی، برگزاری انتخابات آزاد در کرانه باختری و نوارغزه برای انتقال قدرت به فلسطینی‌ها و حرکت مشروط در مسیر تشکیل کشور مستقل فلسطین مورد تأکید قرار گرفته است.
پیش‌نویس این قطعنامه پس از درخواست هشت کشور عرب و مسلمان برای اصلاح آن، نهایی شد و با حمایت قاطع آنها از تصویب شورای امنیت سازمان ملل گذشت. در واقع محتوای قطعنامه 2803 چیزی جز ایجاد مشروعیت قانونی بین‌المللی برای طرح صلح ترامپ و تعیین مراحل اجرای آن نیست. به عبارت دیگر، اجرای طرح جنبۀ الزام‌آور پیدا کرده و دست ایالات متحده را برای برخورد با کارشکنی در مسیر آن باز گذاشته است.
در حقیقت، جارد کوشنر داماد رئیس‌جمهور آمریکا در هماهنگی با چند کشور عرب و مسلمان، طرح صلح ترامپ را تدوین کرد و هدف نهایی از آن نیز عادی‌سازی روابط کشورهای عرب و مسلمان با اسرائیل به بهای ترسیم چشم‌اندازی برای استقلال کشور فلسطین است. در جبهۀ فلسطینی، سازمان اسلامگرای حماس با قطعنامه 2803 مخالفت کرده و «پیشنهاد عربی برای صلح در غزه» را راه‌حل مناسب‌تری دانسته است.
این در حالی است که قطعنامه 2803 حاصل ادغام پیشنهاد چند کشور عرب و مسلمان با پیش‌نویس دولت ترامپ است و از همین رو مخالفت حماس با آن، خطر رویارویی علنی این سازمان با هشت کشورِ مصر، عربستان، اردن، قطر، امارات، ترکیه، پاکستان و اندونزی را در پی دارد. بنابراین مخالفت حماس با اجرای قطعنامه بعید است ادامه یابد. در طرف اسرائیلی اما قطعنامۀ 2803 مخالفان متنفذ و قدرتمندی دارد.
بزالل اسموتریچ و ایتامار بن‌گویر رهبران دو حزب فوق‌افراطی صهیونیست مذهبی و اقتدار یهود، مخالفت قاطع خود را با مفاد قطعنامه اعلام کرده‌اند و آویگدور لیبرمن رهبر حزب «اسرائیل خانه ما» از سران اپوزیسیون نیز موضعی تقریباً مشابه آنها گرفته است.
بقای دولت بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل به حمایت بن‌گویر و اسموتریچ از آن وابسته است، از همین رو، نتانیاهو برای آرام کردن دو متحد خود، بر عزم خویش برای جلوگیری قاطع از تشکیل کشور مستقل فلسطینی در کرانه باختری و نوارغزه تأکید کرده است.
با این حال موضع نتانیاهو در مخالفت با تشکیل کشور مستقل فلسطینی، برای متحدان فوق افراطی او راضی‌کننده نیست زیرا نتانیاهو عملاً به تأیید قطعنامه‌ای برخاسته است که خواهان خروج ارتش اسرائیل از نوارغزه و ایجاد مسیری برای تشکیل کشور فلسطینی هرچند در آینده‌ای نامعلوم است.
به واقع نتانیاهو دیگر گزینه‌ای جز جدا کردن راه خود از متحدان فوق‌افراطی‌اش ندارد. او در روزهای اخیر طبق معیارهای سیاسی داخل اسرائیل در هیئت یک سیاستمدار اصطلاحاً میانه‌رو ظاهر شده است.
نتانیاهو نه‌فقط از قطعنامه 2803 حمایت کرده بلکه برای نخستین بار تهدید به استفاده از زور علیه آن دسته از شهرک‌نشین‌های افراطی یهودی در کرانه باختری رود اردن کرده است که جامعه فلسطینی در آن منطقه را با خشونت‌های منجر به قتل و جرح خود عاصی کرده‌اند.....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-55274

چوب خشک!

من زبان جسارت‌آمیز را نمی‌پسندم اما انصافاً گاهی لازم می‌شود بخصوص در همان موردی که قرآن هم آن را مجاز شمرده است.
با این مقدمۀ کوتاه می‌خواهم بگویم که اگر به جای برخی نمایندگان استان کرمان در مجلس بخصوص نمایندۀ سیرجان چوب‌ِخشکی را روی صندلی سبز آنجا می‌نشاندند، تأثیر بیشتری داشت!
آنان در جریان ماجرای حکم مصادرۀ اموال خاندان مرحوم شریف قرار گرفته‌اند و از چند و چون ماجرا هم با اطلاعند و حتی در جریان بازدید از کارخانۀ قطعه‌سازی تکوین، راه‌اندازی چنین کارخانۀ مدرن و معتبری با قدرت اشتغال‌زایی برای صدها کارگر توسط یک سیرجانی را مایۀ مباهات و افتخار همشهری‌ها اعلام کرده‌اند، اما دریغ از یک تذکر ساده حتی به آن کسانی که کامیون‌های مشغول به کار فرزندان این خاندان را در سیرجان ضبط کرده و برای ابطال اسناد باغات پستۀ آنها عجله دارند!
در هر گوشه‌ای از دنیا اگر چنین حکمی صادر می‌شد نمایندۀ آن شهر در پشت تریبون مجلس به غرش در می‌آمد و به هر وسیلۀ ممکن از حق موکلان و همشهریان خود دفاع می‌کرد! اینان اما همین که اسم وزارت اطلاعات و ستاد اجرایی فرمان امام در موضوعی پیش می‌آید، چنان از خود ضعف و ترس نشان می‌دهند که آدمی را به رقت می‌آورد!
نتیجه این می‌شود که پیگیری این ماجرا به دوش نویسندۀ یک‌لاقبایی چون من می‌افتد که بنا به حرفه‌اش باید دور از این غوغاها مطالعه و تأمل کند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

آن تکاپوی بی‌حاصل!

قبل از جنگ 12 روزه برای تشکیل نیروی چهارم به تکاپو افتادم. روال قانونی کار از همان ابتدا با مشکل روبرو شد. در وزارت کشور از اصل ایدۀ تشکیل چنین نیرویی استقبال شد، اما گفته شد که من خودم به دلیل سابقۀ زندان امکان تأسیس ندارم و باید کسان دیگری پیشقدم شوند. به کسانی هم برای کمک به تأسیس رو زدم اما هر کدام به دلایلی همراهی نکردند. با این حال با بسیاری از چهره‌ها بخصوص آقای سید محمد خاتمی تماس گرفتم. آقای خاتمی ماجرا برایش جذاب بود و می‌خواست بداند که تفاوت نیروی چهارم با اصلاح‌طلبان چیست؟ با خوش‌رویی و خونگرمی تمام، چهار جلسه با حضور شماری از افراد مورد علاقه‌اش برای بحث در این باره تشکیل داد. این در حالی بود که من در همان روز اول ملاقات با آقای خاتمی به این نتیجه رسیده بودم که مذاکرات ایران و آمریکا در مسقط به سرانجام شومی ختم می‌شود. تشکیل نیروی چهارم طبق تحلیل من، مشروط به عادی‌سازی سیاست خارجی و داخلی کشور بود و بدون این دو، اصلاً محلی از اعراب نداشت. دوستان حاضر در جلسه، هیچکدام با برداشت من در مورد عاقبت شوم مذاکرات مسقط موافق نبودند، اما من طبق معمول به برداشت خود مطمئن بودم!
اینک کشور در بلاتکلیفی به سر می‌برد. حوصلۀ مردم بر اثر فشارهای اقتصادی و ناترازی‌های فزاینده تنگ شده است. کنشگران و بازیگران سیاسی تحت تأثیر این فضا، روز به روز کم‌تحمل‌تر و پرخاشجوتر می‌شوند. برخی از آنان تصورشان این شده که "قدرت ریخته" و فقط باید خودشان آن را روی زمین جمع کنند!اگر کسی در این گزاره تردید کند به پر و پایش می‌پیچند!
با چنین وضعی من در آرزوی تشکلی با رویکرد نیروی چهارم هستم. جایی که آدم‌های پرحوصله بدون علاقه به کسب قدرت، مسائل را حلاجی کنند و به اشتراک نظر دست یابند و در جهت خیر عمومی بکوشند!
اما در این شرایط نمی‌شود! آیا فرداروزی خواهد شد؟ نمی‌دانم! فقط می‌دانم که ما در قایقی در دل دریایی بسیار توفانی نشسته‌ایم! نجات و مرگ‌مان دست خودمان نیست، چون شرایط در کنترل‌مان نیست و همینطور هیچ دونفری یافت نمی‌شوند که نظر واحدی در بارۀ نجات قایق داشته باشند! قایق در میان امواج در تلاطم است و سرنشینان آن به سر و کلۀ هم می‌کوبند و هر کدام می‌کوشند تا آن دیگری را به دریا بیندازند!
سخن در این زمینه بسیار است و حوصله برای گفتن و شنیدنش اندک!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad